สิ้นสารทวสันต์ 春花秋月 (ป๋อจ้าน)

春花秋月 

สิ้นสารทวสันต์

*นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้มีเนื้อหาอ้างอิงประวัติศาสตร์ใดใด เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น *

Trigger Warning

นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายและเนื้อหาที่แสดงถึง เลือด, ความรุนแรง, การทำร้ายร่างกายและจิตใจ, การตาย, การควบคุมความคิดและการกระทำโดยที่ตัวละครมิได้ยินยอม, มีการบรรยายสภาพศพ อาจจะทำให้นักอ่านไม่สบาย จึงขออนุญาตแจ้งเตือน และขออภัยมา ณ ที่นี้

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยค่ะ

ตัวละคร

“ผู้คนมักบอกว่าตัวข้านั้นเย็นชาดั่งจันทรา ทว่าแสงจันทร์ดวงนี้กลับอบอุ่นขึ้นยามเจ้าแย้มยิ้ม”

หวังลู่เหวิน・องค์ชายสี่・อี้ป๋อ

หัวหน้าราชองครักษ์เมฆาพยัคฆ์ พระอนุชาต่างมารดาขององค์จักพรรดิ

“หากวันใดที่ท่านคิดถึงข้า จงไปใต้ต้นอิงฮวา หลับตาลงแล้วมอบกอดของท่านให้เหมือนดั่งโอบกอดตัวข้า”

เซียวเฟิงชิว・เซียวจ้าน

หัวหน้ากองอารักขาวิหคพิษเจิ้นเหนี่ยวแห่งหุบเขาตะวันตก

。

。

。

เรื่องย่อ

คำสัญญาที่ต้องรักษา หรือ หน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย

เจ้าจะเลือกสิ่งใด

หากต้องแลกกับความเชื่อใจของอีกฝ่ายและความอยู่รอดของบ้านเมือง

ครั้นยุทธการโลหิตจบลง เหล่าปีศาจร้ายถูกขับไล่ไปทางทิศตะวันตก นำมาซึ่งความผาสุขและความรุ่งเรืองแห่งแคว้นหยางจง ทว่าหลายร้อยปีผ่านไป เหตุแปลกประหลาดกลับอุบัติขึ้นอีกครั้ง 

ด้วยคำบัญชาของโอรสสวรรค์ หวังลู่เหวิน จึงมุ่งหน้าสู่หุบเขาทางตะวันตกเพื่อแฝงตัว แต่ไม่ทันไรเขากลับถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ แต่ด้วยความช่วยเหลือจาก เซียวเฟิงชิว ทำให้รอดชีวิตมาได้

ทว่าเมื่อยิ่งถลำลึกลงไป มูลเหตุร้ายในครั้งนี้กลับนำพวกเขากลับสู่ความวิปโยคที่ถูกเก็บงำไว้หลายร้อยปี

เนื่องจากห่างหายไปนานกับการเขียนนิยาย อันนี้ถือว่าเป็นเรื่องแรกในรอบหลายปี อาจจะยังมีหลายอย่างให้ปรับปรุง ต้องขอโทษทุกคนมา ณ ที่นี้ด้วย แต่หวังว่าความคิดเห็นของทุกคนจะเป็นแนวทางให้เราได้พัฒนาขึ้น

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติชมนะคะ 

YANA.Dʕ•ᴥ•ʔ

สามารถพูดคุยกันได้ที่ Twitter @yanadii96 #สิ้นสารทวสันต์