ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 กาลครั้งหนึ่งที่โคตรซวย
"อิ-ซา-ย๊าาาาาาา!!"
ตูม!!!
เสียงร้องตะโกนกู่ก้องกลางเมืองในยามค่ำคืนพร้อมกับเสียงข้าวของต่างๆนาๆที่ถูกเขวี้ยงจนกระจัดจายไม่มีเค้าคงเดิมเเละมี2ร่างกำลังวิ่งไล่(ฆ่า)จับกันอยู่.....ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับเมืองอิเคบุคุโระเเห่งนี้.....
"อิซายะ!!...ฉันจะฆ่าเเก ไอ้เห็บนรก!!!"
ผัวะ!!! ตูม!!!
" ชิสึจัง~นายเนี่ย....ยังสมองโปรโตซัวไม่ยอมเปลี่ยนจริงๆเลยนะ "
เเน่นอน2ร่างที่เราพูดถึง....ไม่ใช่ใครที่ไหน...นอกจากบุคคลที่ได้ขึ้นชื่อว่าผู้ท่เเข็งเเกร่งที่สุดในอิเคบุคุโระอย่าง 'เฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ' เเละผู้ค้าข่าวอภิมหาโคตรเกรียนอย่าง 'โอริฮาระ อิซายะ'....
" เเกอยากตายนักใช่ไหม.....อิซายะ!!! "
ร่างสูงวิ่งไปคว้าป้ายจราจรข้างทางขึ้นเเล้วเขวี้ยงใส่ร่างเล็กซึ่งในตอนนี้กำลังวิ่งนำหน้าเขาไปอยู่หลายเมตร...
เฟี้ยว!!! ตูม!!!
ร่างเล็กกระโดดหลบป้ายจราจรอย่างฉิวเฉียดด้วยความชำนาญเพราะเรือนร่างอันเพรียวบางทำให้ร่างเล็กนั้นหลบได้อย่างพริ้วๆไปอย่างง่ายได้~
" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นายจับฉันไม่ได้หรอกนะ.....ชิสึจัง~ "
" อย่าหนีซิฟระ...ไอ้เห็บเวรตะไล!!! "
เเล้วทั้งสองก็วิ่งไล่เลี้ยวตามตรอกซอยมากมายจนเเทบจะเรียกได้ว่าหลับตาวิ่ง ไม่ได้ดูเส้นทางที่อยู่ข้างหน้าสักนิด....ว่าตอนนี้มันได้ไกลออกจากพื้นที่พวกเขาพักอยู่อาศัยไปมากเเล้ว.....ถ้ามองไปรอบๆจริงๆล่ะก็....จะพบว่าเส้นทางที่เขากำลังวิ่งอยู่ตอนนี้เต็มไปด้วยตึกเก่าๆโทรมๆล้อมรอบเต็มไปหมด ซึ่งที่นั่นไม่มีเเม้สิ่งมีชีวิตมาอาศัยอยู่......สักคนเดียว......
บ้าเอ๊ย.....เมื่อไรชิสึจังจะหยุดไล่กรวดฉันสักทีนะ เริ่มจะหมดเเรงเเล้วนะเฟ้ย!!
ร่างเล็กฉุดคิดในใจพลางใช้สายตามองหาจุดที่จะใช้ซ่อนตัวเพื่อยุติเกมไล่(ฆ่า)จับบ้าๆเเบบนี้สักทีเเต่ฝีเท้าก็ยังวิ่งไปตามสัญชาติญานตามเดิมถึงเเม่ว่าความเร็วของเขาจะเริ่มลดลงไปบ้างเพราะตอนนี้เขาเริ่มหมดเเรงที่จะวิ่งต่อไปจริงๆเเล้ว.....เเละเเล้วสายตาของเขาก็ไปหยุดที่ตึกร้างตึกหนึ่งดูท่าทางจะเป็นที่ ที่เหมาะเเก่การเป็นที่หลบซ่อนอย่างมาก....
เอาวะ....ตึกนี่เเหละ!!
ร่างเล็กฉุดคิดพลางวิ่งเลี้ยวเข้าตึกร้างที่ว่านั่นทันทีส่วนทางด้านร่างสูงในตอนนี้เขาก็เริ่มจะเหนื่อยกับการวิ่งไล่ร่างเล็กเเล้วเช่นกันเเต่ก็เป็นที่รู้ๆกันหลายคนว่าถ้าชายคนนี้โกธรอาฆาตเเค้นใครขึ้นมาล่ะก็.....คนๆนั้นจะโดนอัดจนเละเเละถูกกัดไม่ปล่อยไปง่ายๆตามเสต็ป เฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ ผู้นี้......โดยเฉพาะศัตรูตลอดกาลอย่าง โอริฮาระ อิซายะ ไม่ว่ายังไงเขาต้องฆ่าชายคนนี้ให้ได้!!!
นี่เเกจะวิ่งไปไหนนักหนาวะ ไอ้เห็บเวร!!!
ร่างสูงเลี้ยวตามทางที่ร่างเล็กวิ่งไปอย่างไม่ลดละเเละไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆโดยไม่ทันได้นึกเลยเเม้เเต่น้อยว่านี่อาจเป็นเเผนในการหลบหนีของอิซายะก็เป็นได้....
แกร๊ก!!
".................!!?"
โครม!!!
ทันที่ร่างสูงวิ่งเข้าไปในตึกอยู่ๆเพดานก็ถล่มลงมาทับร่างสูงอย่างจัง........ทำให้ร่างสูงในตอนนี้อยู่ใต้ซากปรักหักพังที่ถล่มลงมา.......เเละเเน่นอนนี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ....เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังเป็นพ่อค้าข่าวดาร์กสุดเกรียนของเราอีกตามเคย โอริฮาระ อิซายะ....
" โทษทีนะชิสึจัง....เเต่ตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวไปก่อนล่ะนะเพราะตอนนี้ฉันคงจะไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับนายน่ะนะ.....บ๊ายบาย~ "
ร่างเล็กเเสยะยิ้มมองซากปรักหักพังที่ทับร่างสูงไว้สักพักก่อนจะเดินผ่านอย่างไม่มีทีท่าจะไม่สนใจร่างสูงที่โดนทับอยู่ใต้ซากนั้นเเม้เเต่น้อย.....เเต่ก็นะ ใช่ว่าทุกๆอย่างที่อิซายะคิดมันจะเป็นไปตามนั้นหมดนี่เนอะ.....
หมับ!! ผลัก!!
ยังไม่ทันที่อิซายะจะผ่านซากนั่นพ้นก็ถูกมือที่ยื่นออกจากซากนั้นจับขาเเล้วดึงจนล้มไม่เป็นท่า....
ผัวะ!! โครม!!!
ซากปรักหักพังกระเดนออกไปคนละทิศคนละทางก่อนจะปรากฏร่างของ เฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ ที่กำลังเเสยะยิ้มมองร่างเล็กที่กำลังยันตัวให้ลุกขึ้น.....
" อย่าอยู่เลยไอ้เห็บนรก!!! "
ซวยล่ะสิ!!!
ยังไม่ทันที่ร่างของอิซายะจะยันตัวขึ้น......ร่างสูงก็พุ่งตัวไปคร่อมร่างเล็กไว้พร้อมกระชากเสื้อร่างนั้นขึ้นมาเเล้วง้าหมัดเตรียมอัดร่างเล็กนั้นให้ตายคามือ.......ส่วนร่างเล็กได้เเต่ภาวนาสวดศพพร้อมกับสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย...
ฉันกำลังจะตายเเล้วซินะ...ถึงไมรุกับคุรุริตอนที่ฉันไม่อยู่ฝากดูเเลบ้านทรัพย์สินมรดกของฉันด้วยเเล้วกัน เเล้วก็ขอให้รักกัน(เเบบสาวยูริ)เเบบนี้ตลอดไปนะ....ลาก่อน~
เปรี้ยง!!!
ทันใดนั้นเหมือนเทวดาฟ้าดินจะยังเห็นเเก่บุญกุศลที่อิซายะได้สั่งสมมานานจึงส่งพลังสายฟ้าฟาดลงพร้อมสายฝนที่สาดเทลงมาจึงทำให้ชิสึโอะชะงักมือเเล้วมองไปตามเสียงฟ้าร้อง.....
" ฝนตกเเหนะ.... "
อยู่ๆร่างเล็กที่เงียบแล้วมองออกไปข้างนอกหน้าต่างอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมาอย่างลอยๆ......ร่างสูงจึงหันไปมองร่างเล็กที่หันกลับมายิ้มเเล้วมองตน...
" นี่ชิสึจังใจเย็นๆก่อนะ~.......ฉันว่าเรามาคุยกันดีๆกันก่อนดีกว่านะ "
" หึ......ถ้าจะร้องขอชีวิตล่ะก็ไม่ทันเเล้วมั้ง~.......ไอ้เห็บนรก!!! "
เเกร็ก...
ร้างสูงง้าหมัดอีกครั้งเเต่ยังไม่ทันที่จะได้อัดไปที่ร่างเล็กอยู่ๆผนังด้านบนก็พังลงมาอีกครั้ง........เพียงเเต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ฝีมือของอิซายะก็เท่านั้นเอง....
โครม!!!!!
ทุกๆอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ........ทันทีที่ผนังด้านบนได้ถล่มลงมาชิสึโอะได้กระชากตัวหนีออกมาอย่างฉิวเฉียดโดยกระชากอิซายะออกมาด้วยตามสัญชาติญาน....
"เกือบไปเเล้ว...."
ร่างเล็กที่มองซากของผนังที่หล่นลงมากองอยู่ที่พื้นโดยที่ตอนนี้ในอกเต้นเรงไปหมดเพราะความตกใจกับเหตุการณ์เฉียดตายที่ไม่ขาดคิด....
" ชิส์.... "
ผลัก!!
ร่างสูงที่เงียบไปอยู่ๆก็โยนร่างเล็กออกห่างจากตัวกระเเทกกับพื้นปูนซีเมนท์อย่างจังจนระบมไปหมด
" เพราะเเก....ถึงทำให้ฉันต้องมาเจอกับเรื่องบ้าๆนี่!! "
ร่างสูงหันมาตวาดใส่ร่างเล็กที่ตอนนี้ไปนอนจุกอยู่กับพื้นเเต่ก็ยังพอมีเเรงมาปากดีระยะสุดท้ายต่อ....
" จะเเน่หรอ~ชิสึจัง....นายต่างหากที่ผิดมาไล่ฉันให้วิ่งมานี่เองนะ!! "
" เเกน่ะเเหละ!! "
" ชิสึจังน่ะเเหละ!! "
" เเกน่ะเเหละ!! "
" ชิสึจังน่ะเเหละ!! "
ทั้งคู่จ้องเขม่งมองหน้ากันอย่างไม่ยอมเเพ้ก่อนจะถอนหายใจออกมา....
" เฮ้อ.....//เฮ้อ..... "
"พอเถอะ...ชิสึจัง......ตอนนี้เหนื่อยเเล้วล่ะ"
" หึ......ก็ได้จะปล่อยไปก่อน.....เเต่่คราวหน้าเเกไม่รอดเเน่!!! "
" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....จับฉันให้ได้ก่อนเถอะ.... "
" ชิส์.....ว่าเเต่ที่นี่ที่ไหนเนี่ย.... "
"ฉันก็ไม่รู้....หลับหูหลับตาวิ่งมาเนี่ย"
"ชิส์....!!"
ร่างสูงเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองจากกระเป๋าขึ้นมาหวังว่าจะโทรหาใครสักคนให้มาช่วย...
" หืม? "
"อะไรอีกล่ะ....ชิสึจัง?"
" ที่นี่ไม่มีสัญญานน่ะซิ.... "
"'งั้นก็หมายความว่า....!!?"
" เราหลงทางเเล้วไงล่ะ "
----------------------------------------------------------------------------------------
*มาอัพเเล้วนะฮะ....เล่นซะยาว(รึเปล่า?)
ยังไงก็ฝากคอมเม้นให้กำลังใจสักนิดนะฮะ ^^
ปล.ขอโทษที่มาอัพช้าฮะ
ตูม!!!
เสียงร้องตะโกนกู่ก้องกลางเมืองในยามค่ำคืนพร้อมกับเสียงข้าวของต่างๆนาๆที่ถูกเขวี้ยงจนกระจัดจายไม่มีเค้าคงเดิมเเละมี2ร่างกำลังวิ่งไล่(ฆ่า)จับกันอยู่.....ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับเมืองอิเคบุคุโระเเห่งนี้.....
"อิซายะ!!...ฉันจะฆ่าเเก ไอ้เห็บนรก!!!"
ผัวะ!!! ตูม!!!
" ชิสึจัง~นายเนี่ย....ยังสมองโปรโตซัวไม่ยอมเปลี่ยนจริงๆเลยนะ "
เเน่นอน2ร่างที่เราพูดถึง....ไม่ใช่ใครที่ไหน...นอกจากบุคคลที่ได้ขึ้นชื่อว่าผู้ท่เเข็งเเกร่งที่สุดในอิเคบุคุโระอย่าง 'เฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ' เเละผู้ค้าข่าวอภิมหาโคตรเกรียนอย่าง 'โอริฮาระ อิซายะ'....
" เเกอยากตายนักใช่ไหม.....อิซายะ!!! "
ร่างสูงวิ่งไปคว้าป้ายจราจรข้างทางขึ้นเเล้วเขวี้ยงใส่ร่างเล็กซึ่งในตอนนี้กำลังวิ่งนำหน้าเขาไปอยู่หลายเมตร...
เฟี้ยว!!! ตูม!!!
ร่างเล็กกระโดดหลบป้ายจราจรอย่างฉิวเฉียดด้วยความชำนาญเพราะเรือนร่างอันเพรียวบางทำให้ร่างเล็กนั้นหลบได้อย่างพริ้วๆไปอย่างง่ายได้~
" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นายจับฉันไม่ได้หรอกนะ.....ชิสึจัง~ "
" อย่าหนีซิฟระ...ไอ้เห็บเวรตะไล!!! "
เเล้วทั้งสองก็วิ่งไล่เลี้ยวตามตรอกซอยมากมายจนเเทบจะเรียกได้ว่าหลับตาวิ่ง ไม่ได้ดูเส้นทางที่อยู่ข้างหน้าสักนิด....ว่าตอนนี้มันได้ไกลออกจากพื้นที่พวกเขาพักอยู่อาศัยไปมากเเล้ว.....ถ้ามองไปรอบๆจริงๆล่ะก็....จะพบว่าเส้นทางที่เขากำลังวิ่งอยู่ตอนนี้เต็มไปด้วยตึกเก่าๆโทรมๆล้อมรอบเต็มไปหมด ซึ่งที่นั่นไม่มีเเม้สิ่งมีชีวิตมาอาศัยอยู่......สักคนเดียว......
บ้าเอ๊ย.....เมื่อไรชิสึจังจะหยุดไล่กรวดฉันสักทีนะ เริ่มจะหมดเเรงเเล้วนะเฟ้ย!!
ร่างเล็กฉุดคิดในใจพลางใช้สายตามองหาจุดที่จะใช้ซ่อนตัวเพื่อยุติเกมไล่(ฆ่า)จับบ้าๆเเบบนี้สักทีเเต่ฝีเท้าก็ยังวิ่งไปตามสัญชาติญานตามเดิมถึงเเม่ว่าความเร็วของเขาจะเริ่มลดลงไปบ้างเพราะตอนนี้เขาเริ่มหมดเเรงที่จะวิ่งต่อไปจริงๆเเล้ว.....เเละเเล้วสายตาของเขาก็ไปหยุดที่ตึกร้างตึกหนึ่งดูท่าทางจะเป็นที่ ที่เหมาะเเก่การเป็นที่หลบซ่อนอย่างมาก....
เอาวะ....ตึกนี่เเหละ!!
ร่างเล็กฉุดคิดพลางวิ่งเลี้ยวเข้าตึกร้างที่ว่านั่นทันทีส่วนทางด้านร่างสูงในตอนนี้เขาก็เริ่มจะเหนื่อยกับการวิ่งไล่ร่างเล็กเเล้วเช่นกันเเต่ก็เป็นที่รู้ๆกันหลายคนว่าถ้าชายคนนี้โกธรอาฆาตเเค้นใครขึ้นมาล่ะก็.....คนๆนั้นจะโดนอัดจนเละเเละถูกกัดไม่ปล่อยไปง่ายๆตามเสต็ป เฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ ผู้นี้......โดยเฉพาะศัตรูตลอดกาลอย่าง โอริฮาระ อิซายะ ไม่ว่ายังไงเขาต้องฆ่าชายคนนี้ให้ได้!!!
นี่เเกจะวิ่งไปไหนนักหนาวะ ไอ้เห็บเวร!!!
ร่างสูงเลี้ยวตามทางที่ร่างเล็กวิ่งไปอย่างไม่ลดละเเละไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆโดยไม่ทันได้นึกเลยเเม้เเต่น้อยว่านี่อาจเป็นเเผนในการหลบหนีของอิซายะก็เป็นได้....
แกร๊ก!!
".................!!?"
โครม!!!
ทันที่ร่างสูงวิ่งเข้าไปในตึกอยู่ๆเพดานก็ถล่มลงมาทับร่างสูงอย่างจัง........ทำให้ร่างสูงในตอนนี้อยู่ใต้ซากปรักหักพังที่ถล่มลงมา.......เเละเเน่นอนนี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ....เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังเป็นพ่อค้าข่าวดาร์กสุดเกรียนของเราอีกตามเคย โอริฮาระ อิซายะ....
" โทษทีนะชิสึจัง....เเต่ตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวไปก่อนล่ะนะเพราะตอนนี้ฉันคงจะไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับนายน่ะนะ.....บ๊ายบาย~ "
ร่างเล็กเเสยะยิ้มมองซากปรักหักพังที่ทับร่างสูงไว้สักพักก่อนจะเดินผ่านอย่างไม่มีทีท่าจะไม่สนใจร่างสูงที่โดนทับอยู่ใต้ซากนั้นเเม้เเต่น้อย.....เเต่ก็นะ ใช่ว่าทุกๆอย่างที่อิซายะคิดมันจะเป็นไปตามนั้นหมดนี่เนอะ.....
หมับ!! ผลัก!!
ยังไม่ทันที่อิซายะจะผ่านซากนั่นพ้นก็ถูกมือที่ยื่นออกจากซากนั้นจับขาเเล้วดึงจนล้มไม่เป็นท่า....
ผัวะ!! โครม!!!
ซากปรักหักพังกระเดนออกไปคนละทิศคนละทางก่อนจะปรากฏร่างของ เฮย์วาจิม่า ชิสึโอะ ที่กำลังเเสยะยิ้มมองร่างเล็กที่กำลังยันตัวให้ลุกขึ้น.....
" อย่าอยู่เลยไอ้เห็บนรก!!! "
ซวยล่ะสิ!!!
ยังไม่ทันที่ร่างของอิซายะจะยันตัวขึ้น......ร่างสูงก็พุ่งตัวไปคร่อมร่างเล็กไว้พร้อมกระชากเสื้อร่างนั้นขึ้นมาเเล้วง้าหมัดเตรียมอัดร่างเล็กนั้นให้ตายคามือ.......ส่วนร่างเล็กได้เเต่ภาวนาสวดศพพร้อมกับสั่งเสียเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตาย...
ฉันกำลังจะตายเเล้วซินะ...ถึงไมรุกับคุรุริตอนที่ฉันไม่อยู่ฝากดูเเลบ้านทรัพย์สินมรดกของฉันด้วยเเล้วกัน เเล้วก็ขอให้รักกัน(เเบบสาวยูริ)เเบบนี้ตลอดไปนะ....ลาก่อน~
เปรี้ยง!!!
ทันใดนั้นเหมือนเทวดาฟ้าดินจะยังเห็นเเก่บุญกุศลที่อิซายะได้สั่งสมมานานจึงส่งพลังสายฟ้าฟาดลงพร้อมสายฝนที่สาดเทลงมาจึงทำให้ชิสึโอะชะงักมือเเล้วมองไปตามเสียงฟ้าร้อง.....
" ฝนตกเเหนะ.... "
อยู่ๆร่างเล็กที่เงียบแล้วมองออกไปข้างนอกหน้าต่างอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมาอย่างลอยๆ......ร่างสูงจึงหันไปมองร่างเล็กที่หันกลับมายิ้มเเล้วมองตน...
" นี่ชิสึจังใจเย็นๆก่อนะ~.......ฉันว่าเรามาคุยกันดีๆกันก่อนดีกว่านะ "
" หึ......ถ้าจะร้องขอชีวิตล่ะก็ไม่ทันเเล้วมั้ง~.......ไอ้เห็บนรก!!! "
เเกร็ก...
ร้างสูงง้าหมัดอีกครั้งเเต่ยังไม่ทันที่จะได้อัดไปที่ร่างเล็กอยู่ๆผนังด้านบนก็พังลงมาอีกครั้ง........เพียงเเต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ฝีมือของอิซายะก็เท่านั้นเอง....
โครม!!!!!
ทุกๆอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ........ทันทีที่ผนังด้านบนได้ถล่มลงมาชิสึโอะได้กระชากตัวหนีออกมาอย่างฉิวเฉียดโดยกระชากอิซายะออกมาด้วยตามสัญชาติญาน....
"เกือบไปเเล้ว...."
ร่างเล็กที่มองซากของผนังที่หล่นลงมากองอยู่ที่พื้นโดยที่ตอนนี้ในอกเต้นเรงไปหมดเพราะความตกใจกับเหตุการณ์เฉียดตายที่ไม่ขาดคิด....
" ชิส์.... "
ผลัก!!
ร่างสูงที่เงียบไปอยู่ๆก็โยนร่างเล็กออกห่างจากตัวกระเเทกกับพื้นปูนซีเมนท์อย่างจังจนระบมไปหมด
" เพราะเเก....ถึงทำให้ฉันต้องมาเจอกับเรื่องบ้าๆนี่!! "
ร่างสูงหันมาตวาดใส่ร่างเล็กที่ตอนนี้ไปนอนจุกอยู่กับพื้นเเต่ก็ยังพอมีเเรงมาปากดีระยะสุดท้ายต่อ....
" จะเเน่หรอ~ชิสึจัง....นายต่างหากที่ผิดมาไล่ฉันให้วิ่งมานี่เองนะ!! "
" เเกน่ะเเหละ!! "
" ชิสึจังน่ะเเหละ!! "
" เเกน่ะเเหละ!! "
" ชิสึจังน่ะเเหละ!! "
ทั้งคู่จ้องเขม่งมองหน้ากันอย่างไม่ยอมเเพ้ก่อนจะถอนหายใจออกมา....
" เฮ้อ.....//เฮ้อ..... "
"พอเถอะ...ชิสึจัง......ตอนนี้เหนื่อยเเล้วล่ะ"
" หึ......ก็ได้จะปล่อยไปก่อน.....เเต่่คราวหน้าเเกไม่รอดเเน่!!! "
" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....จับฉันให้ได้ก่อนเถอะ.... "
" ชิส์.....ว่าเเต่ที่นี่ที่ไหนเนี่ย.... "
"ฉันก็ไม่รู้....หลับหูหลับตาวิ่งมาเนี่ย"
"ชิส์....!!"
ร่างสูงเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองจากกระเป๋าขึ้นมาหวังว่าจะโทรหาใครสักคนให้มาช่วย...
" หืม? "
"อะไรอีกล่ะ....ชิสึจัง?"
" ที่นี่ไม่มีสัญญานน่ะซิ.... "
"'งั้นก็หมายความว่า....!!?"
" เราหลงทางเเล้วไงล่ะ "
----------------------------------------------------------------------------------------
*มาอัพเเล้วนะฮะ....เล่นซะยาว(รึเปล่า?)
ยังไงก็ฝากคอมเม้นให้กำลังใจสักนิดนะฮะ ^^
ปล.ขอโทษที่มาอัพช้าฮะ
W.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น