#สาบานรัก#<<ดอกคริสต์มาสโรส>>

ลำดับตอนที่ #3 : Story 3

ณ ร้านกาแฟแห่งนึ่ง

“จะใช้ชีวิตอย่างนี้ต่อไปจิงเหรอ อยู่กับหนุ่มเสเพลพรรค์นั้นนะ” หญิงสาวผู้เป็นญาติห่างๆกับแป้ง

 ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้าถามเทอ

“ค่ะ” แป้งตอบอย่างเศร้าๆ

“คิมน่าจะดีกว่าเค้านะ”

“ไม่ได้นะค่ะ คิมเค้าจริงจังกับแป้งเกินไป”

“มันก้อดีอยู่หรอกแต่แป้งคงรับเค้าไม่ได้” แป้งพูดต่อ

“สำหรับแบงค์เค้ามีตัวแทนแป้งหลายคน เขาไม่ได้รักฉันจริง เป็นเค้านะดีที่สุดแล้ว”

ณ ที่ห้องแป้ง

กลิ่นหอมอะไร แบงค์พึมพำบนที่นอนเมื่อได้กลิ่นหอม แล้วเค้าก้อลุดขึ้นมาตามกลิ่นที่อยู่ในครัว

“อรุณสวัสดิ์ แบงค์ แป้งอบขนมเสร็จพอดี มากินด้วยกันสิ”แป้งถามอย่างอารมดี

“ขอชิ้นนึงนะ” แล้วก้อหยิบเข้าปาก

“อร่อยมาก”เค้าพูด

“ท่านเยอะสิ ยังมีอีก” แป้งพูดและก้อได้แต่มองเค้ากินอย่างอร่อย

“อะไรกันจะให้ฉันทานหมดนี่เลยเหรอ”

“อืม” แป้งพยักหน้า

“ทำเองได้ด้วยเก่งจริง” พูดเสร็จก้อหยิบขนมไปนั่งที่โต๊ะ

“ทำง่ายๆ ใครก้อทำได้ ที่ทำงานสอนให้นะ” แป้งพูดแล้วเดินมานั่งที่ฝั่งตรงข้ามกับแบงค์แล้วมองเค้ากิน

“อิ่มแล้วครับ อร่อยจริง” พูดเสร็จแบงค์ก้อเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

แป้งได้แต่แอบนั่งยิ้มมองเค้าอยู่ที่โต๊ะ

ในขณะที่แบงค์ไปเที่ยวตอนดึกนั้น

พอเค้ารู้ว่าดึกมาก เค้าก้อกับบ้าน ก้อได้พบว่ามีกับข้าวตั้งอยู่ที่โต๊ะ

แล้วเค้าก้อเดินเขาไปถามแป้ง และแป้งก้อกำลังเช็ดผม เหมือนว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

“ทำกับข้าวให้ฉันเหรอ” เค้าถามเมื่อแป้งมองมาทางเค้า

“อืม คิดอยู่ว่าจะทานลงมั้ย ไม่อยากจุกจิก แบงค์อาจไม่ชอบก้อได้ แต่ทำกินคนเดียว หรือ 2 คน ก้อเหมือนกัน

ถ้ากินไม่ลง เก็บไว้พรุ่งนี้ก้อได้นะไม่ต้องคิดมาก” แป้งตอบแล้วก้อเดินไปนอน

แป้งไม่ได้แค่ชอบทำกับขนมอย่างเดียวแต่เทอชอบทำกับข้าวด้วย

ไม่ว่าแป้งจะทำอะไรก้ออร่อยไปหมด ตื่นแต่เช้ามาทำกับข้าว

แล้วก้อไปทำงาน สวนทางกับผม ที่ทำงานกลางคืน บางทีเสียงทำกับข้าวนั้นก้อปลุกผม

แต่ถ้าชินแล้วละก้อ จะรู้สึกอุ่นใจอย่างไม่น่าเชือ

แล้วแบงค์ก้อก้มลงนอนบนที่นอนข้างๆ แป้ง

ที่สถานบันเทิง

“นี่แบงค์ พักนี้นายหายหน้าไปเลยนะ” เพื่อนที่ร้านถามขึ้นหลังจากที่เห็นแบงค์นั่งอยู่ที่โชฟาในร้าน

“งั้นรึ” แบงค์ตอบหน้าเฉย

“มีสาวใหม่รึ”

“จริงสิ แล้วสาวร้านขนมปังละไปอยู่ไหนแล้วละ” หญิงสาวในวันนั้นถามต่อ

“ยังคบกันอยู่”

“อยากเจอแม่สาวร้านขนมปังนั้นจัง” เพื่อนชายแย้งต่อ

“ไม่มีทาง” พูดเสร็จก้อหันไปจุดบุหรี่

“ทำไมละนายหลอกฟันไปแล้วนี่ ให้ฉันยืมบ้างไม่ได้เหรอไง อยากเล่นๆ บ้าง”

“แกพูดมากไปแล้ว” แบงค์พูดแต่ไม่ได้มองหน้าเพื่อนชาย

“หา งั่นแปลว่า มึงรักเค้า”

“บ้า อยู่กับยายนั้นแล้วสบายใจ ไปเที่ยวกับสาวที่ไหนก้อไม่บ่น”

“พูดบ้าๆ คนอย่างนายไม่มีวันรักใครจิงๆหรอก แล้วถ้ายายนั้นก้อคงไม่จิงใจกับนายด้วย

ไม่งั้นคงไม่ปล่อย ให้นายไปเที่ยวกับสาวอื่นหรอก” เพื่อนชายย้ำ

“เห็นหน้าติ๋มๆ อย่างนั้นนะ บางทีอาจเป็นพวกชอบเที่ยวก้อได้ใครจะไปรู้ละ”หญิงสาวสอด

แล้วแบงค์ก้อได้แต่เดินออกมากจากหลุ่มเพื่อนอย่างเหม่อลอยกับคำพูดของเพื่อนๆ

ผมว่า โชคดีนะ ก้อแค่ช่วงแรกๆเท่านั้น บางทียายนั้นอาจเป็นเด็กเที่ยวก้อได้

แต่ผมไม่คิดว่าเทอจะมีชายอื่น

แล้วแบงค์ก้อเห็นแป้งเดินผ่านเค้าไปอีกทาง เค้าสงสัยจึงแอบมองเทอ

ไปคนละทางกับทางที่กับบ้าน จะไปไหนของเค้านะแล้วก้อได้ไปพบว่า

เทอได้เดินเค้าไปในร้านกาแฟและได้นั่งคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง

นึกแล้วต้องไม่ใช่ผู้ชาย บ้าชะมัดเลยเราคิดไปได้ แล้วแบงค์ก้อหันไปเห็นแป้งคุยหัวเราะกับผู้หญิงคนนั้นอย่างร่าเริง ซึ่งเค้าไม่เคยเห็นแป้งยิ้มอย่างนี้มาก่อนเลย ทำไมเวลาเทอยิ้มโลกช่างสดใสเหลือเกิน

พอเค้ามาถึงที่ห้องก้อพบว่าแป้งได้นอนอยู่ที่เตียงแล้ว

เทอทำหน้าแบบนั้นเป็นด้วย หัวเราะเริงร่าอย่างนั้น ไม่เคยทำให้เราเห็นเลย

แล้วเค้าก้อเอามือไปลูบแก้มแปงอย่างเผลอ และเค้าว่าพบว่าตัวเองใจเต้นแรงมาก อะไรเนี่ย

แล้วเค้ารีบเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อกี้เราใจเต้น ทำไมกัน