ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ครั้งแรกเหรอ
" ลุเธอไม่ไ้บอหรือไว่าส่เธอมาัอ" เหมือนฟ้าผ่าที่ลาใ สิ่ที่ลุอเธอบอับสิ่ที่ผู้ายนนี้บอทำไมมันไม่เหมือนันละ เป็นไปไม่ไ้ ลุเธอะิารพนันเหรอ ไม่ใ่แน่นอน
" เป็นไปไม่ไ้ลุันไม่เล่นารพนันแน่นอน แโห" มุพลอยไม่เื่อสิ่ที่วายุพู เพราะลุอเธอ ั้ใทำานมา หาเลี้ยเธอมาั้แ่พ่อแม่เธอเสีย ลุับป้าไม่มีลู้วยันเลยรับเธอมาเลี้ย แล้วที่มาที่นี่็เพราะลุอเธอฝาับเพื่อน ให้มาทำาน้วย
" เธอโนลุเธอหรอแล้วละ นสวย " วายุับมุพลอยลับที่นอน ่อนะึ้น้อมัวเธอแล้วุไ้ที่อ เธอพยายามันวายุออแ่แรอันน้อยนิอเธอสู้เ้าไม่ไ้ วายุีเสื้อผ้าอเธอออเป็นิ้นๆ าไปหม ่อนะปลเ็มัออแล้วถอเสื้อ โว์ให้เห็นล้ามท้อแน่นๆ อเา พอวายุำลัถอเสื้อมุพลอย็ผลัเาออแล้ววิ่ไปที่ประู แ่ยัไม่ทันไปเปิ วายุ็มาว้าัวเธอไว้
" ะไปไหน ฤทธิ์เยอะใ่ไหม" เาแบมุพลอยมาโยนที่เีย่อนะับมือเธอไว้ทั้สอ้า
" ปล่อยันนะ ไอ้นบ้า ไอ้นไม่ี " ปาเ่ีนัวายุปิปามุพลอย้วยปาอเา เาบยี้อย่าบ้าลั่ เล้นลึเนินออวบอเธอ้วยมืออันร้อนพราว ่อนะลไปเยิมอปทุมบนเนินออวบอิ่มนั้น บัให้เป็นรอยเล็ๆ ทั่วเนินอ
" สิ้นฤทธิ์แล้วหรือไ สาวน้อย ถ้าเธอไม่ิ้นไม่เ็บัว" วายุ ูบลไปที่เรียวปาอสาวน้อย ปาอเธอทำไมมันหวานอย่านี้นะ ส่วนมืออเา็วนเวียนอยู่ที่ลีบุหลาบอมุพลอย
" ปล่อยันไปเถอะนะ อย่าทำันเลย" ำอร้ออเธอไม่เป็นผล เพราะวายุแทบะถอนูบไม่ไ้เลย เรียวปานี้่าหวานับใ เาไม่สนใที่ะฟัเธอแล้ว นิ้วอเาลอเลียับอเสร นุ่ม่ำ อนนี้มุพลอยนอนไร้เรี่ยวแรอยู่หน้าเา แ่!!เฮ้ย ยัิเหรอวะ
" โอ๊ย!เ็บ อย่าทำแบบนี้เลยนะ ปล่อยมุไปเถอะ" มุพลอยมอมาที่เ้า้วยน้ำาอาบแ้ม
วายุใับสิ่ที่เอ เธอยัไม่เย เา้อทำให้เธอผ่อนลาย่อน
" ไม่เป็นไร ไม่เ็บ ผมะเบามือับุ" ่อนะูบไปที่เรียวปาอีรอบ รอบนี้เนิ่นนาน พยายามให้เธอผ่อนลาย เล้นลึให้รู้สึเสียว้าน
" อ่ะ" มุพลอยเร็เรียวาไปหม
" ไม่้อเร็นะ ผมะไม่ทำใหุ้เ็บ นะนี
" ่อนูบลไปที่มับอเธอ แล้ว่อยๆ โย้าๆ ให้ร่าายเธอินับแ่นายเา ไม่นานพายุ็โหมระหน่ำ เาไม่อา้านทานมันไว้ไ้อีแล้ว
" อ่ะ " มุพลอยร้อออมาามัหวะแรระแทอเา ว่าสายรุ้ะส่อประาย มุพลอยแทบาใ
" อืม ุหวานเหลือเิน " วายุยับลมานอนอเธอา้าหลั นอนพัไ้ไม่นาน วาม้อารอเา็เริ่มึ้นมา อีหลายๆ รอบ เาทำนมุพลอยสลบไปเลย
" ุ ุ สลบเลยเหรอวะ พยายามเบามือแล้วนะ" วายุเ้าไปำระร่าายในห้อน้ำ ่อนเอาผ้ามาทำวามสะอาให้ับเธอ เานั่มอหน้าสาวน้อยนนี้ที่สลบามือเา เธอไม่เยผ่านผู้ายมา แล้วลุอเธอส่มาให้เาทำไม ่อนะล้มัวลนอนอเธอ
" เป็นไปไม่ไ้ลุันไม่เล่นารพนันแน่นอน แโห" มุพลอยไม่เื่อสิ่ที่วายุพู เพราะลุอเธอ ั้ใทำานมา หาเลี้ยเธอมาั้แ่พ่อแม่เธอเสีย ลุับป้าไม่มีลู้วยันเลยรับเธอมาเลี้ย แล้วที่มาที่นี่็เพราะลุอเธอฝาับเพื่อน ให้มาทำาน้วย
" เธอโนลุเธอหรอแล้วละ นสวย " วายุับมุพลอยลับที่นอน ่อนะึ้น้อมัวเธอแล้วุไ้ที่อ เธอพยายามันวายุออแ่แรอันน้อยนิอเธอสู้เ้าไม่ไ้ วายุีเสื้อผ้าอเธอออเป็นิ้นๆ าไปหม ่อนะปลเ็มัออแล้วถอเสื้อ โว์ให้เห็นล้ามท้อแน่นๆ อเา พอวายุำลัถอเสื้อมุพลอย็ผลัเาออแล้ววิ่ไปที่ประู แ่ยัไม่ทันไปเปิ วายุ็มาว้าัวเธอไว้
" ะไปไหน ฤทธิ์เยอะใ่ไหม" เาแบมุพลอยมาโยนที่เีย่อนะับมือเธอไว้ทั้สอ้า
" ปล่อยันนะ ไอ้นบ้า ไอ้นไม่ี " ปาเ่ีนัวายุปิปามุพลอย้วยปาอเา เาบยี้อย่าบ้าลั่ เล้นลึเนินออวบอเธอ้วยมืออันร้อนพราว ่อนะลไปเยิมอปทุมบนเนินออวบอิ่มนั้น บัให้เป็นรอยเล็ๆ ทั่วเนินอ
" สิ้นฤทธิ์แล้วหรือไ สาวน้อย ถ้าเธอไม่ิ้นไม่เ็บัว" วายุ ูบลไปที่เรียวปาอสาวน้อย ปาอเธอทำไมมันหวานอย่านี้นะ ส่วนมืออเา็วนเวียนอยู่ที่ลีบุหลาบอมุพลอย
" ปล่อยันไปเถอะนะ อย่าทำันเลย" ำอร้ออเธอไม่เป็นผล เพราะวายุแทบะถอนูบไม่ไ้เลย เรียวปานี้่าหวานับใ เาไม่สนใที่ะฟัเธอแล้ว นิ้วอเาลอเลียับอเสร นุ่ม่ำ อนนี้มุพลอยนอนไร้เรี่ยวแรอยู่หน้าเา แ่!!เฮ้ย ยัิเหรอวะ
" โอ๊ย!เ็บ อย่าทำแบบนี้เลยนะ ปล่อยมุไปเถอะ" มุพลอยมอมาที่เ้า้วยน้ำาอาบแ้ม
วายุใับสิ่ที่เอ เธอยัไม่เย เา้อทำให้เธอผ่อนลาย่อน
" ไม่เป็นไร ไม่เ็บ ผมะเบามือับุ" ่อนะูบไปที่เรียวปาอีรอบ รอบนี้เนิ่นนาน พยายามให้เธอผ่อนลาย เล้นลึให้รู้สึเสียว้าน
" อ่ะ" มุพลอยเร็เรียวาไปหม
" ไม่้อเร็นะ ผมะไม่ทำใหุ้เ็บ นะนี
" ่อนูบลไปที่มับอเธอ แล้ว่อยๆ โย้าๆ ให้ร่าายเธอินับแ่นายเา ไม่นานพายุ็โหมระหน่ำ เาไม่อา้านทานมันไว้ไ้อีแล้ว
" อ่ะ " มุพลอยร้อออมาามัหวะแรระแทอเา ว่าสายรุ้ะส่อประาย มุพลอยแทบาใ
" อืม ุหวานเหลือเิน " วายุยับลมานอนอเธอา้าหลั นอนพัไ้ไม่นาน วาม้อารอเา็เริ่มึ้นมา อีหลายๆ รอบ เาทำนมุพลอยสลบไปเลย
" ุ ุ สลบเลยเหรอวะ พยายามเบามือแล้วนะ" วายุเ้าไปำระร่าายในห้อน้ำ ่อนเอาผ้ามาทำวามสะอาให้ับเธอ เานั่มอหน้าสาวน้อยนนี้ที่สลบามือเา เธอไม่เยผ่านผู้ายมา แล้วลุอเธอส่มาให้เาทำไม ่อนะล้มัวลนอนอเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น