อาณาจักรเล็กๆในตู้หนังสือ (รีวิวหนังสือ)

ลำดับตอนที่ #10 : รีวิว...กลพยากรณ์ : ปัญจนารถ (แนว Romantic)

กลพยากรณ์

ผู้เขียน : ปัญจนารถ

สำนักพิมพ์คำต่อคำ

… คำโปรยปกหลัง…

‘ฑิม’ ครูสอนดนตรีผู้มีความสามารถพิเศษในการดูดวงและ ‘มาชารี’ หญิงสาวเจ้าของห้องเสื้อชุดวิวาห์คนแปลกหน้าสองคน ผู้มีความคิด ความฝัน ความเชื่ออันแตกต่างได้โคจรมาพบกันเพราะ ‘ไพ่ยิปซี’ พร้อมกับคำทำนายว่าจะได้…ครองคู่หมอดู…จะทำอย่างไร? เมื่อไพ่พยากรณ์ว่า…เขาคือ ‘เนื้อคู่’ ของเธอผู้นี้!

คำพยากรณ์จะเป็นจริงได้หรือ…ในเมื่อฑิมมีคนรักอยู่แล้ว

อีกทั้งผู้หญิงอย่างมาชารีย่อมจะไม่มีวันเหลือบมอง ‘ผู้ชายของคนอื่น’

หมอดู…เลือกที่จะท้าทายลิขิตดวงชะตาก็ให้มันรู้ไป…ถ้าเขามั่นคง ไม่เปลี่ยนใจ โชคชะตาหรือจะพลิกเปลี่ยนชีวิตได้! ทว่า…นับเนื่องในวาระนั้นเอง…กลพยากรณ์ก็เริ่ม…พลิกเกมชะตาใครจะชนะ…ระหว่าง…‘โชคชะตา’ กับ ‘หมอดู’

มีคำกล่าวไว้…‘หมองูตายเพราะงู’

แล้ว ‘หมอดู’ ล่ะ จะถูกซ้อนกลให้จนมุมเพราะ ‘ดวง’ หรือไม่?

><><><><><>< 

โดยส่วนตัวแล้วนาตนงมักมีปัญหาการรีวิวงานนวล ๆ ที่อ่านแล้วกำซาบซ่านไปทั้งดวงจิต (อะหื้อออออ ภาษาหล่อนนี่มัน!!!!!) เวลาอ่านจบแล้วไม่สามารถเขียนได้ทันที ดองเอาไว้เวลากลับมาเขียนก็เก็บไม่ครบทุกประเด็น (หล่อนนี่มันมีปัญหาตลอดเวฯ เจงๆ///บ่นตัวเองรัวๆ) ฉะนั้นเมื่อดองไม่ได้ก็ต้องเขียนเลย ทั้งนี้และทั้งนั้นการเขียนในแต่และครั้ง นาตนงก็ตั้งเป้าไว้เสมอว่า รีวิวนี้

คนเขียนเรื่อง >>> ได้เห็นจุดบกพร่อง

คนรีวิว >>>>>>>> ได้ระบายความอัดอั้น

คนอ่านรีวิว >>>>> ได้มีข้อมูลประกอบการตัดสินใจ

สามประการนี้แหละที่ทำเรื่องยากให้ยากขึ้นไปอีกหนึ่งสเต็ป เพราะไม่รู้ว่าคนเขียนรับได้แค่ไหน ตัวเองจะเผลอสปอยล์อะไรลงไปหรือเปล่า และผู้อ่านรีวิว...จะผิดหวังหรือสมหวังหรือไม่

เอาละ...พร่ำมาเสียยืดยาว นาตนงคิดว่าคงได้เวลาเข้าเรื่องเสียที...ไม่เช่นนั้นก็จะออกอ่าวออกทะเลทะลุไปขั้วโลกเสียเวลาเปล่า ๆ

'กลพยากรณ์' เป็นนิยายเรื่องที่ 2 ของผู้เขียนท่านนี้ที่ได้อ่านค่ะ ก่อนหน้านั้นนาตได้อ่าน 'ระบำสายลม' ซึ่งใช้นามปากกาว่า 'ซอมพอ' ฉะนั้นออกตัวไว้เลยว่านาตค่อนข้างประทับใจอยู่แล้วกับการใช้ภาษาของผู้เขียนท่านนี้ทั้งยังชอบสไตล์การเขียนงานที่ไม่มีตัวร้ายกรีดร้องด้วย ทุกตัวละครมีความดี และมีความพร่องที่แตกต่างกันไป อ่านแล้วได้คิด ได้ไตร่ตรอง ได้ทบทวน รวมถึงได้ถกเถียงกับตัวเองด้วย

ต้องบอกก่อนเลยว่านิยายเรื่องนี้ มี 2 คู่ค่ะ ทุกตัวละครในเรื่องมีความสัมพันธ์โยงใยเกี่ยวพันกันทั้งหมด ในเรื่องราวกล่าวถึง 'มาชารี' เจ้าของ Wedding Studio ชื่อ ‘กาลครั้งหนึ่ง’ กับ 'ฑิม' หมอดูไพ่ยิปซีผู้เป็นเจ้าของโรงเรียนดนตรีที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ปัญหาในใจของมาชารีทำให้เธอได้มาทำความรู้จักกับฑิม ทุกอย่างดูเป็นความบังเอิญที่ถูกจัดสรรมาในกรอบของอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็น สำหรับ 'ฑิม' หญิงสาวคือสิ่งต้องห้าม เพราะ 'หัวใจ' ของเขามี 'นวลทราย' อยู่แล้วทั้งคน แต่ใครจะรู้วันหนึ่งคนรักก็หนีจากเขาไป

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ก่อให้เกิดการถกเถียงขึ้นในใจของนาตนงแทบจะทันที เมื่อฑิมเป็นคนดีทำไมคนรักจึงต้องย้ายบ้านและเก็บข้าวเก็บของหนีไป นาตมงมองว่าตัวละครทุกตัวล้วนมีปมของตนเอง มีความดีแล้วความพร่องที่แตกต่างกันไป ความรักที่เกิดขึ้นจึงมาจากความพร่องที่ต้องการส่วนเติมเต็ม

มาชารี...ต้องการความอ่อนโยนชุ่มหัวใจและการมองโลกนอกกรอบที่เธอดำรงตนอยู่มาโดยตลอด

ฑิม...ต้องการความเข้มแข็ง ไม่วูบไหว ต้องการมุมมองอีกด้านที่ทำให้เขาเห็นหัวใจของตนเองอย่างชัดเจน

นวลทราย...ต้องการปราการแข็งแกร่งให้เธอพิงพักและเปิดเปลือยหัวใจของตน ปลดเปลื้องภาระที่แบกรับไว้อย่างไร้ทิศทาง

และ...ฌาน...ก็ต้องการใครสักคนเพื่อมาทำให้เขาได้สางปมที่อยู่ในใจ ต้องใครบางคนที่พร้อมจะให้เขาปกป้องเป็นหลักพักพิง

นาตว่าหัวใจของมาชารี...คงเหมือนกับโหลแก้วที่จัดเรียงก้อนหินไว้อย่างเป็นระเบียบ แต่ว่าถึงจะเรียงไว้ดีเพียงไหน ก็ยังมีช่องว่างให้อากาศแทรกตัวอยู่ได้ ความรักของฑิม...จึงเป็นเหมือนน้ำที่ราดลงไปในขวดโหลไปนั้น ขับไล่พื้นที่ว่าง เติมเต็มกันได้อย่างลงตัว

ผิดกับหัวใจของนวลทราย...ที่เหมือนกับเรือลำหนึ่ง แม้ฑิมจะเป็นน้ำที่รองรับเรือลำนี้อยู่ ทว่ามันไม่เพียงพอ นวลทรายต้องการหางเสืออย่างฌานที่จะคอยประคับประคองและนำทางพากันไปจนถึงฝั่ง

ต้องบอกว่านิยายเรื่องนี้สอนอะไรมากเลยค่ะ...มันทำให้นาตนงเข้าใจบางอย่าง ตอบคำถามบางความรู้สึก ทั้งยังไม่รู้สึกผิดหรือติดค้างอะไรด้วย ต้องบอกเลยว่าเป็นนิยายน้ำดีเล่มหนึ่งที่ไม่ได้ฉีกทึ้งอารมณ์ของผู้อ่าน เหรอไหวโยนความรู้สึกไปมา ไม่พีคจัดหรือดาวน์สุด มันเป็นความสนุกที่อยู่บนเรื่องราวของอารมณ์นวลๆ พอดิบพอดี

ในแง่ของการสร้างคาแรคเตอร์ของแต่ตัวละครอันนี้นาตชอบมาก ๆ เพราะผู้เขียนสร้างมาได้แบบถูกใจอะ เป็นคนดีแต่ยังไม่สมบูรณ์พร้อม ทุกตัวละครมีเนื้อใจที่ดีเป็นพื้นฐาน แม้ตัวละครที่มองว่าแย่มาก ๆ ก็ยังมีสำนึกเกิดขึ้นได้ในที่สุด ขอบอกว่าถุกใจใช่เลยจริงๆ โดยเฉพาะคุณฌาน (งานนี้นาตนงชูไปไฟโบกพู่เชียร์กันออกนอกหน้าสุดๆ)

จุดบกพร่องของนิยายเรื่องนี้ก็ยังมีให้เห็นนะคะ นาตนงคิดว่าบทเปิดเรื่องยังธรรมดาไม่ชวนดึงดูดใจมากเท่าไหร่ค่ะ ทำให้คนอ่านอย่างนาตนงยังไม่เข้าใจอารมณ์ว่าผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างมาชารียังมีปัญหาใดในชีวิตมาแผ้วพานอีก เลยทำให้ปัญหาความอ้างว่าง ความพร่องในหัวใจของเธอยังดูเหมือนเป็นปัญหาเล็กๆ ไม่สลักสำคัญอะไร แต่พอเข้าบทที่ 3 เป็นต้นมา โอ๊ยยยยย...เรื่องสนุกเชียว

ทั้งนี้ยังมีอีกประเด็นที่สำคัญเลยคือ เรื่องนี้คู่รองเด่นมากกกกกกกกกกกก และนาตนงก็ชอบมาด้วยเช่นกัน (งานนี้ #ทีมฌาน ค่ะ 5555+) และด้วยความที่คู่รองเด่นนี่เอง คู่หลักเลยจืดจางไปทันที นาตมองว่าคู่รองนี่แหละ... ‘มนุษย์เดินดิน’ ที่เรามองเห็นได้ทั่วไปนั่นเอง ยิ่งทำคนคนอ่านตามลุ้นตามเอาใจช่วยด้วยเลย และอย่างที่บอกไปแล้วว่าเรื่องนี้มีข้อคิดดี ๆ เยอะมาก ๆ มันเลยเป็นจุดอ่อนจุดเล็ก ๆ ที่คนอ่านเข้าไม่ถึงค่ะ มีอยู่ไม่มากแต่อ่านจบแล้วสัมผัสได้เลยว่าไม่เข้าใจ ดูเป็นการตัดสินใจแปลกๆ ดูเป็น reaction ที่ฝืนปกติเกินไป แต่ทว่ามันไม่ได้ขัดความสนุกเลยนะคะ

ขออนุญาตสรุปเลยแล้วกันค่ะว่า นิยายเรื่องนี้สนุกมาก ครบรส รวมไปถึงได้ข้อคิดและแง่มุมดี ๆ เยอะเลย โดยส่วนตัวแล้วอยากเห็นผู้เขียนได้เขียนเรื่องราวของหมอชรันย์ และเพลงฝนออกมาอีกด้วย สองตัวละครนี้มีคาแรคเตอร์ที่ดึงดูดใจคนอ่าน ชวนให้เห็นเรื่องราวต่อไปของเขามาก ๆ สุดท้ายนี้ต้องบอกว่านาตนงชอบอ่านนิยายสไตล์แบบนี้ค่ะ แม้ไม่หวือหวาแต่สนุกมากเลยทีเดียว ประทับใจจนขอให้คะแนน 8.9/10 เลยค่ะ >___<