#สาบานรัก#<<ดอกคริสต์มาสโรส>>

ลำดับตอนที่ #1 : Story 1

ย่านนี้ มีทุกสิ่งทุกอย่าง และตัวผมก็โลดแล่นอยู่ในย่านนี้อย่างเก่งกล้ากว่าใคร

“แบงค์” เรียกชื่อพร้อมกับวิ่งเข้าไปเกาะแขน แสดงความสนิมสนม

“โชคดีจัง มาคนเดียวหรอ ไปเที่ยวต่อด้วยกันไหม” หญิงหน้าตาจัดจ้าถามเค้า

“เสียใจด้วย เทอจะไปทำงานไม่ใช่เหรอ ขื่นโดดงาน เด็กเชียร์แขกอย่างฉันก้อโดนเล่นงานแน่”

“ถ้างั้นหลังเลิกงานไปเที่ยวกับฉันสิ”

“ก้อได้”

“จริงนะแล้วจะโทรไป” เค้าพยักหน้ารับและก้อหันไปสูบบุหรี่

ไม่มีสาวสวยเลยรึ และหันไปมองหาสาวๆ และก้อไปสดุดตากับสาวคนหนึ่ง

“นี่เทอน่ารักจัง” เค้าทำตาหวาน แบบเจ้าเล่ห์ ใส่เทอ

“จะไปไหนเหรอ”

“เอ่อ ไม่ค่ะ”

“มากับครายเรอ หรือว่ามาคนเดียว ให้ไปเป็นเพื่อนไหม หือ”

งานของผมคือ เป็นแมวมองหาสาวสวย มาทำไซด์ไลน์

ตอนเรียนจบ ม.ปลาย รุ้สึกเคว้งคว้าง มีรุ่นพี่แนะนำให้มาทำงานนี้ คอยทักสาวสวย

ถ้าพวกเทอยอมร่วมงานด้วยก้อ จะได้เงินทดแทน เป็นงานที่แสนสบาย

ผมทำงานแค่ 3 เดือน ก็ได้เป็นหัวหน้าทีม งานนี้ทำกันเป็นทีม ซึ่งมีหลายคนขึ้นอยู่กับเขต

ถ้าได้เป็นหัวหน้า ก้อโดดงานง่ายหน่อย แล้วก้อรายได้งาม

ให้ไปทำงานขยันแทบตายเงินเดือนน้อยนิด แบบนั้นเหมือนคนบ้ามากกว่า

สู้หางานง่ายๆ ได้ทั้งเงินและผู้หญิงแบบนี้ดีกว่า

“โอ๊ย” แบงค์ร้องออกมาหลังจากมีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชน

“ขอโทษค่ะ” แล้วเทอก้อวิ่งจากไป ปล่อยให้เค้าได้แต่ยืนมองอย่างงง

“ดูเรียบๆ แต่สวยดี” เค้าพูดกับตัวเอง และยังมองเทออย่างไม่คาดสายตา

“คิม รอด้วยค่ะ”

“อ้าว แป้ง”

“นี่ค่ะ แป้งรับไม่ได้หรอกค่ะ ก็เลยเอามาคืน” เทอยื่นช่อดอกไม้เพื่อคืนคิม

“แป้งเคยบอกผมว่าชอบดอกกุหลาบไม่ช่ายเหรอ แค่ดอกไม่เองรับไว้เถอะ”

“คิมทำแบบนี้แป้งลำบากใจค่ะ ขอร้องเถอะค่ะแป้งต้องรีบไปทำงาน แล้วค่ะ”

“แป้ง คิมรักแป้งจริงๆ นะ เป็นแป้งด้วย” พูดแล้วก้อเข้ามาจับมือแป้ง

“ไอ้จอมตื้อ”แบงค์ตะโกนมาไกล พร้อมถือวิสาสะโอบไหล่แป้ง แป้งได้แต่ยืนงง

“นายเป็นใคร” คิมถามพร้อมกับมองหน้าแบงค์อย่างเอาเรื่อง

“อย่ามายุ่งกับแฟนกูได้ไหม รู้ไหมว่าเทอละบากใจ” แบงค์พูดตะโกนใส่คิม

“ไม่รู้จักเจียมตัวบ้างเลย มองยังไงก้อไม่เหมาะสมกัน”  แบงค์พูดต่อ

“เดี๋ยว…” แป้งพยามยามจะพูดพร้อมกับมองหน้าแบงค์และคิมอย่างสับสน

“เป็นแบบนี้ นี่เอง แป้งถึงไม่ยอมรับคิม” คิมพูดและมองหน้าแป้งอย่างเสียใจ

“ไปกันเถอะ”แบงค์รีบดึงมือแป้งออกมาจากตรงนั้น ปล่อยให้คิมได้แต่ยืนเสียใจ

หน้าสวนสาธารณ

“คราวนี้กระจอกนั่นคงไม่กล้ามายุ่งกับเทอแล้วแระ” แบงค์พูดหลังจากจูงมือแป้งเดินมาได้ไกลพอสมควร

แป้งยืนมองหน้าแบงค์อย่างเงียบๆ ไม่พูดอะไร

“จริงสิ ฉันมีข้อเสนอดีๆให้เทอนะ” เค้าพูดต่อ

“ไม่ต้องพูดถึงขนาดนั้นก้อได้” แป้งพูด

“หา”

“พูดแบบนั้น ทำร้ายจิตใจเค้ามากเลย”

“อ้าว เทอก้อลำบากใจเหมือนกันไม่ช่ายเหรอ” คนอุตสาห์ช่วยไว้แท้ๆ ได้แต่นึกไม่พูดออกมา

“อย่างที่นายพูดก้อถูก และคิดว่าเค้าคงจะไม่มายุ่งกับฉันแน่ๆ คงต้องขอบคุณนาย ขอบคุณมากนะค่ะ”

“งั้นฉันไปก่อนนะค่ะ”

“เดี๋ยวสิ” ยื่นมือไปดึงแป้งไว้

“ปล่อย” พร้อมกับสะบัดมือออกจากมือเค้าอย่างแรงและก้อรีบวิ่งไป

“ชักจะสนุกแล้วซิ” แบงค์พูดพร้อมกับยื่นมองตามร่างนั้นไป

ณ ร้านขนมปังแห่งหนึ่ง

“เจอแล้ว”

“นาย คนเมื่อวานนี่ รู้ได้ไงว่า..”

“สังเกตจากชุดฟอร์มพนักงาน ที่เทอใส่ เมื่อวานก้อเลยถามคนแถวนี้เค้าดูก้อรู้”

“อุ๊ย เพื่อนของแป้งเหรอ น่ารักจัง” เพื่อนสาวในที่ทำงานถามแป้ง

“ไม่ใช่นะ” แป้งรีบตอบ

 แป้งรีบฉุดร่างเค้าออกมาจากร้าน

“นี่มันอะไรกัน ตามมาจนถึงที่ร้าน”

“ชอบงานร้านขนมปังขนาดนั้นเชียว มีงานดีๆกว่านี้ถมเถไป ฉันช่วยแนะนำให้เอามั้ย”

แป้งทำหน้าบึ้ง

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ”

“เบื่อนายแระ มาที่นี่ทำไม มาเพื่อพูดเรื่องแค่นี้เนี่ยนะ” ตะคอกใส่แบงค์

“ฉันรักงานขนมปัง แล้วก้อไม่คิดจะออกจากงานนี้ด้วย ขอบคุณนะที่มีน้ำใจให้”

“ฉันรู้แล้ว แต่ฉันกำลังจะพูด เข้าเรื่องเดี๋ยวนี้แระ” แป้งมองเค้าเหมือนพร้อมจะฟังเสมอ

“เป็นแฟนกับฉันได้ไหม”

แป้งถอนหายใจและก้อเดินเข้าร้านไป และก้อทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่แบงค์พูดเมื่อกี้

“อ้าว เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่” ตะโกนตามหลังแป้งไป

“ไม่ต้องมาแล้วย่ะ” แป้งพูดตะโกนตอบเค้ามา

“ฉันจะมาทุกวัน” แบงค์พูดเบาๆกับตัวเอง

“แป้งละก้อ ไปรู้จักผู้ชายน่ารักอย่างนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แฟนหรือป่าว” เพื่อนร้านถามเทอ

“ไม่ใช่เทอเข้าจัยผิด”

“แต่เขาหล่อนะ ยอมเป็นแฟนเค้าไปเถอะ”

“ระวังตัวให้ดี คนหล่อๆ แบบนั่นคงไม่รักใครจิง แค่เล่นๆ แล้วก้อทิ้ง” แป้งพูดแล้วก้อเดินไปจัดขนมที่ล็อค

วันต่อมา

“แป้งวันนี้เทอน่ารักจัง” แล้วแบงค์ก้อยื่นดอกไม่ให้แป้ง หน้าล็อบบี้

วันต่อๆมา

“แป้ง”

แล้วก้อวันต่อๆมา

“นี่นาย เข้ามาตามตื้อฉันแทนคิมซะที คิดอะไรกันแน่เนี่ย” แป้งพูดขึ้น

หลังจากที่แบงค์มาก่อกวนเทออย่างนี้ทุกวัน

และวันนี้เทอก้อทนไม่ไหวกับการกระทำของเค้าเต็มทน

“ถ้างั้น เทอก้อเลิกเล่นตัว แล้วก้อรับดอกไม่ที่ฉันให้สิ”

“ไม่” ตะคอกใส่หน้าเค้า

“ใจแข็งชะมัดยาก” แบงค์พูดแล้วก้อเดินจากไป

ถึงเทอจะไม่ยอม แต่ฉันไม่ยอมถอยง่ายๆหรอก แบงค์คิดในขณะที่กำลังเดิน

วันต่อมา

“อ้าว วันนี้แป้งไม่มาทำงานเหรอ” แบงค์ถามเด็กที่ร้าน

“ไม่มา”

“งั้นเหรอ” แล้วแบงค์ก้อเดินออกจากร้านไป