Love Cafe รักของคุณหมอ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ไอ้คุณหมอ

บทที่1ไอ้คุณหมอ

สวัสดีครับผมชื่อนายเคมี ภายุภัครับเป็นหมอครับ วันนี้ก็เหมือนทุกวันครับท้องฟ้าแจ่มใสผู้ป่วยที่ผมรักษาก็กลับไปพักฝื้นที่บ้านได้แล้ว ตอนนี้ผมกำลังยืนสั่งกาแฟในร้านโปรดเหมือนอย่างทุกทีครับ  ชื่อร้านกาแฟร้านนี้ผมว่าก็คงเอามาจากชื่อเจ้าของร้านนี้นี่แหละครับ

 “คุณหมอมาที่นี่อีกแล้วไม่ทราบว่าถูกใจใครในร้านรึเปล่าคะ”พนักงานในร้านถามผม

“ครับผมถูกใจคนร้านนี้”ผมตอบพนักงานสาวคนนั้น และก่อนที่เธอจะถามอะไรมากกว่านั้น ผมเลยชิงสั่งกาแฟกับเค้กที่ผมชอบทาน”ผมขอคาปูชิโนกับเค้กช็อกโกแลตครับ”

“ทานนี่รึเปล่าคะ”

“ครับ”ผมตอบเธอก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำที่ติดกับหน้าต่างในร้าน  ผมนั่งมองวิวไปเรื่อยเปื่อยพลางคิดว่าวันนี้เจ้าของร้านหายไปไหนเพราะปกติผมจะเห็นเธออยู่ที่ร้านเวลานี้ประจำ....นี่ผมควรเครียดเรื่องผู้ป่วยแทนที่จะมาเครียดเรื่องเจ้าของร้านที่คุยกันแทบนับครั้งได้นี้รึเปล่าครับเนี่ย  ในขณะที่ผมนั่งเหม่อไปไกล ซึ่งเค้กแล้วกาแฟก็ถูกนำมาเสิร์ฟนานแล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

กริ๊ง(เสียงกระดิ่งหน้าร้าน)

“พี่เคมี”เสียงของชายหนุ่มตัวเล็กผู้เข้ามาใหม่ในร้านพูดขึ้นพร้อมเดินเข้ามาทักผมกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“อ้าวคิน”ผมพูดชื่อน้องชายผมก่อนที่จะเหลือบไปมองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กแต่ชอบใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ใบหน้าของเธอไม่เติมแต่งเครื่องสำอาง….เธอคือเจ้าของร้านนี้ครับ(ทำไมผมต้องหงุดหงิดล่ะ)

 “เฮียมาทำอะไรที่นี่”

“นั่งเล่นมั้ง”ผมตอบน้องผมไปกวนๆ

“คุณหมอเคมีพี่ชายนายหรอ...”หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆน้องชายผมพูดขึ้น

“ก็ใช่อ่ะดิบอย....อ้าวนี่ทั้งสองคนรู้จักกันแล้วหรอ”น้องชายผมถาม ขึ้นก่อนจะร้องอย่างเจ็บปวด”โอ้ยยยยยยเจ็บน่ะเฮ้ยมาหยิกคนหล่อทำไมเนี่ย!”

 “ก็พี่นายมาร้านชั้นบ่อยๆนี่เลยได้คุยกันบ้างน่ะ”เธอตอบก่อนจะจ้องหน้าน้องชายผมแล้วพูดด้วยเสียงเย็นและเบามากๆแต่ผมได้ยินทุกประโยคแหละผมไม่ได้สอใส่เกือกน่ะครับ(นั่นแหละสอ)”บีบอยไม่ใช่บอยไอ้เบื้อกนี่”เธอพูดแค่นั้นน้องผมก็พยักหน้าแล้วรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

“ครับๆ….แล้วเฮียเคมีมาที่นี่บ่อยขนาดไหนล่ะ”คินถามคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆ                                                                                               

“ก็เห็นมาทุกวันนะ”คุณเจ้าของร้านพูดขึ้น และนั่นก็ทำให้น้องชายผมแสยะยิ้มขึ้นมา

“อ่อแล้วพี่ฉันบอกไปรึยังว่าชอ...”ก่อนที่ไอ้คุณน้องชายผมจะพูดประโยคที่ไม่ควรพูดออกมาผมก็เหยีบไปที่เท้าของมันแรงๆทันที”อ้ากกกกกก”และน้องผมร้องด้วยความเจ็บปวดที่เท้าของมันครับอาเมน….ปากหาเรื่องจริงๆ

Park:บีบอย

สวัสดีฉันชื่อนางสาวชาคริยา รับอรุณเป็นนักศึกษาคณะคหกรรมศาสตร์ ชื่อเล่นชื่อบีบอย วันนี้ฉันมารอรับเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)ที่สนามบอลของมหาลัยไปที่ร้านกาแฟของฉันและนามของมันก็คือ….

“ไอ้คิน!”ฉันตะโกนเรียกชายหนุ่มร่างสูงที่เหงื่อโชกวิ่งมาหาฉัน

“รอนานรึเปล่า”คินที่ยืนอยู่หน้าฉันพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม คงเพราะรู้ว่าทำให้เพื่อนสนิทอย่างฉันรอนานเลยยิ้มแก้ตัวล่ะสิ น่ารักแล้วไงไม่ใจอ่อนหรอกนะ!

“รอจนตะคริวจะกินแล้วเนี่ย”ฉันพูดขึ้นพร้อมทำตาเขียวใส่คิน  ภายนอกโหดๆภายในรอเมื่อไหร่ก็ได้จ้า

“โทษทีๆเพลินไปหน่อย”

“จ๊ะพ่อนักกีฬา....แล้วนี่จะไปเลยไหม”ฉันพูดขึ้นพลางยืนกอดอก

“เดี๋ยวขอไปเปลี่ยนเสื้อก่อนล่ะกัน”

“ให้ไวล่ะ”

“คร๊าฟๆ”คินรับคำก่อนที่จะวิ่งเข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องพักของพวกนักกีฬา หลังจากที่คินเปลี่ยนเสื้อเสร็จฉันก็รีบจัดการให้เขาขับรถคันโปรดของเขาไปที่ร้านฉันทันที(เหตุผลที่ฉันยืนรอเขาก็เพราะรถฉันเสียด้วยนี่แหละ) เมื่อพวกเรามาถึงที่ร้านแล้วคินกับฉันก็รีบลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้านทันทีแต่เมื่อเข้าไปในร้านฉันยังไม่ทันพูดอะไรคินก็เดินไปทักคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะๆนึงของร้านทันที 

“เฮียเคมี”คินเรียกชายหนุ่มซึ่งอยู่ในชุดกาวน์กำลังนั่งอยู่ตรงมุมเดิมที่ฉันเห็นว่าเขานั่งบ่อยๆว่าเฮีย  ถึงฉันจะพอรู้มาบ้างว่าคินมีพี่แต่ก็ไม่นึกเลยแหะว่าจะเป็นคุณหมอเคมี

“อ้าวคิน”คุณหมอเคมีพูดพร้อมกับเหลือบมามองฉัน  หลังจากที่พวกเขาสองคนคุยกันเสร็จแล้วคินก็เดินชมในร้านฉันสักพักก่อนที่จะขอตัวกลับก่อน แต่ยังดีที่คุณหมอเคมียังไม่กลับไม่ใช่เพราะฉันพิศวาสพี่ชายเขานะ แต่นี่มันเพื่อหนทางรักของฉันกับคินสุดที่รักตางหาก- -(คิดเองเออเอง)

“คุณหมอเคมีคะ”ฉันเรียกพี่ชายของคินที่กำลังจะลุกออกจากโต๊ะไปจ่ายเงิน

“ครับ?”พี่ชายของคินทำหน้าอึ้งๆก่อนจะหยุดมองฉัน แค่เรียกทำยังกะเห็นผี

“รีบมากมั้ยค่ะ”

“มากครับ”อ้อมๆหน่อยก็ไม่ตายค่ะ!

 “ขอเบอร์หน่อยได้ไหมคะ”กุลสตรีจริงๆฉัน

“จะเอาไปทำอะไรครับ”

“เพื่อไว้ติดต่อเวลาฉุกเฉินนะคะ”พอฉันพูดจบคุณหมอเคมีก็ทำท่าทางคิดหนัก มีสาวน่ารักมาขอเบอร์แล้วใครจะไม่ให้มั่งละคะ

“ก็ได้ครับ”พอพูดจบเขาก็บอกเบอร์เขามาให้ทันที  ให้มันได้อย่างงี้สิคะว่าที่พี่เขย!

Park:เคมี

อยู่ๆเธอคนนั้นก็มาขอเบอร์ผมซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน…ถ้าไม่มาขอหลังจากที่รู้ว่าผมเป็นพี่ชายคินนะครับหรือว่าเธอชอบน้องผมกันล่ะครับเนี่ย 

“คุณหมอค่ะนี่คือประวัติของผู้ป่วยค่ะ”นางพยาบาลคนนั้นพูดขึ้นก่อนจะเอาประวัติผู้ป่วยมาให้ผม

“ขอบคุณครับ”

“อยากได้อะไรรึเปล่าคะ”พยาบาลคนนั้นถามผม

“ไม่ล่ะครับ”ผม ปฏิเสธเธอแล้วก้มลงอ่านประวัติของผู้ป่วย

“ค่ะ”เธอตอบก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานผม  

ครืดๆ(เสียงโทรศัพท์สั่น)

ติ๊ด

“ไม่ทราบว่าเบอร์ใครครับ”

(เพื่อนน้องชายคุณหมอค่ะ)

“....!”เจ้าของร้านกาแฟโทรมาครับ ผมล่ะทึ่ง! ในขณะที่ผมแทบจะสติหลุดทางปลายสายก็เรียกผม

(คุณหมอค่ะได้ยินรึเปล่า)

“อ้าวแล้วมีอะไรงั้นเหรอครับ”

(ตอนนี้ว่างคุยรึเปล่าล่ะค่ะ)

“ก็ไม่ค่อยว่างครับ”

(เลิกงานแล้วจะมาที่ร้านใช่ไหมค่ะ)

“ครับ”

(แล้วจะรอค่ะ)

พอเธอพูดจบก็ตัดสายไป จะรองั้นเหรอ.... ผมจะดีใจหรือเสียใจดีล่ะครับเนี่ย หลังจากที่ผมเคลียงานในโรงพยาบาลเสร็จผมก็รีบไปที่ร้านกาแฟร้านนั้นทันที

“คุณหมอเคมีมาแล้วหรอคะ”เธอพูดขึ้นพร้อมกับละสายตาจากโทรศัพท์ในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

“ครับ”

“นั่งก่อนค่ะ”

“มีอะไรงั้นหรอครับ”

“คือฉันมีเรื่องอยากถามคุณหมอนะคะ”

“ไม่ต้องสุภาพมากก็ได้ครับ”ถึงแค่ได้คุยผมก็ดีใจแล้วก็เถอะนะครับแต่สุภาพไปผมก็อึดอัด อีกอย่างเธอก็เป็นเพื่อนน้องผมด้วยTT

“งั้นถามตรงๆเลยแล้วกันคินมีแฟนรึยัง”ห้วนและตรงไปไหมครับ!

“ทำไมไม่ถามเองล่ะครับสนิทกันไม่ใช่เหรอ”ผมพูดพลางขมวดคิ้ว สงใสวันนี้ผมคงได้กลับไปเก็บน้องชายต่อจากทำงานเสร็จแล้วล่ะครับ

“ถ้ามันง่ายขนาดนั้นฉันคงถามไปแล้วล่ะ”เธอพูดพร้อมกับทำท่าทางหงุดหงิดนิดๆ”แล้วสรุปคินมีแฟนรึยังล่ะ”

“ยังไม่มีครับ”คำตอบที่ผมตอบไปทำให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าผมแทบจะยิ้มกว้างแต่พยายามเก็บอาการไว้ แต่ใบหน้าที่กำลังจะมีความสุขของเธอก็หายไปทันทีเมื่อผมพูดประโยคหลังออกไป”แต่น้องชายพี่มีสามีแล้วครับ- -^”

“...!”คำตอบของผมเล่นเอาเธอตัวสั่นไปเลยทีเดียว

‘แต่น้องชายพี่มีสามีแล้วครับ’

ฉันนั่งนึกถึงประโยคที่นายเคมีพูด ไม่จริงใช่ไหมอย่างคินเนี่ยน่ะเป็นเกย์ ถ้าบอกว่าเขาเป็นเกย์ยังจะดูน่าเชื่อถือกว่าอีก ฉันอยู่กับคินมาตั้ง7ปีเชียวนะ ถึงเขาจะไม่ค่อยไปกับผู้หญิงคนไหน ไม่เข้าใกล้ผู้หญิงคนไหน ยกเว้นฉัน….แต่เขาบอกว่าฉันเหมือนทอมไม่น่าชอบผู้ชายเลยได้เป็นเพื่อนกันนี่   แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็มีผู้หญิงมาตบกันแย่งนี่นา

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

“เฮ้ยบอยเป็นอะไร”ยูถามฉัน นี่นายไปติดนิสัยเรียกชื่อฉันผิดจากไอ้คินใช่ไหม

“ชื่อบีบอยไม่ใช่บอยย่ะ!”

“แล้วไมวันนี้บอยกรี๊ด”

“บีบอย!”

“เหมือนๆกันแหละ”ยูนายติดนิสัยกวนประสาทมาจากคินใช่ไหม!”แล้วสรุปทำไมบอยกรี๊ด”

“เปล่า”

“แกเป็นเพื่อนฉันมีอะไรก็ปรึกษาได้น่ะบอย”เกือบซึ้งล่ะถ้าแกไม่เรียกฉันว่าบอยเนี่ย

“ขอบใจมากชิต”

“ไม่เป็นไรๆเพื่อนกัน…แต่แกอย่าล้อชื่อพ่อฉันดิ”ไอ้ยูพูดก่อนจะเอามือขยี้ผมฉันเล่น

“อะไรชิต”

“ฉันไม่น่าปลอบแกเลยบอย”

“เฮ้ยยู”

“อะไรว๋ะ”

CR.SHL

“แกคิดว่าไอ้คินเป็นเกย์ปะ”

-----------------------------------------------------------------
ฝากติชมด้วยค่ะทุกท่านเฮียจะได้ขยันมากๆ-w-