คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Write novel :: SC CHO-Chin : หวั่น.. ไหว By แป๊ะยิ้มคุง
SC CHO-Chin : หวั่น.. ไหว
By.แป๊ะยิ้มคุง
‘ มึงอยู่ไหนหะ ไอ้เหี้ยโชชชช ช ’
เสียงใสๆถามผ่านปลายสายอย่างรีบร้อน
“ อยู่ลานฯ จะไปเตะฝากับพวกไอ้เต้อ่ะ ”
‘ เอ้ย กูผ่านตึกxxแล้วเนี่ย บอกแม่งรอกูก่อน! ’
“ เฮ้ยมึง! ไอ้ชินมาละ รอแม่งแปปนึง!! ”
ผมลดโทรศัพท์ลงก่อนหันไปบอกกับกลุ่มเด็กห้องหก ไอ้เต้หันมาพยักหน้าให้ก่อนจะหันกลับไปเตะฝากับกลุ่มมันรอพวกผม
อะไรคือเตะฝา? และทำไมต้องเตะฝาเหรอครับ? ก็พวกม.หกแม่งเอาบอลพวกผมไปอะดิ แต่พวกผมก็ไม่มายด์หรอกครับ ธรรมเนียมเตะฝาโรงเรียนผมสืบทอดกันมานานหลายปีรุ่น ทุกอย่างเตะแทนบอลได้แทบทุกอย่างครับ กล่องนม ห่อฟรอยด์ขนมอัด กระดาษขยำ ฝาแป็ปซี่ ฯลฯ ฮ่าๆๆๆๆ
‘ แดกข้าวยังวะ? ’ เสียงพูดดังขึ้นมาจากมือถือทันทีที่ผมยกขึ้นแนบหู
“ ไม่เหลือแล้วครับ มึงอะ? ”
‘ กูแดกจากบ้านมาละ นี่มึงเตะฝายังๆๆ? ’ เสียงไอ้ชินถาม
“ แล้วจะอยู่รอใครล่ะ? ”
‘ เชี่ย! บอกแม่งไม่ต้องรอก็ได้ แต่มึงอะต้องรอกูนี่แหละ จะได้อยู่ฝั่งเดียวกัน รอก่อนๆ นะๆๆ แฮ่กๆ ’ ผมได้ยินถึงกับหลุดยิ้มเล็กๆออกมา ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่คล้ายๆว่ามันจะอ้อนผมละมั้ง
“ ไอ้โช! งั้นพวกกูเตะก่อนนะ มึงอยู่รอมันละกัน! ” ไอ้ฮันตะโกนมาจากวง ผมหันไปพยักหน้าให้ก่อนกลับมาชะเง้อมองซุ้มประตูรอไอ้ตัวเล็กต่อ
“ ไอ้เชี่ยยย ยยย ” เสียงตะโกนของไอ้ชินดังมาก่อนจะเห็นหน้ามันอีก ผมกดวางพร้อมเดินกลับไปที่โต๊ะ เอามือถือใส่กลับไปในกระเป๋าเช่นเดียวกับไอ้ชิน
“ ฝากเป๋าด้วยเว่ย! ” ไอ้ชินตะโกนบอกไอ้เดลที่นั่งกินข้าวเฝ้าโต๊ะอยู่ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผมแล้วจับชายเสื้อขึ้นมาเช็ดเหงื่อที่ซึมตามไรผมของมันออก
“ ปะ ” มันกอดคอลากผมเดินเข้าวงเตะฝา พวกแม่งก็เปิดทางให้ผมสองคนก่อนจะแบ่งฝั่งกันใหม่อีกรอบ
ที่จริงผมเตะไม่ต้องรอมันก็ได้ครับ เพราะเดี๋ยวก็แบ่งใหม่อยู่ดี แต่ถึงมันไม่บอกให้ผมรอ ผมก็จะรอมันอย่างปกติของทุกวัน มันเป็นความเคยชินอย่างนึงซึ่งผมมานึกดูแล้วก็แปลกเหมือนกัน แหะๆ
***
ระหว่างผมกับไอ้ชินเดินขึ้นอาคารด้วยกัน ผมเสือกตาดี เห็นพี่โอมเข้า เลยรีบพามันจะกลับหลังวิ่งหนี เพราะเมื่อวานมีซ้อมบอลอย่างปกติแต่พวกผมหนีไปร้องเกะกัน แกโทรตามชิบหาย พวกผมก็ปิดโทรศัพท์หนี
“ เฮ้ยมึงสองคนน่ะ!!! ” เสียงพี่โอมตะโกนลั่นทางเดินทำเอาผมสองคนถึงกับชะงัก โดนเห็นแล้ว T^T
“ ไอ้โช-ไอ้ชิน! มึงมานี่!!!!! ” ผมกลับหลังไปตามเสียงก็เห็นแกยืนกอดอก สีหน้าไม่พอใจ แม่ง มาคุสัสๆ
“ เจอตัวพอดีเลยไอ้เชี่ย ไหนเมื่อวานไอ้ฮันบอกว่าพวกมึงท้องเสียเดี๋ยวมา? สัส พอซ้อมเสร็จมันก็ชิ่งกูเลย พวกมึงนี่แม่ง น่าให้กูจะล่อให้เข่าทรุดซักที ” พี่โอมตะคอกด้วยความโกรธพร้อมชี้นิ้วคาดโทษเล่นเอาพวกผมสองคนหน้าหดเหลือสองนิ้ว เจอแต่เช้าเลยกู T_T
“ พวกมึงหนีซ้อมกันเหรอไอ้ชิน? ” พี่ชัชเดินตามมาสมทบกับพี่โอม
“ … ” ผมสองคนได้แต่เงียบ ผมไม่น่าตามใจไอ้ชินที่มาอ้อนไปร้องเกะเลยย ย
“ ไอ้ชิน!! ” พี่ชัชเรียกชื่อไอ้ชินด้วยเสียงต่ำแต่กลับทรงพลังจนไอ้ชินต้องก้มหน้างุด
“ ก็กู.. งื้อออ ” ปกติไอ้ชินจะชอบต่อปากกับพี่ชัช แต่ครั้งนี้ไม่ได้เป็นอย่างนั้น เสียงของมันอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด จะพูดก็ไม่กล้า ก็แม่งพี่ชัชนั้นพี่ชายแท้ๆมันนี่ครับ อยู่กลุ่มเดียวกับพี่โอม แต่แกอยู่ชมรมบาสฯ
ผมเขยิบเข้าไปจนชิดตัวไอ้ชิน แต่ก็ช่วยอะไรมันไม่ได้เลย
“ พี่ ผมขอโทษ เดี๋ยวเย็นนี้พวกผมจะรีบมาซ้อมละกันนะพี่ ” ผมเอ่ยปากพูด
“ แค่นั้นเหรอ? มึงก็รู้อยู่เต็มอกว่าเมื่อวานเขาซ้อมทีมม.ต้น แต่พวกมึงเสือกหนีไปเที่ยว! ” พี่โอมยังคงพูดเสียงแข็งกร้าว ไอ้ชินจับชายเสื้อผมจนแน่น ผมจึงดึงตัวมันมาแอบข้างหลังผมไว้
“ ไอ้เหี้ยโอม! การบ้านเสร็จยังๆๆๆ? ” เสียงพี่ฟาร์ที่เรียกพี่โอมด้วยน้ำเสียงร่าเริงดังมาจากด้านหลัง
“ มีไรกันวะ? ” พี่ฟาร์ถามพร้อมมองผมสองคนสลับกับเพื่อนแกอย่างสนใจใคร่รู้
“ เมื่อวานมีเด็กหนีซ้อม ” พี่โอมหันไปตอบด้วยเสียงห้วนๆ พี่ฟาร์ก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันกลับมาถามพวกผม
“ เมื่อวานมึงสองคนโดดซ้อมกันเหรอ? ”
“ ครับ ”
“ ถามจริง พวกมึงไปไหน ไปทำไรกันมา? ”
“…”
“ เพื่อนกูถามไมไม่ตอบวะ? ” พี่ชัชขึ้นเสียงบ้าง
“ ถ้าไม่ตอบแปลว่ามึงสองคนแอบไปเอากัน! ” พี่ฟาร์พูด แต่ก็โดนพี่ชัชตบเข้าที่หน้าผากเสียงดัง จนพี่โอมถึงกับหลุดยิ้มออกมา
“ ไอ้เหี้ย น้องกู =_=^ ” พี่ชัชหันไปกระซิบพี่ฟาร์ ก่อนจะหันกลับมามองหน้าน้องแกอีกครั้งแล้วเอ่ยปากถามเอง
“ เอ๊ะ หรือมึงแอบไปให้ไอ้โชเอาจริง? ”
“ บ้านมึงดิชัช! ”
“ ผมเปล่าไปเอากันนะพี่ พวกผม.. พวกผมไป- ”
“ ไปล่อตูดกัน? ”
“ ไม่ใช่พี่ พวกผมไป- ”
“ ไปกินถั่วดำกัน? ”
“ เล่นกันพอยัง? ” พี่โอมพูดพร้อมแตะไหล่พี่ฟาร์ แกเลยรีบกลืนคำพูดลงไป
“ พวกผมไปเกะกันมาครับ T_T ” ผมตอบ
“ เกะ? รู้ว่ามีซ้อมแต่พวกมึงไปเกะกัน พวกมึงเอาส้นตีนข้างที่ไม่ถนัดคิดเหรอ?!! ” พี่โอมตวาดออกมา
“ เออออออ ให้เด็กมันเที่ยวบ้างดิวะ พวกมึงซ้อมน้องกันหนักตายห่า เลิกก็ดึก เสาร์-อาทิตย์บางทีก็ต้องมาแต่เช้า แม่ง ทั้งบาสฯทั้งบอลเลย ไอ้หัว_วย! ” พี่ฟาร์แงะมือพี่โอมออกแล้วเดินอ้อมมาตบบ่าผมกับไอ้ชินแล้วหันไปแขวะพี่ชัชกับพี่โอม
“ ใช่สิ เหมือนงานสภาฯที่มันหนักจนมึงต้องหนีไปนอนเล่นห้องสมุดแล้วให้กูไปประชุมแทนช้ะ? ”
“ ใช่ ก็กูอยู่ชมรมห้องสมุดด้วยนี่ T_T ” พี่ฟาร์ตอบทันทีที่พี่โอมแขวะกลับ
“ ผมขอโทษนะพี่ ผมผิดเองครับ ผมเป็นคนชวนไอ้ชินมันไปเอง ขอโทษนะพี่ ”
“ ขอโทษครับพี่ ” ผมกับไอ้ชินยกมือไหว้ขอโทษพี่เขา พี่ฟาร์ก็ตบบ่าอีกครั้ง
“ ก็แค่นั้นอะ เด็กมันขอโทษแล้ว ช่างแม่งเหอะ เดี๋ยววันนี้มีซ้อมอีกช้ะ? มึงก็ซ้อมมันหนักๆเอาก็ได้เผื่อเมื่อวานที่ไม่มาด้วย ได้ใช่ป่ะ?” พี่ฟาร์หันไปช่วยเคลียร์กับพี่โอมก่อนจะหันมาถามพวกผม
“ ครับพี่ฟาร์ ”
“ เนี่ยเด็กตกลงละ เหลือแต่มึงอ่ะเอาไง? ”
“ งั้นตามใจมึงละกัน ”
“ เออ นั้นแหละ จบ ไปเรียนได้ละพวกมึง ” พี่ฟาร์ผลักหลังพวกผมเบาๆ
“ ขอบคุณนะครับพี่ฟาร์ ” ผมสองคนยกมือไหว้ แกก็เพยิดหน้าตอบ
“ เออๆ แต่อย่าให้มีคราวหน้านะไอ้สัส กูลงไปล่อพวกมึงด้วยแน่ ไอ้ห่า หน้าที่ของตัวเองแท้ๆ ” แกกวักมือไล่พร้อมบ่นตามเรื่อง แต่นั้นแหละครับ บ่นด้วยความหวังดี ถ้าไม่ได้พี่ฟาร์มาช่วยคงโดนล่อกันตรงนี้แล้วล่ะมั้ง
ผมจูงมือไอ้ชินที่เดินก้มหน้าสลับกับหันไปมองพวกพี่เขาเป็นระยะ
“ ปะ ลอกการบ้านกันน น โหยยิ้มหน่อยดิไอ้เหี้ย ทำไมต้องทำหน้าเหี้ยแต่เช้าหะไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ยๆๆๆๆ ” เสียงพี่ฟาร์ยังแว่วมา ผมหันไปก็เห็นแกกำลังจับหน้าพี่โอมฉีกยิ้มหยอกล้อกันอยู่
น้อยคนในโรงเรียนที่จะไม่รู้จักพี่ฟาร์ครับ แกเป็นมิวส์อันดับสี่ เป็นที่รักและชื่นชมของใครหลายๆคน ถึงแม้แกจะพูดหยาบตามสไตล์แกก็เหอะ แต่ในโรงเรียนชายล้วนงี้ ใครๆก็พูดกัน แต่แกพูดเยอะกว่าคนอื่นแค่นั้นแหละ ออ ขนาดไอ้ฮันยังคลั่งเลยครับ
ไอ้ชินเดินอ้อยอิ่งจนเปลี่ยนมาหยุดเดิน พอผมกลับไปมองก็เห็นมันยังยืนมองพี่โอมที่โดนพี่ฟาร์ล็อคคออยู่ สีหน้าที่นิ่ง แววตาที่ส่องประกายความน้อยใจออกมา แต่ก็ยังจดจ้องพี่โอมอยู่อย่างนั้น
ไอ้ชินเป็นคนที่แสดงความรู้สึกผ่านสีหน้าออกมาชัดเจนครับ แต่มันไม่เคยรู้ถ้าไม่มีคนบอก ทุกๆครั้งที่เจอพี่โอม ตามันจะส่องประกายออกมา แต่พอพี่โอมหันไปหยอกล้อกับพี่ฟาร์ นัยน์ตามันจะหมองลงทันที
อืมม ม ผมคงลืมบอกไปว่า พี่โอมชอบพี่ฟาร์ครับ อีกเรื่องนึงที่เด็กในโรงเรียนรู้กัน แต่พี่ฟาร์ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้อันนี้ผมก็ไม่ทราบ
“ เป็นไร? ” ในที่สุดผมก็ตัดสินใจถามคนตรงหน้า
“ เปล่านี่ ” มันหันมาตอบแล้วเบือนหน้าหนี
“ ออ กู..ขอโทษนะ ” มันก้มหน้าลงพูดเสียงอ่อน
“ เรื่อง? ”
“ กูไม่น่าเอาแต่ใจเลย มึงเสือกโดนด่าไปด้วย ทั้งๆที่กูเป็นคนบอกให้มึงพาไปแท้ๆ ”
“ เออ ไม่เป็นไร กูก็ผิดที่ไม่รั้งมึงไว้นั้นแหละ โดนด่าก็สมควรแล้ว ” ผมกอดคอแล้วลากมันเดินไปเรื่อยๆ แต่มันก็ยังทำหน้าเศร้าเหมือนเดิม
“ กูบอกว่าไม่เป็นไรไง ไหนยิ้มดิ๊ ยิ้มๆๆๆ ” ผมจับแก้มมันดึงอย่างที่พี่ฟาร์ทำ แต่มันก็ทำหน้ามุ่ยแล้วปัดออก ผมเลยเอามือป้ายปากมันแทน
“ อี๋ มือหรือตีนวะสัส เค็มเหี้ยๆ ” ไอ้ชินปากแบะเลยครับ รีบเช็ดปากแล้วไล่เตะผมเป็นการใหญ่
“ มึงเคยเลียตีนเหรอวะสัส ถึงรู้อะ ฮ่าๆๆๆ ”
“ พ่อม ไอ้เชี่ยโช! T^T ”
***
เข้าคาบแรกเป็นคาบว่างครับ พวกผมย้ายขึ้นมาลอกการบ้านกันบนห้อง พวกแม่งที่เหลือบางคนก็ยังเตะฝากันอยู่ที่ลานเอนกฯ
“ ไอ้โชช ช เอาวิทย์ฯมึงมาลอกหน่อยเด่ะ นะๆๆๆ ” ไอ้ชินพูดพร้อมจับแขนผมเขย่าเบาๆ
“ งั้นเอาไทยมึงมาแลกกัน ”
“ นี่คร้าบบบ บ ” มันหยิบสมุดวิชาภาษาไทยขึ้นมาโชว์พร้อมใบหน้าบ้องแบ๊วทันทีที่ผมพูดจบ ทำเอาผมหลุดหัวเราะออกมาเลยทีเดียว
“ ดีขึ้นแล้วช้ะ? ”
ผมหันตัวกลับไปล้วงเอาสมุดวิทย์ฯออกมาเปิดหน้าที่มีการบ้านยื่นกลับไปให้ไอ้ชิน
“ ลมทะเล_วยไรมึงเนี่ย? ”
“ ไหน? ” ผมละสายตาจากสมุดไทยกลับไปมองมือไอ้ชินที่กำลังชี้บรรทัดหนึ่งในสมุดผมอยู่
“ ก็.. ” ผมนั่งอธิบายที่ผมเขียนลงไปให้มันฟังอีกรอบ มันก็ฟังพร้อมจดตามไปด้วย คือผมทำตอนง่วงลายมือเลยหยาบกว่าปกตินิดนึงจนมันอ่านไม่ออกแค่นั้นเอง แหะๆ
“ เฮ้ย! ไอ้ผัว-เมียคู่นั้นอ่ะ มึงงุบงิบพิมพ์เขียวเหรอวะสัส?! ฮ่าๆๆๆ ” เสียงไอ้โมตะโกนดังขึ้นมาจากฝั่งหนึ่งของห้องเรียกความสนใจของพวกผม
‘ ป๊อก! ’
“ โอ้ยย เชี่ยย ย ” ไอ้ชินสบถด้วยสีหน้าเหยเกพลางจับๆลูบๆหัวตัวเอง ผมหยิบก้อนกระดาษที่ปาขึ้นมาคลี่ดู..
เหยดดดดดดดดดดด ด ยัดก้อนยางลบไว้สองก้อน พ่อม กูว่าไมแม่งเสียงแน่นเชียว!
“ เอาให้กู ” ไอ้ชินคว้าก้อนกระดาษในมือผมขยำแล้วเขวี้ยงกลับไป แต่ไอ้โมดันหลบทันพร้อมหัวเราะเย้ยเสียงดัง
“ เฮ้ยๆๆๆ ” ผมร้องห้ามทันทีที่ไอ้ชินก้มลงหยิบรองเท้ามันเขวี้ยงไอ้โมแทน แต่ก็ไม่ทันแล้วครับ
‘ ปัง! ’
“ ไอ้เหี้ย ไม่โดนนน น ฮ่าๆๆๆ ” ไอ้โมแลบลิ้นล้อ ยั่วไอ้ชิน
‘ ปัง! ’
“ โอ้ยยยย ยย ย เจ็บจุงเบยยย ย ฮ่าๆๆๆ ”
ไอ้ชินฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ ผมเลยดึงกระดาษหน้ากลางออกแล้วคว้ายางลบไอ้พวกที่วางไว้บนโต๊ะมายัดไว้ก่อนจะห่อแล้วยื่นให้มัน
“ เฮ้ยมึง! มัดไอ้เหี้ยโมให้กูหน่อย!!! ” ผมป้องปากตะโกนไปทางกลุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ๆไอ้โม ซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างดี
“ เฮ้ย ไอ้เชี่ย ปล่อยกู เฮ้ยๆๆๆ ”
‘ อั่ก! ’
“ ไอ้เหี้ยโชชชชชช ชช ช TTOTT!!! ” ไอ้โมกู่ร้องสุดเสียงก่อนจะกุมท้องแล้วทรุดลงไปกับพื้น เท่านั้นยังไม่พอ ไอ้พวกที่มัดมันยังเอาเท้าเตะแหย่แม่งด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
ไอ้ชินหัวเราะดีใจหันมาแท็กมือกับผมก่อนวิ่งกลับไปเอารองเท้ามันคืน แต่ก็โดนไอ้โมลุกขึ้นมาไล่เตะต่อ แล้วมันสองคนก็วิ่งไล่เตะกันไปทั่วห้อง =___=^
“ เจ็บตูดเลยสัสเอ้ย T^T ” ไอ้ชินบ่นทันทีที่ทรุดตัวลงกับเก้าอี้
“ ใครสั่งให้ไปไล่เตะกับมันต่อล่ะ? ฮ่าๆๆๆ ” ผมยกมือจะขยี้ผมแต่ก็โดนมันปัดมือออก
“ ยังเจ็บอยู่เหรอ? ”
“ (T T)(_ _)(T T)(_ _) ”
“ ไหนให้กูดูหน่อยดิ๊ ”
ไอ้ชินก้มหัวมาให้ผมดูอย่างว่าง่ายพร้อมชี้ตรงที่มันโดนเมื่อกี้
“ เช้านี้สระผมมายัง? ” ผมแหย่
“ กูก็สระทุกเช้าแหละสัส! ”
ผมทำทีสำรวจรอย แต่กลิ่นแชมพูจากผมคนตรงหน้าโชยเข้าจมูก.. มันหอมจริงๆนะครับ มีกลิ่นเหงื่ออ่อนๆจากตอนเช้าด้วย
“ โนนิดเดียวเอง เดี๋ยวก็หาย ” ผมบอกทั้งที่ยังแอบดมกลิ่นผมมันอยู่ กลัวมันจับพิรุจได้
“ เดี๋ยวกูเป่าให้ ”
“ หะ? ”
ผมจับหัวมันก้มลงอีกครั้งก่อนจะฝังจมูกลงไปแล้วเป่าลมจากปากเบาๆ
“ เห็นมั้ย? หายแล้วว ว ” ผมยิ้มให้แล้วขยี้ผมมันจนหัวคลอน
“ หายเหี้ยไรล่ะ? ” มันเงยหน้าขึ้นมา “ แต่ก็.. ขอบใจนะ ” มันอมยิ้มมุมปากให้ผมก่อนจะหันกลับไปลอกสมุดวิทย์ฯของผมต่อ
“ ลูกอมมะ? ”
ไอ้ชินเงยหน้ากลับขึ้นมามองลูกอมในมือผมที่เพิ่งล้วงมาจากกระเป๋า
“ เอาๆๆ อ้า ” มันอ้าปากรอ ตาแววส่องประกายมายังผม
“ แกะแดกเองดิเฮ้ย ”
“ แกะให้หน่อยยย ย นะๆๆๆ มือเขียนอยู่เนี่ย นะๆ ” เจอลูกอ้อนมันอีกแล้ว =_=^
ผมโบกหัวมันไปเบาๆทีนึงด้วยความหมั่นเขี้ยว แล้วแกะลูกอมใส่ปาก.. ตัวเอง =3=;;
“ อ่าห์ อร่อยจังง ง ”
“ ไอ้-เหี้ย-โช TT____TT ”
“ ฮ่าๆๆๆ อะๆๆ อ้าปาก ” ผมแกะลูกอมเม็ดที่สองแล้วยื่นให้ มันก็อ้าปากรับ
ตามด้วยเม็ดที่สาม..
เม็ดที่สี่..
เม็ดที่ห้า..
“ ไอ้สัส! นี่มึงแกะแดกดันกูช้ะ?! ” ไอ้ชินหันมาตวาดทั้งที่ลูกอมสี่เม็ดอยู่เต็มปาก และเม็ดที่หกที่เตรียมแกะยังคาอยู่ในมือผม
“ มึงก็แดกทุกเม็ดอะ! แม่งเหมือนน้องเมทัลกูเลยว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ” ผมหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง แม่งเหมือนหนูแฮมสเตอร์ที่ผมเลี้ยงไว้ที่บ้านจริงๆให้ตายสิ ผมยื่นนิ้วชี้ไปจิ้มแก้มป่องๆของมัน มันก็สะบัดหนีแล้วรีบเคี้ยวลูกอมในปากจนหมด
“ โหยย แดกหมดแล้วง่ะ งั้นเริ่มใหม่เลย ฮ่าๆๆๆ ”
“ ไม่เอาแล้ว!!! T_T!! ”
***
“ มึงหยิบไปสองเลยย ย ”
“ นี่ๆ มึงหยิบอันนี้ไปด้วยดิ ”
“ สองห่าไร แดกไม่ทันก็ละลายดิเว้ย ”
“ เหอะน่า เดี๋ยวพวกกูช่วยเอง ฮ่าๆๆๆ ”
เสียงไอ้ต้น ไอ้ฮันและไอ้เดลกำลังช่วยกันยุไอ้ชินให้ซื้อไอศกรีมกันอยู่ครับ สรุปว่าได้มาคนละอัน(ต่างคนต่างซื้อนะครับ ไอ้ชินแม่งยุไม่ขึ้น -_-;;) เสร็จก็เอาใส่กระเป๋าแอบขึ้นไปกินบนห้องกันต่อหลังกินข้าวเสร็จ
“ ไอ้เหี้ยชิน เอาโทรศัพท์มาเล่นเกมหน่อยดิ ” พอหลังพิงกำแพงหลังห้อง ไอ้ฮันก็แกะไอติมเข้าปาก อีกมือก็กวักขอโทรศัพท์จากไอ้ชินไป
“ เกม_วยไร แม่งเปิดลิสต์เบอร์ก่อนเลยวะสัส ฮ่าๆๆ ” ผมกับไอ้ต้นดักทันทีที่เห็นมันเปิดรายชื่อในมือถือแทน แม่งต้องค้นเบอร์พี่ฟาร์จากมือถือไอ้ชินแทบครั้งที่ได้มาเลยล่ะครับ แต่ก็ไม่เคยเจอเพราะไอ้ชินมันเมมเป็นภาษาอังกฤษ เป็นโค้ดลับ เป็นอะไรก็แล้วแต่อารมณ์มัน บางทีของผมยังเป็นชื่อแปลกๆ เลยมีแต่มันคนเดียวที่โทรได้
“ มึงนั่งให้ดีเด๊ะ กูจะงีบหน่อย ” ไอ้ชินตบขาผมเบาๆแล้วทรุดลงไปนอนหนุนตักผม ปากก็ดูดไอติมไปด้วย
“ ฟังเพลงป๊ะ? ” ผมยื่นหูฟังข้างหนึ่งให้ มันก็พยักหน้าแล้วรับไปใส่หู ผมก็เปิดเพลงฟังเบาๆ
“ ไอ้โช! ” เสียงเพื่อนในห้องเรียกผม
“ ไหนจูบมือเมียเล่นด้วยดิ๊สัส ใจป๊าวว ว เดี๋ยวตอนเย็นกูเลี้ยงติมเลย! ” มันท้าพร้อมยักคิ้ว สัส โรงเรียนนี้เป็นอะไรกันหมดวะ?
ผมจับมือไอ้ชินขึ้นมาระดับหน้าอก..
ไม่สิ มันน่ะคนยกให้ผมเอง =_=^ สงสัยได้ยินว่าจะมีคนเลี้ยงติม แม่งเห็นแก่กินสุดๆ เหอๆ..
ฟอดดดดดด ด
ผมสูดกลิ่นจากมือไอ้ชินยาวๆ ก่อนจะลดมือกลับไปไว้อย่างเดิมแล้วเงยขึ้นมายักคิ้วให้แม่งดู
“ เหยดดด ด กูว่าคู่นี้แม่งไม่นานได้กันจริงชัวร์! ”
“ สมพรปากเลยไอ้สัส จบม.สามกูให้แม่มาขอหมั้นไว้เลย ฮ่าๆๆๆ ”
“ ตอนเย็นไม่เลี้ยงติมแม่งตุ๊ดนะเว้ย! ” ไอ้ชินยกหัวขึ้นมา สำทับอีกรอบก่อนจะกลับมาหนุนบนตักผมเหมือนเดิม ส่วนมือมันก็ยังอยู่ในอุ้งมือผมไม่ได้เอาออกไหนเหมือนกัน
“ ไอ้เหี้ยเอ้ย! หากี่หนก็ไม่เจอ แม่งมีเบอร์จริงปะวะเนี่ย? เดี๋ยวกูลองโทรให้หมดทุกเบอร์เลยแม่ง จะได้รู้ซักทีว่าเบอร์ไหน ” จู่ๆไอ้ฮันก็สบถขึ้นมาอย่างหัวเสีย พาลจะโทรทุกเบอร์ในมือถือไอ้ชินเพื่อหาเบอร์พี่ฟาร์
“ ไอ้ชินตบกบาลร้าวอะสัส ” แต่ผมโบกกบาลมันก่อนแล้ว
“ มึงรู้ป๊ะ? ” ไอ้ฮันหันมาถามผม
“ (- - )( - -)(- - )( - -) ”
“ สัส กูว่าซุยละ ” ไอ้ฮันพูดพร้อมมองด้วยสายตาว่าไม่เชื่อ
“ ไอ้เดลช่วยกูหาหน่อยเด๊ะ ไอ้เชี่ยโชใจหมาแม่งไม่ช่วยเพื่อน ” ไอ้ฮันหันไปคุยกับไอ้เดลแต่ยังแขวะผมเลยตบเกรียนกันจะๆ
“ โหย เจ็บเลยครับพี่โชสุดหล่อ TT_TT ” ไอ้ฮันลูบหัวปอยๆแล้วหันไปให้ไอ้เดลช่วยหาต่อ ทั้งข้อความทั้งไร ผมว่ามันน่าจะจำทุกอย่างในมือถือไอ้ชินได้แล้วนะ -O-^
อยากรู้มั้ยครับ? ว่าไอ้ชินมันเมมเบอร์พี่ฟาร์ว่าไร? อย่าบอกไอ้ฮันนะครับ ไอ้ชินเมมว่า
‘Makkasanyod’ หือ? มักกะสันยศเหรอ?
เปล่าหรอกครับ มันคือ มรรคาแสนโยชน์ มรรคา แปลว่า ทาง, แสนโยชน์คือมันไกลใช่ป่ะครับ?
มรรคาแสนโยชน์ > ทางไกล > So Far > Far > พี่ฟาร์ .. ด้วยเหตุนี้มันจึงหาไม่เจอครับ ถ้ามันไม่บอกผม ผมก็คงไม่รู้เหมือนกันนั้นแหละ แม่ง ลึกล้ำเกิน ออ อีกนิดนึง ไอ้ฮันเคยจะโทรเบอร์นี้ แต่ไอ้ชินบอกว่าเบอร์เพื่อนพ่อมันชื่อลุงยอด อยู่สน.มักกะสัน ไอ้ฮันเลยไม่กล้าโทรไป ฮ่าๆๆๆๆๆ
“ หลับยัง? ” ผมก้มลงไปกระซิบใกล้ๆไอ้ชิน แต่ไม่มีเสียงใดตอบกลับ เสียงลมหายใจที่ถี่เป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอแสดงว่ามันคงจะหลับไปแล้ว ผมกระชับมือข้างที่มันจับไว้แน่นขึ้น อีกมือผมก็เขี่ยผมมันเล่นบ้าง เขี่ยขนตาหนาของมันบ้างอย่างเบามือ
ผมนั่งพินิจดูสีหน้าของมันตอนหลับแล้วดูน่ารักดีว่ะ..
คิ้วชี้ๆแบบนี้ที่ชอบขมวดเวลาโดนแกล้ง..
ปากบางๆออกชมพูที่ชอบแบะออกเวลาใครขัดใจ..
สายตา.. ที่แสดงความรู้สึกออกมาจนสังเกตได้.. โดยเฉพาะยิ่ง..
ต่อหน้าพี่โอม เพื่อนพี่ชายมัน.. รองปธ.ชมรมนักบอลและเป็นตัวจริงในการแข่งแทบทุกครั้ง.. .
ผมค่อยๆไล้นิ้วไปมาตามข้างแก้มขาวๆของมันอย่างเบามือ..
“ โอ้ยยยยยยยย ย!!! เยดแม่ม! กูเล่นเกมละสัส ยากเย็นเหลือเกิน!!! ”
“ ไอ้_วยฮันเสียงดัง!! ” ผมหันกลับมาตวาดคนข้างๆพร้อมตบเกรียนอีกรอบจนไอ้ฮันทำปากแบะจะร้องไห้ใส่ผมแล้วเชิดหน้ากลับไปหาไอ้เดล แม่ง..
แต่ก็ต้องขอบใจมันอย่างนึงด้วยละมั้ง..
ที่มาหยุดความคิดแผลงๆผมไว้..
ที่ว่า..
‘ ถ้าผม..
ก้มลงหอมแก้ม..
ไอ้คนที่นอนหนุนตักผมอยู่..
ตอนมันตื่นขึ้นมา..
แล้วมันถาม ผมก็โบ้ยว่าเพื่อนท้าอีก..
.. มันจะ..
ทำสีหน้ายังไงนะ?.. . ’
ผมก้มลงมองหน้าไอ้ชินอีกครั้ง.. มึงอมยิ้มไรวะ? หึหึ มุมปากของผมยกขึ้นมาโดยไม่ต้องบังคับ ผมใช้นิ้วจิ้มแก้มมันเบาๆอีกสองครั้ง ก่อนจะเอาหัวพิงกำแพงแล้วค่อยๆปล่อยสติล่องลอยออกไปกับเพลงที่ผมและมัน ไม่สิ เราสองคน.. ฟังด้วยกัน.. .
‘ อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า
ยิ้มเธอส่งยิ้มคืนมา ยิ่งหวั่นไหว
อยากเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน
ฉันคงต้องคอยหักห้ามใจ..
อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ
เพียงแต่แอบเผลอมองตาจะผิดไหม
เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน
ฉันต้องทำตัวเช่นไร,,
..ช่วยบอกได้ไหม.. เธอ ’..
..
“ แอบนอกใจเค้าใช่มั้ย?!! ”
เฮือก!!! จู่ๆทั้งเสียงทั้งภาพของ ‘ฟาง’ แฟนสาวของผมกำลังชี้หน้าผมด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวก็ผุดเข้ามา เล่นเอาผมใจหายใจคว่ำ
ผมเหล่ตามองคนตรงหน้าก็เห็นไอ้ชินยังคงหลับอยู่
ผมจึงหลับตาลงอีกครั้งอย่างหวั่นๆ..
แต่ไอ้ความรู้สึกผ่านนิ้วของผม.. ที่กำลังเขี่ยปลายนิ้วของอีกคนเล่น..
ผมเป็นคนรักแฟนนะครับ..
..
..แต่นี่มันอาการอะไรของกูวะเนี่ย??!!!
---------------------------------------------------------------
เอิ่ม แอนอยากถามอะ ว่าจบตอนอย่างงี้เลยหรอ T0T ค้างกันเลยทีเดียว -3- เชอะ ๆ
ความคิดเห็น