ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หายไป !
“ เดี๋ยวสิ ใจคอแกจะไม่รอคนเลี้ยงข้าวแกรึไง ” หญิงสาวที่เดินตามหลังมาถาม
“ อ้าว แกจะไปกับชั้นงั้นเหรอ ” ชายหนุ่มหันมาถาม
หญิงสาวพยักหน้าทันที
“ ช่วยชาติประหยัดน้ำมันไง ยิ่งตอนนี้ราคาน้ำมันขึ้นพรวดพราดแบบว่าเอาช้างทั้งประเทศมาช่วยรั้งก็ฉุดไม่อยู่แล้วนี่ ….ที่สำคัญ วันนี้และตอนนี้ลุงซูชั้นอาการไม่ดีนอนนิ่ง เอ๊ย จอดนิ่ง อยู่ที่ใต้ต้นพิกุล แถวๆสี่แยกคณะมนุษย์ฯโน่น ”
“ ไหง เป็นงั้นละ แล้วเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้น แล้วแกมายังไง อย่าบอกว่าแกซ้อมวิ่ง เตรียมไปแข่งกีฬามหาวิทยาลัยมาอีกเหมือนกับคราวที่แล้วนะ ”
คราวที่แล้วก็คือ การที่หญิงสาวต้องpresent งานกลุ่มในตอนเช้า และก็ดันลืมเอกสารที่สำคัญจึงกลับไปเอาด้วยยังไม่ถึงเวลา แต่พอตอนกลับจากหอพักมา ปรากฏว่า ลุงซูแกก็ออกอาการเจ็บออดๆแอดๆกะทันหัน เครื่องดับไปเฉยเลย( ซะงั้น) หญิงสาวจึงต้องจอดรถไว้ ฝากความหวังไว้กลับต้นไม้ข้างทาง( ประจำ) แล้วก็ใช้วิธีการวิ่ง 1 x 800 เมตรลัดเลาะตามตึกคณะต่างๆมา แล้วก็มาทันpresent อย่างเฉียดฉิว แต่สภาพที่มาถึงนั้น โทรมสุดๆ....หน้าแดง(เพราะวิ่งมาร้อน)และมันเยิ้มยิ่งกว่าน้ำมันหมูอีกต่างหาก ชนิดที่ว่าแป้งยี่ห้อที่ทามาเมื่อเช้าเข้าข่ายล่อลวง เอ๊ย หลอกลวงผู้บริโภคเพราะบอกว่าควบคุมความมันได้อย่างน้อย 12 ชั่วโมงแต่นี่ไม่ทันครบชั่วโมงดีด้วยซ้ำ อย่างนี้มันน่าร้องเรียนนัก ส่วนผมเผ้าที่เซตมาอย่างดีในตอนเช้าก็กระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงอีกต่างหาก ทำเอาอาจารย์ต้องให้เวลาเจ้าตัวในการขัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อน
“ แต่...ดูไปดูมา แกก็ไม่โทรมเหมือนคราวที่แล้วนี่หว่า” พูดพลางใช้สายตาสำรวจเพื่อนสาว
“ อืม...คราวนี้ดีหน่อย มีราชรถมาส่งถึงหน้าตึก ” (ไม่บอกหรอกนะว่าบังคับแกมขู่ให้หมอนั่นมาส่ง )
“ เออ ...สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก ว่ามาดีกว่า ”
“ ก็มี อุบัติเหตุนิดหน่อยเองอ่ะ ” แล้วหญิงสาวก็ร่ายยาวถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟัง
หลังจากที่ฟังหญิงสาวพูดอย่างเมามันในการใส่ไข่ เติมผงชูรส บวกกับ คนอร์(รสไก่) ไปแล้ว แบงค์ก็พูดขึ้นมา
“ สรุปแล้วแกจะให้เค้ารับผิดชอบ ทั้งๆที่เค้ายังไม่ทันจะชนแกงั้นเหรอ แถมเค้าอุตส่าห์มีน้ำใจ... ไม่สิ.... ชั้นว่าแกบังคับเค้าให้มาส่งอีกนั้นแหละ ชั้นว่าถ้าเป็นคนอื่นเค้าโวยวายใส่แกไปตั้งนานแล้ว”
“ อ้าว! นี่จะไม่เข้าข้างเพื่อนตัวเองหน่อยเหรอ”
“ อยากจะเข้าข้างอยู่หรอกนะ ถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนแกมานานนี่ แกน่ะ ปากไวอย่างร้ายกาจแถมดีไม่ดียังเอาไปตัดกระดาษซักรีม ยังตัดเข้าได้สบาย นี่คงไปวีนแหลกใส่เค้าด้วยสิ แต่หมอนั่นก็ดีแฮะ ไม่ว่าอะไรแกซักแอะ ...แต่ชั้นว่าพูดไม่ทันแกมากกว่าว่ะ จริงไหมเพื่อน”
หลังจากร่ายยาวจบแล้วก็หัวเราะให้หญิงสาวที่ขว้างค้อนอันใหญ่มา....ทำนองเกลียดคนรู้ทัน แล้วก็เดินสะบัดหน้าตรงไปยังลานจอดรถ
……………….
ที่ลานจอดรถหน้าตึก
“ แล้วเราจะไปเอาลุงซูที่รักของแกไปรักษาตอนไหน หืม ” พูดพลางเอากุญแจรถมอเตอร์ไซด์คันเก่งออกมาจากกระเป๋า
“ เอาเป็นว่า ทานข้าวเสร็จก่อนก็ได้ เพราะท่าทางแก ( เน้น... แกนั้นแหละนายแบงค์)คงต้องใช้พลังงานในการเข็นลุงซูไปร้านซ่อมอีกไกลโขเหมือนกัน ”
“ อ้าว รถแก แกทำไมไม่เข็นเอง ” ชายหนุ่มพูดเล่นๆแต่ตีหน้าตาย
“ แกนี่คง ไม่อยากมีชีวิตรอดไปกินข้าวใช่ไหม ” แล้วทำท่าจะเตรียมเงื้อกระเป๋าในมือ
“ โอ๋ แบงค์พูดเล่นแค่นี้ ขี้โมโหไปได้นะ วันนี้ท่าทางแกจะอารมณ์ผีสิงนะเนี่ย ... แบบผีเข้าผีออกไง ”
“ ไอ้คุณแบงค์ !” แล้วกำปั้นขนาดพอเหมาะก็ลงกลางหลังหนุ่มผู้โชคดีที่สุดในวันนี้อีกรอบ
ตุ๊บ!....
อั๊ก! …. ผลก็คือ ชายหนุ่มที่ท่าทางเหมือนกันโดนของหนักหล่นใส่หลังและบ่นออกมา
“ โอ้ย ...แกเล่นตัดกำลังกันนี่หว่าไอ้เปรียว จุกไปหมดเลยดูสิ แล้วงี้ชั้นจะผลาญเงินแกได้ไงซักเท่าไหร่นี่ แผนสูงนักนะ ” พูดพลางสตาร์ทรถ
“ หนอย ยังห่วงกินอีกนะแก แต่ก็ช่วยไม่ได้นิ แกอยากเปิดโอกาสทำไมล่ะ ” ว่าแล้วก็ขึ้นไปซ้อนท้ายรถ โดยไม่ได้สวมหมวกกันน็อกทั้งคู่ ....แบบว่ามี แต่ไม่เอามา... ถึงเอามาก็ไม่ใส่ ...เพราะไม่มีตำรวจมาไล่จับในมหาวิทยาลัยนี้อย่างแน่นอน( คือว่า มหาวิทยาลัยนี้มันอยู่ไกลจากตัวเมืองไม่มากไม่น้อยเกินไปแต่.... แถวนี้จะเรียก ชนบท ก็ได้ ดังนั้น ตำรวจจราจรในเมืองคงไม่ถ่อสังขารมาจับหมวกกันน็อกเล่นๆแถวนี้แน่ๆ)
...................................
ที่โรงอาหาร...
“ นี่ แบงค์ สนใจกินผัดไทยมะ ขอบอกว่าของร้าน 1 นี่ อร่อยมากเลยนะ ” หญิงสาวเอ่ยชวน
“ ไม่อ่ะ ตอนนี้ขอกินอะไรที่มันแก้จุกเสียด หัวโน และแก้ดวงซวยของชั้นก่อนได้ป่ะ ”
“ จะกินแล้ว ยังไม่จบเรื่องอีกเหรอ หรือว่าแกอยากจะได้ยาแก้อาการทั้งหลายแบบหยุดชะงักเลย จะเอามะ เดี๋ยวจัดให้ ” พูดพลางเงื้อช้อนส้อมที่ถืออยู่ขณะรอผัดไทยขึ้นมา
แต่ก่อนที่จะมีการฆาตกรรมเพื่อนหนุ่มหน้าร้านนั้น เสียงระฆังช่วยชีวิตชายหนุ่มก็ดังขึ้น
“ ผัดไทยได้แล้วจ้าหนู ” เสียงป้าแม่ค้าในร่างอันอุดมสมบูรณ์แบบ(เกินไป) โผล่หน้าออกมาแล้วส่งจานผัดไทยกุ้งสดให้หญิงสาวที่ท่าทางน่าจะโมโหหิว(ป้าแกคิดเองน่ะ)
“ ขอบคุณค่ะป้า แหม...ว่าแต่ว่าแถมกุ้งให้หนูบ้างรึเปล่าคะเนี่ย อุตส่าห์มาเป็นลูกค้าประจำร้านป้านะคะพักนี้ ... นี่คะเงิน ” พูดพลางส่งเงินให้คุณป้าแม่ค้า
“ จ้า...ป้าแถมให้ไปตั้ง 3 ตัวแน่ะ ” แกพูดแล้วยิ้มรับเงินมาจากหญิงสาว
“ แล้วแกจะทานอะไรล่ะแบงค์ นำไปสิจะได้ตามไปจ่ายเงินให้ ชั้นหิวจะแย่แล้ว ”
สรุปแล้วนายแบงค์ของเราก็ได้ ข้าวราดแกงร้านอร่อยพร้อมกับข้าวมันไก่อีกหนึ่งจาน ตามด้วยของหวานและไอศครีมอีกอย่างละ 1 ซึ่งทำเอาเพื่อนสาวมองเอ๊ามองเอา ( มองดูมันกินอย่างมีความสุขนะสิ ดูซิ! ของหวานกับไอศครีมก็อยากจะกินหรอกนะ.... ของโปรดทั้งนั้น.... แต่ว่าหลังจากเมื่อวานชั่งน้ำหนักดู ปรากฏว่า มันเพิ่มมาจากไหนไม่รู้จากเดือนที่แล้วตั้ง 3 กิโลแน่ะ เลยต้องตัดใจงดชั่วคราว)
หลังจากที่กวาดทุกอย่างที่ขวางหน้าลงกระเพาะของตนเองเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงได้เงยหน้ามาพูดกับเพื่อนที่นั่งมองตาปริบๆ( หึๆๆ รู้หรอกว่ามันอิจฉา) หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าจึงเอ่ยขึ้น
“ แกกินเสร็จแล้วใช่ไหม จะได้ไปเอาลุงซูกัน ชั้นเป็นห่วงลุงแกอ่ะ เดี๋ยวเกิดมีคนใจร้ายเอาแกไปแย่แน่ๆ ”
“ อ้าว ! แกก็จัดการล็อคลุงแกไม่ให้ไปไหนโดยไม่มีแม่หนูปุ๊กปิ๊กแล้วไม่ใช่เหรอ ” ชายหนุ่มพูดถึงตุ๊กตาเด็กผู้หญิงน่ารักที่ถูกผูกติดให้คอยรักษากุญแจรถกับกุญแจห้องพักของหญิงสาว
“ มันก็ใช่อ่ะ ”
“ งั้นแกก็สบายใจได้ถ้าตอนนี้แม่หนูปุ๊กปิ๊กยังอยู่กับแก....เว้นเสียแต่ว่า แกลืมแม่หนูน้อยให้ดูแลลุงซูอยู่ที่โน่นน่ะ ”
“ โธ่ ใครจะไปลืมแม่หนูน้อยที่น่ารักได้ล่ะ ก็อยู่ในกระเป๋านี่แหละ ” แล้วหญิงสาวก็ลงมือควานหาหนูปุ๊กปิ๊ก ของเธอ แต่...
“ เอ...อยู่ไหนจ๊ะเนี่ย ....อย่าเล่นซ่อนหากันดิ! ”
แบงค์ มองดูเพื่อนสาวที่กำลังลงมือควานหากุญแจอย่างจริงจังเข้าไปทุกที จนแทบจะเทของในกระเป๋าออกมาหมดอยู่แล้ว
“ เฮ้ย...ไม่มี ”
“ กระเป๋านี่ก็ไม่มี.....ไม่มี... ”
“ สรุป แกทำกุญแจหายไปใช่ไหม ” ชายหนุ่มสรุปให้เสร็จสรรพ หลังจากอดทนมองปฏิบัติการหากุญแจของเพื่อน จนคนหาใกล้บ้าเข้าไปเต็มทีแล้ว หญิงสาวจึงเงยหน้ามองเพื่อนแล้วยิ้มแบบคนที่ใกล้เข้า ICU ให้
“ ก็...ท่าทางจะเป็นอย่างนั้น ชั้นว่าชั้นเอาแม่หนูออกมาแล้วนะ จัดการล็อคลุงแกเรียบร้อยแล้วด้วย จริงๆนะ....แต่ว่าตอนนี้ยัยหนูที่น่ารักนี่หายไปไหนก็ไม่รู้แล้วอ่ะ แต่ไม่อยู่ที่รถอย่างแน่นอน...สาบานว่าจำได้ ส่วนหลังจากนั้น..... ม่ายรู้”
ส่งผลให้ชายหนุ่มส่ายหัวกับอาการของเพื่อน
“ จากการดูโหงวเฮ้งแล้วนะ ท่าทางแกไม่บอกเลยนะว่าวันนี้แกจะเจอแต่เรื่องโชคร้ายทั้งนั้น ”
“ ช่างมันเหอะ ไหนๆ ก็มีเรื่องซวยแต่เช้าแล้วนี่ เพิ่มเข้าไปอีกเรื่อง คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง คงไม่ทำให้ชั้นต้องถึงกับไปโรงพยาบาลหรอกน่ะ ” พูดปลอบใจตัวเอง
“เอาน่า...แกล็อครถแล้วก็ดีแล้วล่ะ ส่วนกุญแจ เดี๋ยวเราให้ช่างมาดูให้ก็ได้ ”ชายหนุ่มเห็นเพื่อนทำหน้าเจื่อนๆเข้าไปทุกที จึงแก้ไขสถานการณ์ให้ ซึ่งก็ได้ผล ทำให้หญิงสาวกลับมายิ้มออกเหมือนเดิม
“ งั้นเราไปกันเหอะ เดี๋ยวลุงแกรอนาน น้อยใจแย่ ” แล้วสองหนุ่มสาวเพื่อนรักก็พากันเก็บของ เตรียมตัวเดินออกไปจากโรงอาหารถ้าไม่มีเสียงทุ้ม ดังมาจากด้านหลังของหญิงสาว
“ คุณครับ...เดี๋ยวรอก่อนครับ ”
.........................................
บอกเล่าเก้าถึงสิบ
ตอนแรกกะว่าจะมาอัพให้ตอนเย็นๆ ค่ะ แต่ว่าเมื่อกี้พี่ที่ร้านยำ+ร้านนมโทรเรียกyamera ให้ไปช่วยงานตอนเย็น เพราะวันนี้เด็กเสริฟ์ขาดแคลนค่ะ yamera ก็เลยต้องไปทำหน้าที่สาวร้านยำค่ะ ส่วนตอนหน้าจะมาอัพประมาณวันศุกร์นี้นะคะ เพราะ มีสอบ 1 วิชา กับ 1 สัมมนา ค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
“ อ้าว แกจะไปกับชั้นงั้นเหรอ ” ชายหนุ่มหันมาถาม
หญิงสาวพยักหน้าทันที
“ ช่วยชาติประหยัดน้ำมันไง ยิ่งตอนนี้ราคาน้ำมันขึ้นพรวดพราดแบบว่าเอาช้างทั้งประเทศมาช่วยรั้งก็ฉุดไม่อยู่แล้วนี่ ….ที่สำคัญ วันนี้และตอนนี้ลุงซูชั้นอาการไม่ดีนอนนิ่ง เอ๊ย จอดนิ่ง อยู่ที่ใต้ต้นพิกุล แถวๆสี่แยกคณะมนุษย์ฯโน่น ”
“ ไหง เป็นงั้นละ แล้วเมื่อเช้าเกิดอะไรขึ้น แล้วแกมายังไง อย่าบอกว่าแกซ้อมวิ่ง เตรียมไปแข่งกีฬามหาวิทยาลัยมาอีกเหมือนกับคราวที่แล้วนะ ”
คราวที่แล้วก็คือ การที่หญิงสาวต้องpresent งานกลุ่มในตอนเช้า และก็ดันลืมเอกสารที่สำคัญจึงกลับไปเอาด้วยยังไม่ถึงเวลา แต่พอตอนกลับจากหอพักมา ปรากฏว่า ลุงซูแกก็ออกอาการเจ็บออดๆแอดๆกะทันหัน เครื่องดับไปเฉยเลย( ซะงั้น) หญิงสาวจึงต้องจอดรถไว้ ฝากความหวังไว้กลับต้นไม้ข้างทาง( ประจำ) แล้วก็ใช้วิธีการวิ่ง 1 x 800 เมตรลัดเลาะตามตึกคณะต่างๆมา แล้วก็มาทันpresent อย่างเฉียดฉิว แต่สภาพที่มาถึงนั้น โทรมสุดๆ....หน้าแดง(เพราะวิ่งมาร้อน)และมันเยิ้มยิ่งกว่าน้ำมันหมูอีกต่างหาก ชนิดที่ว่าแป้งยี่ห้อที่ทามาเมื่อเช้าเข้าข่ายล่อลวง เอ๊ย หลอกลวงผู้บริโภคเพราะบอกว่าควบคุมความมันได้อย่างน้อย 12 ชั่วโมงแต่นี่ไม่ทันครบชั่วโมงดีด้วยซ้ำ อย่างนี้มันน่าร้องเรียนนัก ส่วนผมเผ้าที่เซตมาอย่างดีในตอนเช้าก็กระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงอีกต่างหาก ทำเอาอาจารย์ต้องให้เวลาเจ้าตัวในการขัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อน
“ แต่...ดูไปดูมา แกก็ไม่โทรมเหมือนคราวที่แล้วนี่หว่า” พูดพลางใช้สายตาสำรวจเพื่อนสาว
“ อืม...คราวนี้ดีหน่อย มีราชรถมาส่งถึงหน้าตึก ” (ไม่บอกหรอกนะว่าบังคับแกมขู่ให้หมอนั่นมาส่ง )
“ เออ ...สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก ว่ามาดีกว่า ”
“ ก็มี อุบัติเหตุนิดหน่อยเองอ่ะ ” แล้วหญิงสาวก็ร่ายยาวถึงเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟัง
หลังจากที่ฟังหญิงสาวพูดอย่างเมามันในการใส่ไข่ เติมผงชูรส บวกกับ คนอร์(รสไก่) ไปแล้ว แบงค์ก็พูดขึ้นมา
“ สรุปแล้วแกจะให้เค้ารับผิดชอบ ทั้งๆที่เค้ายังไม่ทันจะชนแกงั้นเหรอ แถมเค้าอุตส่าห์มีน้ำใจ... ไม่สิ.... ชั้นว่าแกบังคับเค้าให้มาส่งอีกนั้นแหละ ชั้นว่าถ้าเป็นคนอื่นเค้าโวยวายใส่แกไปตั้งนานแล้ว”
“ อ้าว! นี่จะไม่เข้าข้างเพื่อนตัวเองหน่อยเหรอ”
“ อยากจะเข้าข้างอยู่หรอกนะ ถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนแกมานานนี่ แกน่ะ ปากไวอย่างร้ายกาจแถมดีไม่ดียังเอาไปตัดกระดาษซักรีม ยังตัดเข้าได้สบาย นี่คงไปวีนแหลกใส่เค้าด้วยสิ แต่หมอนั่นก็ดีแฮะ ไม่ว่าอะไรแกซักแอะ ...แต่ชั้นว่าพูดไม่ทันแกมากกว่าว่ะ จริงไหมเพื่อน”
หลังจากร่ายยาวจบแล้วก็หัวเราะให้หญิงสาวที่ขว้างค้อนอันใหญ่มา....ทำนองเกลียดคนรู้ทัน แล้วก็เดินสะบัดหน้าตรงไปยังลานจอดรถ
……………….
ที่ลานจอดรถหน้าตึก
“ แล้วเราจะไปเอาลุงซูที่รักของแกไปรักษาตอนไหน หืม ” พูดพลางเอากุญแจรถมอเตอร์ไซด์คันเก่งออกมาจากกระเป๋า
“ เอาเป็นว่า ทานข้าวเสร็จก่อนก็ได้ เพราะท่าทางแก ( เน้น... แกนั้นแหละนายแบงค์)คงต้องใช้พลังงานในการเข็นลุงซูไปร้านซ่อมอีกไกลโขเหมือนกัน ”
“ อ้าว รถแก แกทำไมไม่เข็นเอง ” ชายหนุ่มพูดเล่นๆแต่ตีหน้าตาย
“ แกนี่คง ไม่อยากมีชีวิตรอดไปกินข้าวใช่ไหม ” แล้วทำท่าจะเตรียมเงื้อกระเป๋าในมือ
“ โอ๋ แบงค์พูดเล่นแค่นี้ ขี้โมโหไปได้นะ วันนี้ท่าทางแกจะอารมณ์ผีสิงนะเนี่ย ... แบบผีเข้าผีออกไง ”
“ ไอ้คุณแบงค์ !” แล้วกำปั้นขนาดพอเหมาะก็ลงกลางหลังหนุ่มผู้โชคดีที่สุดในวันนี้อีกรอบ
ตุ๊บ!....
อั๊ก! …. ผลก็คือ ชายหนุ่มที่ท่าทางเหมือนกันโดนของหนักหล่นใส่หลังและบ่นออกมา
“ โอ้ย ...แกเล่นตัดกำลังกันนี่หว่าไอ้เปรียว จุกไปหมดเลยดูสิ แล้วงี้ชั้นจะผลาญเงินแกได้ไงซักเท่าไหร่นี่ แผนสูงนักนะ ” พูดพลางสตาร์ทรถ
“ หนอย ยังห่วงกินอีกนะแก แต่ก็ช่วยไม่ได้นิ แกอยากเปิดโอกาสทำไมล่ะ ” ว่าแล้วก็ขึ้นไปซ้อนท้ายรถ โดยไม่ได้สวมหมวกกันน็อกทั้งคู่ ....แบบว่ามี แต่ไม่เอามา... ถึงเอามาก็ไม่ใส่ ...เพราะไม่มีตำรวจมาไล่จับในมหาวิทยาลัยนี้อย่างแน่นอน( คือว่า มหาวิทยาลัยนี้มันอยู่ไกลจากตัวเมืองไม่มากไม่น้อยเกินไปแต่.... แถวนี้จะเรียก ชนบท ก็ได้ ดังนั้น ตำรวจจราจรในเมืองคงไม่ถ่อสังขารมาจับหมวกกันน็อกเล่นๆแถวนี้แน่ๆ)
...................................
ที่โรงอาหาร...
“ นี่ แบงค์ สนใจกินผัดไทยมะ ขอบอกว่าของร้าน 1 นี่ อร่อยมากเลยนะ ” หญิงสาวเอ่ยชวน
“ ไม่อ่ะ ตอนนี้ขอกินอะไรที่มันแก้จุกเสียด หัวโน และแก้ดวงซวยของชั้นก่อนได้ป่ะ ”
“ จะกินแล้ว ยังไม่จบเรื่องอีกเหรอ หรือว่าแกอยากจะได้ยาแก้อาการทั้งหลายแบบหยุดชะงักเลย จะเอามะ เดี๋ยวจัดให้ ” พูดพลางเงื้อช้อนส้อมที่ถืออยู่ขณะรอผัดไทยขึ้นมา
แต่ก่อนที่จะมีการฆาตกรรมเพื่อนหนุ่มหน้าร้านนั้น เสียงระฆังช่วยชีวิตชายหนุ่มก็ดังขึ้น
“ ผัดไทยได้แล้วจ้าหนู ” เสียงป้าแม่ค้าในร่างอันอุดมสมบูรณ์แบบ(เกินไป) โผล่หน้าออกมาแล้วส่งจานผัดไทยกุ้งสดให้หญิงสาวที่ท่าทางน่าจะโมโหหิว(ป้าแกคิดเองน่ะ)
“ ขอบคุณค่ะป้า แหม...ว่าแต่ว่าแถมกุ้งให้หนูบ้างรึเปล่าคะเนี่ย อุตส่าห์มาเป็นลูกค้าประจำร้านป้านะคะพักนี้ ... นี่คะเงิน ” พูดพลางส่งเงินให้คุณป้าแม่ค้า
“ จ้า...ป้าแถมให้ไปตั้ง 3 ตัวแน่ะ ” แกพูดแล้วยิ้มรับเงินมาจากหญิงสาว
“ แล้วแกจะทานอะไรล่ะแบงค์ นำไปสิจะได้ตามไปจ่ายเงินให้ ชั้นหิวจะแย่แล้ว ”
สรุปแล้วนายแบงค์ของเราก็ได้ ข้าวราดแกงร้านอร่อยพร้อมกับข้าวมันไก่อีกหนึ่งจาน ตามด้วยของหวานและไอศครีมอีกอย่างละ 1 ซึ่งทำเอาเพื่อนสาวมองเอ๊ามองเอา ( มองดูมันกินอย่างมีความสุขนะสิ ดูซิ! ของหวานกับไอศครีมก็อยากจะกินหรอกนะ.... ของโปรดทั้งนั้น.... แต่ว่าหลังจากเมื่อวานชั่งน้ำหนักดู ปรากฏว่า มันเพิ่มมาจากไหนไม่รู้จากเดือนที่แล้วตั้ง 3 กิโลแน่ะ เลยต้องตัดใจงดชั่วคราว)
หลังจากที่กวาดทุกอย่างที่ขวางหน้าลงกระเพาะของตนเองเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงได้เงยหน้ามาพูดกับเพื่อนที่นั่งมองตาปริบๆ( หึๆๆ รู้หรอกว่ามันอิจฉา) หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าจึงเอ่ยขึ้น
“ แกกินเสร็จแล้วใช่ไหม จะได้ไปเอาลุงซูกัน ชั้นเป็นห่วงลุงแกอ่ะ เดี๋ยวเกิดมีคนใจร้ายเอาแกไปแย่แน่ๆ ”
“ อ้าว ! แกก็จัดการล็อคลุงแกไม่ให้ไปไหนโดยไม่มีแม่หนูปุ๊กปิ๊กแล้วไม่ใช่เหรอ ” ชายหนุ่มพูดถึงตุ๊กตาเด็กผู้หญิงน่ารักที่ถูกผูกติดให้คอยรักษากุญแจรถกับกุญแจห้องพักของหญิงสาว
“ มันก็ใช่อ่ะ ”
“ งั้นแกก็สบายใจได้ถ้าตอนนี้แม่หนูปุ๊กปิ๊กยังอยู่กับแก....เว้นเสียแต่ว่า แกลืมแม่หนูน้อยให้ดูแลลุงซูอยู่ที่โน่นน่ะ ”
“ โธ่ ใครจะไปลืมแม่หนูน้อยที่น่ารักได้ล่ะ ก็อยู่ในกระเป๋านี่แหละ ” แล้วหญิงสาวก็ลงมือควานหาหนูปุ๊กปิ๊ก ของเธอ แต่...
“ เอ...อยู่ไหนจ๊ะเนี่ย ....อย่าเล่นซ่อนหากันดิ! ”
แบงค์ มองดูเพื่อนสาวที่กำลังลงมือควานหากุญแจอย่างจริงจังเข้าไปทุกที จนแทบจะเทของในกระเป๋าออกมาหมดอยู่แล้ว
“ เฮ้ย...ไม่มี ”
“ กระเป๋านี่ก็ไม่มี.....ไม่มี... ”
“ สรุป แกทำกุญแจหายไปใช่ไหม ” ชายหนุ่มสรุปให้เสร็จสรรพ หลังจากอดทนมองปฏิบัติการหากุญแจของเพื่อน จนคนหาใกล้บ้าเข้าไปเต็มทีแล้ว หญิงสาวจึงเงยหน้ามองเพื่อนแล้วยิ้มแบบคนที่ใกล้เข้า ICU ให้
“ ก็...ท่าทางจะเป็นอย่างนั้น ชั้นว่าชั้นเอาแม่หนูออกมาแล้วนะ จัดการล็อคลุงแกเรียบร้อยแล้วด้วย จริงๆนะ....แต่ว่าตอนนี้ยัยหนูที่น่ารักนี่หายไปไหนก็ไม่รู้แล้วอ่ะ แต่ไม่อยู่ที่รถอย่างแน่นอน...สาบานว่าจำได้ ส่วนหลังจากนั้น..... ม่ายรู้”
ส่งผลให้ชายหนุ่มส่ายหัวกับอาการของเพื่อน
“ จากการดูโหงวเฮ้งแล้วนะ ท่าทางแกไม่บอกเลยนะว่าวันนี้แกจะเจอแต่เรื่องโชคร้ายทั้งนั้น ”
“ ช่างมันเหอะ ไหนๆ ก็มีเรื่องซวยแต่เช้าแล้วนี่ เพิ่มเข้าไปอีกเรื่อง คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง คงไม่ทำให้ชั้นต้องถึงกับไปโรงพยาบาลหรอกน่ะ ” พูดปลอบใจตัวเอง
“เอาน่า...แกล็อครถแล้วก็ดีแล้วล่ะ ส่วนกุญแจ เดี๋ยวเราให้ช่างมาดูให้ก็ได้ ”ชายหนุ่มเห็นเพื่อนทำหน้าเจื่อนๆเข้าไปทุกที จึงแก้ไขสถานการณ์ให้ ซึ่งก็ได้ผล ทำให้หญิงสาวกลับมายิ้มออกเหมือนเดิม
“ งั้นเราไปกันเหอะ เดี๋ยวลุงแกรอนาน น้อยใจแย่ ” แล้วสองหนุ่มสาวเพื่อนรักก็พากันเก็บของ เตรียมตัวเดินออกไปจากโรงอาหารถ้าไม่มีเสียงทุ้ม ดังมาจากด้านหลังของหญิงสาว
“ คุณครับ...เดี๋ยวรอก่อนครับ ”
.........................................
บอกเล่าเก้าถึงสิบ
ตอนแรกกะว่าจะมาอัพให้ตอนเย็นๆ ค่ะ แต่ว่าเมื่อกี้พี่ที่ร้านยำ+ร้านนมโทรเรียกyamera ให้ไปช่วยงานตอนเย็น เพราะวันนี้เด็กเสริฟ์ขาดแคลนค่ะ yamera ก็เลยต้องไปทำหน้าที่สาวร้านยำค่ะ ส่วนตอนหน้าจะมาอัพประมาณวันศุกร์นี้นะคะ เพราะ มีสอบ 1 วิชา กับ 1 สัมมนา ค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น