คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter : 12 ตรรกะ...ที่ช่วยหารอยตำหนิบนมีด
Chapter : 12 ตรรกะ...ที่ช่วยหารอยตำหนิบนมีด
Tsuna Say :
“นี่ เจ้าหญิง - -“
“ห๊ะ ?! –0-“
“มองอะไรน่ะ - - เจ้าหญิง ??”
“มองร้านตรงโน้นน่ะ - -๘”
“เจ้าชายบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าสนใจร้านไหนให้บอกเจ้าชายน่ะ - -“
“แล้วจะบอกนายเพื่ออะไรห๊ะ ?”
“เจ้าชายจะได้พาเจ้าหญิงไปดูไง”
“นี่ ! ฉันก็มีเท้าที่จะเดินไปดูเหมือนกันนะ”
“เก้าอี้ขาดขา กีต้าร์ขาดสาย เจ้าหญิงขาดเจ้าชาย ไม่เคยได้ยินหรือไงห๊ะ?”
“เออ”
“เซาะกราว...”
“ห๊ะ !! อะไรนะ ?!!”
“เปล๊า ~”
ท่านผู้อ่าน บอกผมด้วยนะครับว่าไอ้เจ้าชายบ้านี่มันพูดอะไร ได้ยินไม่ชัดเลย อะไรเซาะๆ นะ เซาะแกรนเหรอ ?? = =
“เออ ! เบลที่นี่มีร้าน coffe café บ้างรึเปล่า ?”
“ที่นี่เป็นเมืองหลวงนะ ไม่มีก็แปลก”
ผมจับไอ้หมอนี่โยนให้อีแร้งกินเลยดีม๊ะ !! -*-
“พาไปหน่อยสิ”
“เจ้าหญิงบอกเองนี่ว่าเจ้าหญิงมีขาน่ะ งั้นก็ไปเองสิ -3-“
อ๊ากกกกกกกกกกก !!~ อยากกรีดร้องให้กรุงโรมแตก !! -**-
“ฉันพูดดีดีแล้วนะ หึ ! น่าเบื่อชะมัดเลย”
“โอ๋ ๆ ~ เด็กดี ~ อย่างอนสิจ๊ะ”
“งั้นก็พาไปหน่อยสิ”
“งั้นก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน...”
เบลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เฮ้ย ! แกจะหื่นกับฉันเหรอ !! -*-
“ข้ะ...ข้อแลกเปลี่ยน อะไร ???”
พอถามแล้ว เบลก็หยิบมีดขึ้นมา เฮ้ย ! มีดอะไรทรงแปลกประหลาด ! แล้วมันไปเอามาจากไหนน่ะ !
“เฮ้ย ! นายจะฆ่าฉันเหรอ ! เดี๋ยวก็เรียกตำรวจมาซะหรอก !”
“เจ้าชายไม่กลัวตำรวจหรอก ~ ถ้ามันขัดขวางความรักของเจ้าหญิงกับเจ้าชายละก็ เจ้าชายจะเชือดให้หมดเลย~”
ไม่สนุกแล้วนะ TT_TT
“แล้วนายจะทำอะไร ?!”
“เจ้าชายจะตัดขาเจ้าหญิงทิ้งซะ !!”
Oh my god ! มะกอกกระเด็น ! อีตานี่มันโหดแท้ TTOTT
ระหว่างที่ผมจ้องหน้าเขาที่หัวเราะจนหน้าแดง เขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วพูดขึ้น
“เจ้าหญิงจะได้ไม่มีขา... จะได้ไม่เดินจากเจ้าชายไปไงล่ะ...”
Bell Say :
“เจ้าหญิงจะได้ไม่มีขา... จะได้ไม่เดินจากเจ้าชายไปไงล่ะ...”
ก๊ากกกก !!!~ ว่ะ ฮะฮ่าๆ ๆ ๆ ซะใจเป็นบ้าเลยวุ้ย ! ถ้าใครเห็นหน้าเจ้าหญิงในตอนนี้จะได้ขำเป็นบ้าเลย เป็นเจ้าชายมาตลอดชีวิต ไม่เคยเห็นใครหน้าแบบนี้ ๕๕๕๕ !! หน้าเหมือนลูกพับถูกบี้ ก๊ากกก !! ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“นี่ ! เบล ! คนเขาตกอกตกใจหมด -///-“
“ถ้าความตกใจทำให้เจ้าหญิงชอบเจ้าชายขึ้นมาได้ล่ะก็ เจ้าชายก็จะทำ”
“O////O >////<”
“ตอนนี้หน้าเจ้าหญิงเหมือนมะเขือเทศถูกบี้เลย ><”
“-**-“
“กลายเป็นมะกูดถูกบี้ซะแล้ว = =”
“ตลกไหมห๊ะ !! เชอะ !!”
“ชิ !!”
“ช๊ะ !!”
“ชิ !!”
“โช๊ะ !!”
“ชิ !!”
“เช๊ะ !!”
“ชิ !!”
“นี่ ! เปลี่ยนศัพท์บ้างสิ ! -*- มีฉันเปลี่ยนอยู่คนเดียวน่ะ !”
“ชิชิชิชิ !!~”
“อ๊ากกกก !!!~ เอาไอ้คำว่า ‘ชิ’ ออกไปจากหูฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ >O<”
สนุกดีแหะ… แต่คงจะสนุกแบบนี้ ได้อีกไม่นานแล้วสินะ...
ณ Namimori
Normal Say :
“นี่ ! ฮิบาริ ! แกได้เบาะแสบ้างหรือเปล่า ?!!”
“ไม่...”
ชายหนุ่มผมสีดำ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ส่วนตัว ตอบชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ แต่สายตาก็ยังจับจ้องอยู่แต่เอกสารบนโต๊ะ
“แกรู้ใช่ไหมฮิบาริ ! แกต้องรู้ดีอยู่แล้ว !”
“ช่วยเงียบเสียงหน่อยได้ม๊ะ ฉันกำลังทำงาน”
“แกมันไม่มีเหตุผล ! ฉันไม่อยากอยู่กับแกแล้ว ฉันจะไปหารุ่นที่ 10 คนเดียว”
“ตามใจแก...”
ปัง !!
ชายผมสีควันบุหรี่ปิดประตูลง
เด็กหนุ่มผมดำสนิทวางปากกาลง พร้อมเอนตัวไปข้างหลังแล้วก้มลงมองมีดที่อยู่ข้างโต๊ะ
‘ถ้านี่เป็นเกมส์ล่ะก็’
‘ตรรกะคือวิธีที่ดีที่สุด’
ชายหนุ่มคิดพร้อมหยิบมีดขึ้นมา
‘ดูจากรูปร่างแล้ว คงเป็นมีดที่มีตำหนิแน่ๆ’
‘ว่าแต่อยู่ไหนล่ะ’
ชายหนุ่มพลิกมีดไปมา ก่อนที่จะตัดสินใจวางมีดลง แต่ในขณะวางนั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นอักษรบางอย่างที่สะท้อนกับแสงบนเงามีด จึงขยับตัวมีดเล็กน้อยเพื่อให้เห็นชัดมากยิ่งขึ้น
‘Pince the ripper’
“เจ้าชายนักเชือด...??”
Gokudera Say :
เฮอะ ! น่าโมโหเป็นบ้า ไอ้ฮิบารินั่นไม่ยอมบอกอะไรเลย ! แถมยังหยิ่งยะโสใส่ฉัน ไม่ฆ่ามันก็บุญแค่ไหนแล้ว แต่ก็ดี ที่ยังขโมยมีดของไอ้บ้านั่นที่มันขโมยตัวรุ่นที่ 10 ไป
มีดทรงแปลกๆ นี่ มันจะมีอะไรน่าดูกันละ
แต่ถ้าหากว่านี่เป็นเกมส์...
ก็ต้องใช้ตรรกะคิดสินะ...
ฉันพลิกมีดไปมา อย่างน้อยเจ้าของมันก็ต้องทำมีดให้มีรูปร่างเป็นเอกลักษณ์ ไม่แน่ก็จะต้องลงรอยตำหนิเอาไว้
ใช่... ตำหนิ
ฉันพลิกหารอยตำหนิบนมีด
อยู่ไหฟร๊ะ !! หาอยากจริงวุ้ย !! อ๊ะ ! นั่นมัน !
‘Pince the ripper’
“เจ้าชายจอมเชือด ?? เจ้าชายเชือด ?? เจ้าชายนักเชือด !!”
ตอนนี้อาจจสั้นหน่อยนะเจ๊อะ ~ เนื่องจากว่า ไรท์ตัดตอนไม่ได้ TT_TT
GG
..
ความคิดเห็น