ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บ้านหลังที่3
  ปัจจุบัน
    \"องค์หญิงแห่งความมืดอากิระ...กลับไปกับข้า\" คีริสเรียกอากิระเต็มยศ
    \"จะต้องให้ย้ำอีกซักเท่าไหร่ล่ะถึงจะเข้าใจ...ข้าไม่ได้เป็นลูกของราชาแห่งความมืดอีกต่อไปแล้ว\" อากิระบอกอย่างเสียงเย็น
    \"แต่ถ้าท่านยอมกลับไป..ข้าอาจจะยอมบอกข้อมูลของ....ใครบางคนที่ท่านอยากฆ่าให้ท่านได้นะ\" คีริสหาข้อแลกเปลี่ยน
    \"ไม่เป็นไร...ข้าหาเองได้...เจ้ากลับไปบอกราชาแห่งความมืดซะ...ว่าข้าอาจจะไม่กลับจนกว่าข้าจะสะสางเรื่องทั้งหมดนี้ได้\"อากิระหันหลัง
ให้คีริสแล้วจูงมือชีนะเดินจากไป
   
    หลังจากวันนั้น 1 อาทิตย์
    \"นี่อากิระต่อไปจะไปไหนเหรอ...ทำไมรีบออกไปจัง\" ชีนะถามเมื่อเห็นเพื่องของเธอเดินออกไปจากห้องเรียนเมื่อหมดคาบ
    \"กลับบ้าน...วันนี้มีธุระนิดหน่อย...เธอก็ต้องไปด้วย\" อากิระเอ่ยแล้วก็จูงมือเดินออกจากโรงเรียนไปโดยมีสายตาที่เยือกเย็นมอง
ตามอย่างรอคอยจากเบื้องบน
    \"นี่...อากิระ...ไหนว่าเธออยู่ไนอาพาร์ทเม้นแถวนี้ไง....\" ชีนะถามเมื่อเห็นอากิระพาไปที่ที่ไม่คุนตา
    \"นั่นมันก่อนที่เธอจะรู้จักตัวจริงของชั้นไม่ใช่เหรอ\" อากิระถาม
    \"แล้วตามจริงบ้านเธออยู่ไหนล่ะ\"ชีนะถามอย่างเป็นห่วงเพระแถวนี้เริ่มไม่คุนตา
    \"ถึงแล้วล่ะ\" อากิระมาหยุดอยู่หน้าสวนแห่งนึงมันสวยมากแต่ไม่มีตัวบ้าน...และน่าจะเป็นส่วนตัว
    \"เข้าไปกัน\" อากิระเอ่ยชวนด้วยสีหน้าที่ทุกคนคงรู้เมื่อเห็นชีนะยืนนิ่ง
    \"ไม่เห็นมีตัวบ้านเลย\" สวนนี้สวยที่สุดเท่าที่เคยเจอมา...แต่...ไม่มีตัวบ้านมีแต่ต้นไม้ใหญ่อยู่กลางสวน..
    \"นี่ล่ะตัวบ้าน\" อากิระเดินไปหยุดอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่กลางสวน
    \"หา?...นี่อ่ะนะ\"ชีนะอึ้ง
    \"เซเร!\" อากิระพูดแค่ 2 คำก็มีบันไดลิงหล่นลงมาจากข้างบน
    \"ไปเถอะ\" อากิระเอ่ยชวนเมื่อชีนะอึ้งอีกแล้ว
    \"อยู่ในตัวต้นไม้เหรอ\"ชีนะเปรยออกมาเบาๆ \"เปล่าหรอกมีอยู่ที่ใต้ดินด้วย...แต่ว่าใหญ่มากเลยล่ะ\" อากิระอธิบายก่อนจะเสกของว่างและ
น้ำหวานออกมา
    \"อยากเข้าไปดูข้างในมั้ย\" อากิระถามเมื่อเห็นชีนะสอดส่องไปรอบๆบ้านด้วยความอยากรู้อยากเห็น
    \"อยากสิ!...มากเลยด้วย\" ชีนะพยักหน้าพร้อมยิ้ม
    \"อืมเดี๋ยวจะพาไปดูก็แล้วกัน\"
    \"เอ่อ...แล้วจะลงไปยังไงล่ะ\"ชีนะเห็นช่องโหว่ลงไปในลำต้นของต้นไม่ใหญ่ท่าจะลึกหน้าดู
    \"คาถาเดิม...เซเร!\" พูดจบก็มีบันไดยื่นออกมาเป็นคั่นๆลงไปยังชั้นข้างล่าง
    \"แล้วชั้นพูดบ้างได้มั้ย...\" ชีนะถามาอยากลองม๊ากมาก
    \"ก็มีแค่เธอกับบชั้นที่พูดได้\" อากิระตอบ
    อากิระพาชีนะไปดูในตัวบ้าน...ข้างล่างทั้งใหญ่และเย็นแถมยังตกแต่งดีซะด้วย
    \"บ้านสวยเป็นบ้าเลย....นี่...อากิระ...อยากได้มั่งง่ะ\" ชีนะถามอย่างเกรงๆ
    \"ก็ได้นะ...แต่จะเอาที่ไหนล่ะ...\"อากิระพูดไปจิบนำหวานไป
    \"ก็เอาแบบที่มีทางเชื่อมกับบ้านของอากิระอ่ะ...\"ชีนะทำหน้าอ้อน
    \"แค่เรื่องเดียวนะ.....ครั้งหน้าชั้นไม่ให้แล้ว\" อากิระก็ยังเย็นชาไร้ความรู้สึกอยู่ดี
    \"ขอบใจนะอากิระ....เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย\"พูดจบก็กระโจนกอดอากิระที่ยังหน้าเฉยอยู่
    พอแกะตัวชีนะออกได้แล้วก็ท่องคาถายาวปรื๋อและรวดเร็ว.....แล้วก็มีทางเชื่อมต่อไปอีกที่มุมห้อง
    \"นั้นน่ะบ้านเธอแล้วแวะมาอยู่บ่อยๆนะ\" ถึงแม้จะอยากยิ้มให้แค่ไหน...แต่ก็แสดงออกมาไม่ได้
    \"มาอยู่เลยไม่ได้เหรอ\"ชีนะขอร้อง
    \"ได้...แต่พ่อแม่เธอจะไม่ว่าอะไรเหรอ\" อากิระถามและสังเกตได้ว่าสีหน้าของเพื่อนหม่นลง
    \"ชั้นไม่มีพ่อแม่...ชั้นอิจฉาเธอนะอากิระที่เธอไม่มีแม่แล้วยังยืนหยัดตัวขึ้นสู้ได้\" ชีนะน้ำตาคลอ
    ไม่เป็นไร.....ต่อไปเราจะเข้มแข็งโดยที่ไม่ต้องพึ่งใคร
    \"องค์หญิงแห่งความมืดอากิระ...กลับไปกับข้า\" คีริสเรียกอากิระเต็มยศ
    \"จะต้องให้ย้ำอีกซักเท่าไหร่ล่ะถึงจะเข้าใจ...ข้าไม่ได้เป็นลูกของราชาแห่งความมืดอีกต่อไปแล้ว\" อากิระบอกอย่างเสียงเย็น
    \"แต่ถ้าท่านยอมกลับไป..ข้าอาจจะยอมบอกข้อมูลของ....ใครบางคนที่ท่านอยากฆ่าให้ท่านได้นะ\" คีริสหาข้อแลกเปลี่ยน
    \"ไม่เป็นไร...ข้าหาเองได้...เจ้ากลับไปบอกราชาแห่งความมืดซะ...ว่าข้าอาจจะไม่กลับจนกว่าข้าจะสะสางเรื่องทั้งหมดนี้ได้\"อากิระหันหลัง
ให้คีริสแล้วจูงมือชีนะเดินจากไป
   
    หลังจากวันนั้น 1 อาทิตย์
    \"นี่อากิระต่อไปจะไปไหนเหรอ...ทำไมรีบออกไปจัง\" ชีนะถามเมื่อเห็นเพื่องของเธอเดินออกไปจากห้องเรียนเมื่อหมดคาบ
    \"กลับบ้าน...วันนี้มีธุระนิดหน่อย...เธอก็ต้องไปด้วย\" อากิระเอ่ยแล้วก็จูงมือเดินออกจากโรงเรียนไปโดยมีสายตาที่เยือกเย็นมอง
ตามอย่างรอคอยจากเบื้องบน
    \"นี่...อากิระ...ไหนว่าเธออยู่ไนอาพาร์ทเม้นแถวนี้ไง....\" ชีนะถามเมื่อเห็นอากิระพาไปที่ที่ไม่คุนตา
    \"นั่นมันก่อนที่เธอจะรู้จักตัวจริงของชั้นไม่ใช่เหรอ\" อากิระถาม
    \"แล้วตามจริงบ้านเธออยู่ไหนล่ะ\"ชีนะถามอย่างเป็นห่วงเพระแถวนี้เริ่มไม่คุนตา
    \"ถึงแล้วล่ะ\" อากิระมาหยุดอยู่หน้าสวนแห่งนึงมันสวยมากแต่ไม่มีตัวบ้าน...และน่าจะเป็นส่วนตัว
    \"เข้าไปกัน\" อากิระเอ่ยชวนด้วยสีหน้าที่ทุกคนคงรู้เมื่อเห็นชีนะยืนนิ่ง
    \"ไม่เห็นมีตัวบ้านเลย\" สวนนี้สวยที่สุดเท่าที่เคยเจอมา...แต่...ไม่มีตัวบ้านมีแต่ต้นไม้ใหญ่อยู่กลางสวน..
    \"นี่ล่ะตัวบ้าน\" อากิระเดินไปหยุดอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่กลางสวน
    \"หา?...นี่อ่ะนะ\"ชีนะอึ้ง
    \"เซเร!\" อากิระพูดแค่ 2 คำก็มีบันไดลิงหล่นลงมาจากข้างบน
    \"ไปเถอะ\" อากิระเอ่ยชวนเมื่อชีนะอึ้งอีกแล้ว
    \"อยู่ในตัวต้นไม้เหรอ\"ชีนะเปรยออกมาเบาๆ \"เปล่าหรอกมีอยู่ที่ใต้ดินด้วย...แต่ว่าใหญ่มากเลยล่ะ\" อากิระอธิบายก่อนจะเสกของว่างและ
น้ำหวานออกมา
    \"อยากเข้าไปดูข้างในมั้ย\" อากิระถามเมื่อเห็นชีนะสอดส่องไปรอบๆบ้านด้วยความอยากรู้อยากเห็น
    \"อยากสิ!...มากเลยด้วย\" ชีนะพยักหน้าพร้อมยิ้ม
    \"อืมเดี๋ยวจะพาไปดูก็แล้วกัน\"
    \"เอ่อ...แล้วจะลงไปยังไงล่ะ\"ชีนะเห็นช่องโหว่ลงไปในลำต้นของต้นไม่ใหญ่ท่าจะลึกหน้าดู
    \"คาถาเดิม...เซเร!\" พูดจบก็มีบันไดยื่นออกมาเป็นคั่นๆลงไปยังชั้นข้างล่าง
    \"แล้วชั้นพูดบ้างได้มั้ย...\" ชีนะถามาอยากลองม๊ากมาก
    \"ก็มีแค่เธอกับบชั้นที่พูดได้\" อากิระตอบ
    อากิระพาชีนะไปดูในตัวบ้าน...ข้างล่างทั้งใหญ่และเย็นแถมยังตกแต่งดีซะด้วย
    \"บ้านสวยเป็นบ้าเลย....นี่...อากิระ...อยากได้มั่งง่ะ\" ชีนะถามอย่างเกรงๆ
    \"ก็ได้นะ...แต่จะเอาที่ไหนล่ะ...\"อากิระพูดไปจิบนำหวานไป
    \"ก็เอาแบบที่มีทางเชื่อมกับบ้านของอากิระอ่ะ...\"ชีนะทำหน้าอ้อน
    \"แค่เรื่องเดียวนะ.....ครั้งหน้าชั้นไม่ให้แล้ว\" อากิระก็ยังเย็นชาไร้ความรู้สึกอยู่ดี
    \"ขอบใจนะอากิระ....เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย\"พูดจบก็กระโจนกอดอากิระที่ยังหน้าเฉยอยู่
    พอแกะตัวชีนะออกได้แล้วก็ท่องคาถายาวปรื๋อและรวดเร็ว.....แล้วก็มีทางเชื่อมต่อไปอีกที่มุมห้อง
    \"นั้นน่ะบ้านเธอแล้วแวะมาอยู่บ่อยๆนะ\" ถึงแม้จะอยากยิ้มให้แค่ไหน...แต่ก็แสดงออกมาไม่ได้
    \"มาอยู่เลยไม่ได้เหรอ\"ชีนะขอร้อง
    \"ได้...แต่พ่อแม่เธอจะไม่ว่าอะไรเหรอ\" อากิระถามและสังเกตได้ว่าสีหน้าของเพื่อนหม่นลง
    \"ชั้นไม่มีพ่อแม่...ชั้นอิจฉาเธอนะอากิระที่เธอไม่มีแม่แล้วยังยืนหยัดตัวขึ้นสู้ได้\" ชีนะน้ำตาคลอ
    ไม่เป็นไร.....ต่อไปเราจะเข้มแข็งโดยที่ไม่ต้องพึ่งใคร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น