ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 17 ญาติของคนไข้
เ้าอวันใหม่ ฬอุฬาออมาาห้ออทิาในเวลาีห้า เาออมาทิายัไม่ื่นเลย
ทิาื่นึ้นมา็ไม่เอฬอุฬาแล้ว ่อนรีบลุึ้นมาใส่เสื้อผ้าแล้วออไปทำับ้าวามเิม ภาพอเาที่อยู่ับเธอเมื่อืนที่ห้อยัรึใเธออยู่เลย แ่็มีำพูอบาที่เยพูเอาไว้ับเธอัึ้นมาในหัว ถึฬอุฬาะปิเสธว่าเาไม่มีใร มีแ่เธอนเียว แ่ำพูนั้น็ยัมารบวนหัวใแเธออยู่ี
' อย่ามายุ่ับออัน'
แววาอเธอเศร้าหมอลทันที ป้าน้อยมอมาที่ทิาที่ำลัหันผัอยู่ ่อนะเอ่ยทั
" เป็นอะไรา หน้าเศร้าๆ"
" เปล่า้ะป้า ป้าะให้ทำอะไร่ออี๊ะ าหันผัใล้เสร็แล้ว้ะ" ในระหว่าที่เธอำลัพยายามทำให้ัวเอูปิในสายาอป้าน้อย โทรศัพท์อทิา็ัึ้น โทรศัพท์อเธอยัเป็นรุ่นปุ่มอยู่เลย
" ฮัลโหล"
" าเหรอ นี่พี่อรเอนะ " พี่อรที่้าบ้านเธอฝาฝัให้่วยูแลยายแทนเธอในระหว่าที่เธอมาทำาน
" ้าพี่อร"
" ยายเพ็เป็นลม แล้วล้มไปเลย อนนี้อยู่โรพยาบาล "
" อะไรนะ ยายเป็นลมเ้าโรพยาบาลเหรอพี่"
" ใ่ าลับมาไ้ไหม" ทิาหัวใระุวาบ ยายอเธออบเป็นลม แ่รอบนี้ล้ม้วยนไ้เ้าโรพยาบาล ทิารีบหันมาหาป้าน้อยที่ยืนมอเธออยู่
" ยายเพ็เป็นไราห๊ะ "
" ยายเป็นลมล้มไปเลย้ะ ป้าน้อยาอลาานไปูยายนะ " น้ำาอวามเป็นห่วอนทาบ้านไหลลมาอาบแ้มนวล
" ไปเถอะ เียวป้าะไปแ้ลาานให้เอ"
" อบุนะ๊ะป้า" ทิาพร้อมป้าน้อยรีบเินออมาาโรอาหาร
" แล้วเอะไปยัไ ้อไป่อรถในเมืออี ั้นเียวป้าบอให้ไอ้ำไปส่"
ฬอุฬาที่ำลัเินมาที่โรอาหารว่าะมาฝาท้อมื้อเ้าที่นี่สัหน่อย เาเห็นทิาเินร้อไห้ออมาับป้าน้อย
" ทิาเป็นอะไร ร้อไห้ทำไม"
" นายหัว ามันะอลาานไปูยายมัน ยายมันเป็นลมล้มอยู่โรพยาบาล นายหัวไม่ว่าใ่ไหม๊ะ"
" แล้วะไปยัไ"
" เียวป้าให้ไอ้ำมันไปส่ึ้นรถที่ัวเมือ"
" ไม่เป็นไร เียวผมไปส่เธอเอป้า"
่อนะึมือทิาให้เินามเาไปึ้นรถยน์ ีนะที่วันนี้เาเอารถยน์เ้ามาที่เหมือ
" บอทาผม้วยนะ"
" ่ะ "
ฬอุฬาหันมอทิาที่ร้อไห้ัวโยน เธอพยายามั้สิ แ่อนนี้สิระเิไปหม เธอเป็นห่วยาย เามอเธออย่าสสารับใ ่อนะึเธอมาอ
" าใเย็น เียวผมะพาุไปหายายุเอ ยายไม่เป็นอะไรหรอนะ"
ปลอบเธอไ้แ่นั้น ็หันมาับพวมาลัยรถแล้วับทะยานออมาาเหมือ บ้านอทิาอยู่นละัหวัับเหมืออเา ารับรถมาึใ้เวลาพอสมวร
หลัามาถึโรพยาบาลามที่อรบอ เธอ็รีบวิ่ลรถมา ่อนะมาเออรที่ยืนรออยู่หน้าร็อบบี้อโรพยาบาล
" พี่อร ยายเป็นไบ้า "
" ุหมอเ็อาารแล้ว ยายพ้นีอันรายแล้ว ไปๆ เียวไปหายายัน่อน"
ทิาเินนำหน้าไม่มอน้าหลัที่เินามเธอมาเลย ฬอุฬาไ้แ่เินามเธอเ้ามาในห้อพัผู้ป่วยรวม ทิาเมื่อเห็นยายนอนอยู่บนเียอโรพยาบาล็รีบถลาไปหาทันที ่อนะอไปที่ร่าายอยาย
" ยาย้า อย่าเป็นอะไรไปนะ ฮือ ฮือ"
" สวัสีรับ ุเป็นาิอนไ้หรือเปล่ารับ"
" ใ่่ะ าเป็นหลานยาย"
" พอีหมอะแ้อาารอยายุให้ทราบ"
" ่ะ"
" ยายอุเป็นวามัน่ำ ุรู้ใ่ไหม "
" ใ่่ะ "
" สาเหุือนไ้อาะมีสภาวะเรียมา และไม่ไ้มารับยาไปทานเลย นไ้เลยมีอาารแบบนี้ทำให้มีอาารวูบหรอเป็นลมบ่อยๆ"
" ่ะ " น้ำาอเธอไหลพราอีรั้ เพราะวามนเธอที่พยายามหาเินทุอย่าแ่มันะน้อยนิไปที่ไม่สามารถพายายมาหาหมอที่โรพยาบาลเพื่อรับยาามปิไ้
" เียวหมอะให้นอนูอาาร่อนนะรับ ถ้าีึ้นหมอะให้ลับบ้านนะ " พูบุหมอ็เินออไปรวนไ้นอื่น่อเลย
ทิาื่นึ้นมา็ไม่เอฬอุฬาแล้ว ่อนรีบลุึ้นมาใส่เสื้อผ้าแล้วออไปทำับ้าวามเิม ภาพอเาที่อยู่ับเธอเมื่อืนที่ห้อยัรึใเธออยู่เลย แ่็มีำพูอบาที่เยพูเอาไว้ับเธอัึ้นมาในหัว ถึฬอุฬาะปิเสธว่าเาไม่มีใร มีแ่เธอนเียว แ่ำพูนั้น็ยัมารบวนหัวใแเธออยู่ี
' อย่ามายุ่ับออัน'
แววาอเธอเศร้าหมอลทันที ป้าน้อยมอมาที่ทิาที่ำลัหันผัอยู่ ่อนะเอ่ยทั
" เป็นอะไรา หน้าเศร้าๆ"
" เปล่า้ะป้า ป้าะให้ทำอะไร่ออี๊ะ าหันผัใล้เสร็แล้ว้ะ" ในระหว่าที่เธอำลัพยายามทำให้ัวเอูปิในสายาอป้าน้อย โทรศัพท์อทิา็ัึ้น โทรศัพท์อเธอยัเป็นรุ่นปุ่มอยู่เลย
" ฮัลโหล"
" าเหรอ นี่พี่อรเอนะ " พี่อรที่้าบ้านเธอฝาฝัให้่วยูแลยายแทนเธอในระหว่าที่เธอมาทำาน
" ้าพี่อร"
" ยายเพ็เป็นลม แล้วล้มไปเลย อนนี้อยู่โรพยาบาล "
" อะไรนะ ยายเป็นลมเ้าโรพยาบาลเหรอพี่"
" ใ่ าลับมาไ้ไหม" ทิาหัวใระุวาบ ยายอเธออบเป็นลม แ่รอบนี้ล้ม้วยนไ้เ้าโรพยาบาล ทิารีบหันมาหาป้าน้อยที่ยืนมอเธออยู่
" ยายเพ็เป็นไราห๊ะ "
" ยายเป็นลมล้มไปเลย้ะ ป้าน้อยาอลาานไปูยายนะ " น้ำาอวามเป็นห่วอนทาบ้านไหลลมาอาบแ้มนวล
" ไปเถอะ เียวป้าะไปแ้ลาานให้เอ"
" อบุนะ๊ะป้า" ทิาพร้อมป้าน้อยรีบเินออมาาโรอาหาร
" แล้วเอะไปยัไ ้อไป่อรถในเมืออี ั้นเียวป้าบอให้ไอ้ำไปส่"
ฬอุฬาที่ำลัเินมาที่โรอาหารว่าะมาฝาท้อมื้อเ้าที่นี่สัหน่อย เาเห็นทิาเินร้อไห้ออมาับป้าน้อย
" ทิาเป็นอะไร ร้อไห้ทำไม"
" นายหัว ามันะอลาานไปูยายมัน ยายมันเป็นลมล้มอยู่โรพยาบาล นายหัวไม่ว่าใ่ไหม๊ะ"
" แล้วะไปยัไ"
" เียวป้าให้ไอ้ำมันไปส่ึ้นรถที่ัวเมือ"
" ไม่เป็นไร เียวผมไปส่เธอเอป้า"
่อนะึมือทิาให้เินามเาไปึ้นรถยน์ ีนะที่วันนี้เาเอารถยน์เ้ามาที่เหมือ
" บอทาผม้วยนะ"
" ่ะ "
ฬอุฬาหันมอทิาที่ร้อไห้ัวโยน เธอพยายามั้สิ แ่อนนี้สิระเิไปหม เธอเป็นห่วยาย เามอเธออย่าสสารับใ ่อนะึเธอมาอ
" าใเย็น เียวผมะพาุไปหายายุเอ ยายไม่เป็นอะไรหรอนะ"
ปลอบเธอไ้แ่นั้น ็หันมาับพวมาลัยรถแล้วับทะยานออมาาเหมือ บ้านอทิาอยู่นละัหวัับเหมืออเา ารับรถมาึใ้เวลาพอสมวร
หลัามาถึโรพยาบาลามที่อรบอ เธอ็รีบวิ่ลรถมา ่อนะมาเออรที่ยืนรออยู่หน้าร็อบบี้อโรพยาบาล
" พี่อร ยายเป็นไบ้า "
" ุหมอเ็อาารแล้ว ยายพ้นีอันรายแล้ว ไปๆ เียวไปหายายัน่อน"
ทิาเินนำหน้าไม่มอน้าหลัที่เินามเธอมาเลย ฬอุฬาไ้แ่เินามเธอเ้ามาในห้อพัผู้ป่วยรวม ทิาเมื่อเห็นยายนอนอยู่บนเียอโรพยาบาล็รีบถลาไปหาทันที ่อนะอไปที่ร่าายอยาย
" ยาย้า อย่าเป็นอะไรไปนะ ฮือ ฮือ"
" สวัสีรับ ุเป็นาิอนไ้หรือเปล่ารับ"
" ใ่่ะ าเป็นหลานยาย"
" พอีหมอะแ้อาารอยายุให้ทราบ"
" ่ะ"
" ยายอุเป็นวามัน่ำ ุรู้ใ่ไหม "
" ใ่่ะ "
" สาเหุือนไ้อาะมีสภาวะเรียมา และไม่ไ้มารับยาไปทานเลย นไ้เลยมีอาารแบบนี้ทำให้มีอาารวูบหรอเป็นลมบ่อยๆ"
" ่ะ " น้ำาอเธอไหลพราอีรั้ เพราะวามนเธอที่พยายามหาเินทุอย่าแ่มันะน้อยนิไปที่ไม่สามารถพายายมาหาหมอที่โรพยาบาลเพื่อรับยาามปิไ้
" เียวหมอะให้นอนูอาาร่อนนะรับ ถ้าีึ้นหมอะให้ลับบ้านนะ " พูบุหมอ็เินออไปรวนไ้นอื่น่อเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น