สายไปใช่ไหม

เนื้อเรื่อง

"ทำไม ทำไมแกจะไปแกไม่บอกฉัน แล้วฉันจะตามแกทันหรือเปล่า"เด็กหนุ่มไว18ปีกล่าวขึ้นกับตัวเองขณะนั่งรถยังสนามบิน

เรื่องมันมีอยู่ว่า..........
 
"แกจะไปเรียนที่ไหนเหรอ ถ้าจบจากที่นี่"ผมถามเพื่อนสนิท
"แล้วทำไมแกถึงถามล่ะไอเบส"เพื่อนสาวถามเบส
"ก็นี่อีกเดือนกว่าพวกเราก็จะเรียนจบจากที่นี่แล้วไปเรียนต่อที่อื่นแล้วไง"เบสตอบ
"ก็จริงนะ ฉันคงไปอยู่กับแกมั้งเบส"เพื่อนสาวตอบ
"เหรอ ไอหนึ่งแกจะไปเรียนต่อที่เดียวกับฉันเหรอ"ฉัน
"อื้ม"น้ำหนึ่งเพื่อนสนิทของผมตอบ

ตอนนั้นเราเรียนกันอยู่ที่ม.6ของโรงเรียนแห่งหนึ่งที่กรุงเทพมหานคร ผม เบส  อายุ 18 ปี สูง 181 ซม. สนิมกับน้ำหนึ่ง ยัยนี่อายุ 18 ปีเท่ากับผม แต่ยัยนี่เตี้ยมากเลย มันสูงแค่ 160 ซม.เอง มันเข้าใจผมทุกๆเรื่องตลอดมา เรารู้จักกันตอน ม.4 ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาเราแทบจะไม่ทะเลาะกันเลย แต่เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ

ตอนนั้นผมกับไอหนึ่งเดินไปขึ้นรถหน้าโรงเรียน

"พี่เบสค่ะ หนูชอบพี่ค่ะ"เด็กสาวคนหนึ่งตอบ

"เอ่อออ น้องครับคือว่า......"ผม

"ไม่เป็นไรค่ะ ฝนค่อยมาถามพี่อีกก็ได้ค่ะ แต่ฝนชอบพี่จริงๆนะ"น้องฝน

"ขอบคุณค่ะน้อง ที่ชอบเพื่อนพี่ แต่พี่กับเพื่อนขอตัวนะค่ะ"ยัยหนึ่ง

แล้วผมกับหนึ่งก็เดินหนีออกมาจากน้องฝน

"ขอบใจแกมากว่ะ "ผม

"ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แกเหอะ คิดไงกับน้องเค้าว่ะ แต่ฉันไม่ค่อยถูกกับน้องเค้าเลยว่ะ"ฉัน

"ก็น้องเค้าก็น่ารักดี ฉันว่าฉันจะลองคบกับน้องเค้าว่ะ "ผม

"แต่ฉันไม่เห็นด้วยนะ แต่ก็แล้วแต่แก"ฉัน

แล้ววันนั้นผมก็กลับไปคิดที่บ้านเรื่องน้องเค้าจนคิดได้ว่า ผมจะลองคบกับน้องเค้าดู

***รุ่งขึ้น***
"หวัดดีเบส เป็นไงคิดแล้วยัง"หนึ่งถาม
"คิดแล้ว ฉันจะ......"ผม
"ไอเบส มีคนมาหา"ไอซันหัวหน้าห้องผมตะโกนเรียก ไอซันมันชอบไอหนึ่งมาก แต่ไอหนึ่งไม่มีท่าทีว่าจะถูกใจเลย และผมก็เป็นคนคัดค้านด้วย
"เออ แปปนึงนะหนึ่ง"ผม
แล้วผมก็เดินมาหน้าห้อง อ้าวน้องฝนคนเมื่อวานนี่
"ดีค่ะพี่เบส"ฝน
"ดีครับน้องฝน"ผม
"พี่คิดแล้วยังค่ะ เรื่องนั้นแต่ฝนชอบพี่จริงๆนะค่ะ ชอบมาตั้งนานแล้วเรามาเป็นแฟนกันเถอะนะค่ะ"ฝน
"อย่านะไอเบส!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"หนึ่ง
"ไมล่ะว่ะ"ผม
"ฉันบอกว่าไม่ ฉันไม่ถูกชะตากับน้องเค้าเลย แกอย่าคบเลย เชื่อชั้นนะ เรื่องซันฉันยังเชื่อแกเลย แกเชื่อฉันซักครั้งไม่ได้เหรอ"หนึ่ง
"แล้วพี่มาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะค่ะ"ฝน
"พี่เป็นเพื่อนสนิทมันนะค่ะน้อง"หนึ่ง
"แต่หนูชอบพี่เค้า"ฝน
"ไม่ได้"หนึ่ง
"ทำไมค่ะ"ฝน
"ไม่ได้"หนึ่ง
"ทำไมค่ะ"ฝน
"หยุด พอได้แล้ว น้องฝน พี่ตกลงจะคบกับน้องครับ"ผม

และนี่เป็นคำพูดที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น

"ไมแกไม่เชื่อชั้น"หนึ่ง
"มันชีวิตชั้นนะ ไม่ใช่ของแก"ผม
"เออฉันรู้ แต่แกน่ะ ควรจะเชื่อฉันนะ ฉันเป็นเพื่อนแกนะ"หนึ่ง
"เพื่อนกับแฟนมันคนละเรื่อง"ผม
"ก็ได้ เราก็ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกันและกันอีก ตกลงไหม"หนึ่ง
"ได้ตกลง"ผม
"น้ำหนึ่งครับ มาช่วยสอนผมทำงานนี้หน่อยสอครับ"ไอซันเรียกหนึ่ง
"ได้สิซัน"หนึ่ง
"ไม่ได้นะแก แกต้องไม่ยุ่งกับซัน"ผม
"มันเรื่องของฉัน แกไม่เกี่ยวซะหน่อย"หนึ่ง

และหลังจากนั้น ผมกับหนึ่งเราเหมือนอยู่กันคนละโลกเลยครับ เพระเราไม่สามารถก้าวล้ำเส้นที่ผมเป็นคนขีดไว้ได้ ผมในตอนนั้นไม่รู้เรื่องของหนึ่งเลยจนมีคนมาบอก

"นี่เบส นายกับน้ำหนึ่งแข่งกันหวานเหรอไงว่ะ"ไอชายถามผม
"อะไรว่ะ แกพูดอะไร ไอหนึ่งเหรอ"ผม
"ใช่ ก็หนึ่งกับซันไงเป็นแฟนกันได้อาทิตย์นึงแล้ว"ชาย
ว่าไงนะ หนึ่งกับซันเป็นแฟนกันเหรอ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ก่อนหนึ่งมันเคยคิดจะลองเป็นแฟนหับซันแต่ผมห้ามไว้มันเลยไม่ตกลงตอนไอซันมาขอ แต่ก่อนมันเชื่อผมทุกคำพูด แต่ตอนนี้หน้าผมมันแทบจะไม่อยากมองด้วยซ้ำ

แล้วตอนนั้นก็เป็นวันที่ผมสอบเสร็จ ไอซันมาหาผมที่บ้าน

"มาหาฉันมีอะไรเหรอ"ผม

"ก็แค่อยากให้นายพาหนึ่งไปเที่ยวหน่อยน่ะ ก่อนที่หนึ่งจะไปเที่ยวที่อังกฤษ"ซัน

"ไอหนึ่งจะไปเที่ยวอังกฤษเหรอ ดีแล้ว ฉันว่าฉันคงจะไม่ต้องพามันไปแล้วล่ะ เพราะมันไปตั้งต่างประเทศนิ"ผม

"พาหนึ่งไปเถอะนะ"ซัน

"ไม่พาไป ฉันไปล่ะ"ผม

แล้วผมก็เดินขึ้นบ้านทิ้งให้ซันยืนอยู่ที่หน้าบ้านผม

วันต่อมาผมกับฝนเราไปเที่ยวกันครับ เราไปเที่ยวกันหลายวันเลย จนเมื่อวานนี้ ผมพาฝนไปกินข้าวด้วยกัน แล้วผมก็เจอหนึ่งกับซัน ไอซันมันคิดอะไรของมันทั้งๆที่มันก็พาหนึ่งไปเที่ยวได้ แต่มันมาขอให้ผมพาไป
"หวัดดีค่ะ พี่ซัน พี่หนึ่ง"ฝนทัก
"ดีครับน้องฝน"ซัน
"ดีค่ะน้องฝนรักกันดีดีนะ"หนึ่ง
"ค่ะ พี่ดูซีดจังเลยนะค่ะ เหมือนคนป่วยเลย"ฝน
"ไม่หรอกฝน คนอย่างไอหนึ่งมันทึกจะตาย เราไปกันเถอะ"ผม
"เบส ฉันขอคุยกับนายหน่อยนะ แปปนึง"หนึ่ง
"ก็ได้ งั้นฝนไปรอพี่ที่โต๊ะนะ"ผม
"ค่ะ"ฝน
"งั้นซันไปรบกวนนะ"ซัน
"อื้ม ขอบคุณนะซัน"หนึ่งพูดแล้วยิ้มกับซัน
"คือว่าเบส ฉันมีเรื่องจะถามนายน่ะ"หนึ่ง
"ว่ามาสิ"ผม
"คือว่า มีเพื่อนชายหญิงคู่นึงนะเค้าเป็นเพื่อนแต่มีเรื่องเกิดขึ้นทำให้ทั้งคู่ต้องห่างเหินกัน ฝ่ายหญิงน่ะป่วยอยู่แต่ฝ่ายชายไม่รู้ แล้วฝ่ายหญิงก็จากฝ่ายชายไป ฝ่ายชายไม่รู้เรื่องแล้วต่อมาอีก15ปีฝ่ายชายจึงรู้เรื่องทั้งหมด ถ้านายเป็นผู้ชายคนนั้นนายจะทำยังไง"หนึ่งถามผม
"ฉันเหรอ คงจะโทษตัวเองมั้งทีไม่ได้ดูแล"ผม
"แล้วถ้าฝ่ายหญิงเขียนจดหมายทิ้งไว้ว่าให้ลืมเธอไปซะ ลืมไปเลยว่าเคยรู้จักกัน และเหมือนเป็นคนแปลกหน้า นายจะทำยังไง"หนึ่ง
"ฉันคงทำตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอก"ผม
"อื้ม ดีแล้วล่ะ ถ้าฉันขอให้นายเชื่อฉันสักครั้งได้ไหม"หนึ่ง
"ได้สิ"ผม
"พรุ่งนี้ฉันจะขอนายนะ แล้วนายต้องทำให้ได้ นี่ฉันให้นะ มันเป็นตุ๊กตาตัวโปรดของฉันฉันให้นะ"หนึ่ง
"อื้ม ขอบใจ"ผม
"ฉันขอให้นายรักกันกับฝนให้มากๆ อย่ากังวลอะไรทั้งสิ้น ฉันเชื่อว่านายต้องเป็นสามีที่ดีได้"หนึ่ง
"ขอบใจนะ ฉันไปและนะ บาย"ผม
"บาย"หนึ่ง

และวันนี้คือวันที่หนึ่งจะขอผม วันนี้วันที่ 18 พ.ย.2549 ซันมาหาผมแต่เช้า
"ว่าไงซันมาแต่เข้าเลยนะ "ผม
"อื้ม นายลากับหนึ่งแล้วสินะ "ซัน
"อื้ม"ผม
"นี่ ไดอารี่ของหนึ่งๆเค้าฝากมาให้นายน่ะ"ซัน
"อื้ม"ผม
"หนึ่งเค้าคงจะหายนะ เค้าต้องหายสินะ"ซัน
"หายเหรอ หนึ่งมันเป็นอะไร"ผม
"อ่าว หนึ่งเป็นโรคหัวใจ นายไม่รู้เหรอ"ซัน
"โรคหัวใจเหรอ ฉันไม่รู้"ผม
"ที่หนึ่งไปอังกฤษก็เพราะ จะไปรักษาตัวไง"ซัน
ไม่รู้นี่ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อนสนิทเลยเหรอเนี่ย
"เครื่องออกเวลาเท่าไร "ผม
"10.00น."ซัน
"ตอนนี้9.30น.แล้ว พาฉันไปที่สนามบินหน่อย"ผม
"แต่มันไม่ทันหรอก"ซัน
"พาฉันไปเดี๋ยวนี้เลย!!!!!!!!!!!"ผม
ในรถ
"ทำไม ทำไมแกจะไปแกไม่บอกฉัน แล้วฉันจะตามแกทันหรือเปล่า"ผมพูดกับตัวเอง มันจะเกิดเรื่องมหัศจรรย์กับผมหรือเปล่าเหมือนในหนังหรือไม่
ตอนนี้ผมถึงสนามบินแล้ว ผมวิ่งเข้ามาในสนามบินเป็นเวลาเดียวกับใครบางคนกำลังเดินออกไปจากที่แห่งนี้เช่นกัน
/อยากให้เธอลืมฉัน จะได้ไม่เสียใจถ้าเธอลืมฉัน/
"หนึ่งแกอยู่ไหน"ผม
"ฉันเหรอที่บ้านไง"หนึ่ง
"แกอย่ามาหลอก แกเป็นโรคหัวใจและตอนนี้แกก็จะไปอังกฤษด้วย"ผม
"ใครบอกแก"หนึ่ง
"ทำไมแกไม่บอกชั้น ออกมาหาชั้นหน่อย"ผม
"ไม่ได้ ฉันไปหานายไม่ได้หรอกนะ เพราะฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเจอนายเมื่อวานเป็นครั้งสุดท้าย"หนึ่ง
"ทำไมแกต้องทำแบบนี้ด้วย"ผม
"มันเป็นการดีสำหรับฉันและแก แกน่ะรักฉันแบบเพื่อนธรรมดา แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่"หนึ่ง
"........."ผม
"ฉันรักแกนะไอเบส ได้ยินไหม น้ำหนึ่งรักเบสน่ะ"หนึ่ง
"อื้ม  แต่ฉันคงรักแกมากกว่าเพื่อนไม่ได้ ขอโทษนะ"ผม
"ฉันรู้ว่านายคิดกับชั้นแค่ไหน"หนึ่ง
"แกน่ะใจร้ายมากนะ"ผม
"ไม่ใช่ชั้นที่ใจร้ายแต่แก แกต่างหากล่ะที่ใจร้าย แกขโมยใจฉันไป และแกยังมาเอามิตรภาพของฉันไปอีก แต่ช่างมันเหอะ แต่แกจำได้หรือเปล่าเรื่องที่ฉันจะขอแกวันนี้"หนึ่ง
"จำได้สิ ว่ามาเลย"ผม
"ฉันอยากให้แกลืมฉันไปให้หมด ลบไปจากความทรงจำได้ยิ่งดี เพราะฉันก็จะทำอย่างนั้นเหมือนกัน แล้วถ้าเจอกันก็ทำเป็นไม่รู้จักกันนะหรือไม่ก็วิ่งหนีฉันไปเลยนะ แต่เราคงจะไม่เจอกันอีกแน่นอน"หนึ่ง
"ทำไมล่ะ ทำไมฉันต้องลืมแก และทำไมเราจะไม่เจอกันอีก"ผม
"ก็เพราะว่าฉันจะไม่รักษาโรคหัวใจยังไงล่ะ เราเลยเจอกันไม่ได้อีก แล้วเรื่องที่แกต้องลืมก็เพราะว่า ถ้าแกยังจำเพื่อนคนนี้ได้แกก็ต้องเจ็บปวดอีกแน่ๆ แต่ฉันไม่อยู่แล้วฉันจึงไม่เจ็บปวด เพราะงั้นเรื่องที่เกี่ยวกับชั้นทุกเรื่องจงลืมมันไปซะแล้วเริ่มชีวิตใหม่ของนายกับน้องฝนซะนะ ฉันต้องวางแล้วล่ะ ลาก่อนนะเพื่อนที่ดีของฉันและคนที่ฉันรักที่สุด เราอย่าเจอกันอีกนะ แล้วฉันจะคอยมองมาหาแกถึงแม้แกจะไม่เต็มใจก็ตาม ฝากบอกซันด้วยนะว่าฉันขอบคุณมาก ขอบคุณมากจริงๆ ลาก่อนนะเบส ลาก่อน"หนึ่ง  แล้วโทรศัพท์ก็ตัดไป

ผมยืนนิ่งอยู่สักพักน้ำตาก็ไหล นี่ผมเสียเพื่อนที่รักที่สุดของผมแล้วเหรอ ทำไม ทำไมต้องเป็นผมกับหนึ่งทำไม แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปหนึ่คงจะทุกข์มากแน่ๆ ฉันขอโทษนะหนึ่ง ขอโทษจริงๆนะหนึ่ง ฉันขออวยพรให้แกมีความสุขมากๆนะ     ลาก่อนเพื่อนรัก

**********************************************


เม้นด้วยนะ แล้วเมย์จะมาเขียนตอนที่น้ำหนึ่งบรรยายให้ บายค่ะ
**********************************************