คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 26th January 2006...
Secret Admirer
Chapter 3 ~ 26 มกราคม ปี 2006
“ห้องน้ำนี่เป็นของผม!!!!” เสียงแหลมๆของจุนซูดังก้องไปทั้งคอนโดฯ ขณะกำลังวิ่งไปให้ถึงห้องน้ำหลังจากที่เพิ่งเสร็จจากการฝึกเสียงมา
ทุกคนหดตัวเป็นกุ้งแห้งทันทีเมื่อเสียงแหลมสูงเหมือนโลมานอกจากคุณหัวหน้า ยุนโฮเองก็รีบวิ่งเพื่อไปให้ถึงห้องน้ำก่อนเช่นกัน จุนซูกระแทกประตูตรงหน้าของคุณหัวหน้าพอดี แล้วเสียงหัวเราะที่มีเอกลักษน์ของเขาก็สามารถที่จะได้ยินมาจากในห้องน้ำ
“นี่มันไม่แฟร์เลยนะ พี่เป็นหัวหน้า ให้พี่เข้าไปก่อน!!!” ยุนโฮงอแงเหมือนเด็กๆและก็ทุบประตูห้องน้ำไปเรื่อยๆ
ยูชอนรีบไปที่ห้องนอนของเขาและแจจุงเพราะเขาเองนั้นเหนื่อยเกินไปจะอาบน้ำก่อนนอนแล้ว ไม่นานไก่น้อยก็หลับไปอย่างไม่สนใจสภาพรอบข้างเลย
แต่ในอีกด้านหนึ่ง แจจุงกำลังทำบะหมี่ถ้วยให้ชางมินที่คอยบ่นว่ายังหิวอยู่ และตัวเองก็นั่งดูทีวีระหว่างรออาหาร
“พี่รู้สึกเหมือนเป็นเชฟส่วนตัวนายเลย” แจจุงวางบะหมี่ถ้วยลงบนโต๊ะกาแฟตรงหน้าของน้องเล็กและนั่งลงบนโซฟาข้างๆกับตัวรับประทาน
“ทนหน่อยเหอะ พี่คงต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิตแหละฮะ…” ชางมินพูดพร้อมบะหมี่ที่เต็มปาก
ร่างบางกำลังจะสวนตอบชางมินเมื่อได้ยินจุนซูเรียกตน
“พี่แจฮะ มีกล่องส่งถึงพี่ด้วยแหละ” จุนซูยื่นกล่องที่ห่ออย่างดีให้กับร่างบาง
“นายเจอมันที่ไหนเนี่ย??” ร่างบางสงสัย และรู้สึกหัวใจเต้นแรงเหมือนเพิ่งเสร็จจากการซ้อมเต้นที่เหน็ดเหนื่อย
“ผมเจอบนเตียงพี่ฮะ” จุนซูเอ่ยก่อนนั่งลงตรงด้ายซ้ายของชางมิน
ชางมินเขยิบหนีจุนซูและปกป้องถ้วยบะหมี่อย่างสุดชีวิต
“นายไปทำไรในห้องนอนพี่??” ร่างบางถามอย่างข้องใจ
“คือว่า… ผม… เอิ่ม… ผมเข้าผิดห้องอ่ะฮะ” จุนซูหัวเราะอย่างหวาดหวั่น
“เน่ ชางมิน! เลิกกระดึ๊บหนีชั้นซะทีเหอะ! ชั้นไม่แย่งบะหมี่นายหรอก!” จุนซูโบกแรงๆที่หลังชางมินไปหนึ่งที
ชางมินแล่บลิ้นใส่จุนซูที่กำลังกรอกลูกตาใส่ตนและยุให้แจจุงเปิดกล่องของขวัญ ร่างบางแกะกล่องอย่างช้าๆ ทั้งแจจุงและจุนซูต่างตกใจเมื่อเห็นของขวัญในกล่องในขณะที่ชางมินกำลังยุ่งอยู่กับการยัดบะหมี่ใส่ปากตัวเองอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“มันช่าง…”
“สวยจัง…”
“ประเมิณค่าไม่ได้!…”
“พี่ลองใส่ดูสิฮะ!” จุนซูพูดอย่างตื่นเต้น
ร่างบางจึงรีบลองต่างหูไม้กางเขน จุนซูปรบมืออย่างบ้าคลั่งและพล่ามไม่หยุดถืงความงามของต่างหูเมื่อพี่ชายที่รักของตนสวมมัน
“เน่ ชางมินจ๊ะ...ดูนี่สิ… สวยใช่มั้ยล่ะ…” ร่างบางกระชากคอเสื้อของน้องชายเพื่อเรียกความสนใจ
ชางมินหันกลับมาหาพี่ๆและนึกขอโทษบะหมี่ถ้วยในใจที่ต้องทอดทิ้งเธอ
“ฮืมม… ดูโอเคแล้วฮะพี่” ชางมินพูดและหยิบการ์ดใบเล็กที่มากับของขวัญจากตักของร่างบาง
“แค่โอเคงั้นหรอ??? มันดูดีมากกกกับชั้นต่างหากล่ะ” ร่างบางยิ้มกว้าง
“ไม่ๆ ไม่ใช่แค่ดูดีนะฮะ มันสวยสุดยอด เข้ากับพี่สุดๆ!” จุนซูเสริมและยกย่องต่างหูคู่สวยอย่างเต็มที่
“ถึงแจจุง… สุขสันต์วันเกิด ต่างหูคู่นี้ควรจะมากับจี้เมื่อปีที่แล้ว ฉันหวังว่าคุณจะใส่มันตลอดเช่นเดียวกับจี้นั่น จากชางมินวางการ์ดลงที่ตักของร่างบางตามเดิมและกินบะหมี่ที่เหลือต่อ secret admirer”
“Secret admirer??? ใครกันคนปริศนาคนนี้??? เดี๋ยวๆๆ!!! เค้าบอกว่าจี้ในปีที่แล้ว???? พี่ได้จี้ปีก่อนหรอ??? ที่ของ Swarovski แพงๆที่พี่ใส่ประจำอ่ะหรอ???” จุนซูยิงแจจุงด้วยคำถามมากมาย
ร่างบางมัวแต่ยิ้มอย่างมีความสุขและไม่สนใจคำถามของจุนซูเลย
“ขอบคุณสำหรับมื้อดึกนะฮะพี่แจ… ยังไงก็ตาม สุขสันต์วันเกิดนะฮะ!” ชางมินขยี้หัวแจจุงเหมือนที่แม่ๆมักทำกับลูก
“เน่ มาล้างจานนายก่อนเลย” ร่างบางดึงมือชางมินก่อนที่จะหนีไปได้
“ผมง่วงฮะ… พี่ทำให้ผมหน่อยนะ…” ชางมินดึมมือออกจากมือแจจุงและทิ้งให้จัดการกับจานที่ใช้แล้ว
“พี่ทำให้กินแล้วนะ แล้วยังจะมาเกี่ยงเรื่องล้างจานอีก! นายเกลียดพี่มากเลยรึไง?” แจจุงถามอย่างกับนางเอกในละครอย่างไรอย่างนั้นเลย
“ไม่นะฮะ ผมรักพี่มากๆเลยนะ…” ชางมินหัวเราะอย่างขี้เล่นและขยิบตาให้ร่างบาง
“ไม่เป็นไรฮะพี่… ผมจะช่วยพี่เพราะวันนี้วันเกิดพี่!!!” จุนซูพูดเพื่อให้พี่ชายสบายใจขึ้น
“วันนี้???” ร่างบางพึมพำแล้วมองตามร่าเปรดๆของชางมินที่เดินผ่านนาฬิกาแขวนบนผนัง นาฬิกาซึ่งเลือนเข็มทั้งสามมาที่เลข12พอดี รอยยิ้มที่สดใสเกินใครจะปานก็ปรากฎขึ้นปนใบหน้าของร่างบางดั่งเช่นทุกปี เป็นเพราะของขวัญวันเกิดชิ้นแรกในวันเกิดปีนี้ของเขาอีกแล้วสินะ
และนี่คือสิ่งแรกที่อ๋อทำ ตามสัญญา
อ๋อมาอั๊พแล้ว และก็เห็นว่ามีคอมเม้นท์เพิ่มด้วย
ว้าววว ขอบคุญนะคะ ถึงจะเป็นแค่คนแปลแต่ก็เย่เยๆๆ ดีใจมากเลย
ตามอ่านต่อไปนะคะ
อ๊าา อีกอย่างนึง
อ๋อเริ่มแต่งฟิคเองแล้วค่ะ แต่คงจะอีกนานกว่าอ๋อจะเอามาลง
ยังไงก็จะพยายามเขียนต่อไปค่ะ งุงิ
อ๋าาา อ๋อเข้ามาเปลี่ยนอะไรนิดหน่อย
ตอนหกโมงครึ่งเนี่ยนะ!?
ใช่สิยะ ก็มันนอนไม่หลับนี่
อีนี่โรคจิตป่าว??
ง่าาา ก็เค้าเห็นไม้เอกหายไปตัวนึง เลยมาเติมให้ไง
โรคจิต!?
งึ ใครโรคจิต? พูดกะตัวเอง บ้าป่าว
อ่ะแฮ่มๆ อย่าไปสนใจค่ะ
มีคนบอกว่าอ๋อเป็นคนหลายบุคลิก
มันแปลกมั้ยถ้าจะทะเลาะกับตัวเองแบบนี้?
เหอะๆ แต่ก็ไม่เหงานะ
มีข้อดีเหมือนกันแหละ ยังไงก็
มาเติมไม้เอกให้หนึ่งตัวค่ะ เลยขอบ่นหน่อย
นึกว่าเชคหลายรอบมากแล้วนะเนี่ย
ยังจะหายไปตัวนึงอีก = =''
ชุ่ยจริงอีนี่
ขอโทษนะคะที่หายไปอาทิตย์กว่าๆแล้ว
ความจริงไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ
ก็แค่อู้งานเอง เหอะๆ
บทหน้าเพิ่งแปลได้สองบรรทัดเองค่ะ
แปลไว้ตั้งแต่ทำบทนี้แล้วแหละ แล้วก็ไม่ได้แตะงานอีกเลย
ขอโทษจริงๆค่ะ แต่คืนนี้ [หรือเช้า?]
ขอไปนอนเอาแรงก่อนนะคะ แล้วจะทำงานต่อจริงๆแล้ว
บ๊ายบายค่ะ เจอกันในฝันนะ วู้ฮู้ววว!!
ความคิดเห็น