คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มารยาน้องไม่ได้ผล
ฮึบ!
านยอล่อยๆวาร่าเล็ที่อยู่ในอ้อมอลบนเีย ่อนะนั่ล้าๆนัวเล็
“นี่ เป็นอะไรมารึป่าว? ปาน้อูบวมมาเลยนะเนี่ย” านยอล้มลไปเพื่อมอใล้ๆโยไม่เรใร่าบาที่นอนเร็อยู่เลย
“มะ…ไม่…โอ๊ยยย เ็บัเลยย ฮือออ เป่าให้แบหน่อยยยย แบเ็บปาัTT”แบฮยอนเือบะปิเสธในอนแรแ่ลับนึึ้นมาไ้่อน… แผน2 มารยาหิ แ่ทำเป็นแล้เ็บ ผู้าย็มา่อยประบประมแล้ว! รับรอแผนนี้ไ้ผลัวร์!!
“พี่ว่าทายาีว่านะ แล้วไอ้ที่ร้อเ็บพอเถอะ…พี่ว่ามันเวอร์ไป”
เพล็!
่วยเ็บหน้าที่แอแบให้หน่อย แบรู้สึว่ามันและเอียไปT^T
“แ่แบเ็บริๆนะ เนี่ยๆูสิ” แบฮยอนยัพยายามทำามแผนที่วาไว้แู่เหมือนานยอละไม่เล่น้วยเลย
มือเล็เอื้อมไปว้าแนอานยอล่อนะลบนเีย านยอลูไม่ใับารระทำอนัวเล็สันิ แ่ลับยิ้มเบาๆ แล้วนอนอยู่เยๆ
“เสร็แบล่ะ! พี่านมาเป็นเมียอแบะีๆ แล้วแบะอ่อนโยน ไม่้อลัวนะพี่านยอล”แบฮยอนยิ้มหน้าบาน แล้ว่อยๆถอเ็มััวเอมามัมืออานยอลไว้
“อือ เอาสิลอทำู…”
แบฮยอนไม่รอ้ารีบปลระุมานยอลออ ร่าายที่ำยำเผยออสู่สายาอร่าบา ผิวาวละเอียับหน้าท้อที่เป็นลอนสวย ทำเอาแบแทบรี๊ออมา แบฮยอนในอนนี้เหลือเพียาเในัวน้อยที่สวมใส่ ผิับานยอลที่ยัใส่รบแ่เพียไม่ไ้รูปิปหรือิระุมเท่านั้น
“อย่ามัวแ่มอสิ พี่ให้โอาสแล้วนะ”แบฮยอนรีบ้มไปที่อออานยอล ริมฝีปาที่บวมเมื่อรู่ไม่ไ้มีอุปสรร่อแบฮยอนเลยสันิ
มือเล็ลูบที่แ่นายอานยอลเบาๆ แ่ลับื่นัวนนูนล้นออมาาาเ านยอลร้อราเบาๆพอที่ะทำให้แบฮยอนยิ้มไ้ ใ่ว่าเ้าไม่เยแล้วะทำไม่ไ้เสียหน่อย
แบฮยอน่อยๆยับลไป่วหว่าาอานยอล่อนะ ่อยๆเอายอลน้อยออมา แ่นายอานยอล ให่เินว่าที่เ้าิ แ่็ไม่ใ่เรื่อที่เ้าะทำไม่ไ้ ร่าบา้มลรอบรอานน้อยไว้ในปา
ลิ้นเล็พยายามหยอล้อ แ่เ้าัวลับไม่รู้เลยว่าัวเอำลัเป็นรอ
ึ!
เ็มัที่มั่อนหน้านี้หลุอออย่า่ายาย านยอลอุ้มร่าบาให้เยหน้าึ้นมา่อนะผลัให้นอนลไปับเียแล้วเอาเ็มัที่หลุเมื่อี้มารั้อมือร่าบาไว้
“เห้ยๆ! ะทำไรแบอ่ะ! แบเป็นรุนะ ไม่ใ่รับ!”แบฮยอนพยายามใ้ำลัทั้หมเพื่อผลัานยอลออไป
“เอาน่า ูท่าทาน้อ็ยัไม่เยใ่ไหมล่ะ? เอาอย่านี้ีว่า….พี่ะสอนให้่อนีไหม”านยอลยิ้มรับับท่าทาลัวๆอแบฮยอน แ่อนนี้แบฮยอนไม่มีอารม์มาล้อเล่นแล้ว เพราะอะไรนะหรอ ็เพราะานน้อยำลัอยู่ที่หว่าาเ้านะสิ!
“มะ..ไม่เป็นไรแล้วรับ แบว่าแบลับไปที่ห้อเรียนีว่าเี๋ยวอินเป็นห่ว”แบฮยอนพยายามถอยหนีแ่็หนีไปไม่พ้น านยอล่อยถอาเในัวน้อยอแบฮยอนออ นิ้วเรียวลูบไปามร่าายอแบฮยอน
ร่าบาไ้แ่หลับาภาวนาให้ัวเอไม่โนุทอ แ่โะาเล่นลับแบฮยอนมาไปเพราะานยอลเริ่มหยอล้อับแบน้อยอเ้าแล้ว เพียแ่สัมผัสแ่นายอแบฮยอ็ั้ึ้นอย่ารวเร็ว ร่าบาบิพริ้วามวาม้อาร ปลายเท้าิลบนที่นอนัวอร่าบา ยึ้นมาเบาๆราวับว่า้อารปลปล่อย ไม่ี่นาที่อมาแบฮยอนไ้ปลปล่อย ออมา ร่าบานอนหอบหายใถี่ ในหัวรู้สึโล่ไปหม
“น้อแบ อย่าเพิ่หลับสิ พี่ยัไม่ไ้เริ่มเลยนะเว้ย”านยอลรู้สึอารม์้าเป็นที่สุ สาเหุ็ไม่พ้นแบฮยอนที่ไ้ปลปล่อยอยู่นเียวแถมยัหลับอย่าสบายใอี านยอลลุออาเียไปเอาผ้าุบน้ำมาเ็ัวให้แบฮยอน่อนะสวมเสื้อผ้าให้ามเิม แล้วึปล่อยให้ร่าบานอน่อ ส่วนานยอล็เินลับห้อเรียนอย่าหัวเสีย
“หลับปุ๋ยเลย นะหมูแบ หึ”านยอลเินลับห้อเรียนอย่าหัวเสีย็ริแ่พอนึถึร่าบาเมื่อสัรู่็ไ้แ่ยิ้มออมาไม่หยุ
ความคิดเห็น