คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter : 10 อิสระที่กระท่อม
เนื่องจากว่าไรท์จะสอบกลางภาคแล้ว เลยถูกพ่อคุมอ่านหนังสืออยู่ค่ะ ไม่ค่อยได้อัพเลย T^T ตอนนี้พ่อไปทำงานเลยเข้ามาแอบพ่ออัพฟิค 555+
_____________________________________________________________________
Chapter : 10 อิสระที่กระท่อม
“ชิชิชิ ~ เจ้าชายว่าแล้วเชียว”
ผมยืนมองชายตรงหน้า ด้วยความโกรธปนโมโห ตอนนี้ร่างกายของผมสะบักสะบอม เปื้อนทั้งโคลน เปียกทั้งตัว เละซะไม่มี = =
ก็เพราะตอนนั้น....
+++ณ ตอนนั้น+++
“อ๊ากกก !~ >O<”
ชัวะ !!
ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา จากเหตุการณ์สุดเสียวเมื่อกี้นี้ ก็เห็นไอ้งูตัวนั้นคอขาดนอนจมกองเลือดอยู่
หยี๋ !!~ พะอืดพะอมจริงๆ ><
“ชิชิ ~ ที่หลังเจ้าหญิงก็อย่ามาวิ่งมั่วซั่วอย่างนี้ได้หรือเปล่าล่ะ เจ้าชายขี้เกียจหานา~”
“ฉันก็ไม่ได้อยากให้นายมาช่วยฉันซักหน่อย แล้วก็อย่าทำเหมือนเรารู้จักกันได้ม๊ะ”
“เลิกพูดอย่างนั้นได้แล้วเจ้าหญิง ถ้าเจ้าชายไม่มาเจ้าหญิงก็รู้นี่ ว่าเจ้าหญิงจะเป็นยังไง”
เบล เฟกอลเดินยิ้มเข้ามาก่อนที่ยื่นมือมาให้ผม
“แล้วเมื่อกี้ นายทำอะไรงูนั่นน่ะ”
“เจ้าหญิงไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ในเมื่อเจ้าหญิงเป็นคนบอกเองนี่หว่า อย่าทำเป็นเหมือนว่าเรารู้จักกันจะได้ไหม”
โดนย้อนเลยนั่นไง สึนะเอ๊ย ! - -
“ไปกันได้แล้วน่า เจ้าหญิง~”
เขาพูดก่อนที่จะยื่นมือมาให้ผม แล้วผมก็ปัดมือนั่นออก
“ฉันจะไปเอง ไม่จำเป็นที่จะต้องพึ่งนาย”
“งั้นก็ตามใจ กลับเองให้ได้แล้วกัน...”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส ก่อนที่จะโดดขึ้นไปข้างบนอย่างคล่องตัว แมร่ง Jumper ดีดีนี่เอง
“ยืนเหมื่ออยู่ได้ จะขึ้นมาได้หรือยัง !”
เขาพูดปนตะคอก อึ๋ย ~ ไหงพูดด้วยน้ำเสียงอย่างนั้นล่ะ T_T
“นี่ ! พูดดีดีหน่อยได้ม๊ะ !”
“แล้วเจ้าหญิงพูดดีกับเจ้าชายซะเมื่อไหร่ล่ะ”
โดนย้อนดอกที่สองเข้าเต็มเปา T_T ไอ้เจ้าชายนี่เถียงเก่งชะมัด
ผมพยายามปีนขึ้นไปข้างบน แต่ก็ลื้นล้มลงมาที่เดิมอีกครั้ง โอย ~ ก้นกบจะพัง T_T
“ชิชิชิ !~ ชักช้าดีจัง จะเที่ยงแล้วนะ”
“รู้แล้วน่า เลิกบ่นซักทีเถอะ อย่ามายุ่งกับฉัน -*-“
หมอนั่นไม่พูดเปล่า พลางยักไหล่อย่างไม่สนใจก่อนที่จะเดินเอามือพาดไท้ทอยจากไปจากหน้าหลุม
“เฮ้ย ! นายจะไปไหนน่ะ”
“ข้อที่ 1 เจ้าหญิงบอกให้เจ้าชายเลิกบ่น เจ้าชายก็ไม่บ่นไม่พูด ข้อ 2 เจ้าหญิงบอกว่าอย่ายุ่งกับเจ้าหญิง เจ้าชายก็กำลังจะเดินกลับฐานแล้วนี่ไง ต้องการอะไรอีกล่ะ ?!”
ฉึก !! ดอกที่สาม ปักกลางอก T_T
“นี่ ~ แล้วจะไม่ลงมาช่วยกันหน่อยเหรอ น้ำใจน่ะรู้จักหรือเปล่าห๊ะ !!”
“ถ้ารู้จัก ก็คงลงไปช่วยนานแล้ว”
ครั้งที่ 4 แล้วนะว้อย !! -*- เริ่มหมดน้ำโหแล้วนะ !!
“ไอ้ชั่วเอ๊ย!!!!”
ผมตะโกนออกไปบนเบื้องบนที่ได้ยินเสียงเขา แต่ก็ไม่เห็นตัวตน
“ก็เจ้าชายไม่ได้บอกซักหน่อย ว่าเจ้าชายเป็นคนดี ฮ้าว ~ เถียงกันพอแล้ว บ๊ายบี !!~”
ว่างายยยยน้า !!!~ -[]-*
“นี่ ! เบล เฟกอลลงมาช่วยผมเลยนะ ไอ้เจ้าชาย ลงมาเซ่ นี่ ! ฟังอยู่หรือเปล่าน่ะ ! ลงมาสิ ! ฉันยอมแพ้แล้ว เอาฉันออกไปนะ เบล เฟกอล !!”
ไม่มีเสียงตอบรับ... จากปลายสายที่ท่านเรียก...
ไม่จริงใช่ม๊ายยยยย !!~ TOT
+++จบจากอดีตตอนนั้น+++
“เพราะนายนั่นแหละ !! ทิ้งฉันไว้อย่างนั้นได้ยังไง -*-“
“ทั้งหมดมันใช่ความผิดของเจ้าชายหรือไหม ก็ขอให้เจ้าพิจารณาดูเองแล้วกัน”
หืม... ถ้าเป็นอย่างนั้นก็
ผมออกมาตกลงสู่หลุมนายพราน จากนั้นก็ไปเจอกับงูเข้า แล้วก็ได้เบล เฟกอลช่วยไว้ หลังจากนั้น ผมก็ไล่เบลไปไกลๆ
เออ ใช่ ! ทั้งหมดมันก็ผิดที่เรานี่หว่า ‘O’
เบล เฟกอล ยิ้มเหยาะ ก่อนที่จะพูดขึ้นมา
“ไปอาบน้ำได้แล้วน่าเจ้าหญิง สภาพตอนนี้ดูไม่ได้แล้ว”
“รู้แล้วน่า”
ผมเดินเข้ามาในตัวกระท่อมแล้วพยายามหาห้องอาบน้ำ ก่อนที่จะเข้าไปในประตู
“ให้เจ้าชายอาบให้ไหมล่ะ?”
“นายจะบ้าหรือไงห๊ะ”
“ล้อเล่นหรอกน่า...งั้นเจ้าชายขอออกไปในเมืองแปปนึงนะ”
“ไปสิ ไปไกลๆเลยยิ่งดี”
“ชิชิชิ...”
เบล เฟกอลทิ้งเสียงไว้ ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงเท้าแล้วเสียงปิดประตู
เฮ่ย ~ เอาไงดีล่ะ ทางเลือกของผม
1.มันไปแล้ว ได้โอกาสหนีแล้วนะโว้ยยย! สึนะ
2.ถึงหนีไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ เราไม่รู้ทางกลับนี่นา
นี่....ท่านผู้อ่าน... อย่าเพิ่งหาวแล้วบิดขี้เกียจสิครับ ลุกขึ้นมาช่วยผมคิดก่อน T^T
งั้นนั่งลงไปอย่างเดิมแหละดีแล้ว -_- ผมคิดออกแล้ว ตัวอย่างที่ 2 คงดีกว่าสินะครับ
เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปนั่งบนโซฟา พลางกินช็อกโกแล็ตที่วางอยู่บนโต๊ะ เนื่องจากเบล เฟกอลเตรียมไว้ให้ ฉับพลันสายตาก็ไปสังเกตเห็นกระดาษสีขาวใบหนึ่ง ผมจึงหยิบขึ้นมาอ่าน
‘นี่ เจ้าหญิง เจ้าชายคงจะกลับมาช้าหน่อย กินไอ้ก้อนอะไรนี่ไปก่อนก็แล้วกันนะ - - เจ้าชายขอออกไปทำภารกิจส่วนตัวให้เสร็จก่อน แล้วเดี๋ยวจะกลับมา เอ้อ ! ใช่สิ ฝากดูแลสัตว์เลี้ยงด้วยแล้วกัน ป.ล. เจ้าชาย ชิชิชิชิ ~’
ไอ่นี่มันบ้ารึเปล่าเนี่ย = = ผมคงไม่ต้องอยู่ต่อกับคนบ้าแบบนี้หรอกนะ
ผมลุกขึ้นไปดูสัตว์เลี้ยงที่เบลบอก เขาบอกว่ามันอยู่ในห้องครัวนี้สินะ ว่าแต่อยู่ไหนล่ะ ( - -) อ๊ะ ! ใช่ไอ้นั่นหรือเปล่า O_O
ผมเดินเข้าไปหาเจ้าสัตว์ตัวเล็กสีขาว ที่แท้ เบลเลี้ยงตัวมิ้งค์งั้นเหรอเนี่ย –w-
“นี่ แกชื่ออะไรล่ะ??”
ผมลองถามมันไปเล่นๆ แต่มันกลับไม่ตอบ ทำไมหน้าตาเหมือนเจ้าของมันเลยล่ะ = = (หื่น เถื่อนๆ เหมือนกันเหรอ)
ผมเลยไม่ได้สนใจมันมากนั้นเทอาหารให้ตามที่เบลบอกก็พอใช่ม๊ะ
“เบื่อจังเลย ~ บ่ายสี่แล้วนะ ทำไมเบลไม่กลับมาอีกล่ะ”
ผมบ่นนิดๆ เฮ้อ ~ คิดถึงจังเลย โกคุเดระ ยามาโมโตะ แม่ พี่เบียคุรัน....
มาหาผมหน่อยสิครับ...
M
M
ความคิดเห็น