คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2หลักฐานคาตา
บทที่2
หลักฐานคาตา
ณ ลานจอดรถในมหาลัย
ใบหน้าของคนตัวโตค่อยๆซุกไซร้คลอเคลียอยู่ตรงซอกคอของคนหน้าหวาน
ในขณะนั้นมือของเขาค่อยๆปลดเสื้อผ้าออกจากร่างกายของเขาและคนตรงหน้าออกทีละชิ้น ส่วนคนหน้าหวานก็ได้แต่พยายามครางขัดขืนอยู่ใต้ร่างของเขา
‘ยะอย่า….’ชายหนุ่มร่างเล็กพูดขึ้นเสียงสั่น
‘นายขัดขืนฉันไม่ได้หรอกน่า…คิน’ชายที่ตัวโตกว่าค่อยๆลูบไลร่างกายของคนตรงหน้าจนถึงส่วน….
‘อะอ่า….ยูฉันไม่ไหวแล้ว’
‘คินเป็นของฉันนะ’
‘อะอื้อ’คนร่างเล็กไม่ตอบอะไรเพียงส่งเสียงครางตอบเบาๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”หญิงสาวร่างบางเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงนอนของเธอ
ซึ่งตอนนี้สภาพเธอเหมือนเห็นผีมายังไงอย่างงั้น
เหตุผลที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะไอ้หมอกวนประสาทนั่นคนเดียว!
ตอนนี้ฉันอยู่โรงอาหารและกำลังเดินถือกล่องเค้กไปที่โต๊ะด้านในสุดของโรงอาหารในมหาลัยเพื่อไปหาคิน
ซึ่งตอนนี้มันดูวุ่นวายมากเลยทีเดียวล่ะ
“คิน!”ฉันเรียกชื่อเพื่อนตัวแสบที่หันหน้ามาหาฉันแล้วทำเสียงแหะๆให้
และตรงด้านหน้าของกลุ่มไทยมุงนี่ก็คือเหตุการณ์ตบตีของนักศึกษาหญิง2คน ซึ่งมันก็ทำให้ฉันต้องหันไปทำตาเขียวใส่คินที่เป็นตัวต้นเรื่อง
ก่อนจะเดินไปแยกพวกเธอสองคนออกจากกัน
ซึ่งฉันไปขวางในจังหวะตบกันพอดิบพอดีเหอะๆ
“เพี้ย!”นี่สินะที่เขาเรียกว่าสัมผัสที่เจ็บ= =
“นี่แกจะมาขวางทำไมหะ!”ฉันรำคาญไง
“หรือว่าเธอก็จะมาแย่งคินไปจากฉัน!”แล้วฉันก็ใช้หางตามองไปที่คิน
“กรี๊ดนี่แกลวนลามคินฉันทางสายตาเหรอ!”จะประสาทค่ะ-
-*
“คินเป็นของฉันตางหาก!”และแล้วคุณเธอทั้งสองคนก็ทำเหมือนจะกัดกันอีกรอบ
แต่ก็เปลี่ยนใจมาร่วมมือกันจะกัดฉันซะนี่ จะด่าว่าอะไรดีเนี่ยยยยยย
“หน้าตาก็สวยแต่มีปัญญาหาได้แค่หมอนี่หรอ”
“อะไรนะ/อะไรนะ”
“ถ้าผู้ชายเขาไม่เอาแล้วมาตื้นมันจะดูไร้ค่านะ”
“ไม่จริงคินเขารักฉัน!”
“รักฉันตางหาก!!”
“นี่เลิกงี่เง่าสักที เพราะงี้ไงผู้ชายเขาเลยไม่เอา!”
“นี่แกว่าใคร!!!”
“ยัยนี่คนเดียวฉันไม่เกี่ยว!”ร้อนตัวอะ
“นี่!”เริ่มแตกคอ ในขณะที่ทั้งสองคนเถียงกันอยู่ ซึ่งฉันก็รู้แล้วว่าถ้าจะจับแยกคงยากเกินความสามารถฉันมากจริงๆ
เลยต้องโทรไปเรียกทางฝ่ายปกครองมาเก็บแทน(เรียกยามมามันไม่สะใจ)
“คินจ๋า~”ฉันพูดชื่อเพื่อนคินสุดที่รักพร้อมกับยิ้มหวานไปให้
คินจะส่งยิ้มเจือนๆกลับมาให้ฉัน แล้วหลังจากนั้นฉันเลยจัดการคินโดยงดไม่ให้คินกินขนมตลอดอาทิตย์
แต่ด้วยเหตุที่ว่าฉันอยากรู้โรงพยาบาลที่พี่เขาทำงานอยู่เลยจำเป็นต้องติดสินบนเขาอะนะ
“ทำไมเธอถึงถามโรงพยาบาลที่พี่ฉันทำงานอยู่ล่ะ”คินถามขึ้นในขณะที่ถือกล่องเค้ก
“บอกมาเถอะน่า”ฉันพูดพร้อมกับทำน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย”ฉันอุตส่าห์ให้เค้กเป็นการติดสินบนแล้วนะอีกอย่างนายก่อเรื่องอีกแล้ว!”
“ไหนว่าเธอของเหลือ- -“เห็นหน้าบื้อๆเรื่องกินนี่ความจำดีนะยะ
ไอ้ความผิดเมื่อกี้ยังลืมซะไวเชียว
“แล้วจะกินรึเปล่าล่ะ!”
“กินครับผม!” หลังจากที่คินพูดจบเขาก็เอากล่องเค้กมกอดไว้อย่างหวงแหนปานว่าจะมีคนพรากมันไปเหอะๆ
แล้วนี่เค้กจะเละก่อนกินไหมเนี่ย
“งั้นบอกมา”
“ถามจริงแอบปิ๊งพี่ฉันขึ้นมารึไง”คินพูดพลางมองหน้าฉัน
“นั่นปากหรอ- -“ถ้าฉันชอบพี่นายโลกต้องแตกแน่
“งั้นก็ชอบฉันอะดิ”หมอนั่นพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
“หลงตัวเอง!”ฉันพูดพลางกอดอกแล้วหันหน้าหนี
ก็คนมันเขิน! ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนหลงตัวเองอย่างหมอนี่จะเป็นเกย์ได้น่ะ”รีบบอกมาเลย”
“คร๊าฟๆ”หมอนั่นรับคำก่อนที่จะบอกชื่อโรงพยาบาลที่พี่ชายของเขาอยู่ ตอนแรกฉันก็กะว่าจะไปหาพี่ชายเขาทันทีเลยนะถ้าไม่เกิดเรื่องซะก่อน
“กระดูกแตกครับเร็วสุดนอนพักที่นี่สักสามอาทิตย์แล้วหมั่นทำการบำบัดก็เดียวก็คงจะเดินได้ตามปกติแล้วครับ-
-“คนร่างสูงตรงหน้าพูดร่ายยาวให้ผู้ป่วยที่นอนเซ็งอยู่บนเตียงฟัง
“รู้แล้วน่านายพูดมาหลายรอบแล้วนะ”ฉันพูดพลางทำหน้ามุ่ยมองไปทางอื่น ไอ้หมอนี่เป็นแม่ฉันรึไงกัน!
“หน้าที่การดูแลผู้ป่วยเป็นหน้าที่ของหมอ และถ้าคุณเกิดเป็นอะไรขึ้นมาหนักกว่าเดิมมันก็คงเป็นเพราะหมอคนนั้นไร้ฝีมือ
เพราะงั้นช่วยนอนอยู่นิ่งๆทำตามที่ผมสั่งก็พอ แล้วหมอที่ไร้ฝีมืออาจจะมีแต่....”เขาพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะมาเน้นที่ประโยคหลัง’ไม่ใช่ผม’
พอเขาพูดจบก็เดินออกจากห้องไปคนอะไรโครตประหลาด
ทุกคนคงสงใสว่าทำไมอยู่ๆฉันมานอนที่โรงพยาบาล ซึ่งเหตุผลมันก็ไม่มีอะไรมากมาย
แค่ผีคนดีเข้าสิงให้ฉันวิ่งไปช่วยลูกแมวแล้วโดนชนเข้า ฉันก็เลยได้มานอนที่โรงพยาบาลแถมยังโดนหมอบ้าเทศน์ซะยาวเป็นหางว่าว
แล้วยังมาบอกอีกว่า ‘คุณอย่าทำอะไรเกินตัวได้รึเปล่าครับ
ถ้าเป็นคนอื่นคงได้ไปนอนห้องicuไม่ก็ตายหรือเละไปแล้วน่ะครับโดนชนเข้าเต็มๆแบบคุณน่ะ’(ล้อเลียนเสียง)
พอเป็นเรื่องแบบนี้หมอนั่นก็พูดซะยาวเชียว
“แล้วฉันกลับไปนอนที่บ้านไม่ได้รึไงกัน “
“ได้ครับแต่…”
“แต่?”
“เรื่องบางเรื่องก็ไม่ต้องรู้ครับ”ไอ้…
“บอยยยยยยยยยยยย”เสียงของชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาใหม่ดังขึ้นโดยที่มีชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาด้วย
“อ้าว คิน ยู มาด้วยหรอ”ฉันพูดขึ้นพร้อมมองร่างสูงทั้งสองคนเดินเข้ามา
“ยังมาทำหน้าซื่อบื้ออีกฉันห่วงแกนะเฮ้ย”คินพูดขึ้นก่อนจะโผเข้ากอดฉัน แบบหัวใจละลายแทบเป็นลมค่ะ
ตอนนี้หน้าฉันคงแดงจนเป็นมะเขือสุกแน่ๆ อร้ายยยยมีความสุข-///- แต่ในขณะที่ฉันมีความสุขได้ไม่นาน เสียงของคนที่อยู่ข้างเตียงอีกคนดังขึ้น
“เฮ้ยๆคินมากไปล่ะ”ยูพูดขึ้นพลางผลักคินออกแล้วสวมกอดฉันแทนอย่างเนียนๆ
“แกก็พอกันแหละวะ!”
“นี่พวกนายมาทำอะไรกันแน่เนี่ย”อยู่ๆก็เข้ามาแย่งกันกอดฉันอย่างกับเป็นตุ๊กตาเท็ดดี้
ฉันควรจะตบกบาลพวกเขาไปคนล่ะทีข้อหาลวนลามเลยดีไหมเนี่ย- -
“มาเยี่ยม”คิน
“มาปล้ำ”ยู
“ไอ้ยูถ้าขาฉันหายแกได้ลงนรกแน่”ฉันล่ะทึ่งในความลามกของมันจริงๆ
“ไม่มีวัน”มันพูดพร้อมกับแลบลิ้นใส่ฉัน
ป้าบ
“ไอ้คินเจ็บนะเว้ย”ยูพูดพลางลูบหัวที่เพิ่งโดนตบไป
สมน้ำหน้ามันหน่อยบังอาจเล่นกับฉัน
“กับเพื่อนยังไม่เว้นนะ”
“หวง?”ยูทำหน้าทะเล้นถาม
ซึ่งในขณะนั้นก็มีเสียงนึงดังขัดขึ้นมาก่อนที่คินจะได้ตอบ
“หมดเวลาเยี่ยมแล้วครับ”ชายหนุ่มร่างสูงในชุดกาวน์ที่มาใหม่พูดขึ้น ฉันจำได้ว่าเขาเพิ่งออกไปได้ไม่นานนี่ แล้วอยู่ๆก็เดินมาหมดเวลาเยี่ยมได้ไงกัน!
อีกอย่างนี่มันใช่น่าที่ของหมอหรอ-*-
“ไงเฮีย”
“ดีครับพี่เคมี”
“ไง”นายเคมีทักทายพูดทักทายด้วยน้ำเสียงโทนต่ำพร้อมจิตสังหารที่แผ่ออกมา
บีบอยสัมผัสได้ค่ะ!
“นี่พึ่งทุ่มเองนะเฮียจะหมดได้ไง”
“นั่นสิปกติถึง3ทุ่มนี่ครับ- -“
“ไม่เชื่อพี่หรอ”แล้วคุณหมอก็ยิ้มให้เพื่อนอันเป็นที่รักยิ่งของฉันอย่างอบอุ่น
พอมองตามรอยยิ้มนั้น ฉันก็อดเสียวสันหลังไม่ได้ ฉันจะมี่เรื่องกับไอ้หมอนี่แน่ๆ
“เออจริงด้วยเดี๋ยวผมต้องรีบกลับไปทำรายงานอีก”
“งั้นเดียวผมนายยูจะอยู่ดูแลน้องบอยให้แล้วกัน”ยูพูดพร้อมยิ้มทะเล้น
“….”หลังจากยูพูดจบนายเคมีก็ใช้หางตามองคิน
ประมาณว่าให้ลากเพื่อนกลับก่อนจะมีเรื่อง
“ไหนแกบอกต้องไปเที่ยวกับน้องกิ๊ฟ”
“เกือบลืมไปเลย”
“ผมกลับล่ะครับฝากดูแลเพื่อนผมด้วย”คินพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกจากห้องไป”แล้วเจอกันที่มหาลัยนะ”
“แล้วเจอกัน^^”
“ฉันก็ไปมั่งดีกว่า….แล้วเจอกันบอย”ยูลูบหัวฉันเบาๆก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรเขาก็เดินไปที่หน้าประตูห้องพูดราวกับจะกระซิบให้แค่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นได้ยิน
ซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจว่าที่ได้ยินหูฉันฝาดไปเองรึเปล่า
ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับนายเคมีอยู่ในห้องกันแค่สองคน
บรรยากาศก็เงียบสงบจนแทบจะไม่รู้ว่าควรจะบรรยายยังไง
แล้วเขาจะเข้ามาแล้วทำให้คินที่รักฉันกลับทำไมเนี่ย
แล้วมายืนเฝ้าฉันแบบนี้เขาไม่ไปทำงานรึไง มายืนจ้องกันแบบนี้อึดอัดน้าาาาาาTT
“นะนี่!”
“?”
“นายไม่ไปทำงานหรอ”
“ตอนนี้ผมพักอยู่นะ”
“พักแล้วทำไมต้องมานี่ด้วย”
“ทำไมผมจะมาไม่ได้”
“ก็ฉันจะนอน”
“เมื่อกี้ผมเข้ามาคุณไม่ได้กำลังจะนอนนอนนี่ครับ”
“กะก็ตอนนี้ฉันง่วงแล้วไง”ฉันพูดพร้อมกับเอาผ้าห่มมาคลุมหน้า
“งั้นผมจะเฝ้าคุณจนกว่าจะหลับแล้วกัน”
“….”ด้วยเหตุที่ว่าฉันขี้เกียจเถียงฉันจึงแกล้งหลับ
พอแกล้งหลับไปได้สักพัก ก็มีความรู้สึกว่าผ้าที่คลุมหน้าอยู่ถูกเปิดออก
“หลับแล้วหรอ”
“…”ไอ้ลมหายใจอุ่นๆแถวหน้าฉันนี่มันอารายยยยย
“ฝันดีนะครับ”พอพูดจบชายหนุ่มก็หนุ่มหน้าก้มไปจุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาว”ฝันถึงผมบ้างนะเจ้าหญิง”ชายหนุ่มร่างสูงพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
เขามองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความเอ็นดู
ก่อนจะสังเกตว่าใบหน้าของเธอมีเลือดฝาดแดงขึ้น
เขาจึงก้มหน้าลงไปหาเธออีกครั้งก่อนที่จะกระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆแล้วเดินออกจากห้องไป“รู้รึเปล่าว่าผมแอบรักคุณอยู่นะ”
ตอนนี้คุณพยาบาลกำลังเข็นรถเข็นที่ฉันนั่งไปที่สวนด้านหน้าของโรงพยาบาล
พอได้ออกมาสูดอากาศแบบนี้รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย นี่มันก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วหลักจากที่ฉันต้องมานอนเข้าเฝือกที่โรงพยาบาล
ในที่สุดอีกไม่กี่วันฉันก็จะได้ถอดเฝือกออกแล้ว ฉันไม่ได้อยู่ตั้งอาทิตย์กว่าไม่รู้ว่าร้านจะเป็นยังไงบ้าง
ฝากไอ้ยูก็ไม่ได้เพราะมันต้องไปถ่ายmvส่งงานให้อาจารย์มัน เลยต้องฝากคุณเพื่อนยู
ซึ่งก็จะไม่ห่วงเลยถ้ามันไม่ติดเที่ยวเนี่ย
ส่วนเรื่องที่จะถามข้อมูลเกี่ยวกับคิมต่างจากไอ้หมอเคมีนั่นลืมไปได้เลย
หลังจากวันแรกที่เข้ามาที่นี่ ถ้าฉันไม่นั่งเงียบใส่ก็แกล้งหลับหนีนั่นแหละ
“อากาศดีนะครับ”เสียงของผู้ชายที่คล้ายๆกับนายเคมีนั่นดังขึ้น
“นั่นสิคะ…”
“เฮ้ย!?”
“อะไรครับ”
“พี่เคมีมาได้ยังไง”
“เดินมาสิ”
“อย่ามากวน”
“ผมไม่ได้กวน”
“ไม่ไปทำงานรึไง”
“คุณไล่ผม?”ก็ใช่น่ะสิคะ!”นี่เที่ยงแล้วอยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าครับ-
-“
“คะ?”
เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันที่อากาศสดใส
ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ตอนนี้ผมกำลังจะไปหาสุดที่รักของผมที่โรงพยาบาลครับ
สุดที่รักผมตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาลเดียวกับพี่ชายผมครับ เขาเป็นคนผิวขาวเผือก
ตาตี๋ โดยรวมหน้าตาเขาดีมากครับ
ตอนนี้ผมกำลังมองหาเขาอยู่ครับ พอผมมองหาไปได้สักพักผมก็เจอที่รักเลยครับ พอคิดถึงผมก็เจอเลยนี่แหละครับเนื้อคู่>///<
“พี่กิมมมมม”ผมตะโกนเรียกชายร่างสูงที่กำลังเดินหันหลังให้อยู่
“คินมาทำอะไร!?”พี่กิมพูดแล้วมองผมด้วยสีหน้าตกใจ
“ผมมาหาพี่ไง-3-“
“พี่บอกแล้วนี่ว่ายังไม่ว่าง”
“ก็ผมคิดถึงพี่นี่…”ผมพูดพร้อมก้มหน้า
ผมน้อยใจจริงๆนะ วันๆกิมทำแต่งานพอกลับห้องมาทีก็แทบจะไม่ได้คุยกัน
บางวันกลับมาเร็วก็ดันตรงกับคลาสเรียนผม คุยกันจริงๆจังๆนี่แทบไม่ได้คุยสักที
เหมือนกับว่าชายหนุ่มร่างสูงจะพอรู้ว่าชายหนุ่มร่างบางที่อยู่ข้างๆเกิดอาการนอยด์
เขาเลยจับมือชายตัวเล็กข้างๆแล้วบีบมือของชายตัวเล็กแรงๆ
“ผมเจ็บนะ”
“เงยหน้ามาคุยกันดีๆ”ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างจับหน้าชายตัวเล็กเงยขึ้นมา
“เราคบกันมากี่ปีแล้ว”
“5ปีแล้วจะทำไมครับ”
“แล้วคินรักพี่มั้ย?”
“รักครับ”
“พี่ก็รักคินครับ”
“O////O”
“เพราะงั้นอย่างอแงเลยนะครับ”
“คะครับ”
“ไปกินข้าวได้แล้ว”
ตอนนี้ฉันกับนายเคมีกำลังนั่งกินข้าวอยู่ในร้านอาหารข้างโรงพยาบาล
ตอนนี้ฉันยังคิดอยู่เลยว่าไอ้ที่ต้องมานั่งเข้าเฝือกกินข้าวนอกโรงพยาบาลนี่มันได้ด้วยหรอ
แถมยังโดนลากมาแถวร้านตัวเอง แต่ไม่ได้เข้านี่มันอะไรกันน่ะ
ห่วงร้านก็ห่วงงงก็งงว่าโดนลากออกมาได้ไง แล้วทำไมต้องอุ้มเข้าร้านด้วยเนี่ยยยยย
อายเขาหมดแล้ว(;//-//;)
“นั่งตรงไหนดี ~”นายเคมีพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น
“ปล่อยฉันสักทีเถอะ!”ฉันพูดพร้อมกับเอาหน้าซุกแผงอกเขา
“ผมไม่ได้ยิน”เขาพูดขึ้นพร้อมกับยังคงยืนอยู่หน้าโต๊ะ
โดยที่น่าจะมีคนในร้านหลายคนจ้องพวกเราอยู่
“ปล่อยฉันลงเถอะ”จะร้องไห้แล้วนะ
“พูดเพราะๆก่อน”
“พี่เคมีปล่อยหนูลงเถอะค่ะTT”
“ครับผม”แล้วนายนั่นก็วางฉันลงบนเก้าอี้ยาว ก่อนที่จะตามลงมานั่งฝั่งข้างๆฉัน แล้วเขาจะมานั่งข้างๆฉันทำไมล่ะที่ตรงข้ามก็มี
นี่นายจะตามหลอกหลอนฉันไปถึงไหนกัน!!!
“อยากกินอะไร?”
“อะไรก็ได้”
“เอาข้าวผัดกุ้ง2ครับ”
“นี่!”
“เงียบๆสิคนมองเต็มเลยนะ”นายเป็นคนเริ่มไม่ใช่รึไงกันฮะ
แล้วหลังจากนั้นไม่นานอาหารก็มาเสริฟที่โต๊ะ
พวกเราสองคนนั่งกินกันจนเสร็จแล้วต้องรีบกลับโรงพยาบาลเพราะอยู่ๆก็ดันมีเคสผ่าตัดพิเศษเข้ามาซะงั้น
แต่ระหว่ากลับฉันก็พบใครบางคนสวนกันไประหว่างเดินออกจากร้าน
คนนึงเป็นผู้ชายตัวสูงๆใส่ชุดกาวน์ อีกคนก็คือคิน
ตอนแรกฉันก็คิดนะว่าแค่อาจจะมาคุยกันตามประสาคนรู้จักก็ได้ แต่ว่า….เขาจับมือกันแน่นขนาดนั้นเลยงั้นหรอ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ติชมเฮียด้วยครับ กราบบบบบบบ(. .)
ความคิดเห็น