ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter : 7 ความรัก...บวกกับใกล้ชิด
Chapter : 7 ความรัก...บวกกับใกล้ชิด
“ฮัดเช้ย !~ >O<”
“เป็นอะไรมากหรือเปล่า สึนะ ^^”
“ไม่เป็นไรหรอกยามาโมโตะ - -”
ตอนที่แล้ว ยามาโมโตะเป็นฝ่ายโกรธผม กลายเป็นว่าตอนนี้ผมโกรธยามาโมโตะแทนซะงั้นเลย
+++เรื่องมีอยู่ว่า+++
ตื้ด !~
“ฮัลโหล ยามาโมโตะ ! ฉันขอโทษนะที่พูดเรื่องไม่เข้าเรื่องกับนายแบบนั้น”
[555+ เป็นอะไรไปสึนะ เธอคิดว่าฉันโกรธเธอหรือไงกัน ก็แค่จะแกล้งนิดหน่อยเท่านั้นเอง และเผอิญว่า ตอนที่เธอโทรมาหาฉัน ฉันดันเล่นเกมเพลินจนนอนหลับไปเท่านั้นเอง 55]
+++กลับมาปัจจุบัน+++
อีตานี่มันชอบทำเรื่องจริงจังให้เป็นเรื่องล้อเล่นเสมอเลย -*- !!
“เอ้อ ~ สึนะวันนี้ตอนเที่ยงคืน มีกิจกรรมเต้นรำด้วยสินะ แล้วเธอคู่กับใครล่ะ ?^^”
“เฮ้อ ~ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ =3= ยังไม่ได้เลือกเลย”
ก็กะว่าจะคู่กับเคียวโกะจังอยู่หรอก แต่ว่า... >w< มันเขินอ่ะ
“งั้นเธอคู่กับฉันไหมล่ะ ?”
“พูดเป็นเล่นน่า ~ ชายกับชายคู่กันได้ยังไงล่ะ บ้าเปล่า -3-”
“ฮิบาริออกกฎมาว่า ใครจะคู่กับใครก็ได้ เรื่องเพศไม่ใช่ปัญหาสำคัญด้วย ~”
“งะ..งั้นเหรอ ๆ = =^”
“งั้นเราคู่กันโอเคไหม ? ^^”
“กะ... !”
“ไม่มีทาง !!!!!!!!!!!!!”
ผมกับยามาโมโตะรีบหันไปมองข้างหลังว่านั่นเป็นเสียงของใคร
“รุ่นที่ 10 จะต้องคู่กับฉัน”
“กะ...โกคุเดระ !! O.O”
ผมกับยามาโมโตะพูดพร้อมกัน
“รุ่นที่ 10 จะต้องคู่กับฉัน ฉันจะไม่ให้รุ่นที่ 10 กับใครทั้งนั้น !”
“โห ~ อารมณ์หึงแรงเลยนะโกคุเดระ ^^ ไปทำอะไรสึนะมาล่ะ”
“อะไร ? นายหมายถึงอะไร”
“ก็แบบว่า...”
อยู่ดีดี ยามาโมโตะก็ดึงผมเข้าไปกอด
“ระ...”
“ปล่อยสิยามาโมโตะ >O<”
“รับไม่ได้ !!!!”
“เฮือก !! O_o”
“ฮะฮะ ! โกคุเดระล่ะก็นะ หึงเอาเรื่องเลย ^^”
ยามาโมโตะค่อยๆ คายอ้อมกอดออก อุ่นดีจัง ^_^ ~
“เอารุ่นที่ 10 คืนมาเลย - - อยู่กับนายไม่ปลอดภัยจริงๆด้วย”
โกคุเดระพูดก่อนที่จะดึงผมเข้าไปกอด
“พอกันนั่นแหละ ! พวกนายเห็นฉันเป็นหมอนข้างกอดเล่นหรือไง ไม่ตลกเลยนะ - -”
“โอ๋ ~ อย่างอนสิ ~ ^^”
“ฉันไม่ใช่เด็ก ! ยามาโมโตะ ! -*-”
“ ^^’ ”
“เออใช่สิ ! รุ่นที่ 10 วันนี้คงไม่ต้องเรียนหรอกครับ”
“อ้าว ? ไม่เรียนแล้วจะให้ทำอะไรล่ะ ? O_O”
“ก็ซ้อมเต้นรำไงล่ะครับ ^^”
“งั้นเหรอ”
ผมรู้สึกแปลกๆนะ หมอนี่พูดแล้วลงท้ายด้วย ‘ครับ’ ใช่หรือเปล่า ??
“เออนี่ ! โกคุเดระ สึนะ ผู้กำกับงานราตรีเรียกน่ะ”
ยามาโมโตะที่ยืนอึ้งอยู่ซัก 5 นาที หันมาบอกพวกเรา
“แล้วเขาจะเรียกพวกเราไปทำอะไรล่ะ ?”
“เขาบอกมาว่า จะให้พวกเธอถ่ายแบบโปสเตอร์ที่ใช้แปะตามงานราตรีนี้อ่านะ”
“ฉันเนี่ยนะ ! ไม่ไหวหรอก ไม่ไหวๆ >_<”
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิครับรุ่นที่ 10 เดี๋ยวผมจะช่วยทำให้มันเสร็จไวไวเอง ^^”
อร๊ายยย ~ ยิ้มน่ารักจังเลย ^^
“งั้นก็ได้....ถ้านายพูดแบบนั้น”
“งั้นยามาโมโตะ ~ เดี๋ยวเจอกันนะ”
“โอ๊ส !~”
ผมกับโกคุเดระ วิ่งมายังห้องผู้กำกับ ซึ่งปกติเป็นห้องถ่ายรูปนักเรียนที่เข้ามาใหม่
“ขออนุญาตนะครับ”
“โอ้ ~ มาแล้วเหรอ”
“ครับแล้วจะให้ถ่ายแบบ แบบไหนเหรอครับ”
“ฉันอยากได้แนวคู่รักน่ะนะ งานราตรีนี้จะได้ดูหวานๆไงล่ะ”
“คู่รักเหรอครับ O///O”
ไม่เอาน่า มันก็ดีอยู่หรอกที่จะได้ถ่ายรูปคู่กับโกคุเดระ แต่ถ้าเกิดเคียวโกะจังเห็นโปสเตอร์ที่แปะขึ้นมาล่ะ ปฏิเสธไปเลยแล้วกัน
“คือ... ผม ขอ..ทะ.. !”
“ทำได้แน่นอนครับ พวกผมจะช่วยเอง ^^”
“จริงเหรอ ! วิเศษไปเลย น้องๆ ช่วยเตรียมตัวให้เด็กสองคนนี้ด้วยแล้วนะ”
“ค่ะ พวกเราจะช่วยเองค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ”
ห๊ะ ! อะไรเนี่ย ทำไมมันกลายเป็นอย่างนี้ล่ะ เหตุการณ์ช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน TT
“งั้น รุ่นที่ 10 เดี๋ยวเจอกันนะครับ ^^”
โกคุเดระ บอกผม ก่อนที่เขาจะถูกช่างแต่งหน้าพาเข้าห้องแต่งกายไป ผมก็เหมือนกัน
หลังจากที่พวกเราโดนจับแต่งหน้าแต่งตาแล้ว ก็ถูกให้มาจับถ่ายรูป โดยที่มีโกคุเดระออกแบบท่า
“โหดร้ายจริง ! ไม่ถามความสมัครใจฉันเลยนะ T_T”
“รุ่นที่ 10 อยู่นิ่งๆสิครับ ก็ผมจะเอาให้จบเร็วๆไง”
“เอาล่ะนะ 1 2 3 !”
แชะ !!
ถ่ายเสร็จผมก็รีบลุกพรวดขึ้นมา ตัวผมมีกลีบดอกไม้ติดเต็มไปหมด
“งั้นอีกรูปนะ”
“อ้าว ! รูปนั้นใช้ไม่ได้เหรอครับ”
“ถ่ายหลายรูปไว้ก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ ^^”
“คะ..ครับ = =”
“งั้นอย่างนี้แล้วกันนะครับรุ่นที่ 10”
แชะ !!
ถ่ายไม่บอกกันเลย ! =[]=^^
“นี่ ! นายจะให้ฉันคลุกคลีกับพื้นอีกนานไหมเนี่ย -*- ”
“รุ่นที่ 10 ไม่ชอบเหรอครับ”
ฉันไม่ใช่หมาโว้ย !! -*-
“งั้นไปเปลี่ยนเสื้อกันก่อนแล้วกัน”
“ยังไม่เสร็จอีกเหรอครับ =[]=”
“ก็ถ่ายเยอะไว้ก่อน มันดีกว่านี่ ^^”
แชะ !!
“ขออีกรูปนะ”
แชะ !!
“ท่านี้กำลังดี”
แชะ !!
“อื้มๆ อย่างนั้นแหละๆ”
แชะ !!
“โอ้ ! ใช้ได้เลยนี่”
แชะ !!
“โอเคๆ รูปสุดท้ายแล้ว”
แชะ !!
“และท้ายที่สุด”
แชะ !!
“อ้าว ~ เสร็จแล้วจ้า ~ ไปเปลี่ยนชุดกันได้แล้ว ^O^”
โทรมสุดๆ = = เละเทะจริงๆผมเนี่ย ไหงทำไมตาลุงนี่ถ่ายเยอะจังล่ะ
“รุ่นที่ 10 น้ำครับ ^^”
“อ่า.. ขอบใจนะ โกคุเดระคุง”
ผมรับน้ำมาก่อนจะขอบใจ
“เอ้อ !~ โกคุเดระคุง”
“ครับ”
“วันนี้มันมีงานเต้นรำใช่ม๊ะ”
“ครับ”
“ซวยแล้ว ! ฉันยังเต้นไม่เป็นเลยนะ !”
“งั้นเดี๋ยวผมช่วย เอาไหมครับ”
“จะดีเหรอ T^T ถ้าเกิดฉันเหยียบเท้านายขึ้นมาล่ะ”
“เพื่อรุ่นที่ 10 ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็ทำได้ทั้งนั้นแหละครับ ^^”
เพื่อ... ฉัน งั้นเหรอ ??
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก ~
โอ๊ย ! หัวใจมัน >< หยุดซะ !
“งะ...งั้นก็ขอบใจโกคุเดระคุงมากนะ”
“ครับ ไม่มีปัญหาครับ ^^”
พวกเราเดินเข้าไปในห้องเรียน ก็พบกับความว่างเปล่า ทุกคนหายไปไหนกันหมดนะ
“อ้าว ! สึนะ โกคุเดระ ว่าแล้วเชียวว่าพวกนายต้องงงแน่ๆ”
“ยามาโมโตะ ! แล้วทุกคนอยู่ไหนล่ะ”
“หอประชุมใหญ่น่ะ ชั้นปี 2 เขาให้ไปซ้อมเต้นรำกันน่ะ งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ ^^”
“อืม”
หลังจากที่ผมกับโกคุเดระ เดินตามหลังยามาโมโตะมาเรื่อยๆ จนถึงหอประชุมใหญ่ ข้างในนี้ช่างอาลังการจริงๆ
“เออนี่... ยามาโมโตะ”
“หืม ? ว่าไงสึนะ ??”
“แล้วเคียวโกะจังล่ะ ?”
ผมลองถามดูเผื่อเคียวโกะจัง จะยังไม่มีคู่
“เคียวโกะน่ะเหรอ ?... เคียวโกะเป็นพิธีกรงานนี้น่ะ (' ')”
ห๊า !!!~ อุส่าห์หวังมาตั้งนานแท้ๆ =[]=^
“รุ่นที่ 10 งั้นเราไปซ้อมกันเถอะครับ”
“อ่า...”
พูดเสร็จโกคุเดระ ก็ลากผมมากลางห้องโถงโดยแหวกฝูงผู้คนที่ยืนอยู่
“งั้นรุ่นที่ 10 ลองทำตามแบบที่เข้าใจก่อนนะครับ”
“แบบที่ฉันเข้าใจน่ะเหรอ”
“ไม่ต้องห่วงครับ แค่ลองขยับเท้าไปมา เดี๋ยวผมจะช่วยพยุงแล้วเต้นไปกับรุ่นที่ 10 เอง ^^”
ผมลองเต้นในแบบที่เข้าใจ เอ... มันต้องทำยังไงนะ ลองอย่างนี้ดูแล้วกัน
“รุ่นที่ 10 เก่งจังเลยครับ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ชินแล้ว”
โกคุเดระจับมือผมเต้นไปเรื่อยๆ ผมยิ้มให้กับท่าทางของเขา
อ่อนโยนจริงๆ ...
“รุ่นที่ 10”
“…”
“รุ่นที่ 10 ครับ”
“อะ..อะไรเหรอโกคุเดระคุง... อ๊ะ !..อืม...”
หวาน... จริงๆ
เขาเริ่มถอนริมฝีปากออก แล้วพูดกับผมอีกครั้ง
“เราเริ่มซ้อมกันอีกครั้งนะครับ”
“อืม...”
เราเริ่มดำเนินการซ้อมกันอีกครั้ง ใบหน้าโกคุเดระ ยังคงยิ้มให้ผมอยู่แบบนั้น มีความสุขแปลกๆ....
หรือว่า...นี่คือความรักกันนะ...
หลังฉาก : ห้องผู้กำกับฟร้าน
โครม !!!
เคร้ง !!!
เปรี้ยง !!!
ปัง !!!
“ไหนบอก 1827 ไง เจ้าสัตว์กินพืช !! ฉันไม่เห็นจะได้ออก”
“ฉันก็บอกว่า All27 ด้วยนี่ เรื่องนี้มันยาวนี่หน่า ก็เอาอย่างนี้ไปก่อนแล้วกัน >O<”
“แกให้สัตว์กินพืช ซาวาดะ ของฉันไปจูบคนอื่นได้ไงกัน !!”
“อะไรก๊านนนนน !!~ ฉันบอกว่า All27 ด้วย >O<”
“แล้วเขียน 1827 มาเพื่ออะไร -**-”
“เดี๋ยวจะลบทิ้งให้ เอาไหมล่ะ !!! -*-”
“ลองลบสิ ! ฉันจะขย้ำเธอให้ตาย !”
“ครับ ๆ พอแล้วครับไม่ลบก็ได้ T_T เอาล่ะคะ ผู้ติดตามทั้งหลาย แล้วไรท์จะมาเขียนเรื่องให้นะคะ ตอนนี้ขอโดดหลบทอนฟาก่อนละคะ !!! >O<”
เฟี๊ยวววววววววววววววววว !!!~
'PP'
pancakelp
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น