รักนายนะ...ตาบ้าของฉัน

ลำดับตอนที่ #2 : วันที่สูญเสีย

"พี่ค่ะ พี่ต้องไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ"ฉันบอก
"ใกล้ถึงเวลาของพี่แล้วล่ะ"พี่เรนพูดเสียงอ่อนล้า
"ฮืออออออออออออออออออออออออออออออ"ฉัน
"ไม่ เรนต้องไม่เป็นอะไรเชื่อแดนนะ"พี่แดนปลอบ
"แดนอย่าปลอบเรนเลย เรนรู้ตัวเองดี ว่าเรนคงอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว เรนขออะไรแดนหน่อยนะ เรนขอฝากรองกับริวด้วยนะ เรนอยากให้แดนช่วยดูแลน้อง แล้วรองกับริวเชื่อฟังพี่แดนนะ"พี่เรน
"ค่ะ/ครับพี่"ฉันกับริวพูด
"ได้สิ ถ้าเรนขออะไรแดน แดนให้ได้เสมอ"พี่แดนบอก
"ตอนนี้เรนหมดห่วงแล้วล่ะ ทุกคนอยู่ต่อไปนานๆนะ อยู่เพื่อใช้ชีวิตแทนพี่ด้วย พี่รักทุกคนเสมอ พี่รักรอง รักริว และเรนก็รักแดนนะ รักมากเลย"เมื่อพี่พูดจบพี่ก็สิ้นลมหายใจทันที
"ฮืออออออพี่ พี่อย่าจากรองไปสิ รองอยากให้พี่อยู่อยากให้พี่ช่วยสอนการบ้านรองอีกฮืออออออออออออออออออออออออออออออออ"ฉันบอก
และเมื่อฉันหันไปมองคนอื่นๆ ทุกคนเสียใจไม่แพ้ฉันเลย แต่คนที่เสียใจที่สุดคงจะเป็น พี่แดน เพราะพี่แดนไม่เคยร้องไห้ให้ใคร นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็น ส่วนริวก็ร้องจนตาบวมเป็นลูกเลย
"พี่รอง พี่เรนจากเราไปแล้วฮืออออออ"ริวพูด
"ใช่ พี่เรนจากพวกเราไปแล้ว แต่พี่เรนจะคอยดูพวกเราอยู่เสมอ ตรงที่ไหนซักแห่ง พี่เชื่อนะ"ฉันบอก
"รองพูดถูก เรนจะคอยดูพวกเราอยู่เสมอ และต่อไปพี่จะคอยดูแลเรา 2 คนเอง"พี่แดนบอก
ฉัน รอง ค่ะอายุ 17 ปี อยู่ม.6 รร.สวัสดิรักษาศึกษา มีพี่น้อง 3คน คนแรกคือพี่เรน
พี่เรนอายุ 21 ปี อยู่ปี3 ม.ธรรมศาสตร์ ฉันเป็นคนกลาง ส่วนน้องชื่อริว อายุ 15 ปี อยู่ม.3 อยู่รร.สวัสดิรักษาศึกษาเหมือนกันฉัน  ส่วนพี่แดนเป็นแฟนพี่เรน อายุ 21 ปี อยู่ปี 3 ม.ธรรมศาสตร์ เหมือนกับพี่เรน พี่แดนมีน้องชาย1คน คือ ดัช อีตานี่ อายุ 18 ปี อยู่ม.6 อยู่รร.สวัสดิรักษาศึกษา อีตานี่เป็นประธานนักเรียน และเป็นนร.ที่เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆ เหมือนบอล บอลเป็นเพื่อนของดัชเป็นสารวัตรนักเรียน และเพื่อนสนิทของฉันคือ มิ้นต์ และ นันท์ นันท์เป็นคณะกรรมการนร.เหมือนกันอยู่ฝ่ายวิชาการ แต่ฉันกับมิ้นต์ไม่ได้เป็นอะไร ฉันอยู่ห้อง 606 มี มิ้นต์ นันท์ บอล และดัชอยู่ ฉันได้เป็นถึงหัวหน้าห้องเลยนะ และมิ้นต์ก็เป็นรอง ทุกคนคงสงสัยล่ะสิว่าทำไมพี่เรนถึงจากเราไป พี่เรนเป็นโรคหัวใจน่ะ และนี่เป็นระยะสุดท้าย ฉันคิดว่าพี่เรนคงรู้แล้วว่าตัวเองเป็น แต่ไม่ยอมบอกคนอื่น พี่เรนเป็นคนใจดี คอยช่วยเหลือผู้อื่นเสมอ แต่ทำไมถึงไปเร็วขนาดนี้นะ

"พี่รอง ตื่อนได้แล้วฮะ"ริวตะโกน

"แปปนึงนะ"ฉันบอก

"ไม่ได้นะ จะ 7.15แล้วนะ"

"เหรอ ไปแล้ว ไปแล้ว"

กว่าจะเสร็จก็ 7.25 ฉันกับริวไปโรงเรียนโดยใจที่ไม่ค่อยดีเท่าไร นี่ก็ผ่านวันที่พี่เรนเสียมา5วัน ฉันกับริวยังทำใจไม่ได้เลย พอกลับมาบ้านเรา 2 คนก็จะมานั่งที่โต๊ะกินข้าวแล้วร้องไห้เป็นประจำ พอมาถึงโรงเรียนเราก็รีบไปเข้าแถวทันที

"นี่ ยัยรองแกหน้าซีดเหมือนผีเข้าไปทุกวันแล้วนะ"ยัยนันท์พูด

"ช่างมันสิ ฉันไม่สน"ฉันบอก

"แล้วทำไมวันนี้รองมาสายล่ะ"มิ้นต์ถาม

"ก็เราตื่นสายน่ะสิ ริวปลุกเลยตื่น"ฉันบอก เราเดินคุยกันจนมาถึงที่ห้อง

พวกฉันเดินมานั่งที่ พวกเรานั่งแถวที่ 3 ฉันนี่งริมซ้าย มิ้นต์นั่งกลาง นันท์ริมขวา นันท์คงอิจฉาที่ฉันได้นั่งใกล้บอล อิอิ 2คนนี้เป็นแฟนกันน่ะ และคนที่นั่งข้างบอลคือ ดัช สงสัยไหมว่าฉันชอบใคร ฉันรู้ว่าคุณรู้จัก ฉันบอกก็ได้คนๆนั้นคือ........

เม้นด้วยนะ อิอิ  ค่อยมาต่อ แต่ทั้งอาทิตย์คงจะไม่ได้มาอัพนะ เพราะ อีกอาทิตย์ก็สอบแล้ว