หมี2ตัว

เนื้อเรื่อง

ที่ขั้วโลกเหนือยังมีหมีขาวอยู่สองตัว ( ความจริงมีมากกว่านั้น
แต่นิทานเรื่องนี้มีหมีมาเกี่ยวข้องแค่สองตัว )
หมีตัวผู้ชายชื่อว่า หมีบีโฮลเด้ Beholde
หมีตัวผู้หญิงชื่อว่า หมีอาเลนี่ Alene
หมีขั้วโลกสองตัวนี้เป็นแฟนกัน
 
หมีบีโฮลเด้เป็นหมีเข้มแข็งที่สามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้
ค่อนข้างจัดเป็นหมีรักสันโดษอยู่บ้าง
ส่วนหมีอาเลนี่เป็นหมีขี้เหงาแถมทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น
ส่วนใหญ่เธอมักจะพึ่งพาหมีบีโฮลเด้อยู่ตลอดเวลา
 
วันหนึ่งหมีอาเลนี่พูดขึ้นมาว่า
“แต่งงานกันเถอะนะ”
หมีบีโฮลเด้ไม่ยิ้มและไม่ตอบอะไร เพราะมัวแต่คิดในใจอยู่ว่า
เขาก็อยู่ของเขาตัวเดียวได้นี่นา แล้วทำไมจะต้องแต่งด้วย
หมีอาเลนี่อ้อนต่อว่า
“ชั้นชอบที่มีคุณคอยดูแลอยู่ตลอดเวลา คุณทำให้ชั้นมีความสุข”
ถ้าเป็นหมีหนุ่มตัวอื่นก็คงจะเป็นปลื้มไปแล้ว
ที่ได้ยินแฟนพูดยอกันแบบนี้ แต่หมีบีโฮลเด้เป็นหมีคิดมาก
เขาคิดว่าการดูแลคนรักได้เป็นแค่คุณสมบัติที่คนเป็นแฟนกันจะต้องมีเท่านั้น
แต่ไม่ใช่เหตุผลของการเลือกที่จะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเลย
 
วันรุ่งขึ้นหมีบีโฮลเด้หายไปจากบ้าน . . . แล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย !
 
หมีอาเลนี่ร้องไห้ตัดพ้อต่อว่าหมีบีโฮลเด้ว่า
ทำไมต้องทิ้งกันด้วย
ชั้นหาอาหารก็ไม่ค่อยเก่ง ทำอะไรก็ไม่ค่อยเป็น
แต่ก่อนก็ทำให้ชั้นมาตลอดแล้วจู่ๆก็มาทิ้งกันไปเฉยๆเลยเนี่ยนะ
หมีบีโฮลเด้ใจร้าย หมีบีโฮลเด้ใจร้ายที่สุด. .

 

และแล้วเวลาก็ผ่านไปหนึ่งปี
เป็นหนึ่งปีที่หมีขาวทั้งสองตัวได้เรียนรู้อะไรมากมาย

 

ในเวลานี้หมีอาเลนี่ไม่ใช่หมีหน่อมแน้มขี้เหงาตัวเดิม
ที่ทำอะไรไม่เป็นอีกแล้ว เธอเข้มแข็งขึ้นมาก
เธอรับรู้แล้วว่าการใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยตัวเองเป็นความรู้สึกที่ดีถึงเพียงไหน
และเมื่อหมีอาเลนี่สามารถดูแลตัวเองได้

 

นานเข้าเธอก็เริ่มเกิดความรู้สึกว่าอยากจะได้ดูแลคนที่เธอรักบ้าง
เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน และก็พลันพบว่า
เธอได้พลาดอะไรไปบ้างเมื่อตอนที่ยังมีหมีบีโฮลเด้อยู่ด้วย

 

เธอเอาแต่พึ่งพาหมีบีโฮลเด้ตลอด
จนตัวเธอเองไม่มีโอกาสได้ทำอะไรดีๆให้กับเขาบ้างเลย
เธอไม่เคยหาอาหารมาป้อนเขาบ้าง
เธอไม่เคยรับฟังปัญหาของเขา
เธอซบไหล่เขาตลอดเวลาแต่ไม่เคยให้ไหล่ของเธอเป็นที่พักพิงกับเขาเลย
ตอนนี้เธอรู้สึกแล้วว่าเธอสมควรโดนทิ้งจริงๆ . . .
 
ส่วนหมีบีโฮลเด้...
หมีบีโฮลเด้หลังจากที่หนีมาก็ไม่ได้ไปไหนไกล
เขาเฝ้าอยู่ข้างกายหมีอาเลนี่มาโดยตลอด
เขามักจะปลอมตัวเป็นเนินหิมะไปติดตามคอยดูแลเธออยู่อย่างเงียบๆเสมอๆ
โดยเฉพาะช่วงแรกๆที่หมีอาเลนี่ยังจับปลาไม่เป็น
 
หมีบีโฮลเด้ต้องคอยไปแอบจับปลาแล้วเอามาวางทิ้งไว้ที่ข้างๆหลุมน้ำแข็งให้
ด้วยความที่หมีอาเลนี่เป็นหมีหน่อมแน้ม
เธอก็เข้าใจว่าปลาคงจะหนาวเลยกระโดดขึ้นมานอนตากแดดเล่นล่ะมั๊ง
 
จนกระทั่งนานเข้า....
หมีอาเลนี่ก็สามารถดูแลตัวเองได้
และเธอก็ไม่ต้องการการดูแลอย่างลับๆจากเขาอีกต่อไป
นั่นทำให้หมีบีโฮลเด้มีเวลาเพลิดเพลินไปกับธรรมชาติ
ตามประสาหมีโสดไปวันๆ อย่างมีอิสระมากขึ้น
 
หมีบีโฮลเด้ไม่มีภาระอะไรให้ต้องห่วง ให้ต้องกังวล
เหมือนเช่นตอนที่ยังอยู่กับหมีอาเลนี่อีกแล้ว
แรกๆเขาก็สบายใจ
แต่พอนานเข้าเขาก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตเหมือนจะขาดอะไรบางอย่างไป
แค่ขาดอะไรบางอย่างไปยังไม่พอ
แต่กลับยังมีความเหงามาแทนที่อีกด้วย
 
และแล้วเขาก็เข้าใจความรู้สึกของหมีอาเลนี่ขึ้นมาในทันที
เขารับรู้แล้วว่าการมีใครสักคนคอยเฝ้าเคียงข้างอยู่ทุกเวลา
เป็นความรู้สึกที่ดีถึงเพียงไหน
ตอนนี้เขารู้สึกแล้วว่าเขาไม่น่าทิ้งเธอมาจริงๆ . .
 
และแล้วเมื่อวันสุดท้ายของฤดูร้อนก่อนที่จะถึง
ช่วงจำศีลอันแสนยาวนานในฤดูหนาวมาถึง
หมีอาเลนี่นั่งอยู่บนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่งข้างๆเนินหิมะ
แม้เธอจะเข้มแข็งและสามารถอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้แล้ว . . .
แต่เธอก็กลับมีน้ำตาไหลออกมา
 
“กลับมาหาชั้นเถอะนะ
ชั้นมีอะไรที่อยากจะชดเชยให้กับคุณมากมาย”
เธอพูดคนเดียวทั้งน้ำตา
 
“ผมก็ขอโทษ ต่อไปนี้ผมจะไม่ทิ้งคุณไปไหนอีกแล้ว”
หมีอาเลนี่ประหลาดใจที่มีเสียงตอบกลับมา
 
เนินหิมะข้างๆเธอเริ่มขยับ...
และก็ยืนขึ้นมากลายเป็นหมีบีโฮลเด้นี่เอง
 
หมีอาเลนี่ยิ้มทั้งน้ำตา
“แต่งงานกันเถอะนะ ชั้นอยากจะดูแลคุณ
ชั้นอยากจะทำให้คุณมีความสุข”
 
คราวนี้หมีบีโฮลเด้ก็ยังคงไม่ตอบอะไรเช่นเดิม
เขาเพียงแต่ยิ้ม . . .
และก็ใช้เพียงแค่รอยยิ้มนี้กับแววตาเท่านั้น
แทนคำตอบว่าตกลง
 
“หน้าหนาวปีนี้คุณกับผมมานอนจำศีลด้วยกันนะ”
มันจะต้องเป็นหน้าหนาวที่อบอุ่นและมีความสุขมากแน่ๆ
 
หมีอ่อนแอต้องการคนดูแล
ถ้าไม่รู้จักความสุขของการได้ดูแลคนอื่นบ้าง
มีแฟนไปก็กลายเป็นภาระแฟนเปล่าๆ
 
หมีเข้มแข็งที่ใช้ชีวิตเพียงลำพังได้
แต่ถ้าไม่รู้จักความอ้างว้างบ้าง ก็ไม่รู้จะมีความรักไปทำไม