วันเกิดฮยอคกี้..+ ความเหงา

mi lk- -



วันเกิดฮยอคกี้ลืมได้ไงอ๊า

เป็นคนที่ไม่ดีเลยเนอะ

ปกติเราเป็นคนที่เล่นคอมเลิกดึก

แต่เมื่อวานเกิดเป็นบ้าไรไม่รู้ ปวดหัวและตัวร้อนมากๆเลย

เลยเลิกตอนสามทุ่ม เมื่อเย็นก็ยังดี

แต่พอต่อไปมันรู้สึกไม่สบายตัว

เริ่มปวดหัวและหงุดหงิด

เลยเข้าไปนอนในห้อง ประมาณ 1 ชม.ก็ตื่นขึ้นมากินยา

แปรงฟันแล้วเข้ามานอนเปิดวิทยุฟังเพลงต่อ

ทั้งๆที่ไม่สบายอ่ะแหละ

ตัวอุ่นพอสมควรเลย  อุ่นจนเรียกว่าไม่สบายได้

แล้วแต่ละเพลงที่ฟังมันเพลงเศร้าทั้งนั้น

ยิ่งฟังก็ยิ่งอิน  เบื่อตัวเองอาการหนักเลยทีนี้

ร้องไห้ออกมานิดหน่อย มันอินเฉยๆ

แล้วฟังได้ซักพัก โทรศัพท์ก็ดัง

พอจะรับก็วางไปซะงั้น

คนที่โทรมาก็คือเพื่อนที่ไม่ได้ติดต่อกันนาน

ประมาณอาทิตย์ได้ หุหุ แต่ไม่เคยจะคิดถึงมันเลย

เป็นเพราะว่าเราคิดถึงคนอื่นอยู่น่ะสิ

แล้วเราก็โทรกลับไป

"ฮัลโหลลล!!!" เสียงดังและน่ากลัว

"ฮัลโหล..." เสียงเบาเหมือนคนใกล้ตาย นั่นคือเราเอง

"ฮัลโหลใคร" ไอบ้าแล้วมะกี๊แกโทรหาใครล่ะ

"แหม่ จำไม่ได้หรอ" อาจจะเป็นเพราะว่าเสียงเราเหมือนคนใกล้ตายแล้วจริงๆ

"ใครวะ" เสียงดังจนเราตกใจ

"แล้วคนที่รับอยู่อ่ะใครอ่ะ" เสียงเริ่มเป็นคนมากขึ้น

".....(ชื่อเพื่อน)แล้วใครเนี่ย"

"แพรไง" เสียงเบาเหมือนเดิม

"อ๋อ"

"แล้วโทรมามีไรรึเปล่า"

"ทำไมเสียงเป็นอย่างนั้นอ่ะ"ไม่ตอบคำถามที่เราถาม

"อ๋อ..ไม่สบาย ตัวร้อนแล้วก็ปวดหัว แล้วเริ้มจะเป็นหวัดแล้วด้วย"

"แล้วไม่กินยาอ่ะ"

"กินไปแล้ว"(เสียงเริ่มสั่น เหมือนนจะร้องไห้)

"แล้วไปทำอะไรมาไม่สบาย"

"ไม่รู้สิ"

****

"แพรใช้โทรศัพท์ของพี่โทรมาใหม่ได้มะ"

"อืม"

****

หลังจากที่เราวางสาย เราก็ร้องไห้โฮเลย

ร้องไห้เหมือนเก็บกดมานาน

เสียงสั่นตั้งแต่ที่คุยโทรศัพท์

แต่ก็พยายามจะทำให้เป็นปกติ

เพราะเมื่อก่อนมีคนบอกว่าเสียงเราน่ะแจ๋นเลย

แล้วคุยเก่งมาก  ...แต่เมื่อวานไม่มีแรง...

จากที่ร้องไห้เงียบๆ ก็ดังขึ้นเรื่อย

เสียงเพลงคลอไป ยิ่งได้อารมณ์

เหมือนคนบ้าเลยตอนนั้น

โทรศัพท์ดังขึ้นอีก

ปาดน้ำตาแล้วรับมาแนบหู

"ฮัลโหล" เก็บเสียงสะอื้นไว้ข้างใน

"อื้ม..."

"แล้วนี่ทำไรอยู่อ่ะ"

"ทำไมเสียงขึ้นจมูกอย่างนั้นล่ะ"(ไม่ตอบคำถาม)ร้องไห้น่ะสิถามได้

"บอกว่าเป็นหวัดไง..เห็นมั้ยเสียงเหมือนเด็กติ๊งต๊องเลย"

"(ขำน้อยๆ)"

"เวียนหัวมากเลยอ่ะ..ไม่รู้เป็นไร"

"กินยาสิแล้วนอน"

"กินแล้ว   จะนอนได้ไงโทรศัพท์อยู่"

......

.........

.............

"อ่าเท่านี้นะ..ยายให้นอนแล้ว"

"จ้ะ"

"บายจ้ะ"

กริ๊ก

วางไปแย้ว

เหมือนไข้จะหายไปเยอะเลย

เริ่มมีแรงมากขึ้น

แต่เสียงยังไงก็คนไม่สบายอ่ะ

แล้วหลับโดยอาการที่ดีขึ้น

ตาลาลา

สงสัยมีเพื่อนเป็นเพื่อนคุย

เลยคลายความเหงาไปบ้าง

แม้..อาจจะคิดถึงคนๆนึงอยู่

แต่เมื่อได้คุยกับคนอื่น มันก็สามารถดีขึ้น

มันทำให้ลืมเรื่องนั้นไปมาก

แล้วทำให้เสียงแจ๋นเหมือนเดิม

ตอนนี้เราหายไข้แล้วล่ะ

ก็บอกเพื่อนไปทั้งปีไม่เคยไม่สบาย แต่ทำไมต้องมาตอนนี้ด้วยนะ

อิอิ ในที่สุดก็ไม่สบายแค่วันเดียวเท่านั้นแหละ

เฮฮาได้เหมือนเดิม

แม้..จะเก็บความรู้สึกบางอย่างซ่อนไว้ในใจ

ก็ยังยิ้มได้อยู่ดี

+++++++

สงสัยเพลงนี้คงเป็นชนวนทำให้ความคิดถึงมันพุ่งขึ้นมั้ง

ร้องไห้มันหน้าจอเลย

แล้วก็ปวดหัวจนได้นะ คนเรา