คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความเปลี่ยนแปลง....30%
ระหว่าเินทาลับรุเทพฯมะนาวนั่เียบไม่่อยวนธรรม์ุยมานัยัมีอาารทำัวไม่ถู นัวเล็ไม่้อพูถึหลัาทาน้าวเสร็็หลับมาลอ ยิ่ทำให้บรรยาาศในรถเียบลไปอี
“หิวั มะนาวป้อนุ้ี้พี่หน่อยไ้ไหมรับ หยิบไม่่อยสะวเลย” ธรรม์พยายามึวามสนใให้มะนาวไ้ลายวามเินลและบรรยาาศ็เริ่มีึ้น หิสาวทำหน้าที่บริารอัวเอเป็นอย่าี มีารอพัรถไปเรื่อยๆามร้านอฝาและสถานที่น่ารัๆที่หิสาวี้วนให้เ้าไปู ใริแล้วธรรม์อยาอยู่เที่ยว่อแ่็เรว่าะไม่เหมาะสมเพราะมะนาวอาะถูใรเ้าใผิแล้วเอาไปพู่อในทาเสียหาย
พาหนะที่พาสามนเินทาลับมายับ้านอธรรม์ที่รุเทพอย่าปลอภัย มะนาวอุ้มเ็น้อยที่หลับแทบะลอทาออมาส่ให้ับป้าพวที่ออมายืนรอรับ หิสาวเ้าไปทำวามเารพผู้เป็นเ้าอบ้านทั้สอที่ำลัูหนัในห้อพัผ่อน โยเธอเลือเ้าไปนั่ยัโฟาอีฝั่ที่ยัว่าอยู่
“เป็นยัไบ้าหนูมะนาวทุอย่าเรียบร้อยีนะ” ุธนาพ่ออธรรม์ เอ่ยปาถามถึธุระอหิสาวที่้อเินทาไลไปเารพผู้มีพระุที่่าัหวั
“เรียบร้อยี่ะท่าน” พระเทพินทร์อบำถามอย่านอบน้อม ีแ่ไหนแล้วที่ท่านยอมให้หล่อนพาหลายสาวสุที่รัะลอนๆไป้วยไลนานั้น
“หนูมะนาว เรียลุสิลู เรานันเอทั้นั้น อย่าเรียันห่าเหินแบบนี้เลยป้าอล่ะ” ุธัราพูึ้นมา้วยวามเอ็นู
“ระหว่าทาเป็นไบ้าลูไ้แวะเที่ยวไหนบ้าไหม”
“แวะลอทา่ะุป้า”ยัไม่ทันไ้อธิบายอะไรมา ธรรม์็เินมานั่้าๆหล่อนพิหลัในท่าสบายๆพร้อมับเหยียแนพาบนพนัโฟาในลัษะที่เหมือนับำลัโอบไหล่หล่อนอยู่ ที่ั้เยอะแยะไม่นั่ทำไม้อมานั่เบียัน้วยนะพี่ธรรม์ หล่อนหันไปมอหน้าเา่อนะยับัวเล็น้อยแ่็ไม่ไ้ย้ายไปนั่เ้าอี้อีัวเพราะพ่อับแม่อธรรม์ำลัมออยู่
“แวะลอทาทั้าไปาลับเลยรับแม่ นมอฝาเ็มรถไปหม ยิ่หนูภัทร์นี่สนุมาวิ่เล่นทุที่ที่ไปนถึเวลาึ้นรถ็หลับลอทา” ายหนุ่มเล่าเรื่อารเินทาท่อเที่ยว่าๆให้บิามาราฟั โยมีพรเทพินทร์นั่อยู่้าๆ นระทั่ธารธารีเินเ้ามาในห้อนั่เล่นึไ้มาร่วมวฟั้วยน
“โหน่าสนุัเลยพี่ธรรม์ เสียายที่ธารอไป้วย อยาะเห็นมานานละทุ่อระเียวเนี่ย” ธารธารีสุแสนเสียายที่พลาารเินทารั้นี้
“ไปอนนี้็ยัทันนะธาร อไม้ยับานอยู่อีเป็นเือนว่าะหมเทศาล มะนาวพาไป็ไ้”
“ปีนี้เห็นทีะไม่ไ้ไปไหนแล้วล่ะมะนาว ธาริโปรเอนายนั่น อยาทำให้เสร็ๆะเหลือเินะไ้ไม่้อเอหน้าันะที” พูถึ็พาลให้หุหิธารธารีิในใ
“มันยุ่ยานานั้นเลยหรือลู พ่อ็ว่าาั็ออะเ่วามิีเอาารเอาานี แล้วพ่อับุวัลลภ็เป็นเพื่อนร่วมธุริันมานาน อย่าทำให้พ่อเสียื่อนะลูธาร” นเป็นพ่ออห่วไม่ไ้ ัวเาวามือาธุริไ้พัให่ให้ลูายับลูสาวเ้าไปบริหารแทน แล้วโปรเใหม่ที่ธารธารี้อรับมาทำ็่อน้าสำัเพราะใ้บลทุนและารเ้าถึใาวบ้าน เพราะโปรเนี้ือ “เษรอินทรย์สร้าสุภาพีใหุ้มน” ึ่เาและพันลภอยาะพลิ่านิยมเรื่อารปลูผัผลไม้ที่ปลอภัยให้นไทยลารใ้สารเมีให้น้อยล าัที่ถูพูถึ็ไม่ใ่เพียแ่ลู้าและะเป็นผู้ร่วมลทุนและหุ้นส่วนในอนาอพีับบลิวรุฟ
“อาทิย์หน้าพ่อับแม่ะเริ่มรวูไร่อเราแล้วนะลู ธรรม์ะว่าอะไรไหมถ้าแม่ะพาหนูภัทร์ับป้าพวไป้วยถือว่าไปเที่ยวเปิหูเปิา”
“ามสบายรับแม่ ถ้าผมเสร็านแล้วะามแม่ไปนะรับ หนูภัทร์ิุย่ามาว่าผมะอี”
“ึแล้ว ธรรม์ไปส่มะนาวแล้วะลับมานอนนี่ไหมหรือว่านอนที่อนโ”ุแม่ถามลูายหลัามอเห็นนาฬิาบอเวลาใล้เที่ยืน
“่วนี้ผม้อนอนที่อนโรับแม่ มีอะไรให้เลียเยอะไปหมสสารธาร ผมปล่อยให้น้อเหนื่อยมานานแล้ว”
“พี่ธรรม์็พูะึ้เลย เอาอย่านี้ละันธาระรีบเลียโปรเแล้วอลาพัร้อนไปรวไร่ับุพ่อุแม่้วย ให้โอาสพี่ธารูแลบริษัทเ็มที่ไปเลย” น้อสาวไ้ทีอลาพัร้อนยาวๆบ้า
“เอาสิ แ่พี่อผู้่วยอพี่ไว้นะไม่ให้ลาเี๋ยวไม่มีน่วยานพี่เหนื่อยแย่” ธรรม์ปิ่อนเป็นน้อ่อนะหาเรื่อเอานที่นั่้าๆเาลาานไป้วย ทิ้เาไปรวไร่ันหม
“นอพี่ธรรม์ใระล้าพาไปโยไม่ไ้รับอนุาล่ะ ใ่ไหมมะนาว ถ้าธาระให้ไป้วยมะนาวะไปับธารไหม” เห็นเพื่อนสาวนั่ัวลีบอยู่้าพี่าย็นึอยาแล้แวนทัู้่ พรเทพินทร์มอธารธารีอย่าาโทษไว้่อน
“มะนาว่อยามไปพร้อมพี่ละันนะ เล่นไปันหมแบบนี้ ใระอยู่เป็นเพื่อนพี่ละรับ” ธรรม์มีรึะยอม ถ้ามะนาวอยาไปเานี่แหละะเป็นนพาเธอไปเอ
ลับมาถึอนโธรรม์็ทำทุอย่าามปิือเินมาส่หิสาวที่ห้อพร้อมับเอาถุ้าวอมามายที่เาหอบื้อมาให้เธอ้วยเห็นว่าน่ารัสมับเธอทั้นั้น ึ่มะนาวเอ็ไม่รู้ว่าเาเอาเวลาอนไหนไปหอบื้ออมาไ้มามายนานี้ ธรรม์วา้าวอพร้อมับสำรววามเรียบร้อยเรียมะเินออาห้อ มะนาวเินามมาส่เา เหมือนนึอะไรออธรรมลับหันหลัมาแบบระทันหันนัวเล็ที่เินามมาไม่ระวัเือบนนรหน้า ายหนุ่มไ้โอาสโอบประอร่ามะนาวไว้ า่อาประสานัน ธรรม์้อมอนรหน้าสายาอเาส่ไปถึเธอ หิสาวเอ็อยู่ในภวั์้อมอามอายหนุ่ม้วยอารม์เลิ้มๆ ไม่รู้สึัวว่าัวเอ้อมอธรรม์้วยวาที่น่าหลไหลนาไหน บรรยาาศพาไปหรือใที่ร่ำร้อสั่ให้ธรรม์้มลไปหามะนาวที่ยั้อมอเาอยู่ ธรรม์ประบปาบาสวยรูประับอมะนาว้วยปาอเาอย่าอ่อนโยนเนิ่นนาน่อนะถอนเรียวปามาูบที่หน้าฝาสวยไ้รูป
“อบุมาสำหรับทุอย่า พี่มีวามสุมา รารีสวัสนะมานาวอพี่”
ธรรม์ระิบรารีสวัสีมะนาวอย่าอ่อนหวานที่สุ ่อนะรีบเินออไปาห้อปิล็อประู ทิ้ให้หิสาวยืนนิ่อยู่หลัประูห้อยมือมาแะที่ปา้วยอาาร หัวใเ็นแร เลิบเลิ้มไม่หาย าสัมผัสที่เิาายหนุ่มเมื่อสัรู่.................................................................
ฝาผลาน้วย้าา
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น