คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 26th January 2007...
Secret Admirer
Chapter 4 ~ 26 มกราคม ปี 2007
“หนึ่ง…สอง…สาม…สี่…หนึ่ง…สอง…หมุน…หยุด…โอเค เก่งมากพวก!” ยุนโฮพูดพร้อมกับปรบมือ
“เราไม่แค่เก่งนะครับ พวกเราสุดยอดไปเล๊ย! อ๊ากกก และผมก็จะตายแล้ว…..” ยูชอนที่นอนแหมะอยู่กับพื้นพูดอย่างหายใจไม่ทัน
“น้ำ… น้ำ…” จุนซูพูดราวกับว่าหลงอยู่ในทะเลทรายมานับสัปดาห์
แจจุงแอบขำเล็กน้อยก่อนยื่นขวดน้ำให้ชางมินและขอให้ส่งต่อให้จุนซูซึ่งกำลังจะตายอยู่ ณ จุดนั้น
“ผมไม่อย่ากจะเชื่อว่าพี่ให้เราซ้อมกันจนห้าทุ่มครึ่ง พี่อ๊ะ!” จุนซูบ่นใส่ยุนโฮ
“ผมหิว… ปวดชิ้งฉ่องด้วย…” ชางมินงอแง
“หิวกะปวดฉี่มันเกี่ยวกันยังไง??” ยูชอนเบะบากและเกาหัวยุกยิก
“โอเค… งั้นเราไปอาบน้ำกันก่อนแล้วค่อยหาอะไรกินตอนขากลับละกันนะ” คุณหัวหน้าหัวเราะกับคำของน้องเล็ก ร่างสูงลุกขึ้นเก็บกระเป๋าและเดินไปยังห้องซ้อมเต้น
“รอผมด้วยสิ….” ชางมินรีบวิ่งดุ้มๆตามยุนโฮไปพร้อมกับกระเป๋าคู่ใจ
“พี่ด้วย…” แจจุงก็ตามไปติดๆ
“พวกนายไปก่อนเลย ผมขอพักที่นี่ซักพัก” ยูชอนตะโกนบอกและหวังว่าอีกสามคนจะได้ยิน แล้วเจ้าตัวก็หันไปหาจุนซูที่กำลังนอนอยู่ข้างๆและยิ้มอย่างเจ้าเลห์ในทันทีที่เห็นเจ้าโลน้อยมาน่ารัก
****
**
*
“อ๊าาาา สดชื่นดีจัง….” น้ำเย็นเฉียบจากฝักบัวสัมผัสร่างอุ่นๆของแจจุง
“ช่ายย...” เสียงทุ้มต่ำของร่างสูงลอดมาจากห้องอาบน้ำล๊อกถัดไป
“หลังจากนี้ ผมอยากกินน... *ทำการลิสท์รายการอาหารนานาชนิด*….” เสียงที่ฟังดูร่าเริงของชางมินก็สามารถได้ยินจากห้องอาบน้ำล๊อกถัดจากยุนโฮ
“โอเค แต่นายต้องจ่ายเอง!” ยุนโฮล้อชางมินเล่น
“โอ้วม่ายยย… ผมว่าผมลืมกระเป๋าตังค์อ่ะฮะ… พี่แจจุงฮะ….”
“ไม่ ชางมิน ไม่เอาแล้วนะ นายเกือบทำพี่ถังแตกไปเมื่อเดือนที่แล้ว”
“พี่ยุนโฮฮะ….”
“โอ๊ะ พี่ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น… พี่ไม่ได้ยิน… พี่ไม่ได้ยิน… “
“โห่ น่ารำคาญชะมัด… “ ชางมินบ่น
“นายน่ะน่ารำคาญกว่าพี่อีก…” ยุนโฮเดินออกจากห้องอาบน้ำ
“เสร็จแล้วหรอ ยุนนี่??” ร่างบางถาม [ยุนนี่เลยหรอคะเฮีย? หูวววว คิดไรอยู่เนี่ย? : อ๋องุงิ]
“พี่เค้าไม่ได้ใช้สบู่ฮะ” ชางมินแอบขำ
“เน่ ชั้นใช้สบู่นะ เค๊!?” ยุนโฮตะโกน
“อ๋อเหรอ?? ผมไม่เห็นได้กลิ่น…” น้องเล็กยังคงจิกหัวหน้าไม่เลิก [แหม่ๆ พี่ชางมินเรียกชื่อเค้าด้วยอ๊าาา (อีนี่บ้า) : อ๋องุงิ]
“นั่นเป็นเพราะนายไม่มีเซนส์เลยน่ะสิ…” ยุนโฮยังคงตะโกนไม่เลิก
“อย่าโกหกเลยพี่… ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้ใช้สบู่” เสียงหัวเราะของชางมินดังก้องไปทั้งห้องน้ำ
“เน่ ชิมชางมิน นายควรจะ…”
“ยุนนี่ เลิกจิกมินซะที” ร่างบางตบหลังยุนโฮหลังจากออกมาจากห้องอาบน้ำ
“มันต่างหากที่จิกชั้น…” ยุนโฮงอน
“มินเป็นน้องเล็กนะ ยุนโฮ!”
“แค่2ปีเอง ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหน???”
“ต่างตรงที่นายเป็น‘พี่’!!!”
“ชั้นไม่สน เน่ ชางมิน! ชั้นจะไม่จ่ายค่าอาหารให้นายอีก!” ยุนโฮเดินไปที่ห้องอาบน้ำที่ชางมินอยู่
“ผมขอพี่ยูชอนกะพี่จุนซูก็ได้…” ชางมินแล่บลิ้นใส่ยุนโฮตอนออกมาจากห้องอาบน้ำ
“เอ๊ะ นี่อะไร??” เสียงของร่างบางดังมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างๆห้องน้ำ
“อะไร??” ทั้งยุนโฮและชางมินเอ่ยถามและก็ไปปรากฎตัวอยู่ข้างๆร่างบาง
“ของขวัญถึงชั้นล่ะ…” ร่างบางยื่นกล่องของขวัญที่เจอในกระเป๋าให้สมาชิกอีกสองคนดู
“อีกละ???” ชางมินนั่งลงข้างๆร่างบาง
“แล้วนี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้วด้วย… อีกหนึ่งนาที” ร่างบางมองไปที่นาฬิกาแขวนบนผนัง
“มีการ์ดด้วย” ยุนโฮนั่งลงข้างๆร่างบางอีกคน และหยิบการ์ดมาเปิด
“ไม่!! เดี๋ยว… อย่าเพิ่งเปิดนะ รอจนเที่ยงคืนก่อน...” ร่างบางกระชากการ์ดจากยุนโฮ
“แล้วมันแตกต่างกันยังไง?? ก็แค่… นาทีเดียวเอง!” ยุนโฮงอน [พี่ทำหน้างอนแล้วไม่น่ารักเลย = =’’ : อ๋องุงิ]
“มันยังไม่ใช่วันเกิดชั้น รอก่อนสิ! ชางมินเป็นคนอ่านการ์ดให้ชั้นฟังตอนเที่ยงคืนเสมอ…” ร่างบางยื่นการ์ดให้น้องเล็ก
“ชางมิน???” ยุนโฮพึมพำเบาๆคนเดียวและหันไปมองหน้าชางมิน
“ห้า… สี่… สาม… สอง… หนึ่ง… เปิดๆ!!!!” ร่างบางนับถอยหลังวันเกิดตัวเอง
ชางมินหลุดหัวเราะออกมาก่อนเปิดการ์ดอ่าน พี่ชายของเขาก็ทำตัวเป็นเด็กๆได้ด้วยนะเนี่ย!
“ถึงแจจุง… สุขสันต์วันเกิด… ผมเห็นคุณใส่จี้และต่างหูชุดที่ผมให้ในปีก่อนๆประจำเลย” ชางมินหยุดอ่านเมื่อเห็นพี่ใหญ่เอามือลูบจี้ไม้กางเขนเหมือนกำลังฝันหวาน
“พี่อย่ากให้ผมอ่านต่อมั้ย???” ชางมินหยิกแก้มซ้ายร่างบาง
“ต่อเลย… ต่อๆๆ…” ร่างบางได้แต่หัวเราะคิกคักเหมือนเด็กสาว
“และ ผมหวังว่าคุณจะชอบของขวัญชิ้นนี้ ผมหวังว่าคุณจะยิ่งดูเด่นเมื่อมีมัน มีแค่แจจุงกี้ผู้น่ารักคนนี้เท่านั้นที่จะดูดีคู่กับมัน จาก secret admirer ของคุณ…” ชางมินยื่นการ์ดกลับให้ร่างบางและเริ่มแต่งตัว
“งั้นเปิดเลย!!!” ยุนโฮเริ่มพูดบ้าง ... **[ประโยคต่อไปนี้อ๋อขอตัดออกนะคะ เพราะถ้าแปลให้แล้วรีเดอร์จะรู้ทันทีว่าใครเป็นคนส่ง เพราะฉะนั้น จงรอต่อไปค่ะชาวโลก 55555! อยากรู้ก็อ่านต้นฉบับแล้วกัน อ๋อของุบงิบนิดนึงค่ะ เพื่อความมันส์ (ของทรานสเลเตอร์) : อ๋องุงิ]**
“เค้าบอกว่าชั้นดูดี เด่นมากๆด้วยล่ะ…” แจจุงหัวเราคิกคักอีกครั้ง
“เน่ หยุดหัวเราะแบบนั้นซะที พี่ไม่ใช้ผู้หญิงนะฮะ.... เปิดเลยฮะ!” ชางมินทุบหลังร่างบาง
“โอเค… โอเค…” ร่างบางยังคงหัวเราะคิกคักต่อไปขณะเปิดกล่องของขวัญ
“ว๊าววว! สวยจัง…” นิ่วเรียวยาวของร่างบางค่อยๆลูบๆคลำๆหัวเข็มขัดแพลตตินั่มมันวาวตรงหน้า บนหัวเข็มขัดมีเพชรประดับวางป็นคำว่า ‘Hero’
“นี่สำหรับนายโดยเฉพาะเลยเนี่ย…” ยุนโฮกล่าว
“ช่ายย… ชั้นไม่เคยเห็นหัวเข็มขัดที่มีชื่อชั้นอยู่เลย” ร่างบางหยิบเข็มขัดออกจากกล่องเพิ่อชื่นชมต่อ
“เอาหน่าพี่ฮะ ผมหิวแล้ว ไปกันเถอะ…” ชางมินงอแงอีกครั้ง
“ทำไมนายต้องทำลายช่วงเวลาสำคัญพี่ตลอดเลยนะ!!” ร่างบางเริ่มงอน
“ยูชอนกับจุนซูยังไม่ได้อาบน้ำเลย” ยุนโฮยืนข้างความถูกต้อง [หรือแจจุงนั่นแหละ อีนี่พูดให้งง : อ๋องุงิ]
“ผมไม่คิดว่าสองคนนั้นคิดจะอาบน้ำนะฮะ” ชางมินเถียง
“นายหมายความว่าไง??” ยุนโฮเริ่มสงสัย
“ไม่มีไรหรอกฮะ… มาเถอะ… เจ้าของวันเกิดต้องเลี้ยงของว่างกลางดึกผมนะฮะ” ชางมินรีบดึงมือร่างบาง
“เน่ นายเกลี่ยดชั้นมากเลยหรอ?? เดื่อนก่อนชั้นเกือบจะถังแตกอยู่แล้วนะ” ร่างบางสวมบทนางเอกละครอีกครั้ง
“พี่ฮะ พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่ที่สุด ยังไงก็เหอะ สุขสันต์วันเกิดฮะพี่…” ชางมินพูดจบก็เดินไปเช็คพี่ๆยูซูในห้องซ้อมเต้น
“มันเหมาะกับชั้นมากเลย..ใช่มั้ย??” ร่างบางยิ้มหวานก่อนลองเข็มขัดเส้นใหม่
“นายดูสวยโด่ดเด่นไปเลย สุขสันต์วันเกิดนะ แจจุงกี้” ร่างสูงโอบกอดร่างบางจากด้านหลัง
“ขอบใจนะ”
เพิ่งแปลเสร็จสดๆร้อนๆเลยค่ะ
หวังว่าทุกคนจะชอบนะคะ
ตอนหน้าก็จะเป็นตอนจบแล้ว
รู้รึยังคะว่าใครคือซีเครทแอดไมเรอร์
อ๋าๆๆ น่าจะรู้แล้วนะ
ขอใบ้ให้นะคะ สำหรับคนที่ยังไม่รู้
ชางมินน่ะรู้ว่าใคร ยุนโฮก็รู้
จุนซูกับยูชอนก็รู้ค่ะ
สรุปคือ แจจุงไม่รู้อยู่คนเดียว [แล้วมันช่วยยังไงเนี่ย]
เออดี เจริญค่ะพี่ ไม่รู้ได้ไงเนี่ย
ออกจะชัดเจนขนาดนั้น พี่แจจุงนี่แย่จริง
เฮ้ออ ยังไงก็ติดตามหน่อยนะคะ
อีกตอนเดียวเองนะ
แปลดีไม่ดียังไงก็ติชมได้นะคะ ไม่ว่ากัน
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน หรือแค่จิ้มโดนก็ขอบคุณนะคะ
ถึงจะไม่มีใครอ่านอ๋อก็จะพยายามเขียนต่อไปค่ะ
[เค้าเรียดหน้าด้านเฟ้ยย!!]
โปรดอภัยให้อ๋ออีกคนค่ะ
ม้านนะไม่ค่อยจะสุภาพเลยแฮะ ต้องดัดนิสัยด่วน!!
ไปจริงๆละคราวนี้
บ๊ายบายค่ะ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น