ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : +*~*+ครั้งแรกที่ผมเจอเธอ+*~*+
ผมมักจะตื่นมารับอากาศที่แสนจะบริสุทธิ์ทุกๆเช้า///ไม่หรอกครับทว่าวันนี้ไม่ใช่วันเปิดเรียนวันแรก ปีนี้ผมย้ายโรงเรียนใหม่... ผมคิดว่ามักจะเกิดสิ่งดีๆและสิ่งใหม่ๆขึ้นเสมอในทุกๆเช้าของแต่ละวัน นั้นงัยกลิ่นโจ๊กไก่ร้อนๆมันโชยมาลากจมูกของผมแล้วครับ ฝีมือแม่ผมเอง เห็นทีจะต้องย้ายสันหลังอันแสนจะยาวเหยียดของผมออกจากเตียงนอนอันแสนนุ่มนี่ซักที
“อ๊าวงัยจ้าวเอก แม่ว่าจะไปปลุกอยู่พอดี”
“แม่ไม่ต้องปลุกหรอกครับ แค่กลิ่นโจ๊กของแม่ ก็เข้าไปลากผมออกจากที่นอนได้แล้วครับ”
“น้านนนดูมันพูดเข้า เห็นแก่กินจริงจรี๊งงงงไอลูกคนนี้”
ผมมักจะหยอกแม่เล่นเป็นประจำ เพราะรู้สึกว่าเวลาแม่ด่าดูน่ารักดี (กรรมของแม่แกจริงๆที่มีลูกอย่างแก -*-)
///วันนี้ผมออกจากบ้านอันเป็นที่กลบดานแต่เช้าเลย จะว่าไปไอเรานี่ก้อเบอร์ห้าเหมือนกัน ในใจก็คิด วันนี้จะต้องเก๊กหล่อเอาไว้ เป็นเด็กใหม่สาวๆที่นี่จะต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษแน่ๆ ^o^* แผนการร้ายกาฬจริงๆ (สงสารสาวๆที่นั่นแฮะ)
การรอรถคือสิ่งที่ผมเบื่อที่สุดให้ตายเหอะ แถมพอรถมารถก็แน่นเอี๊ยดอย่างกะปลากระป๋อง วันนี้ผมจึงตัดสินใจออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 เป็นงัยคิดไม่ถึงล่ะซิ 55+ ผมไม่คิดเลยว่าตัวเองจะหน้าตาดีแล้วแถมยังฉลาดอีก (-*- กรรมหลงตัวเองจริงจรี๊ง)
ผมเป็นคนไม่ชอบหลับบนรถ แต่วันนี้มันไม่ไหวจริงๆไม่รู้ว่าทำไม แต่คงไม่เป็นไรหรอกเพราะว่าผมนั่งเบาะเดี่ยว ไม่น่าจะรบกวนใคร
///ตุบป๊ะติเท้งงง!!!! ฝนก็ไม่ตกนี่นา แล้วไอเมือกๆเหนียวๆที่หล่นลงบนแก้มอันใสกริ๊งของผมนี่มันอะไร
ผมลืมตาขึ้นทันที ภาพตรงหน้าคือผู้หญิงคนหนึ่งยืนโหนรถ(จะว่าไปเธอน่ารักใช้ได้เลย) เธอทำน่าสลดแล้วยิ้มแหยๆให้ผม
“ขอโทษจริงๆนะค่ะ พอดีเมื่อกี้จามลืมปิดจมูกอ่ะค่ะ”
“เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ” เหมือนจะแมน แต่ในใจแทบจะร้องเมื่อได้รู้ว่าน้ำเหนียวๆเมือกๆนั่นคือ “น้ำมูก” ของเจ้าหล่อนอ่ะ ฮือ.....T_T
“เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะค่ะ” เธอเอาผ้าเช็ดหน้าสีหวานแหววของเธอเช็ดที่แก้มของผม
“ขอโทษจริงๆนะค่ะ”ผมได้แต่มองหน้าเธอ จะให้ผมว่าเธอเหรอ ผมว่าเธอไม่ลงหรอกครับ
//// “นี่ไอหนูสองคนอ่ะ รถหมดระยะแล้วนะ” กระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอก
ตุบป๊ะติเท้งงง!!! เวงจริงๆ ซวยโดนน้ำมูก แล้วยังนั่งรถเลยป้ายอีก ผมกับเธอเดินลงจากรถ ก็เพิ่งสังเกตนะครับว่าเธออยู่โรงเรียนเดียวกับผม
“อืมนี่ ฉันมีทางลัดไปโรงเรียนเรา สนใจมั้ย 5 นาทีก็ถึง”
“ครับ ครับ”
///เธอมองที่หน้าอกผม///
“อยู่ห้องอะไรเหรอ รุ่นเดียวกันนี่นา แต่ทำไมไม่เคยเห็นหน้านายเลยอ่ะ” “อืมเราเป็นเด็กใหม่อ่ะ”
“อ๋อที่แท้ก็เป็นเด็กใหม่นี่เอง”
ผมไม่ค่อยได้ชวนเธอพูดสักเท่าไหร่ ก็มัวแต่มองหน้าเธออย่างเดียวนั่นแหละ ดวงตาเธอช่างดูสดใสและหวานซึ้ง รอบยิ้มของเธอทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าถูกสะกดให้มองแต่หน้าเธออย่างเดียว โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอดให้ตายเหอะเธอน่ารักอย่าบอกใครเลย
“เอ่อ..เราชื่อเอกนะ”
“อืมเราชื่อฝ้าย ยินดีที่ได้รู้จักนะเอก”
แม้กระทั่งชื่อของเธอยังดังกังวานอยู่ในหูผมตั้งนานแหนะ (-*-! เป็นเอามากนะมันเนี่ย)
“เราอ่ะมักจะยืนหลับเลยป้ายอย่างงี้บ่อยๆอ่ะ เลยรู้ช่องทางดี อิอิ”
ผู้หญิงอะไรเบิ่นได้ใจจริงๆเลย (ใครมีเศษตังค์บ้างอ่ะ จะโทรไปบอกแม่ว่าเจอเนื้อคู่แล้ว@_@**)
“ฝ้าย”
“อืม”
“เราเป็นอะไรไม่รู้อ่ะ รู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ”
“เป็นเพราะน้ำมูกเรารึเปล่าอ่ะ ขอโทษนะ”
“ไม่ใช่อ่ะ แต่เพราะความรู้สึกที่ดีๆ เราเอาให้ฝ้ายไปหมดแล้ว”
ฝ้ายหัวเราะและมองหน้าผม มันทำให้ผมเขินนะที่ปล่อยมุขเสี่ยวๆออกมา แต่มันออกมาจากใจจริงๆนะถึงมันจะเสี่ยวก็เหอะ
“555+” ผมหัวเราะแก้เขิน
“จริงแล้วเราไม่เคยหลับบนรถเลยนะ วันนี้เป็นวันแรก”
“เหรอถ้าวันหลังหลับอีกก็มาทางนี้ได้นะ เป๊บเดียวเอง”
“ฝ้ายเขียนแผนที่ให้เราหน่อยได้ป๊าวอ่ะ”
“แผนที่ทางนี้อ่ะนะ”
“ปล่าวแผนที่ในหัวใจฝ้ายอ่ะ เราหลงอยู่นานแล้วเนี่ย”
“เอกนี่ตลกดีเน๊อะ”
ฝ้ายพูดไปยิ้มไป เออเน๊อะทำไมเราเสล่อหยอดมุขเสี่ยวๆให้ฝ้ายตลอดเลย *ก็เธอน่ารักนี่นา ชอบเวลาเธอยิ้มอ่ะน่ารักจัง @_@**
///ถึงโรงเรียนแระ แต่ดูเหมือนโรงเรียนจะเงียบพิกล เด็กนักเรียนซักคนก็ไม่มี เวงนี่มัน 8 โมงครึ่งแล้วนี่นา วันแรกก็สายซะแล้ว #_#!
“อืม..เอกอยู่ห้องไหนอ่ะ”
“เราอยู่ห้อง 17 อ่ะ”
“อืมเราอยู่ห้อง 5 นะ เดี๋ยวเอกต้องขึ้นไปชั้น 4 อ่ะ เราเรียนชั้น 3 ตึกนี้แหละ”
“ขอบคุณมากๆเลยนะฝ้าย”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ไปก่อนนะ”
โอ๊ย...มีเข็มกับได้มั้ย ใจจะขาดแล้ว (เวอร์ไปล่ะไอเอก) !! ผมก้มหน้าก้มตาเดินขึ้นชั้น 4 ต่อไป
“อ๊าวงัยจ้าวเอก แม่ว่าจะไปปลุกอยู่พอดี”
“แม่ไม่ต้องปลุกหรอกครับ แค่กลิ่นโจ๊กของแม่ ก็เข้าไปลากผมออกจากที่นอนได้แล้วครับ”
“น้านนนดูมันพูดเข้า เห็นแก่กินจริงจรี๊งงงงไอลูกคนนี้”
ผมมักจะหยอกแม่เล่นเป็นประจำ เพราะรู้สึกว่าเวลาแม่ด่าดูน่ารักดี (กรรมของแม่แกจริงๆที่มีลูกอย่างแก -*-)
///วันนี้ผมออกจากบ้านอันเป็นที่กลบดานแต่เช้าเลย จะว่าไปไอเรานี่ก้อเบอร์ห้าเหมือนกัน ในใจก็คิด วันนี้จะต้องเก๊กหล่อเอาไว้ เป็นเด็กใหม่สาวๆที่นี่จะต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษแน่ๆ ^o^* แผนการร้ายกาฬจริงๆ (สงสารสาวๆที่นั่นแฮะ)
การรอรถคือสิ่งที่ผมเบื่อที่สุดให้ตายเหอะ แถมพอรถมารถก็แน่นเอี๊ยดอย่างกะปลากระป๋อง วันนี้ผมจึงตัดสินใจออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 เป็นงัยคิดไม่ถึงล่ะซิ 55+ ผมไม่คิดเลยว่าตัวเองจะหน้าตาดีแล้วแถมยังฉลาดอีก (-*- กรรมหลงตัวเองจริงจรี๊ง)
ผมเป็นคนไม่ชอบหลับบนรถ แต่วันนี้มันไม่ไหวจริงๆไม่รู้ว่าทำไม แต่คงไม่เป็นไรหรอกเพราะว่าผมนั่งเบาะเดี่ยว ไม่น่าจะรบกวนใคร
///ตุบป๊ะติเท้งงง!!!! ฝนก็ไม่ตกนี่นา แล้วไอเมือกๆเหนียวๆที่หล่นลงบนแก้มอันใสกริ๊งของผมนี่มันอะไร
ผมลืมตาขึ้นทันที ภาพตรงหน้าคือผู้หญิงคนหนึ่งยืนโหนรถ(จะว่าไปเธอน่ารักใช้ได้เลย) เธอทำน่าสลดแล้วยิ้มแหยๆให้ผม
“ขอโทษจริงๆนะค่ะ พอดีเมื่อกี้จามลืมปิดจมูกอ่ะค่ะ”
“เอ่อ..ไม่เป็นไรครับ” เหมือนจะแมน แต่ในใจแทบจะร้องเมื่อได้รู้ว่าน้ำเหนียวๆเมือกๆนั่นคือ “น้ำมูก” ของเจ้าหล่อนอ่ะ ฮือ.....T_T
“เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะค่ะ” เธอเอาผ้าเช็ดหน้าสีหวานแหววของเธอเช็ดที่แก้มของผม
“ขอโทษจริงๆนะค่ะ”ผมได้แต่มองหน้าเธอ จะให้ผมว่าเธอเหรอ ผมว่าเธอไม่ลงหรอกครับ
//// “นี่ไอหนูสองคนอ่ะ รถหมดระยะแล้วนะ” กระเป๋ารถเมล์ตะโกนบอก
ตุบป๊ะติเท้งงง!!! เวงจริงๆ ซวยโดนน้ำมูก แล้วยังนั่งรถเลยป้ายอีก ผมกับเธอเดินลงจากรถ ก็เพิ่งสังเกตนะครับว่าเธออยู่โรงเรียนเดียวกับผม
“อืมนี่ ฉันมีทางลัดไปโรงเรียนเรา สนใจมั้ย 5 นาทีก็ถึง”
“ครับ ครับ”
///เธอมองที่หน้าอกผม///
“อยู่ห้องอะไรเหรอ รุ่นเดียวกันนี่นา แต่ทำไมไม่เคยเห็นหน้านายเลยอ่ะ” “อืมเราเป็นเด็กใหม่อ่ะ”
“อ๋อที่แท้ก็เป็นเด็กใหม่นี่เอง”
ผมไม่ค่อยได้ชวนเธอพูดสักเท่าไหร่ ก็มัวแต่มองหน้าเธออย่างเดียวนั่นแหละ ดวงตาเธอช่างดูสดใสและหวานซึ้ง รอบยิ้มของเธอทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าถูกสะกดให้มองแต่หน้าเธออย่างเดียว โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอดให้ตายเหอะเธอน่ารักอย่าบอกใครเลย
“เอ่อ..เราชื่อเอกนะ”
“อืมเราชื่อฝ้าย ยินดีที่ได้รู้จักนะเอก”
แม้กระทั่งชื่อของเธอยังดังกังวานอยู่ในหูผมตั้งนานแหนะ (-*-! เป็นเอามากนะมันเนี่ย)
“เราอ่ะมักจะยืนหลับเลยป้ายอย่างงี้บ่อยๆอ่ะ เลยรู้ช่องทางดี อิอิ”
ผู้หญิงอะไรเบิ่นได้ใจจริงๆเลย (ใครมีเศษตังค์บ้างอ่ะ จะโทรไปบอกแม่ว่าเจอเนื้อคู่แล้ว@_@**)
“ฝ้าย”
“อืม”
“เราเป็นอะไรไม่รู้อ่ะ รู้สึกไม่ดีเลยอ่ะ”
“เป็นเพราะน้ำมูกเรารึเปล่าอ่ะ ขอโทษนะ”
“ไม่ใช่อ่ะ แต่เพราะความรู้สึกที่ดีๆ เราเอาให้ฝ้ายไปหมดแล้ว”
ฝ้ายหัวเราะและมองหน้าผม มันทำให้ผมเขินนะที่ปล่อยมุขเสี่ยวๆออกมา แต่มันออกมาจากใจจริงๆนะถึงมันจะเสี่ยวก็เหอะ
“555+” ผมหัวเราะแก้เขิน
“จริงแล้วเราไม่เคยหลับบนรถเลยนะ วันนี้เป็นวันแรก”
“เหรอถ้าวันหลังหลับอีกก็มาทางนี้ได้นะ เป๊บเดียวเอง”
“ฝ้ายเขียนแผนที่ให้เราหน่อยได้ป๊าวอ่ะ”
“แผนที่ทางนี้อ่ะนะ”
“ปล่าวแผนที่ในหัวใจฝ้ายอ่ะ เราหลงอยู่นานแล้วเนี่ย”
“เอกนี่ตลกดีเน๊อะ”
ฝ้ายพูดไปยิ้มไป เออเน๊อะทำไมเราเสล่อหยอดมุขเสี่ยวๆให้ฝ้ายตลอดเลย *ก็เธอน่ารักนี่นา ชอบเวลาเธอยิ้มอ่ะน่ารักจัง @_@**
///ถึงโรงเรียนแระ แต่ดูเหมือนโรงเรียนจะเงียบพิกล เด็กนักเรียนซักคนก็ไม่มี เวงนี่มัน 8 โมงครึ่งแล้วนี่นา วันแรกก็สายซะแล้ว #_#!
“อืม..เอกอยู่ห้องไหนอ่ะ”
“เราอยู่ห้อง 17 อ่ะ”
“อืมเราอยู่ห้อง 5 นะ เดี๋ยวเอกต้องขึ้นไปชั้น 4 อ่ะ เราเรียนชั้น 3 ตึกนี้แหละ”
“ขอบคุณมากๆเลยนะฝ้าย”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ไปก่อนนะ”
โอ๊ย...มีเข็มกับได้มั้ย ใจจะขาดแล้ว (เวอร์ไปล่ะไอเอก) !! ผมก้มหน้าก้มตาเดินขึ้นชั้น 4 ต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น