Produce 101 x you ; Daniel next door #ปฏิบัติการณ์คังแดเนียล

ลำดับตอนที่ #6 : Daniel next door ; 5th

 "ถ้าให้พูดตรงๆคือเหงา แต่ถ้าตรงกว่านี้คือคิดถึง อยากอยู่ด้วย 

เป็นห่วง"

     คังแดเนียลเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไปก็ตอนทีเห็นสีหน้าของหญิงสาวข้างหน้า เขาถอนหายใจยาวก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาว คนตัวเล็กกว่าโวยวายเสียงดังแต่พอเขาส่งสายตาดุใส่ก็จำต้องนิ่งแล้วทำหน้างอตามฉบับของตัวเอง

     "เปิดประตู" เพราะตัวเองเปิดเองไม่ได้ถึงต้องให้อีกคนเปิดให้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเสียแล้ว

     "พี่บอกให้เปิดประตู"

     "...."

     "อียูจอง"

     "ไม่!"

     ยัยดื้อคนนี้นี่..

 

     "คุณแกล้งฉัน!"

     "...."

     จู่ๆเขาก็เกลียดสรรพนามที่เธอเรียกเขาขึ้นมา มันเป็นคำที่แสดงถึงความห่างเหินได้อย่างชัดเจน..อย่างน้อยกลับมาเรียกเขาแบบไม่เคารพกันหน่อยก็ยังดีกว่านี้นะ

     อ่า..เริ่มเมื่อยแขนแล้วแฮะ

     "ถ้าไม่อยากให้พี่ทำมากกว่าจูบก็เปิดประตู"

     "คุณไม่กล้าหรอก!"

     คำพูดโคตรเสี่ยงตายเลยอ่ะอียูจอง 

     "นับ 1"

     !!!!!

     "นับ 2" 

     แกร่ก

     "แค่นี้ก็จบเรื่อง"

     เพราะเป็นประตูที่ล็อคอัตโนมัติทำให้ไม่ต้องลำบากล็อคประตูอีกเป็นครั้งที่สอง เขาอุ้มเธอมายังรถคันหรูที่จอดอยู่หน้าบ้าน โดยมีลูกสมุน(อีอูจิน)รีบวิ่งมาเปิดประตูให้

     ไอ้น้องคนนี้นี่มัน...

    "ไปกับเถอะครับพี่แดเนียล!"

    "ได้ครับน้องอูจิน!" พูดจบก็ยิ้มตาหยีให้น้องชายของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

     เหมือนเค้าเป็นไพโบล่าร์อ่ะสังคม

     คังแดเนียลขับรถมาตามถนนกว้างจนมาถึงห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เขาขับรถหาที่จอดโดยมีลูกสมุนตัวน้อยช่วยบอกทางให้อีกที

     ควรดีใจหรือเสียใจดีอ่ะ งง

     เหอะ! เห็นคนรวยทีนี่ลืมพี่สาวเลยนะไอ้น้องชาย

     หลังจากที่นั่งกอดอกเงียบจนเขาเลี้ยวรถเข้ามาจอดในห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่ชาตินี้เธอก็คิดว่าจะไม่ได้มาเหยียบที่นี่แล้ว แต่เดี๋ยวก่อนนะ...

     ก้มมองรองเท้าแตะลายหมีสีน้ำตาลของตัวเองแล้วก็ถอนหายใจ..คิดซะว่าเป็นแฟชั่นก็แล้วกัน!

     พอรถจอดหญิงสาวก็รีบพุ่งลงจากรถ เหลือบตามองน้องชายตัวดีกับชายหนุ่มข้างบ้านแล้วก็เบ้ปาก ก่อนจะรีบก้าวเท้ายาวๆเพื่อหลบพวกเขาทั้งสองคน

     บอกตามตรงว่าโคตรงอน!!!

     ขึ้นลิฟต์มาไม่ทันไรก็เจอแฟนเด็ก(ที่มโนขึ้นเอง)มากับพัคจีฮุนและพัคอูจิน เด็กหนุ่มยิ้มโชว์เขี้ยวอันเป็นเอกลักษณ์พร้อมตะโกนทักโดยไม่แคร์สายตาชาวบ้าน

     "พี่ยูจองงี่!!!"

     อู้หู... 3 หนุ่มเนื้อทองเลยนี่หว่า เห็นละอยากเป็นอมตะ(กินเด็ก)ทันทีเลย >< 

     "บังเอิญจังนะครับ ผมกำลังคิดถึงพี่อยู่พอดีเลย"

     อื้อหืออออออออออออออออออออออออออออออออ

     ตั้งสติไว้อียูจอง หายใจเข้า.. หายใจออก..

     "อ..อ๋อ" เธอหัวเราะแห้งๆ "แล้วมากับเพื่อนใช่ป้ะ? เที่ยวให้สนุกนะ..อ๊ะ!"

     คนเด็กกว่าวิ่งเข้ามากอดคออีกคน ด้วยส่วนสูงที่ใกล้เคียงกัน(แต่พัคอูจินสูงกว่านิดหน่อย)ทำให้ดูเหมือนหญิงแก่กับแฟนเด็กของเธอ

     "เที่ยวกับพวกนี้ไม่สนุกหรอกครับ เที่ยวกับพี่มีความสุขกว่าเย๊อะะ!!"

     "อ้าวไอ้นี่.."

     "พี่จีฮุนใจเย็นดิ" 

     โอ๊ยน้องมูเอลแฟนเด็กของพรี่..ฮ่อลลลลล หล่อมาก หล่อจนจะร้องไห้ ส่วนอีกคนก็หน้าตาน่ารักไม่แพ้กัน 

     "เออลืมแนะนำเลย ไอ้หน้าตุ๊ดนี่ชื่อพัคจีฮุ..โอ๊ย! ตีทำไมวะ!!"

     "ตุ๊ดพ่xง!!" 

     หูยยยย หยาบคายด้วย แบดบอยได้ใจพี่ไปอีก

     "ผมชื่อพัคจีฮุนครับ" พูดจบก็วิ้งค์ให้ "ส่วนนี่คิมซามูเอล" 

     อียูจองยิ้มหวานให้เด็กๆ คิมซามูเอลส่งยิ้มบางๆแล้วขอตัวเดินออกไปคุยโทรศัพท์ก่อนจะกลับมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

     "เห้ยพี่ ผมกลับก่อนนะ มีเรื่องอีกละ"

     "เรื่อง 'เพื่อนรัก' ใช่ป้ะ?" พัคอูจินถาม

     "เหอะ 'รักเพื่อน' สิไม่ว่า" พัคจีฮุนช่วยเสริมอีกแรง

     "ง้อววววววววววววว" เด็กชายตระกูลพัคส่งเสียงแซว

     เนี่ย ง้อวอะไรไม่เห็นใจคนอกหักตอนนี้เลยอ่ะ!!

     "ง้อวอะไรของพี่! ผมไปละ บายครับพี่ยูจอง..อ้าวพี่แดเนียล สวัสดีครับ บายครับ"

     พี่แดเนียล????

     ชิบหายละ... คังแดเนียลจะมาเห็นภาพที่อียูจองคนนี้ยืนให้น้อง(พัค)อูจินกอดคอไม่ได้!!

     "อ้าวพี่แดน วันนี้มากับ..เอ่อ...ผมไม่คิดว่ารสนิยมของพี่จะเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้" พัคจีฮุนมองพี่ชายที่รู้จักกันสลับกับเด็กผู้ชายแปลกหน้า

     ไม่ใช่ค่ะน้องจีฮุน!!! นั่นน้องชายพี่เอ๊งงงง กรี้สสสสสสสสสส

     "อูจิน"

     "ครับ/มีอะไรครับ"

     อ้าว..งงแดกกันทั้งareaเลยล่ะสิ ชื่อดันเหมือนกันอีก ปวดหัวแทนเลยอ่ะ

     "คืน 'ยูจองของพี่' มาได้แล้ว"

     อออมมมมกกกกกกกกกกกรี้ดดดดดดดดดดดดด

     พิเดฟแดนิคของนุ้โคตรกร๊าวใจเลยอ่า ฮือออออออออออออออ

     "ผมชอบพี่เค้าอ่ะ พี่เค้าควรเป็นของผม"

     ไม่พูดเปล่า คนอายุน้อยกว่ายังกอดร่างบางไว้หลวมๆก่อนจะยกยิ้มร่าเริง แต่เอ๊ะ..! พี่เห็นน้องจีฮุนแอบมองบนด้วยอ่ะ!!

     "พัคอูจิน" น้ำเสียงของเขาเริ่มนิ่งจนน่ากลัว

     "ว่าไงครับพี่?"

     "จะปล่อยหรือไม่ปล่อย?"

     "ไม่ครับ"

     "บิงซูถ้วยนึงพร้อมไก่ทอดอีก 2 ชุด"

     "3 ชุด"

     "ครับ ไก่ทอด 3 ชุด"

     แล้วก็ปล่อยอิคนพี่ออกมาอย่างง่ายดายก่อนจะยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวแล้วโบกมือบ้ายบาย

     "ห้ามลืมนะพี่! บิงซูถ้วยนึงกับไก่ทอด 3 ชุด"

     คังแดเนียลพยักหน้าก่อนจะจับมือเธอไว้หลวมๆแล้วเดินไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่อีอูจินบ่นว่าอยากกินมานานมาก ดูเหมือนว่าเจ้าหมีตัวน้อยจะมีความสุขมากเป็นพิเศษ

     เออใช่สิ พี่มันจนนี่หว่า พฮุก ;-;

     "มากี่ท่านคะ?"

     "จองโต๊ะไว้แล้วครับ ชื่อคังแดเนียล"

     อหหหหหหหห ความรวยนี้..

     พนักงานสาวอีกคนเดินนำทั้ง 3 คนเข้าไปในร้าน ก่อนจะผายมือไปยังโต๊ะริมหน้าต่างที่เห็นวิวของกรุงโซลได้ทั่ว เจ้าหมีอูจินตาลุกวาวก่อนจะรีบเข้าไปนั่งต่างจากคนเป็นพี่ที่ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

     "เข้าไปนั่งสิ ยืนรอห้างปิดหรอ?"

     เดี๋ยวสิ! ตอนนี้ในหัวของหญิงสาวกำลังคิดเลขอย่างหนักทั้งสภาพของร้านที่ดูหรูหราเกินมนุษย์บวกกับอาหารที่หน้าตาน่ากิน

     แต่ละจานเกิน 200 บาทแน่นอน!!

     ถ้าหารกันมีหวังเดือนนี้ไม่ต้องกินข้าวแน่ๆ

     "อียูจอง"

     "ห..ห้ะ!?"

     "ไม่ชอบอาหารญี่ปุ่นหรอ?"

     "อ..อ๋อ..เอ่อ..ชอบเด่ะ แต่ว่า..."

     "นั่งสิ หรือถ้าเลือกที่นั่งไม่ได้ก็มานั่งตักพี่"

     ...

     โต๊ะข้างๆนี่ก็ชอบหันมามองจังเลยนะคะ!

     หลังจากที่นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆน้องชายที่กำลังตั้งใจอ่านเมนูมากกว่าตั้งใจอ่านหนังสือสอบ เธอก็ลอบกลืนน้ำลายเมื่อเหลือบไปเห็นราคาอาหารทั้งหมดที่คนตรงข้ามสั่งไปแล้วมากกว่า 2 อย่าง

     ชิบหาย..ได้เอากระเป๋าตังค์มาป้ะวะ

     "ไอ้แดนเพื่อนรักกกกกกกกกกกก"

     ระหว่างที่กำลังคิดเลขในหัวจนเส้นประสาทพันกันอยู่นั้น เสียงของเพื่อนสนิทของคังแดเนียลก็ดังขึ้นพร้อมกับที่เจ้าตัวรีบหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ 

     "เลทอีกแล้วนะมึงอ่ะ" คังแดเนียลกรอกตามองบนพลางยื่นเมนูอาหารให้องซองอูที่เพิ่งมาใหม่

     "ก็แบบว่าไปตกหลุมมาเว้ย"

     ?

     "ตกหลุมรักน้องจีฮยอนอ่ะ ฮิ้ววววววว"

     .....

     พบคนแก่กินเด็ก 1 อัตรา

     ช่วงนี้องซองอูเพิ่งมีพื้นที่สีชมพูเป็นของตัวเองกับยุนจีฮยอน น้องสาวของยุนจีซอง ลูกชายเจ้าของร้านขายเนื้อที่คุณแม่ของคังแดเนียลชอบไปซื้ออยู่บ่อยๆ

     ภาวนาให้เพื่อนของเขาไม่โดนยุนจีซองเอามีดสับคอมันแทนเนื้อก็พอละ

     "แล้วนี่..ไอ้แดน มึงไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่!? ร้ายนะมึงอ่ะ"

     องซองอูหรี่ตามองเพื่อนข้างๆที่ทำหน้าปลงกับชีวิตอยู่อย่างจับผิด ก่อนที่จะดีดนิ้วดังเป๊าะ!

     "หรือมึงจะแอบมีเมียตั้งแต่ม.ปลายวะ!"

     "มึงจะสั่งมั้ย? ถ้าไม่กูจะได้ไล่มึงออกไปจากโต๊ะ"

     "คนใจร้ายอ่ะ ;0;" เขาว่าพลางเบ้ปากแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านเมนูต่อ

     อีอูจินสะกิดพี่สาวที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆก่อนจะกระซิบ

     "พี่ยูจอง..พี่คนนี้น่ากลัวอ่ะ"

     อืม.. พี่ก็รู้สึกไม่ต่างกับน้องหรอกค่ะ

     "จำที่พี่เคยสอนว่าไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้าได้มะ?"

     สองพี่น้องพยักหน้าให้กันก่อนจะสามัคคีพากันนั่งเงียบ จนคังแดเนียลสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ

     "ไม่หิว?"

     "ก็..คงงั้นมั้ง"

     "โกหก"

     แหน่ะ รู้ทันอีก

     "เมียมึงแม่งคงคิดว่าต้องหารกันจ่ายแน่เลยอ่ะ"

     รู้ทันอีกx2

     คุณอ๋งคะ ชาติที่แล้วเป็นหมอดูเรอะะ!!!???!!!!

     "พี่พามาพี่ก็ต้องเลี้ยงดิ โอ๊ยเลิกงกได้แล้ว"

     ไม่ได้งกโว้ย! เค้าเรียกว่าประหยัดต่างหาก!!

     "แค่ยูจองคนเดียวพี่ก็เลี้ยงได้ทั้งชีวิตอยู่แล้วอ่ะ กังวลอะไร สั่งไปดิ"

     กราฟความชอบของยูจองต่อเดฟแดนิคเพิ่มขึ้นมา 84% เลยทีเดียว

     โอ๊ยชอบจังผู้ชายสายเปย์เนี่ย! ><

     "เหอะแม่งกูรำคาญ!!" 

     "มึงอิจฉาเว้ยอ๋ง มึงอิจฉา"

     "เออกูอิจฉา!!! อย่าให้กูได้แต่งงานก่อนมึงนะไอ้แดน"

     องซองอูเบะปากก่อนจะหันหน้าไปคีพลุคเป็นคนหล่อแล้วจิ้มสั่งอาหารกับเครื่องแทบเลตข้างๆ

     สรุปคืออียูจองก็ไม่ได้สั่งอะไรมาเพราะขี้เกียจอ่านเมนูนั่นเอง

     หลังจากที่กินเสร็จ สองหนุ่มอย่างองซองอูและอีอูจินก็พากันไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งคนอีกสองคนไว้เฝ้าไอติมของอีอูจินที่วางอยู่บนโต๊ะ

     "รับน้องวันพรุ่งนี้ใช่ป้ะ?"

     (- -)(_ _)(- -)

     "ได้ข่าวว่าเป็นพี่ว้ากด้วยหนิ"

     (- -)(_ _)(- -)

     ทุกคนอาจจะสงสัยว่าทำไมอียูจองถึงกลายมาเป็นพี่ว้าก(คนสวย)ได้

     เพราะคณะที่เธอเรียนมีผู้ชายที่ว้ากจริงๆจังๆได้แค่ 2 คน นอกนั้นก็เป็นพวกผู้ชายที่ไม่ค่อยชอบร่วมกิจกรรมเท่าไหร่

     เฮดว้ากปีนี้จึงตกเป็นของจอนจองกุก รองจากจอนจองกุกคือซุ่ยหมิงฮ่าว เพื่อนชาวจีน จองแจฮยอน หมูตัวขาว และตัวเธอเองที่เสียงดังที่สุดในกลุ่มผู้หญิง

     เนี่ยบอกแล้วว่าเป็นอียูจองต้องทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ว้ากเด็กยันเปลี่ยนหลอดไฟในบ้าน

     โคตรอึดและถึกอ่ะบอกเลย

     "ให้พี่ไปเฝ้ามั้ย? เผื่อมีอะไรให้ช่วย"คังแดเนียลยิ้มจนตากลายเป็นขีด "ถ้าให้พูดตรงๆคือเหงา แต่ถ้าตรงกว่านี้คือคิดถึง อยากอยู่ด้วย เป็นห่วง"

     ทำไมถึงพูดอะไรแบบนี้ออกมาได้หน้าตาเฉยอ่ะ!!!!! 

     คังแดเนียลเลื่อนอ่านอะไรบางอย่างในโทรศัพท์ก่อนจะลุกขึ้นแล้วส่งสายตาเป็นเชิงให้เธอลุกออกไปด้วย

     เดี๋ยว! แล้ว(ไอติมของ)อูจิน(ที่วางอยู่บนโต๊ะ)ล่ะ!?

     "ไอ้อ๋งมันพาน้องอูจินไปร้านขายขนมตรงชั้น 2 แล้ว"

     บอกตามตรงว่าเสียดายไอติมที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นมากมาก

     องซองอูนำน้องชายตัวเล็กที่เพิ่งรู้จักกันมายังร้านขนมที่ตัวเองชอบมาบ่อยๆสมัยอยู่ม.ปลาย

     ในขณะที่เขาพูดไปจนน้ำลายจะท่วมห้างแต่อีกคนกลับนิ่งเงียบตั้งแต่เขาเอ่ยปากชวนออกมาแล้ว

     ทำไมอ่ะ? อ๋งทำไรผิด? Whyyy!!???

     "ทำไมน้องอูจินไม่คุยกับพี่เลยอ่ะ?"

     คนตัวเล็กนิ่งไปราวกับกำลังคิดคำตอบ "พี่ยูจองบอกว่าไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้าครับ โดยเฉพาะพี่"

     อ้าวน้องยูจองครับ พูดงี้สงสัยอยากมีเรื่องกับพี่หรอครับ..

     อ๋งก็เสียใจเป็นนะบอกเลย

     "ทำไมต้องเฉพาะพี่ด้วย! ;0;"

     "ก็คนปกติที่ไหนเค้าชื่ออ๋งกันล่ะครับ!!"

     ...

     อืม.. รู้เรื่องเลยครับ

     พี่ชื่อองซองอูโว้ยยยยยยยย!!!!!!!!

     "ฮัดชิ้ววววว" ใครนินทาวะ!?

     "หือ? ไม่สบายหรอ?" 

     คนถูกถามส่ายหน้าพร้อมกับเดินชมนกชมไม้ไปเรื่อยๆจนร่างสูงพามาหยุดที่ร้านร้านหนึ่งซึ่งเธอไม่เคยเข้าไปในนั้นแม้แต่น้อย

     คือจะซื้อผ้าอ้อมไปใช้เองหรอ? งง

     ภายในร้านเต็มไปด้วยผู้หญิงที่หน้าท้องเริ่มป่อง หรือไม่ก็ครอบครัวสุขสันต์เต็มไปด้วยความสุขตลบอบอวลเต็มร้าน เธอเห็นพนักงานแอบอมยิ้มเมื่อเห็นเธอและคังแดเนียลเดินเข้ามาข้างใน

     "มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ?"

     "ผมอยากหา..อืม...เสื้อผ้าเด็กผู้ชายน่ะครับ"

     เห็นมะ เอาไปให้น้องแมวใส่แน่ๆเลยอ่ะ แต่เดี๋ยวนะ...นี่มันเสื้อผ้าเด็กนะ!!

     "กี่เดือนแล้วคะเนี่ยคุณแม่? ยังดูหุ่นดีอยู่เลยนะคะ"

     หือออออออออออออออออออออออออออออออ

     "เอ่อ..ไม่ได้ท้องค่ะ"

     พี่พนักงานทำหน้าเหวอไปสักพักก่อนจะกล่าวขอโทษพร้อมพาเดินไปยังมุมเสื้อผ้าเด็กผู้ชาย

     ในขณะที่อียูจองสติหลุดพร้อมกับเหลือบมองพุงน้อยๆของตัวเอง

     เห็นมั้ย..บอกแล้วว่าอย่ามากินอาหารญี่ปุ่น อ้วนไปอีกㅠㅠ

     หลังจากที่พนักงานเดินออกไปคังแดเนียลก็ระเบิดหัวเราะลั่นจนน้ำตาไหล ร่างบางเบะปาก พอจะหันหลังเดินออกไปจากร้านก็โดนคว้าข้อมือไว้พร้อมคำขอโทษกลั้วหัวเราะจากอีกคน

     เออใช่สิ! ใครมันจะไปหุ่นดีแบบน้องโซมีกันล่ะ!!

     "ช่วยพี่เลือกเสื้อตรงนี้หน่อยดิ" เสียงทุ้มของอีกคนช่วยดึงสติของหญิงสาวไว้ เขาว่าพร้อมกวักมือเรียกเธอให้เข้าไปหา

     แต่ว่าจะถามนานแล้วเหอะ เข้ามาร้านนี้ทำไมอ่ะ!

     "เสื้อผ้าเด็กเนี่ยนะ? ซื้อให้ใครอ่ะ? น้อง? หลาน? ลูก?"

     "ซื้อให้ลูก"

     "ห้ะ!?"

     ช็อค...ไป...อีก..สิคะคุณกิตติ

     เขามีลูกแล้วอ่อ!!! ทำไมรู้สึกเหมือนอกหักงี้เลยล่ะวะ!

     "ลูกของเราสองคนไง"

     ....

     อืม..

     อิป้าตรงล็อคนั้นถ้าเค้าอ้วกได้คงอ้วกไปแล้วอ่ะ

     "งั้นกลับละ"

     "เห้ยอย่าเพิ่งๆ" คังแดเนียลหัวเราะแหะๆ "ซื้อไปให้ลูกของคุณอาอ่ะ ช่วยเลือกหน่อยดิ"

     ตอบอย่างนี้ตั้งแต่แรกก็จบเรื่องละป้ะ!!

     "แล้วลูกของอาคุณชื่อไรอ่ะ?"

     "เปลี่ยนจากคำว่าคุณเป็นพี่ ไม่งั้นไม่ตอบ"

     เรื่องมากอีกละ "แล้วลูกของอาพี่~~~~ชื่อไรอ่ะ?"

     "คังแดจอง"

     "ชื่อน่ารักเนอะ"

     "เอ๊ย! นั่นชื่อลูกเรานี่หว่า ลืมๆ"

     ... ทอแล๋เว่อร์

     แดเนียล+ยูจอง ใช่ป้ะ? โคตรร้ายกาจอ่ะ

     หลังจากที่เลือกอยู่สักพักจนคิดว่าควรกลับบ้านหญิงสาวก็ลากคนตัวโตกว่าที่ไม่ยอมกลับลงลิฟต์ แถมยังเพิ่งรู้ว่าน้องชายตัวเองกลับบ้านไปพร้อมองซองอูแล้วเรียบร้อย

     แล้วก็ทิ้งพี่สาวอยู่กับผู้ชายสองคนเนี่ยนะ!!??!! จิตใจทำด้วยอะไรอ่ะอูจิ๊นนน!!

     "ทำหน้าบึ้งเป็นตูดเลยนะ" เขาว่าหลังจากที่เข้ามานั่งในรถ

     นี่ก็หาเรื่องกันจังเล้ย!!

     "แหน่ะ ยังไม่ยิ้มอีก"

     "แล้วยุ่งไรด้วยอ่ะ!!!"

     ฟอดดด

     สันจมูกของคนตัวสูงฝังเข้ามาที่แก้มเนียนทันทีที่อีกคนพูดจบ อียูจองนิ่งค้างราวกับโดนหยุดไว้ คังแดเนียลยิ้มบางๆก่อนจะหันหน้ากลับไปยังข้างหน้า

     ถามว่าเขินมั้ย..บอกเลยว่าเขินมากกกกกกกกก ก.ไก่ล้านตัว

     โชคดีที่ถนนโล่งทำให้ใช้เวลาเดินทางกลับไม่มากเท่าตอนไป ระหว่างนั้นก็นั่งฟังคังแดเนียลร้องเพลงตามวิทยุบ้างตามประสาคนอารมณ์ดี

     ใช่ เขาร้องเพลง แถมเสียงก็ยังไม่ได้แย่และสำเนียงภาษาอังกฤษของเขามันยังดีมากอีกด้วย

     "So baby, let's just turn down the lights. And close the door~"

     ทำไมอียูจองต้องเขินกับแค่เพลง(ที่เขาร้อง)ด้วยเนี่ย!

     "Ooh I love that dress. But you won't need it anymore~"

     แล้วจะมองมาที่เธอทำไมเล่า!!! ฮืออออออออออ คิดดีไม่ได้เลย

     "เปลี่ยนเพลงมั้ย?" เธอถามก่อนที่ตัวเองจะคิดไปไกลมากกว่านี้

     "ทำไม? เผลอคิดลึกอีกแล้วล่ะสิเรา"

     รู้ทันอีกแล้วนะคังแดเนียล

     "แต่ถ้าไม่อยากแค่คิด พี่ก็ทำให้ชุดน้อง on the floor ได้นะ : )"

     กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ข่นบว้า!!!! บ้าที่สุดเลย!!!!

     กริ๊งงงงงง~!!

     ....

     กริ๊งงงงงงงงงงง~!!!

     แม่ง..ปลุกกูอีกละ

     "งืม..ว่าแง้ะ?"

     [มึงจะมารับน้องมั้ยอิห่า เค้านัดพี่สต๊าฟกันตั้งแต่ 7 โมง นี่จะ 8 โมงละ เหลือมึงคนเดียวอ่ะที่ยังไม่เสด็จมา]

     "มึงก็ให้ไอ้แจว้ากแทนกูไปก่อนดิ" ร่างบางค่อยๆเคลื่อนตัวเองลงจากเตียงพร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำด้วยแรงเฉื่อยที่มีมากกว่าปกติ

     ก็เมื่อคืนโดนผู้ชายข้างบ้านหยอดมุขจีบสาวให้เขินจนนอนไม่หลับเลยนี่นา!!

     "ไอ้แจมันท้องเสีย เหมือนเมื่อวานไปกินอาหารไทยกับแบมแบมมั้ง ชื่อไรวะ..อ๋อ! ส้มตำๆ"

     อื่ม.. ขอบคุณสวรรค์มาก วันนี้ก็คงไม่ได้อาบน้ำตอนเช้าไปอีก 1 วัน

     "เออๆ เดี๋ยวกูรีบไป" 

     ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่งต้องรับน้องวันเสาร์-อาทิตย์ด้วยทั้งๆที่มันควรจะเป็นสองวันที่เราควรได้รับการพักผ่อนอย่างเต็มเปี่ยม

     แต่เอาเถอะ ข้าวเช้าก็คงกินไม่ทันอีกเช่นเคย

     หลังจากที่จัดการตัวเองเสร็จอียูจองในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แสนจะคล่องตัวก็รีบลงมาจากบันได เธอเห็นน้องชายคนเล็กนอนดูทีวีอยู่ตรงโซฟาแล้วเดินไปยื่นกุญแจบ้านให้

     "พี่จะไปไหนอ่ะ?"

     "ไปรับน้อง"

     ...

     "อันนี้กุญแจบ้าน ห้ามออกจากรั้วบ้านจนกว่าพี่จะกลับมาแล้วก็อย่าลืมล็อคประตูด้วย รามยอนอยู่ในลิ้นชักในห้องครัว ถ้าเบื่อก็โทรสั่งอะไรมากินก็ได้ โอเคมั้ย?"

     นั่นพูดหรือแร็พอ่ะ เหนื่อยทั้งคนพูดทั้งคนฟังเลย

     เจ้าหมีน้อยพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปดูทีวีต่อ หลังจากที่เช็คดูความเรียบร้อยแล้วก็รีบออกมาจากบ้านแล้วขับรถไปยังมหาลัยทันที

     โชคดีที่แต้มบุญของอียูจองยังมีอยู่ทำให้มาถึง 8 โมงตรงเป๊ะ ซึ่งน้องๆกำลังนั่งทำตาแป๋วมองเธอที่เพิ่งมาใหม่กับพี่ว้ากชายอีก 2 คนอย่างจอนจองกุกและซุ่ยหมิงฮ่าว

     "เงียบครับน้อง!!!" เสียงของจอนจองกุกทำเอาหญิงสาวสะดุ้งโหยงจนหมิงฮ่าวแทบจะหลุดหัวเราะออกมา เขาหันมาทางเธอก่อนจะกระซิบเบาๆ "แนะนำตัวดิ"

     "พี่ชื่อ..ยูจอง!! อี! ยู! จอง! เข้าใจป้ะ!?"

     .... 

     เงียบกริบเลยเว้ย

     "ถามก็ตอบดิวะ!!!!" อย่าให้ต้องเกรึ้ยวกราดนะคะ ฮือ

     "เข้าใจค่ะ/ครับ"

     "เป็นผู้หญิงก็ว้ากได้นะคะน้อง อย่าให้ได้ยินว่าใครนินทาพวกพี่ล่ะ ไม่งั้นน้องไม่มีความสุขในชีวิตมหาลัยแน่!!!"

     "อู้ววว โหดสัส" จอนจองกุกหันไปพูดเบาๆกับหมิงฮ่าวก่อนจะกลับมาคีพลุคพี่ว้ากหน้าโหดเหมือนเดิม

     "ทีนี้ก็เข้าไปตามฐานได้ครับ!! ใครโดดพี่จะจับหักคอรายคนเลย!" เสียงเล็กๆที่พยายามทำให้ดูน่ากลัวที่สุดของเพื่อนชาวจีนทำเอานักศึกษาปี 2 ที่อยู่คณะเดียวกันหลุดขำรวมถึงพี่ว้ากอีกสองคนที่พยายามกลั้นขำคนหน้าจะบิดอยู่ด้วย

     ใครอนุญาติให้หมิงฮ่าวมาเป็นพี่ว้ากอ่ะ555555555555555555

     หลังจากที่น้องๆพากันไปเข้าฐานแล้วก็ยังไม่พ้นเสียงซุบซิบเบาๆของนศหญิงที่อียูจองเผลอไปได้ยินพอดี

     "เห็นพี่ยูจองป้ะ? เนี่ยแฟนพี่แดเนียลปี 3 เว้ย พี่แดเนียลโคตรหล่อเลยอ่ะ ฉันไปส่องไอจีพี่เค้ามา แม่งโคตรน่ารัก"

     "เออใช่ๆ ฉันก็ไปส่องมา โอ๊ยอยากได้บ้างอ่ะ!! ผู้ชายอะไรโคตรเพอร์เฟ็ค น่าจับมาทำพ่อของลูก"

     เมื่อกี้น้องว่าไงนะคะ?

     "น้องสองคนนั้นน่ะ!!! พี่ได้ยินนะคะ!!!! อย่าให้ได้มีรอบที่ 2 นะ!!!!"

     สองคนที่ถูกว่าสะดุ้งก่อนจะหันมายิ้มแห้งๆใส่คนอายุมากกว่าแล้วหันไปซุบซิบกันต่อ

     "สงสัยคงหึงอ่ะแก ก็ตามประสาชะนีมีผัวอ่ะ"

      ไม่ได้หึงว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยย เข้าใจป้ะ!? 

     อียูจองไม่ได้หึงคังแดเนียล! จำไว้เลย!!!

#ปฏิบัติการคังแดเนียล