คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อฉันกลายเป็นแค่ลม
"เรื่องของมึงกับภูมิ"
.
.
.
“ห้ะ! เรื่องอะไรวะเต้” มิคที่อยู่ในชุดนอนที่เข้าชุดกันตามประสาพวกลูกคุณหนูเอ่ยถามเต้เสียงดังหน้าตาตื่น มือเริ่มชื้นเหงื่อ มิครู้ว่าซักวันเต้ต้องรู้ และบางทีเค้าอยากให้เต้รู้ด้วยซ้ำไป แต่เค้าไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ก็เท่านั้น
“สัสมิค มึงจะเสียงดังทำไมวะดึกแล้วนะเว้ย” เต้มองมิคแปลกพร้อมเอามือจุ๊ปาก “กูก็แค่นึกอะไรออกเว้ย อยากจะคุยกับมึงตัวตัวไง” พูดพร้อมยิ้มกรุ่มกริ่ม
“เรื่องอะไรวะ...”
“ก็...”
.
.
.
“ใกล้วันครบรอบของกูกับภูมิแล้วไง! ใกล้ปิดเทอมแล้วด้วย อยากชวนมันไปหัวหินว่ะ ไม่ได้ไปกับมันนานแล้ว เลยอยากมาปรึกษาไอ้โรแมนติกตัวพ่ออย่างมึงไงครับคุณมิคคคคคคคค” เต้พูดพร้อมฉีกยิ้มกว้าง ส่วนมิคถอนหายใจเสียงดังตัวความโล่งอก
“สัสกูตกใจหมด เรื่องแค่นี้ต้องถ่อมาถึงบ้านกูเลยหรอวะ โว้ยยยยยยยยย เข้ามาในบ้านก่อนมา” มิคขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสียแล้วหลบทางให้เต้เดินเข้ามาในบ้าน
“รบกวนหน่อยนะครับไอ้คุณชายยยยยยยยย”
.
.
.
.
TAE’s Part
หวัดดีครับผมเต้ครับ วันนี้เป็นวันที่เราไปหัวหินกัน ผมอาสาเป็นคนขับรถตู้ volkswagen แบบวินเท้จวินเทจ ที่ไอ้คุณชายมิคให้ยืมมา โดยที่ตัวเจ้าของรถและพรรคพวกอีกกว่าหกชีวิตติดสอยห้อยตามมาด้วย !
ครับขอบคุณมากเลยครับพวกห่า แค่ภูมิเอ่ยปากชวนแม่งมากันเป็นตับ กูล่ะอยากจะเบิ้ดกะโหลกแม่งเรียงตัวจริงๆ วันครบรอบกูกับเมีย พวกมึงเกี่ยวไรด้วยวะ ! ผมคิดแล้วถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
ระหว่างรถติดไฟแดง ผมหันไปมองคนที่นั่งเบาะข้างคนขับ จะเป็นใครไปได้นอกจากภูมิล่ะครับ ร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มมือกอดอกท่าทางจะหนาว เพราะแอร์รถค่อนข้างเย็น และสภาพอากาศตอนนี้ก็ครึ้มฝน ผมเลยหยิบเสื้อกันหนาวที่พกมาคลุมตัวให้อีกคนแล้วลูบหัวอีกคนเบาๆ จมูกโน้มไปใกล้แก้มอีกคนเรื่อยๆ
ฟอด!
หอมแก้มฟอดใหญ่ แค่นี้ผมก็มีกำลังใจขับรถแล้วครับ !
MIC’s Part
ผมที่นั่งอยู่เบาะถัดจากเบาะคนขับเห็นฉากนั้นเข้าไปเต็มๆ อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเหอะในลำคอเบาๆ นึกถึงตอนนี้ร่างเล็กนั่นครวญครางอยู่ใต้ร่างผมแล้วอดสมเพชไอ้เต้ไม่ได้
ถึงผมจะครอบครองได้แค่ร่างกาย...
ก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้อะไรเลย
จริงไหมล่ะครับ J
( END SPEACIAL PART )
“บ้านมึงไปทางไหนวะไอ้มิค” เต้ถามมิคหลังจากเข้ามาในอำเภอหัวหินแล้ว แน่นอนพวกเขาไม่ได้พักโรงแรมหรอก มากับใครครับ มากับคุณชายมิคเชียวนะ! แม่งมีบ้านอยู่เกือบทุกจังหวัดแล้วมั้งสาด
“นั่น ถึงสี่แยกนั้นแล้วเลี้ยวซ้ายอ่ะ...” มิคพูดบอกทางเต้ไปเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านพักริมทะเลที่โคตรรรรรรสวยยยยยยหลังหนึ่ง “เอาพวกมึงตื่นเว้ยตื่น !!!” มิคตะโกนปลุกคน (ที่ตอนนี้สภาพเหมือนศพ) อีกหกชีวิตที่หลับสลบสไลอยู่ในรถตู้ของเขา พวกเหี้ยนี่นอนน้ำลายยืดโดนเบาะรถกูหมดแล้ว...
หลังจากปลุกไอแบม ไอตินติน ไอเบส ไอเมษ ไอเช่ ไอฟ่างแล้ว ทุกคนก็ลุกมาถยอยขนของลงจากรถกันแบบงัวเงียๆ
“ภูมิๆ ตื่นได้แล้วเว้ยถึงแล้ว” เต้เขย่าไหล่ภูมิเบาๆ ร่างเล็กยังคงงัวเงียยกเสื้อกันหนาวขึ้นมาคลุมหัว เต้ได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัว “ไม่ลุกเองอยากให้กูอุ้มมั้ยครับหืม...”
เท่านั้นแหละ...
ภูมิเอาเสื้อกันหนาวที่คลุมหัวอยู่ออกแล้วมองเต้หน้ายุ่งๆ “สัสอายบ้างเหอะมึง คนเยอะแยะ” พูดพลางเปิดประตูลงจากรถ
“ใครเป็นคนชวนเพื่นมาเยอะขนาดนี้ล่ะครับบบบบบบบ” เต้พูดเสียงยาน เค้าแอบงอนภูมิเล็กน้อย ก็อยากมาสวีทกันสองคนนี่นา...
“กูบอกแล้วไงว่ามากันเยอะๆสนุกกว่า” ภูมิบิดขี้เกียจแล้วเดินไปขนของ เต้ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินไปขนของบ้าง
เนื่องจากออกจากกรุงเทพช้ากว่าพวกเขาจะมาถึงหัวหินกันก็เย็นแล้ว เต้จะชวนทุกคนออกไปหาซีฟู๊ดกิน แต่มิคก็ให้คนเตรียมไว้ให้แล้วเลยกินกันที่บ้านพักของมิค
“เต็มที่เลยนะพวกมึงไม่เมาเราไม่เลิก!” มิคพูดเสร็จกองทัพจังไรแมนก็ตาแพรวพราวเหล้าเบียร์มากมายที่กองอยู่ในบ้านเพราะมิคให้คนเตรียมไว้ให้อีกนั่นแหละ
“ชนแก้วววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!”
.
.
0.00น. วงเหล้ายังครึกคื้นเสียงคุยกันยังดังจ้อกแจ้กถึงจะพูดกันไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วก็เหอะ
“สุขสันต์วันครบรอบครับภูมิ” เต้กระซิบข้างหูภูมิที่นั่งอยู่ข้างๆเขา ถึงจะเมามายแค่ไหน เขาก็ไม่เคยลืมเรื่องภูมิเลยแม้แต่นาทีเดียว
“สุขสันต์วันครบรอบครับเต้” ภูมิยิ้มตาหยีเยิ้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์
ทั้งสองคนโน้มหน้าเข้าหากันช้าๆเมื่อริมฝีปากแตะกันเต้ก็ขบเม้มริมฝีปากภูมิอย่างกระหาย สอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อลิ้นอีกคน ภูมิก็ตอบรับด้วยความร้อนแรงไม่แพ้กัน จูบครั้งนี้ช่างเนิ่นนานแต่หวาบหวาม พอถอนจูบออกปากภูมิบวมเจ่อเต้อดไม่ได้ที่จะกดจูบย้ำๆอีกครั้ง
“อยู่กับกูไปนานๆนะครับ” เต้พูดกับภูมิแล้วกดจูบลงไปที่ริมฝีปากสีสดอีกครั้ง
“อื้อ...”
“รักนะครับ เต้รักภูมินะ...”
“ภูมิก็รักเต้...”
.
.
.
.
ราวๆตีสามวงเหล้าก็ยังไม่เลิกราซะทีเดียว แต่คนที่ยังพอมีสติอยู่ก็มีมิคนั่นแหละ ... มิคมองร่างที่เมาหัวโอนเอนไปมาก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปโอบเอวให้แนบชิดตัวเองมือเรียวยาวเริ่มขยับไปทั่วกายของภูมิ เต้มึงผิดเองนะที่ชวนกูมา..
"อะ..อึ้ก..มะ..มิคไม่เอาน่า" ร่างเล็กกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเพราะกลัวว่าคนรักตัวเองจะได้ยินแต่ดูเหมือนมิคจะไม่ฟัง..กลับกันมิคกลับสวนไปแรงขึ้น
"อ้ะ..อ่าา"
หนึ่งคนเมามายอีกคนลุ่มหลง .. ไม่รู้ใครผิดใครถูกนาทีนี้คงต้องถามว่าใครสนุก..
หลังจากที่ซัดเหล้าเบียร์และไวน์ไปนับไม่ถ้วนเต้รู้สึกพะอืดพะอม รีบคลานไปหาที่อาเจียนทันที..หลังจากที่เอาแอลกอฮอลล์ออกหมดไส้หมดพุงเต้ก็พยุงร่างตัวเองมาที่ห้องรับแขกที่มีพวกเพื่อนๆนอนตายกันเป็นแถบ
..ระหว่างที่เค้ากำลังโน้มตัวลงนอนเอาแรง เต้ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่เข้ามาในห้องเมื่อกี้เค้าไม่เจอภูมิ ร่างสูงนึกเป็นห่วงกลัวว่าเมาแล้วจะไปทำอะไรแผลงๆ อย่างตอนรับน้อง พอแตะเหล้าเท่านั้นล่ะเมาเอาหัวจุ่มบ่อปลาบ้านเค้าเลย=_=
นึกได้อย่างนั้นเต้เลยลากสังขารตัวเองออกไปหาคนรัก
"ฮื่อ..อื้ม..อึก..มะ..ไม่เอาแล้ว"
"อ่าห์..เก่งมากภูมิเก่งมากครับคนดี.."
เต้รู้สึกหน้าของเค้ามันชา..ถึงเค้าจะเมาแต่เค้ามั่นใจว่าเค้ายังพอมีสติดี เต้ตัดสินใจแง้มประตูห้องนั้นไป.. ห้องนอนไอมิค .. ทันทีที่แง้มประตูเข้าไปเค้าก็ต้องรีบเดินออกห่าง
ภูมิ..
บอกกูทีว่ากูฝันไป
ที่กูเห็นไม่ใช่มึงใช่มั้ย..
.
.
.
บอกทีว่ากูตาฝาด...
Holla Y's talk : โอยลากเลือดค่ะ ภูมิเต้ไม่เคยได้สวีทกันนานอ่ะ หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เปล่ารังแกนะ...
ยังไงก็ช่วยเม้นกันหน่อยนะฮ้าบ ร้างมากเยยอ่ะ ; - ;
P's talk : มาถึงตอนที่สามกันละเนอะ ยังไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่และจบยังไงเหมือนกันค่ะ5555555
รีดเดอร์อยากให้จบแบบไหนเม้นบอกหน่อยน้า อยากได้กำลังใจค่า
thx. theme - © Tenpoints!
ความคิดเห็น