คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กลายเป็นความขม
คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ..
"เห้ย ภูมิๆวันนี้มีสอบแมทใช่ปะ" แบมเด็กหนุ่มวิศวะเคมี หน้าใสตัวเล็กดัดฟัน เป็นที่ชอบรุมแกล้งของคนในกลุ่มภูมิรวมถึงเต้ด้วย ด้วยความที่ว่าเป็นคนยอมคน นิสัยซื่อๆเลยโดนไอภูมิกับไอเต้รวมหัวแกล้งตลอด
“เออว่ะใช่ๆ ทำไมวะอีแบม" ภูมิเงยหน้าขึ้นถามเพื่อนตัวเองพร้อมตักข้าวเข้าปากไปด้วย " อ่ะนี่ .." แบมไม่ตอบอะไรเพียงแค่วางสมุดไว้แล้วยื่นมันมาให้เค้า
"สมุดใครอะมึง?” ภูมิหยุดสนใจข้าวในจานตัวเองสักพักแล้วหันมาสนใจอีกอย่างมากกว่า
" เลคเชอร์ไอเต้มันอะ มันฝากไว้ให้มึง " ภูมิชะงักไปสักพักแล้วหันกลับไปตักข้าวเข้าปากต่อ
"ภูมิ..ทำไมเมื่อวานมึงไม่ตอบข้อความกูอะหายดียัง ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่าแล้วยาอะได้กินมั้ย ?"
อีแบมแม่งตัวซวยจริงๆพูดถึงมันมันก็มา..ภูมิงึมงัมกับตัวเองเบาๆก่อนจะตอบเต้ด้วยเสียงเนือยๆ
"เต้.."
"ว่า?"
" กูปวดหัวอยู่ห่างๆกูหน่อยได้มั้ย?" พูดจบภูมิก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปท่ามกลางความมึนงงของแบม แต่คนที่งงที่สุดของจะเป็นเต้มากกว่า
"เห้ย ภูมิรอกูก่อนดิ่วะมีอะไรก็คุยกับกูดิ่ ยังไม่หายดีหรอ?" เมื่อเห็นคนรักตัวเองมีท่าทีแปลกๆเต้ก็รีบวิ่งไปอัตโนมัติปล่อยให้แบมนั่งเกาหัวงงๆแล้วหยิบเลคเชอร์ที่เต้อุส่าห์จะเอามาให้ภูมิอ่านก่อนสอบ แล้วเดินไปเข้าคลาสตัวเอง ไปเรียนดีกว่าว่ะ..เดี๋ยวระเบิดลงคนสวยจะเป็นน้องแบม หนุ่มวิศวะเคมีไม่อยากจะคิดภาพตอนที่ไอภูมิกับเต้ทะเลาะกัน..มันรุนแรงยิ่งกว่าปฏิกิริยาเคมีที่เค้าเรียนซะอีกอะ แบมกลัวแบมไม่เสี่ยง!
"เต้..กูไม่ได้เป็นอะไรกูแค่เหนื่อยว่ะ " เมื่อเห็นว่าถ้ายังพูดตรงๆแบบนี้กับเต้อยู่เต้ก็คงจะยังตามตื๊อเค้าเรื่อยๆเค้าเลยใช้คำอ้างมาพูดกับเต้แทน
"เหนื่อย? โอเคๆ อยากไปดูหนังผ่อนคลายอะเด้ แต่โทษทีนะมึงเย็นนี้มึงมีสอบแมทฮ่าๆ มาๆกูติวให้นะ" เต้พูดพลางตบบ่าภูมิเบาๆแล้วยิ้มกว้าง
"เอ่อ..เต้ "
"ภูมิ!" ทันทีที่ได้ยินเสียงมิคเรียกภูมิรีบตีตัวออกห่างจากเต้แล้วหันไปยิ้มแย้มให้
"ว่าไงมิค" ภูมิยกมือขึ้นทักทายอีกฝ่ายอย่างเป็นกันเอง
"อ้าวไอมิค ว่าไงวะลมอะไรหอบมึงมามอวันนี้" เต้ทักทายเพื่อนเก่าตัวเองที่คบกันมานานที่อยู่ในชุดนักศึกษาและรู้สึกสงสัยเล็กน้อยว่าคนอย่างไอมิค ที่ถ้าไม่มีสอบสำคัญจริงก็คงไม่โผล่หัวมามอหรอกคนอะไรหาตัวยากชิบหาย ถ้ามันไม่ฉลาดเข้าขั้นอัจฉริยะ แถมพ่อแม่งใหญ่โคตรมันคงโดนรีไทร์ไปตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วละมั้ง
"ลมภูมิมั้งมึง.." มิคพูดขณะเหลือบสายตาไปมองภูมิเล็กน้อยแล้วอมยิ้มเล็กๆ
"ห้ะ ไรนะมิคเมื่อกี้มึงพูดไรอะกูไม่ได้ยิน " เต้หันกลับมาถามเพื่อนตัวเองเพราะเมื่อกี้มัวแต่สนใจข้างล่างโรงอาหารเลยไม่ทันได้ฟัง
" อ๋อเปล่าๆกูจะถามว่า วันนี้ไปไหนมั้ย?"
"อ๋อ เออคงไม่ได้ไปไหนว่ะมีติวแมทให้ไอภูมิมัน… " ยังไม่ทันที่เต้พูดจบภูมิก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
"เอ้อเต้ไม่ต้องติวให้กูละ เราไปเที่ยวกันเหอะ เนี่ยไหนๆมิคก็มาแล้วไปด้วยกัน กูกำลังอยากดูหนังพอดี"
“เออ ไปดิๆ แต่เห้ย…มึงมีเรียนไม่ใช่หรอไอมิค”
“กูพูดตอนไหนว่ากูมีเรียนครับมึง กูมาส่งโปรเจคอาจารย์เฉยๆ ป่ะ ไปรถกูแล้วกันจอดอยู่ตรงนั้นเอง” มิคชี้ไปที่รถตัวเองที่จอดอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก
จอดอยู่ที่ๆเค้าห้ามจอดรถกันน่ะปรับ500ขนหน้าแข้งไอมิคไม่ร่วงหรอกครับมันต้องจ่ายทุกวันที่จอดรถมอมีให้จอดเสือกไม่จอด.. =_=
“กูก็เอารถมาว่ะไอมิคเดี๋ยวกูขับตามมึงไปแล้วกันนะ ภูมิป่ะไปกัน” พูดแล้วจับมือภูมิแล้วพาเดินไป
“เออๆโอเค เจอกันชั้นโรงหนังเลยนะ” มิคยิ้มให้ภูมิที่มองมาด้วยสายตาเบื่อๆ
ภูมิเป็นคนเลือกหนังที่จะดู เรื่องที่ภูมิเลือกก็คือ RED2 หนังบู๊ระห่ำ หลังจากซื้อบัตรเสร็จ ทั้งสามนั่งอยู่ชั้นบนของโรงภูมินั่งคั่นกลางระหว่างเต้กับมิค โรงค่อนข้างโล่งเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดา
ภูมิยกมือขึ้นกอดอกเพราะหนาว เต้สังเกตเห็นจึงลุกออกไปจากโรงหนัง ภูมิก็ไม่ได้สนใจอะไร
พอเต้ลุกออกไป มิคก็ยิ้มเล็กๆทันทีก่อนจะโน้มหน้าลงไปใกล้หน้าภูมิ
“จูบได้มั้ยครับ นั่งข้างภูมิแล้วทำอะไรไม่ได้นี่มันอึดอัดรู้ป่ะ” ภูมิยิ้มนิดหน่อยแต่ก็ส่ายหัวปฎิเสธไป “อย่าเลยว่ะมิค เดี๋ยวเต้มาเห็น”
“ขนาดนี้แล้วมึงยังสนใจอะไรอีกวะภูมิ” มิคหันกลับไปกระแทกผนักพิงอย่างหัวเสียเล็กๆ
ภูมิไม่ได้ตอบอะไรมิค... แต่ในใจกลับว้าวุ่นไปหมด เออ...ขนาดนี้แล้วกูยังจะสนใจอะไรอีกวะ? คิดแล้วก็แค่นลมหายใจตัวเองเบาๆ ก่อนที่เต้จะเดินมานั่งที่เดิม ภูมิไม่ได้หันไปมองเพราะกำลังจดจ่ออยู่กับหนังตรงหน้า ก่อนจะรู้สึกถึงความอุ่นที่มาคลุมตรงไหล่
“ทุกครั้งที่มึงดูหนังอ่ะมึงหนาวจนตัวสั่นตลอด แต่มึงก็ไม่เคยเอาเสื้อกันหนาวมา กูเลยพกไว้ในรถตลอดเลย เห้ยแต่ซักสะอาดนะเว้ย กูยังไม่ได้ใส่ซักครั้งเลยด้วย” เต้พูดก่อนยิ้มกว้างให้ภูมิ ภูมิยิ้มตอบแล้วกระชับเสื้อกันหนาว...
ก็ไอเต้ก็เป็นซะอย่างงี้ไง...กูทิ้งมันไม่ได้หรอก
“พวกมึงจะไปไหนต่อกันมั้ยวะ” มิคถามทั้งสองคน และส่งสายตาที่รู้ๆกันอยู่มาให้ภูมิ
“ไม่ว่ะ เดี๋ยวกูต้องไปติวแมทให้ไอภูมิต่อที่ห้องกู พรุ่งนี้มันจะสอบแล้วเนี่ย” เต้ตอบพร้อมยิ้มกว้าง
“เต้…เอ่อ คือกูว่ามึงไม่ต้องไปติวให้กูก็ได้ว่ะ กูอ่านเองดีกว่า กูอยากกลับบ้านด้วยอ่ะมึง ว่าจะทำความสะอาดซักหน่อย” ภูมิพูดกับเต้ก่อนจะหันไปมองหน้ามิคเป็นเชิงว่าช่วยพูดให้หน่อย
“เออเต้เดี๋ยวกูไปส่งภูมิที่บ้านให้ก็ได้ยังไงก็ทางเดียวกับบ้านกูอยู่แล้ว อีกอย่าง วันนี้พี่โจเค้าเรียกตัวมึงไปช่วยงานไม่ใช่หรอวะพ่อเด็กกิจกรรม”
“เออว่ะ กูเกือบลืมไปเลย ขอบใจมากนะไอมิค เกือบโดนซ่อมแล้วไงกู งั้นก็ไปก่อนนะเลทแล้ว ฝากภูมิด้วยนะมึง ภูมิกูไปก่อนนะ กลับบ้านดีๆไว้กูโทรหา” เต้พูดพร้อมโบกมือให้ทั้งสองคนก่อนวิ่งหน้าตั้งไป
บนรถ
“ภูมิ วันนี้กูนัดเพื่อนแดกเหล้าที่บ้าน สนใจมั้ยมึง เราจะได้ต่อกันไง” มิคถามขึ้นมาพร้อมยิ้มกริ่ม
“มีเพื่อนไอเต้ป้ะวะ” ถึงเค้าจะไม่ได้กลัวเต้ แต่ก็ไม่อยากให้มีปัญหาอะไรที่เลี่ยงได้เค้าก็อยากเลี่ยง
“ไม่มีหรอกมึง กูนัดเพื่อนคณะวิทยา มึงแม่งก็กังวลเกินไปและ”
“พูดมากน่ามึงอ่ะ เออ ไปๆ” ภูมิรับปากเพราะไม่เคยเห็นเต้มีเพื่อนที่คณะวิทยาเลย
“เจ๋งไปเลยครับ” มิคยิ้มกว้างก่อนโน้มลงมาหอมแก้มภูมิขณะที่รถติดไฟแดงอยู่ ภูมิยิ้มให้มิคแล้วหันไปหอมแก้มมิคบ้าง
ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล..
.
.
.
.
“เต้ เมื่อวานมึงไปไหนมาวะ” กันต์ หนุ่มวิทยาทักขึ้นเมื่อเจอหน้าเต้
“ห้ะ? ไปไหนวะไอกันต์” เต้ถามกันต์กลับด้วยสีหน้างงงวย
“อ้าว ก็เมื่อวานพวกกูไปแดกเหล้าที่บ้านไอมิคไม่เห็นมึง”
“อ้าวเหรอ ไอมิคไม่ได้บอกกูว่ะ เมื่อวานพี่โจก็บอกให้กูไปช่วยงานด้วย” เต้คิด นึกเคืองในใจเล็กๆที่มิคไม่ยอมชวนไป
“เออกูเจอเมียมึงแต่ไม่เจอมึงก็เลยงงว่ามึงไปไหน ปกติเห็นติดกันแจ”
…
“เมียกู? ภูมิไปด้วยเหรอวะ” เต้ถามด้วยหน้าตาฉงน ภูมิจะไปกินเหล้าที่บ้านมิคได้ยังไงในเมื่อภูมิต้องกลับไปอ่านหนังสือสอบ ปกติภูมิไม่ใช่คนเหลวไหลแบบนั้นซักหน่อย
“เอ้ออออ ใช่ดิกูยังถามถึงมึงกับมันอยู่เลย แม่งหน้าเหวอเลย หรือมันจะแอบหนีมึงเที่ยววะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” กันต์แซวเต้ขำๆ แต่เต้ได้ยืนหน้าเสีย “เออกูไปก่อนนะมึง หิวข้าวชิบหาย”
“เออๆ กูก็ต้องไปล่ะมึงมีคลาสว่ะ” เต้ยิ้มแหยๆให้กันต์ ก่อนเดินไปคนละทาง
ไอกันต์กับภูมิไม่ได้เจอกันตั้งนานคงจำผิดคน เต้คิดในแง่ดีพลางหยิบมือถือขึ้นมาไลน์หาภูมิขณะรออาจารย์อยู่ในคลาส
TAAAAE’ : อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วครับที่รักกกกกกกกกกกก
Poompoom : สัสกูนอนอยู่...
TAAAAE’ : โหยนอนอุตตุว่ะวันนี้สอบกี่โมง? เมื่อคืนอ่านหนังสือหนักเลยดิบอกให้กูติวให้กูไม่เชื่อ 55555555555
Poompoom : เย็นๆ
TAAAAE’ : ให้กูรอป้ะมึงจะได้กลับพร้อมกัน
Poompoom : วันนี้กูต้องกลับบ้านแม่ว่ะ
TAAAAE’ : อ้าวเหรอ กูไปบ้านมึงด้วยได้มั้ยอ่ะเดี๋ยวซื้อกับข้าวไปฝากแม่มึงด้วย ไม่ได้เจอแม่มึงนานล่ะ
Poompoom: ลำบากมึงเปล่าๆน่า
TAAAAE’ : โหยมึงไม่ต้องเกรงใจ
...
ยังไม่ทันที่ภูมิได้พิมพ์ตอบมิคก็ดึงโทรศัพท์ไปจากมือภูมิซะก่อน
“อยู่กับกูมึงยังคุยกับมันอีกหรอวะเนี่ย” ภูมิขมวดคิ้วมองมิค ทำไมแม่งน่ารำคาญขึ้นทุกวันวะ แล้วดึงโทรศัพท์ตัวเองคืนมาก่อนเดินหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ ลืมตอบไลน์เต้ไปซะสนิท...
“ให้กูไปส่งมั้ยภูมิ” มิคถามขึ้นเมื่อเห็นภูมิเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเรียกแท๊กซี่กลับเอง”
“เออโอเคๆ ไว้วันหลังเจอกันนะครับ” มิคเดินมาส่งพร้อมยิ้มให้ภูมิอย่างมีเลศนัย
“เจอกันวันหลังครับ” ภูมิยิ้มหวานตอบให้มิค
หลังจากสอบเสร็จด้วยความรู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบ ภูมิก็นั่งแอร์พอร์ตลิ้งค์กลับบ้านอย่างเนือยๆ เมื่อกลับถึงบ้านก็ขึ้นไปนอนทันที
“สวัสดีครับคุณแม่” เต้ยกมือไหว้แม่ภูมิด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมถุงกับข้าวเต็มมือ
“อ้าวเต้สวัสดีลูก เข้ามาก่อนๆ โอ้ยไม่ได้เจอเต้ตั้งนาน แม่คิดถึ๊งคิดถึง เดี๋ยวนี้หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะลูก”
เพราะว่าเต้เป็นเพื่อนสนิทของภูมิ เลยทำให้แม่ภูมิเห็นเต้มาตั้งแต่สมัยมัธยม แถมเต้ยังเป็นเด็กดี จึงเอ็นดูเต้เป็นพิเศษแถมฝากฝังภูมิไว้กับเต้
“เต้ก็คิดถึงแม่เหมือนกันครับ” เต้พูดพร้อมถือของในมือไปวางบนโต๊ะกินข้าว เค้าคุ้นเคยกับที่นี่เหมือนเป็นบ้านอีกหลังนึงเลยที่เดียว
“ภูมิเต้มาหาลูก” แม่ภูมิตะโกนเรียกภูมิที่อยู่บนห้องนอนชั้นสอง
“บอกมันว่าผมยังไม่กลับจากมอครับแม่” ภูมิที่ไม่รู้ว่าเต้เข้ามาในบ้านแล้วตะโกนตอบแม่
เต้หน้าเสีย ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆให้แม่ภูมิ
“เอ่อ...งั้นผมไปก่อนนะครับแม่ ทานข้าวให้อร่อยนะครับนี่เจ้าเด็ดของผมเลยนะ มีขนมที่ภูมิอยากกินมาให้ด้วยบอกให้มันกินนะครับแม่” เต้หัวเราะกลบเกลื่อน แล้วยกมือไหว้แม่ภูมิ
“เอ่อ เต้ลูก...” แม่ภูมิกระอักกระอ่วน นึกโกรธลูกชายตัวดี
“ผมนึกได้ว่าผมต้องทำโปรเจคพอดีด้วยอ่ะครับแม่ ลานะครับผม” เต้ยิ้มให้ก่อนเดินออกจากบ้านไป
...
หลังจากเต้กลับไปไม่นานภูมิก็เดินลงมาหาอะไรกิน พบของที่วางอยู่บนโต๊ะกินข้าวถึงกับต้องร้องว้าว “โหยแม่รู้ใจภูมิที่สุดเลยอ่ะ มีแต่ของที่ภูมิอยากกินทั้งนั้นเลย แม่ไปซื้อมาเมื่อไหร่เนี่ย” ว่าแล้วก็เดินเข้าไปกอดอ้อนผู้เป็นแม่
“แม่ไม่ได้ซื้อมาหรอกลูก เต้เค้าซื้อมาฝากน่ะ...”
“อ้าวเหรอครับ...” ภูมิพูดอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าเต้จะได้ยินที่เค้าพูดกับแม่มั้ย
“ทะเลาะอะไรกันรึเปล่าเนี่ยลูก” แม่ภูมิถามด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าหรอกครับแม่ มาแม่กินข้าวกันเถอะมีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย” ภูมิยิ้มกลบเกลื่อน แล้วก็หยิบถุงกับข้าวที่มีมากมายไปใส่จาน พร้อมลอบถอนหายใจเบาๆ
มีแต่ของที่กูกับแม่ชอบทั้งนั้นเลยนี่หว่า...
หลังจากกินข้าวเสร็จภูมิก็ขึ้นห้องไปแล้วไลน์หาเต้ในทันที
Poompw : เต้กลับจากมอยังอะ ?
TAAAAE’ : ถึงบ้านแล้วมีอะไรหรอมึง?
Poompw : เปล่า กูถามเฉยๆ
TAAAAE’ : READ
ภูมินึกหัวเสียเมื่อหน้าจอไอโฟนของเค้าขึ้นว่า เต้อ่านข้อความของเค้าแล้วแต่กลับไม่ตอบ
"ไม่ตอบก็อย่าตอบกูนะไอเหี้ยเต้!" นึกแล้วอารมณ์เสียนอนดีกว่าแม่ง ภูมิปาไอโฟนตัวเองลงบนเตียงแล้วทิ้งตัวลงตาม
TAAAAE’ : ภูมิ
Poompw : ไร อ่านไม่ตอบ ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบนะสัส
TAAAAE’ :กูแค่นึกอะไรบางอย่างอยู่ตอนที่กำลังพิมพ์หามึงไง
Poompw :เออๆๆๆช่างแม่ง
TAAAAE’ : เออมึง..กลับจากมอยังอะ เต้พิมพ์ถามไปทั้งที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ จริงที่เค้าว่าบางอย่างรู้แล้วก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้
Poompoom : READ.
ภูมิไม่รู้จะตอบเต้ไปยังไง เค้ารู้สึกกระอั่กกระอ่วนใจ ถ้าบอกว่ายังไม่กลับ แต่เต้แวะมาบ้านเค้าก็ไม่รู้ว่าเต้จะได้ยินตอนที่เค้าบอกแม่มั้ย ถ้าบอกว่ากลับแล้ว แล้วเค้าจะอธิบายเรื่องที่โกหกมันเมื่อเย็นยังไง .. ยังไม่ทันได้คำแก้ตัว เต้ก็ตอบกลับมาซะก่อน
TAAAE: ฮ้าววว กูง่วงละนอนละนะมึงห่มผ้าด้วยนะฝันดีครับ ..
เต้รู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายคงไม่รู้ว่าจะตอบอะไรและตัวเค้าเองก็ไม่อยากคาดคั้นอะไรมากนักเค้าไม่อยากให้ภูมิอึดอัดเมื่ออยู่กับเค้าเลยเลือกที่จะบอกภูมิว่าตัวเองจะเข้านอนแล้ว
เต้ออกมาจากบ้านแล้วเรียกแท็กซี่ตรงดิ่งไปบ้านเพื่อนตัวเอง เมื่อถึงเต้กดออดแล้วรอ สักพักเจ้าของบ้านก็ออกมาเปิดประตูต้อนรับ
"เชรี่ยเต้ มาบ้านกูทำไมตอนห้าทุ่มครับควาย" ไอมิคต่อว่าเพื่อนตัวเองอย่างเซ็งๆ
"เออโทษๆทีกูมีเรื่องจะคุยด้วย"
"ไอโง่เต้มึงไลน์มาหรือไกป์มาก็ได้เอาสมองไปละเลงมอเตอร์เล่นหรือไงวะควายหรือควายเนี่ย เห้อ"
"มิคหยุดด่ากูก่อนดิ้ กูมีเรื่องจะถาม" เต้ไม่ด่าไอมิคกลับแต่ถามเข้าเรื่องเลย "มีไรว่ามา" มิคเริ่มเปลี่ยนสีหน้าจริงจังขึ้น
.
.
.
"เรื่องของมึงกับภูมิ"
Holla Y's talk : ลากเลือดอีกตามเคยฮร่า ฮร่อก ไม่เคยเขียนนิยายเรื่องไหนจริงจังเท่าเรื่องนี้ง่ะบอกเลย ; ^ ;
สงสารเต้กันมั้ยคะ เราสงสารมาก55555555555555555 เอนจอยรีดดิ้งน่อ <3
P's talk : ตอนสองเป็นไงบ้างคะ ติชมตรงไหนบอกได้เลยน้าเราจะได้เอาไปปรับปรุงให้ดีกว่าเดิม
ส่วนใครสงสัยอะไรยังไงก็ถามได้นะคะเผื่องงๆ5555 สุดท้ายก็อ่านให้สนุกนะคะ
ความคิดเห็น