คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 Start
(มีการocของตัวละครในอนิเมะต้นฉบับ ไรท์จะพยายามอิงนิสัยตามตัวละคนในอนิเมะแต่ก็จะมีความแตกต่างกันอยู่เพราะฉะนั้นถ้าหากนิสัยของตัวละครใดดูจะแตกต่างจากในอนิเมะก็ไม่ต้องแปลกใจกันนะคะ enjoy reading nakaa)
[1]
Start
ในโลกใบนี้มีผู้คนมากกว่า80%ที่เป็นผู้มีพลังวิเศษหรือที่เรียกกันว่า'อัตลักษณ์' และอีก20%นั้นคือประชากรทั่วไปหรือ'ผู้ไร้อัตลักษณ์' แล้วพวกคุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นล่ะหากผู้ที่มีอััตลักษณ์มีมากกว่าประชากรทั่วไปถึง30%
แน่นอนอยู่แล้วว่าจะต้องช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอกว่าถ้าหากว่าสามัญสำนึกของคุณไม่มีปัญหาก็คงคิดได้แหละ 'ฮีโร่'คือคำนิยามที่ทุกคนใช้เรียกพวกเขาเหล่านั้น
ซึ่งมันก็แน่อยู่แล้วล่ะว่่าถ้าหากมีฮีโร่ย่อมต้องมีวายร้ายหรือที่เรียกกันว่า'วิลเลิน'คู่ปรับขั้วตรงข้ามของฮีโร่ พวกเขาเห็นแก่ตัว ไร้ความปราณี ชั่วร้าย แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่พวกเขากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวถึงขั้นเลวร้ายเช่นนั้นจะเกิดจากความตั้งใจของเจ้าตัวเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
กลางดึกคืนหนึ่งณ ตึกร้าง
ตึกตึกตึกตึกตึก!
"มันหนีไปแล้ว!!"
"ตามมันไปเร็วเข้า!!!"
"อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!!"
เสียงอึกทึกครึกโครมดังมาจากห้องวิจัยภายในตึกร้างแห่งหนึ่ง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าหลากหลายคู่ที่ย่ำไปมาจากทั่วทั้งชั้นราวกับว่ากำลังหาอะไรบางอย่างหรือใครบางคนอยู่
"เจอไหม!"
"ยังไม่เจอครับ!"
"บ้าเอ้ย!! รีบไปหามันให้เจอเร็วเข้าถ้ามันหนีไปได้พวกเราได้ตายแน่!"
"ครับ!!"
ทั้งเสียงตะโกนไม่ว่าจะด่าทอหรือสบถก็ดังข้ามกันไปมาจนแทบจะแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร และทันใดนั้นเองก็มีเสียงใครบางคนตะโกนลงมาจากบันไดชั้นบนสุด
"มันอยู่บนดาดฟ้า!!!!"
สิ้นเสียงตะโกนอันดังลั่น ทุกคนที่ได้ยินเช่นนั้นก็เปลี่ยนจากการวิ่งวุ่นไปทั่วแล้วพร้อมใจกันมุ่งตรงไปยังดาดฟ้า
ณ ดาดฟ้าของตึก
ท่ามกลางหมู่ดาวที่กำลังส่องแสงระยิบระยับ บริเวณดาดฟ้าณ ตอนนี้ปรากฏร่างของเด็กคนหนึ่งซึ่งถ้าหากดูจากสภาพร่างกายแล้วอายุคงจะประมาณ10ปีกำลังยืนอยู่ที่ขอบรั้วของตึกที่สูงราว5ชั้นอย่างน่าหวาดเสียวด้วยใบหน้าที่แสนเย็นชา
ทว่าไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าหลากหลายคู่กำลังวิ่งขึ้นมายังดาดฟ้าที่แต่เด็กคนนี้กลับยืนนิ่งๆราวกับว่าตนไม่ใช่ผู้ที่ผู้คนทั่วทั้งตึกกำลังตามหากันแทบพลิกแผ่นดิน
ปึง! ตึกตึกตึกตึก!!
เสียงประตูบริเวณด้านหลังของเด็กน้อยก่อนจะตามมาด้วยเสียงของผู้คนที่กรูกันเข้ามาทำให้ตอนนี้บนดาดฟ้าเต็มไปด้วยคนจากทั่วทั้งตึก ก่อนจะมีใครบางคนใจกล้าค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆเด็กน้อยที่กำลังหันกลับมาเผชิญหน้ากับพวกที่เหลือ
"ใจเย็นๆก่อนนะ พวกเรามาคุยกันหน่อยดีไหม"
ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากผู้ที่ยืนอยู่ขอบรั้วของตึก ทว่าแม้จะไร้ซึ่งเสียงตอบกลับแต่การกระทำของเด็กคนนั้นกลับทำให้ผู้คนที่กำลังยืนล้อมอยู่หน้าซีดก่อนจะรีบกุลีกุจอไปที่ประตูบริเวณด้านหลังราวกับกำลังหนีจากสิ่งมีชีวิตที่แสนอันตราย
".....หาย..ไป...ซะ..."
.
.
.
.
.
.
.
.
ดาดฟ้าโรงเรียน
ท่ามกลางท้องฟ้าที่แสนสดใส เหล่าก้อนเมฆน้อยใหญ่ลอยเอื่อยไปตามสายลม และภายใต้สิ่งที่ธรรมชาติสรรค์สร้างนั้นปรากฏร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนอนหลับตาพริ้มท่ามกลางสายลมที่พัดไปมาอย่างสบายอารมณ์อยู่บริเวณดาดฟ้าของโรงเรียน
ทว่าความสงบนั้นกลับอยู่ได้ไม่นานนักเมื่อจู่ๆประตูทางเข้าก็ถูกเปิดออกเสียงดังสนั่นตามอารมณ์ของผู้มาใหม่
ปัง!!!
"ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามโดดคาบนีั้น่ะ!!"
เสียงตะโกนอันดังลั่นจนไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะออกมาจากปากของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาใกล้ร่างของคนที่กำลังแกล้งหลับเพราะรู้สึกตัวตั้งแต่เสียงเปิดประตูอันดัังสนั่นนั้นแล้ว
"อย่ามาแกล้งหลับ ฉันรู้ว่านายตื่นแล้วลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ"
ไม่ว่าเปล่าเธอยังเดินไปยืนคร่อมตัวของคนที่นอนอยู่ก่อนจะกระชากคอเสื้อเพื่อรั้งร่างนั้นขึ้นมาจากพื้น ทำให้เจ้าของร่างไม่อยากตื่นก็จำเป็นจะต้องลืมตาขึ้นมาเพื่อไม่ให้ใครบางคนโมโหไปมากกว่านี้
และสิ่งแรกที่ลืมตาขึ้นมาเห็นคือดวงตาสีแดงสดราวกับทับทิมเม็ดสวย ผมสีฟางชี้ฟู และใบหน้าเล็กๆที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าไม่พอใจ
"ผมตื่นแล้ว..ช่วยปล่อยหน่อยได้ไหม"
น้ำเสียงราบเรียบถูกเอ่ยออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อนราวกับว่าตอนนี้คอเสื้ออันน่าสงสารของตนไม่ได้โดนกำจนยับยู่ยี่
"แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ"
"แต่นี้มันเที่ยงแล้วไม่ใช่หรอ..และตอนนี้ผมเองก็หิวแล้วด้วย"
"เหอะ! ไอ้ตัวน่ารำคาญ"
แม้ว่าจะพูดออกไปแบบนั้นแต่เจ้าตัวก็ยอมปล่อยคอเสื้อที่น่าสงสารก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างผู้ที่กำลังจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ แต่จัดไปได้ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคู่ใหม่กำลังวิ่งขึ้นมาถึงแม้มันจะเบามากแต่เด็กหนุ่มคนนี้ก็ยังได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจน
และในเวลาไม่นานก็ปรากฏร่างของผู้มาใหม่ เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ดูผอมแห้ง ทรงผมสีเขียวที่คล้ายกับบล็อกโครี่ที่และใบหน้าตกกระแบบนั้นหากใครเห็นก็ต้องจำได้ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง
"ช้ามาก!!"
"ข..ขอโทษครับคัตจัง พ..พอดีว่าระหว่างทางผมถูกอาจารย์เรียกก็เล-"
"ฉันไม่อยากฟังเหตุผลไร้สาระของแกเดกุ เอาข้าวมาได้แล้ว"
ยังไม่ทันที่ผู้มาใหม่จะได้พูดจบก็โดนตัดบทด้วยน้ำเสียงไม่พอใจของคนที่นั่งข้างเขา
"น..นี่ครับ"
ร่างของ'มิโดริยะ อิซึคุ'หรือเจ้าของฉายา'เดกุ'เดินเข้ามาหาเจ้าของฉายาที่ตัวเองเรียกอย่าง'คัตจัง'หรือ'บาคุโก คัตสึกิ'แล้วนำเบนโตะสามกล่องที่เจ้าตัวถือขึ้นมาด้วยก่อนจะวางเอาไว้ข้างหน้าของผู้ที่เป็นเจ้าของแต่ละกล่อง
"ชิ! ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกชื่อที่ดูหน่อมแน้มแบบนั้น"
"ข..ขอโทษครับ"
น้ำเสียงตะกุกตะกักที่ตอบกลับมายิ่งทำให้บาคุโก คัตสึกิรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก่อนที่จะมีการทะเลาะกันเกิดขึ้นเสียงราบเรียบของคนที่นั่งฟังมาตั้งแต่ต้นก็เอ่ยขัดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยมานานมากแล้ว
"ฉันหิวแล้ว"ไม่ว่าเปล่ายังทิ้งหัวลงไปบนไหล่ของคนที่นั่งข้างพร้อมกับถูหัวไปมา
"ถ้าหิวแกก็กินข้าวไปสิยะ!"พูดพร้อมกับหน้าหัวหนักๆที่อยู่บนไหล่ออก
"ป้อนหน่อย"
"กินเองสิ!"
"นะ คัตสึกิ"เมื่อสิ้นประโยคดังกล่าวเจ้าตัวก็รู้สึกได้ว่ามือที่พยายามดันหน้าของเขานั้นชะงักก่อนจะละออกไป ปล่อยให้เจ้าของหัวนำมันกลับมาวางไว้ที่เดิม
"นั่งดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง!"แม้จะบ่นออกมาแบบนั้นแต่ก็ยังหันไปจัดการกับกล่องเบนโตะเพื่อนำมันมาป้อนให้กับแฟนหนุ่มด้วยความเคยชิน
"เร็นคุง ขอบคุณนะครับ"น้ำเสียงกระซิบแผ่วเบาที่คนทั่วไปอาจจะไม่ได้ยินแต่นั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับ'มาซาโตะ เร็น'หรือ'เร็นคุง'ที่มิโดริยะ อิซึคุเอ่ยเรียก
ซึ่งเจ้าของชื่อก็ทำเพียงแค่ปรายตามองก่อนหลับตาลงไม่ได้สนใจคำขอบคุณนั้นเลยแม้แต่น้อย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นมิโดริยะก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนักเพราะชินกับพฤติกรรมแบบนี้ของเขาไปแล้ว
"นั่งดีหน่อยไม่ได้หรือไง!"แม้ปากจะเอ่ยออกไปแบบนั้นแต่มือก็ยังขยับป้อนให้ถึงปากของ'แฟนหนุ่ม'ตัวเองอยู่ดี
"อา~~งับ"
"ชิ! ไอ้ตัวน่ารำคาญ"
'อาหารที่คัตสึกิทำอร่อยเหมือนเดิมเลย เย็นนี้จะกินอะไรดีนะ'
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Talktime
จบตอนแรกกันไปแล้วหรือจะเรียกว่าอาหารจารย้อยย~ย่อยของเรานั้นเอง เป็นยังไงกันบ้างคะสนุกกันไหมเอ่ย
แต่ว่าเปิดมาตอนแรกไรท์ก็ทิ้งบอกลูกใหญ่เอาไว้พอที่จะทำให้ผู้อ่านที่น่ารักทั้งหลายอยากติดตามเนื้อหาในตอนต่อไปได้ไหมนะ?
ฝากคอมเม้นท์ติชมหรือเป็นกำลังให้ไรท์ด้วยนะคะหรือคนล่ะ1หัวใจก็ยังดีTT
(ปล.เครื่องหมายอันนี้(?)ในหน้าแนะนำตัวละครคือพลังที่ยังไม่ได้เปิดเผยของพระเอกของเรากันไรท์จะอัปเดตเพิ่มเติมอยู่แล้วไม่ต้องห่วงนะคะและในอนาคตอาจจะมีตัวละครใหม่อีกก็ได้รอลุ้นไปด้วยกันน้าาา)
(ปลล.หลับไม่ฝันกันน้าาา)
ความคิดเห็น