ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter : 4 เรื่องขัดใจที่ชวนทะเลาะ
Chapter : 4 เรื่องขัดใจที่ชวนทะเลาะ
“…สึนะ ~ เมื่อเช้าน่ะ พวกซันซัสมาถามหานายด้วยนะ ไปหาเขาสิ ^^”
“วะ....ว่าไงนะ ! O_o ไอ้หน้าโหดแก๊งวาเรียของห้อง 2-B นั่นน่ะเหรอ ไม่เอาหรอก น่ากลัวจะตาย...”
“เอ้อ ~ แล้วเธอเห็นโกคุเดระไหมอ่ะ ?”
“อ้าว ! ฉันคิดว่าเขาอยู่กับนายซะอีกนะ”
“ก็เขาบอกว่าจะไปหาเธอนี่นา”
“มาหาฉัน... ไม่มีนี่”
ผมยืนคิด มาหาผมเนี่ยนะ = = สลับขั้วเลยนะนั่นน่ะ
“อ๊ะ ! สึนะหลบเร็ว กรรมการคุมกฎมาแล้ว O_O”
ยามาโมโตะ บอกผมที่กำลัง เก้ๆ กังๆ แล้วเขาก็ดึงร่างผมให้ไปหาเขา
“ฉันบอกให้เธอหลบไงเล่า = =”
ตอนนี้พี่แกกำลังกอดเอวผมจากด้านหลังอยู่ เนียนได้โล่เลยไอ้เพื่อนคนนี้ -*-
พวกเรานิ่งซักพัก ได้ยินเสียงหายใจของยามาโมโตะเลยอ่ะ
ระหว่างนั้น คุณฮิบาริก็เดินมา อยู่ดีดี เขาก็หยุดกึกที่พวกเรา แล้วมองผมตาขวาง
“งะ..ไง ฮิบาริ ^^’ ”
ยามาโมโตะทักคุณฮิบาริ ก่อนที่จะปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ
“นี่ เจ้าสัตว์กินพืช ซาวาดะ มาเจอฉัน ที่ห้องกรรมการคุมกฎ ตอนเที่ยงตรง ถ้าสายกว่านั้นล่ะก็..”
พูดจบ พี่แกก็ยกอาวุธคู่ใจขึ้นมา อึ๋ย !! x_x
“จะขย้ำให้เละ...”
แล้วคุณณฮิบาริ ก็เดินจากไป เฮ้อ ~ เกือบตาย แล้วเขามีอะไรกับผมล่ะ T_T
“นี่สึนะ ! เมื่อวานน่ะฉันก็ถูกฮิบาริ เรียกไปพบเหมือนกันนะ หมอนั่นบอกว่าจะคุยเรื่องนายให้ได้เลยอ่ะ ระหว่างที่คุยกันอยู่ ฉันก็เหลือบไปเห็น Wep page ของฮิบาริด้วยนะ แฟนคลับเนี่ยนะ เต็มหน้ากระดานเลย”
“ห๊ะ !! คุณฮิบาริ สุดโหดนั่นน่ะนะ O_o”
“สเน่ห์แรงเลยนะนั่น ฮิบาริอ่ะ ^^”
ไม่ยักจะชอบเลยอ่ะ หนูกลัว T^T (นี่ฮิบาริเป็นเมะเอกเรื่องนี่เลยนะ –_-)
“ฉันว่าเคียวโกะห้องเราต้องแอบชอบฮิบาริอยู่แน่เลย (‘ ‘) โพสต์เยอะที่สุดบน
เว็บเพจเลยอ่ะ”
เว็บเพจเลยอ่ะ”
“ว่าไงนะ !!!!!”
ผมกระตุกกับคำถามของยามาโมโตะนิดหน่อย
“ถะ...เธอเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ O_o สึนะ...”
“ปะ..เปล่า -_- แค่ซ้อมบทพูดน่ะ”
“อ๋อ ~ บทพูดแสดงละครงานโรงเรียนที่กำลังจะถึงเนี่ยอ่ะเหรอ ^^”
“อ่าๆ...ชะ..ใช่แล้ว = =^”
หะ..หัวใจจะวาย แค่คิดภาพเคียวโกะจังไปชอบคุณฮิบาริ ชีวิตผมก็ล่มจมแล้ว TAT
“เธอไม่เป็นไร แน่นะ สึนะ.. เห็นดูระแวงตัวแปลกๆ”
“เอ่อ...ไม่มีอะไร ไม่ได้เป็นอะไร ฉันสบายดี ^O^”
“แน่ใจนะ??”
“อ่าห๊ะ”
ผมแอบถอนหายใจเมื่อยามาโมโตะเชื่ออย่างนั้น ก็จะไม่ให้ระแวงได้ไงอ่ะ ก็วันนี้เป็นวันที่ไอ้ซาตาน เอ๊ย ! มุคุโร่นั่นจะย้ายมาอยู่โรงเรียนนามิโมริอ่าดิ T_T ขออย่าให้มันมาอยู่ห้องเดียวกันกับผมเลยนะ >< ไม่งั้นไม่เป็นอันเรียน ไม่เป็นอันแอบหลับแน่ๆ >_< โอ้ ไม่ๆๆ ไม่ !!!
ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรฟุ้งซ่านอยู่นั้น เสียงยามาโมโตะ ก็ทำให้ผมตื่นจากภวังค์
“สึนะ ! โกคุเดระ เดินมานู่นแล้ว ไม่ใส้แว่นดูหล่อขึ้นเยอะเลย ^O^”
ผมหันควับไปมองที่ยามาโมโตะชี้ แล้วก็พบกับโกคุเดระ ที่ทำหน้าเฉยๆ แล้วก็มีพวกผู้หญิงตามหลังมา ก่อนที่เขาจะหันไปตะคอกใส่จนพวกผู้หญิงนั่นกลับไป แล้วนัยส์ตาเขียวน้ำทะเลนั่นก็หันมาสบตากับผมพอดี...
หมอนี่ดูดีขึ้นหรือเปล่านะ...?? -_- จะบอกว่ามันหล่องั้นเหรอ ไม่เอาน่า ๆ ใช่ ! ฉันควรเรียกเขาว่า โกคุเดระ ใช่ไหมนะ
“ไง อรุณสวัสดิ์ ^^*”
ผมทักเขาก่อนที่เขาจะเดินตรงมาทางผมแล้วเบียดผมจนชิดกำแพง มาแบบเดียวกับ ซาตานโรคจิตนั่นอีกแล้ว -*-
เขามองผมพลางย่นคิ้ว
แม่เจ้าเว้ย ~ หล่อฉิบหอยเลย -///-
เขามองหน้าผมอย่างพิจารณาก่อนจะพูดว่า
“เรารู้จักกันด้วยเหรอ”
“ห๊ะ !! นายว่าไงนะ !! –[]-**”
“อุ๊บ !...ฮ่า ๆ ๆ ๆ ดูหน้าเธอสิ เอ๋อชะมัดเลย ตลกเป็นบ้า ฮ่า ๆ ๆ ๆ อรุณสวัสดิ์ รุ่นที่ 10”
จะพูดว่าไงดีล่ะ –[]- ปั้นหน้าไม่ถูกแล้ว ทั้งอาย ทั้งโกรธ ทั้งเขิน กับพฤกติกรรมของเขา ผมจึงหลบหน้าไปทางอื่น ปล่อยให้สองคนนั้นหัวเราะกันไปสองคนล่ะกัน ตอนนี้หน้าผมมะเขือเทศออกลูกแล้วมั้งเนี่ย -//-
“ฉันไม่ตลกด้วยเลยนะ ไปที่ห้องกันได้แล้ว เดี๋ยวอาจารย์เข้ามากันพอดี เกะกะชะมัดเลย”
“โธ่ ~ สึนะ ทำไมเธอพูดแบบนั้นล่ะ เมื่อวานก็หนหนึ่งแล้วน้า ~ -3-”
“แล้วทำไมจะพูดไม่ได้ล่ะ”
“ไม่เป็นไรๆ ฉันไม่ถือหรอกยามาโมโตะ ตามจริงพวกเราก็ควรไปนั่งที่กันได้แล้วล่ะ มันจะเริ่มคาบที่ 1 แล้ว เอาไว้คุยกันตอนเที่ยงนะ”
ผมเดินเข้าไปในห้องก่อน ก่อนที่ 2 คนนั้นจะเดินตามหลังมา
กริ๊งงง ~
เสียงออด ชม.ที่ 1 ดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่า ให้นักเรียนทุกคนนั่งที่กันได้แล้ว จากนั้นอาจารย์จิอ๊อตโต้ก็เดินเข้ามา ผมล่ะชอบอาจารย์คนนี้ที่สุดเลย ทั้งหล่อ ทั้งใจดี รวยเสน่ห์ แถมเข้าใจนักเรียนเป็นที่สุด ~
“เอาล่ะ งานโรงเรียนจะเริ่มพรุ่งนี้แล้ว ละครที่พวกเธอจะแสดง คืบหน้าไปถึงไหนบ้างล่ะ ? ^^”
“ค่ะอาจารย์ ! เรื่องที่เราจะแสดง คือเรื่อง ซินเดอเรล่าค่ะ ซึ่ง ผอ. ก็รับรองมาแล้ว ห้องเราจับฉลากได้ตัวละครนางเอก ส่วนห้อง B ได้ตัวละครพระเอกค่ะ ห้องเราลงความคิดเห็นกันแล้ว ว่าจะให้ซาวาดะ สึนะโยชิ เป็นนางเอกค่ะ”
กรรมสุดๆ สวรรค์ T_T สุดท้ายก็ผมสินะ
“งั้นเหรอ... ดีแล้วล่ะ น่ารักดี”
อย่าชมผมดิอาจารย์ -///-
“แล้วรู้หรือยังว่าห้อง B เลือกใครเป็นพระเอก”
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะ ห้อง B บอกว่าจะให้ ซันซัส เป็นตัวเอกของเรื่องนี้”
อ้อ ~ ที่แท้ก็ไอ้หน้าโหดนั่นเองเหรอ...-3- ห๊ะ !!!! อะไรนะ !!!
“เลิกเลยครับ !! ไม่เอาอ่ะ !! หมอนั่นน่ากลัวจะตาย T_T”
อยู่ดีดี ผมดันใจกล้า ลุกขึ้นมา แล้วตะโกน จนคนในห้องมองอย่างอึ้งๆ
“ขะ..ขอโทษครับ = =”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เมื่อออดพักเที่ยงดังขึ้นยามาโมโตะก็ลากผมมาแสดงละครให้ตายสิ ไม่อยากเห็นหน้าพระเอกของเรื่องเลย เออ !! ใช่สิ คุณฮิบาริ เรียกเราไปพบที่ห้องกรรมการคุมกฎ ตอนเที่ยงนี่นา งานเข้าแล้วไง
“ยามาโมโตะ ! คุณฮิบาริเรียกฉันไปพบตอนเที่ยงอ่ะ O_O!!”
“เออใช่ ! จริงด้วย +O+”
“งั้นฉันไปก่อนนะ”
“อืมๆ เดี๋ยวฉันจะไปบอกทุกคนให้”
“โอเคๆ ขอบใจมาก”
ผมรีบวิ่งไปที่ห้องคณะกรรมการคุมกฎ แล้วหยุดยืนอยู่หน้าประตู พร้อมเคาะประตู
“ซาวาดะ สึนะโยชิครับ”
อีกฝ่ายเงียบก่อนจะพูดว่า
“เข้ามา...”
แก๊ก !!...
ผมเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับคุณฮิบาริที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้นวม เขากำลังยิ้มอยู่ อ่า....รู้แล้วว่าทำไมคนถึงชอบคุณฮิบาริเยอะ...
“มาจนได้สินะ หึ....”
“เอ๋ !~??”
“นายรู้จักคนที่ชื่อโกคุเดระ ฮายาโตะ ไหมล่ะ”
“อีตาหลานผอ. นั่น !!!”
เออ..เผลอตะคอกใส่เขาไปแล้วอ่ะ = [] = ;;;
“ว้าว ~ ดูนายพูดอย่างนั้นแล้ว สนิทกันดีนี่”
“เปล่าเลยล่ะครับ !!...หมอนั้นน่ารำคาญจะตาย”
“งั้นเหรอ หึหึ....”
“งั้นผมไปล่ะนะครับ ^^”
“ฉันยังไม่อนุญาต !!!”
เฮือก !! =[]= ตกใจหมดลุย~
“ฉัน...หมายถึงว่า นายช่วยฉันทำเอกสารตรงนั้นหน่อยสิ”
คุณฮิบาริ พูดแล้วชี้นิ้วไปที่กองเอกสารกองหนึ่ง อย่างกับตึกสามชั้น = =
“ผมเนี่ยนะครับ - -^^ ”
“อย่าพูดมาก สั่งให้ทำ ก็ทำสิ -*-”
เขาโกรธแล้ว ผมจึงต้องรีบวิ่งไปที่กองเอกสาร อ๊ะ ! นี่มันประวัติส่วนตัวนักเรียนนี่นา ดีล่ะ ! แอบดูของอีตาหลานผอ. นั่นเลยดีกว่า ฮ่าๆ ๆ ( เป็นไรมากเปล่าอ่ะ สึนะ = =)
นี่ไง ! โกคุเดระ ฮายาโตะ
ชื่อ : โกคุเดระ ฮายาโตะ
อายุ : 14 ปี
โรคประจำตัว : แพ้ฤทธิ์แอลกอฮอล์ (สุดๆ)
โฮะโฮะโฮะโฮะ !!!~ คงไม่ถูกกับเหล้าสินะ อยากรู้จังเลยถ้าหมอนั้น ดื่มหนักแล้วจะเป็นยังไง ได้โอกาสแก้แค้นซักที ><
"หืม ? เป็นอะไรไปน่ะ ดูประวัติใครอยู่เหรอ" คุณฮิบาริ ดึงกระดาษประวัติของอีตาหลานผอ. ออกจากมือผม
แก๊บ !!
เฮือก !! คุณฮิบาริเขาขย้ำทิ้งเลยอ่ะ = [] = อกอีแป้นแตก
“ไหนนายบอกไม่สนใจไง !! แล้วนี่อะไร !! ดูประวัติมันทำไม.. !!”
เขาโกรธอีกแล้วสึนะเอ๊ย~ TOT
“ผะ...ผมขอโทษครับ คุณฮิบาริ จะทำอะไรน่ะครับ...”
ผมเริ่มค้านเมื่อคุณฮิบาริ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ข้างหลังผมเป็นโต๊ะทำงานของเขา ส่วนข้างหน้าก็เจ้าของโต๊ะเนี่ยแหละ
ทำไมทุกคนต้องทำกลับผมอย่างนี่ด้วยนะ ทำเหมือนผมเป็นผู้หญิงอย่างงั้นล่ะ ไม่ชอบเลย...
คุณฮิบาริช้อนตัวผมขึ้นจากโต๊ะ ก่อนที่เขาจะยิ้ม
แล้วจากนั้นก็....
แก๊ก !!
“ขออนุญาต ฉันมาส่งใบแสดงละ...!”
อึ้ง ช็อค น็อก Out !!! อีตาหลานผอ. มันเปิดประตูเข้ามาอ่ะ =[]=
หน้าผมแดงจนทำอะไรไม่ถูก ตัวชาไปหมดเลย
คุณฮิบาริดันตัวของตัวเองออกจากผม ก่อนจะมองหน้าของหมอนั่น พร้อมกับยิ้มเหมือนเย้ยยัน
คุณฮิบาริดันตัวของตัวเองออกจากผม ก่อนจะมองหน้าของหมอนั่น พร้อมกับยิ้มเหมือนเย้ยยัน
“หึ ฉันบอกให้นายเคาะประตูไง เจ้าสัตว์กินพืชฮายาโตะ...”
เฮ้อ ~ Fisrt Kiss ผม เกือบไปแล้วไหมล่ะ ต้องขอบใจนายจริงๆ โกคุเดระ
“รุ่นที่ 10 ไปกันเถอะ พวกนั้นรอเธอนานแล้ว เดี๋ยวซันซัสจะโกรธเอา”
“อะ..อืม”
มึนเลยผม - -
ผมเดินไปหาโกคุเดระ ก่อนที่เขาจะจับมือผมและพาเดินออกไป -///- ทำไมต้องหน้าแดงด้วยนะ
เมื่อออดโรงเรียนเลิกดัง พวกเราก็มีเรียนตอนกลางคืนกันอีก ยามาโมโตะรีบมาฉุดข้อมือผมทันที เจ็บนะเว้ย ~ อีตาแรงช้างนี่ จะพาผมไปไหนอีกละเนี่ย โกคุเดระมองผมแบบงงๆ ยามาโมโตะเลยบอกเขา
“รออยู่นี่ก่อนนะโกคุเดระ ^O^ ฉันจะไปห้อง 2C ก่อน เดี๋ยวมาเน้อ~”
ไปทำไมอ่ะ หรือว่า ไอ้ซาตานบ้านั่นอยู่ห้อง 2C อ๊ากกกกกก ห้อง 2C มันติดกับห้องผมเลยนี่นา OoO !!
แล้วจริงดังคาด ยามาโมโตะพาผมมาดูนายซาตานนั่นจริงๆด้วยอ่ะ T_T ไม่นะๆ ผมจะกลับ ไปอยู่กับโกคุเดระคุงยังดีกว่าอีกอ่ะ ผมพยายามเท่าไหร่ ก็แกะมือของ
ยามาโมโตะไม่ออกเลยอ่ะ อ๊ากกกกก เขาหันมาทางนี้แล้ว แถมเดินเข้ามาอีกต่างหาก เหงื่อผมผุดขึ้นเต็มหน้า โอย... ทำไมถึงซวยอย่างนี้นะ @_@
ยามาโมโตะไม่ออกเลยอ่ะ อ๊ากกกกก เขาหันมาทางนี้แล้ว แถมเดินเข้ามาอีกต่างหาก เหงื่อผมผุดขึ้นเต็มหน้า โอย... ทำไมถึงซวยอย่างนี้นะ @_@
“นายดูดิ เขาเดินมาทางนี้แล้วล่ะ นายนี่ดูดเสน่ห์ได้จริงอย่างที่คิด^^”
“นี่คือเหตุผลที่นายพาฉันมางั้นเหรอ =[]=”
“ก็เธอน่ารักนี่นา ฉันเลยอยากลองดูว่า ถ้าสมมุติมีคนหน้าตาดีดี เห็นเธอตั้งแต่แรกพบ จะทำยังไง แล้วเห็นมั๊ยล่ะ เขาเดินมาหานายด้วยล่ะ ^^”
เพื่ออาร้ายยยยย !!!~ T[]T
นายซาตานนั่นเดินมาหยุดตรงพวกเรา แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้า ขึ้นมาเช็ดหน้าให้ผมอย่างนุ่มนวล เสียงสาวๆ กรี๊ดกันระงม ยามาโมโตะมองผมตาค้าง แต่ผมรู้สึกอยากออกจากตรงนี้ไปให้ไกลๆมากกว่า
“เพิ่งเรียนพละมาเหรอครับ ซาวาดะ สึนะโยชิ เหงื่อเป็นถังเชียว”
“อย่ามายุ่ง!!”
“สึนะอ่ะ ! เอาอีกแล้วนะ ทำไมเธอถึงเป็นคนอย่างนี้ล่ะ โกคุเดระคนหนึ่งแล้ว ทีนี้ก็เด็กใหม่ห้อง 2C เหรอ แย่จริงๆเลย...”
ยามาโมโตะ หันมาดุผมเฉยเลย ไม่ใช่ความผิดผมนะที่จะตวาดเขาไป มุคุโร่หันมายิ้มเล็กๆ
“ไม่เป็นไร ผมชื่อมุคุโร่...ซาวาดะ โรคุโด มุคุโร่”
“อ๊ะ ทำไมนามสกุลเหมือนสึนะเลยล่ะ”
“เราเป็นญาติกันน่ะ ^-^”
“ยามาโมโตะ ! ฉันกลับห้องก่อนนะ ถ้านายอยากคุยกับนายนี่ต่อ ก็ตามใจ”
“อ้าว เฮ้ย !! ขอโทษทีนะมุคุโร่ ฉันคงต้องตามยัยนั่นไป เอาไว้คุยกันใหม่เน้อ ^O^”
“ครับ”
ยามาโมโตะ ทิ้งให้นายซาตานถูกสาวๆคนอื่นรุมล้อมแล้วเดินตามผมมา เขาเทศนาผมใหญ่เลย ไม่เคยเห็นยามาโมโตะดุอย่างนี้มาก่อน อะไรล่ะเนี่ย นายเป็นเพื่อนใครกันแน่หา ส่วนโกคุเดระ ก็ได้แต่มองตาปริบๆ แล้วกินข้าวกล่องเงียบๆ
“ถ้าเธอเป็นอย่างนี้อีกนะ สึนะ ! เลิกคบกันเลย”
“ยามาโมโตะ นายบ้าไปแล้วหรือไง”
“ทำไมล่ะ ฉันไม่อยากมีเพื่อนไร้มารยาท”
“ถ้าเห็นนายมุคุโร่นั่นดีกว่าฉัน ก็เชิญนายไปเป็น Best friends เขาเลยก็แล้วกัน”
ผมกระแทกช้อนลง แล้วเดินออกไป เพราะนาย ๆ ๆ ๆ ทำให้ฉันต้องทะเลาะกับเพื่อน เพราะนายคนเดียว!!!!
มุคุโร่ !!!
"STORM 'SURGE"
"STORM 'SURGE"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น