ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    my beloved stalker รักแรกของวายร้ายสไตล์โรคจิต!!

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 โลกิสของฉัน

    • อัปเดตล่าสุด 7 ต.ค. 54


    ������������� บทที่ 1 โลกิสของฉัน

    �������� เมื่อปีที่แล้ว ในวันจัดเตรียมงาน อนุปริญญา ของพี่ม.6 รุ่นก่อน ฉันเทพีสุดสวยน้องม.5 ฝ่ายตกแต่งภายในกำลังจัดแต่งห้องจัดเลี้ยงของพี่ๆอยู่้นั่นเอง ซึ่งตอนนั้น ฉันกับพี่ม.6 หลายคนกำลังระบายสีผนังห้องลายตากันอยู่
    ����������
    ��������� " พี่คะ ตรงนี้ระบายสีอะไรดี "
    ���������
    ��������� " สีม่วงละกันจ้ะ มันตัดกับสีเหลืองดี จะได้ดูฉูดฉาดหน่อยงานนี้เขาเน้นสีสันจ้ะ "
    ����������
    ��������� " ค่ะพี่คนสวย "

    ��������� " ฮุๆจ้ะ "
    ����������
    �������� �ฉันกับพี่คนสวย(จำชื่อไม่ได้แล้ว- -") กำลังช่วยกันละเลงระบาย ตัวตะกวดยักษ์ หรือว่า ไดโนเสาร์หว่า ช่างมันเถอะ�เท่าที่รู้คือมันน่าเกลียดมาก
    ���������
    ��������� " พี่คะงานนี้ใครเป็นประธานหรอคะ ดูอลังการดีจัง(โดยเฉพาะตัวตะกวด)"
    ����������
    ��������� " อ๋อ ประธานหรอคงเป็นโลกิสมั้ง น่าจะใช่นะู ^^ พี่ไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่"�
    ���������
    ��������� " โลกิสคนไหนอ้ะคะ " ทันใดนั้นหัวฉันได้จินตนาการ คนที่ชื่อโลกิสไว้ว่าต้องแนวๆเด็กอาร์ตๆ ใส่แว่นกลมๆ ผมยุ่งๆแนวๆ แอลเดธโน้ตชัวร์ - -
    ���������
    ��������� " อืม คนที่หล่อๆเก่งๆ สาวกรี๊ดๆน่ะ�แต่พี่ไม่ค่อยสนิทด้วยหรอกพี่ไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ "
    ������������คนล�ะแนวกับที่คิดไว้เลยแฮะ เหอๆ -..-
    ���������
    ���������� " ไม่รู้จักอ้ะค่ะ เทไม่ค่อยสนใจผู้ชายเท่าไหร่ สนใจผู้หญิงมากกว่า 55 5 ว่าแต่ทำไมล่ะคะ ก็ทั้งหล่อทั้งเก่ง มีอะไรไม่ดีอีกล่ะ หนูว่าเขาต้องมีความเป็นผู้นำแล้วก็เป็นคนดีมากแน่ๆ เลยถึงได้รับตำแหน่งประธานงานนี้ ^_^"
    ����������
    ������������"ไม่รู้สิพี่ว่าเขาดูเสแสร้งยังไงแปลกๆ พี่คงคิดไปเองมั้ง แต่พี่ก็ไม่ค่อยชอบเขาอยู่ดีแหละ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอกนะ - - "
    ���������
    ������������ " งั้นเทไม่เซ้าซี้แล้วแหละ "
    �����������
    ���������� ฉันกับพี่คนสวย ก็ตัดเส้นตะกวดยักษ์สีเหลือง ม่วงตัวนี้ต่อไปอย่างสนุกสนาน พลางป้ายสีใส่กันไปมา โอ้พระเจ้าขา มันช่างเป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยสีสัน(ที่เลอะเต็มตัว)�กับความสุขเหลือเกิน Y.Y ร้องไห้ด้วยความปลื้มปิติ
    ���������
    ���������� ตึ่ง ตึงง ตึ๊ง ตึ่ง~~
    �����������" ประกาศ....ม.6 ทุกคนไปร่วมประชุมกันที่หอประชุมใหญ่ ให้น้องม.5 ทำงานกันไปก่อน ประกาศอีกครั้ง ประกาศ.................. "
    �����������
    ����������� เมื่อการประชาสัมพันธ์ของพี่ๆคณะกรรมการจบ เหล่าพี่ๆ ม.6 อันเป็นที่รักก็ต่างกรูกันออกไป
    �����������
    ����������� " พี่ไปก่อนนะเทพี เดี๋ยวกลับมาช่วยทำไปก่อนนะจ๊ะ"
    ������������
    ����������� " ค่ะพี่คนสวย เดี๋ยวเทพีจะ ทำให้ตะกวดตัวนี้เจิดจรัสที่สุดในโลก�\(^[]^)/�"
    �����������
    ����������� " จ้าๆ แต่มันคือไดโนเสาร์นะ ไม่ใช่ตะกวด "
    �����������
    ����������� " อ๋าค่ะ ^_^"�"
    ������������และแล้ว ก็เหลือแค่ฉันคนเดียว เฮ้ยแล้วม.5คนอื่นหายไปไหนคงไม่ได้สับสนว่าตัวเอง เป็นม.6แล้ววิ่งตามออกไปนะเฮ้ย เพิ่งจำได้ว่า ม.5 ที่อยู่ฝ่ายตกแต่งภายในมีเดี๊ยนคนเดียว เพราะคนอื่นไปทำ คอสตูม เอฟเฟค ประชาสัมพันธ์ อะไรเท่ๆพวกนั้น
    �����������
    ������������" พักหน่อยดีกว่า ทำมาเยอะแล้ว" (พูดคนเดียวได้ด้วย) ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูเชื่อมระหว่างห้องจัดเลี้ยงไปทางฝ่ายขนส่ง ไปหาเพื่อนคุยอ่านะ ก็มันเหงานี่แหละเหงานี่คือความจริง ที่..
    ���� เอี๊ยด โครม!!!
    ������������

    ���������� ร่างบางของฉันกระเด็นกระดอนเลือดท่วม�อาบตั้งแต่หัวจรดนิ้วเท้า(สยดสยองไปมั้ย?) อันที่จริงแค่หกล้มน่ะนะ - -ฉันแค่ถูกรถ(เข็น)ชนอย่างแรง ท่าทางคนเข็นจะมีตาหามีแววไม่ ไม่เห็นคนรึไง แต่ตอนนี้ฉันโดนล้อรถทับกระโปรงอยู่น่ะสิ ช่างซวยอะไรเยี่ยงนี้
    ����������
    ���������� " อ๊ะ เธอเป็นอะไรรึเปล่า"
    ���������
    ���������� และแล้วก็มีชายหนุ่มผู้เข็นรถเข็นคันนี้ โผล่ออกมา แถมว้ายกรี๊ด เขาเป็นพี่ม.6นี่หน่าแถมเป็นพี่ม.6ที่หล่อประดุจดั่งเทพบุตรผุดมาเกิดอีกต่างหาก เขามีผมสีน้าตาลมาฮอกกานีกับตาสีเขียวฟ้าคู่นั้น กำลังสะกดให้ฉันหลงใหลอยู่�อ๋าไม่ได้นะเทพี เธอต้องเก็บอารมณ์ไว้
    �����������
    ���������� " หึ พี่ชนหนูขนาดนี้ไม่เจ็บมั้งคะ พี่ลองมาดดนชนดูบ้างสิแล้วจะรู้ เชอะ -A- " ดีมากเทพีเลิศเข้าไว้�><
    �����������
    ���������� " ขอโทษละกัน -*-"
    ����������
    ���������� " ขอโทษแล้วมันหายมั้ยค้า~~~�"
    �����������
    ���������� " ก็ได้งั้น เธอเอารถเข็นมาชนพี่ แล้วหายกันโอเคมั้ย�^^ "
    ���������
    ���������� เฮ้ย หนูแค่ล้อเล่นเองนะคะพี่~ -[]-; จะให้หนูเอารถเข็นชนร่างเท่ๆของพี่ได้ไงกันค้า ไม่สิจะใจอ่อนไม่ได้นะเทพี ต้องวางมาดเข้าไว้
    ����������
    ���������� "...."
    �����������
    ����������พี่สุดหล่อคนนั้นเข็นรถออกจากระโปรงฉันส่วนฉันก็ลุกขึ้นปัดฝุ่นที่เกาะกระโปรง แล้วยืนอย่างเริ่ดเชิดหยิ่ง
    ����������
    ��������� �" เห็นที่ว่าพี่ยังใจดีมีการเป็นห่วงเป็นใย ถึงแม้ว่าจะเป็นฝ่ายทำร้ายหนุก็เถอะ"
    ����������
    �����������" เป็นใครก็ต้องเป็นห่วงทั้งนั้นแหละ ฉันก็พอรู้ว่าเธอเจ็บน่ะ "
    ����������
    �����������" เพื่อเป็นการไถ่โทษ หนูไม่เอารถเข็นมาชนพี่หรอกค่ะขอแค่เบอร์โทรพี่ก็พอ�ฮิๆ>_<" นี่สินะที่เขาเรียกว่าหน้าด้านแบบเริ่ด เชิด หยิ่ง
    ����������
    ��������� �" -___- "�พี่สุดหล่อ
    ����������
    ��������� �" *O* "
    ����������
    ��������� �" ขอเบอร์ดีๆไม่เป็นหรือไง นะ�ยัยเด็กม.5 คนนี้นิ" พี่สุดหล่อจัดแจงฉีกกระดาษจากสมุดโน้ตเขียนเบอร์มาให้ฉัน แถมเมื่อกี้ยังเอานิ้วมาดีดหัวฉันเบาๆอีกต่างหาก อุกรี๊ด ดีใจที่สุดในโลกค่าา
    ����������
    ��������� ��" เทพีค่ะ ชื่อเทพี ทอ-เอ เท พอ-อี พี"
    ����������
    ��������� � " สะกดเป็นน่า ^^* "
    ����������
    ����������
    ���������� ��อ๊ายฉันทำไปซะแล้ว�ทำไปได้ยังไงกันนะ ขอเบอร์ผู้ชายครั้งแรกในชีวิต ครั้งแรกในชีวิตเลยนะจะบอกให้!! พออยู่ต่อหน้าคนหล่อทีไรเป็นอันวางมาดทุกที แต่คราวนี้มาดไม่เหลือแล้วค่า พี่เค้าขนาดตอนจับปากกายังหล่อเลย โว้ยคนอะไรหล่อเสมอต้นเสมอปลายขนาดนี้ โฮก�\ (T..T)/ (เก็บอารมณ์หน่อยสิเว้ยเฮ้ย)
    �������������
    ����������� " อ้ะนี่คือเบอร์ของฉันเอง มะรืนนี้ฉันจะไปอเมริกาแล้วนะ ยังไงถ้าจะโทรมา ก็ใช้ bug009 โทรมาละกันนะ ฉันสายแล้ว บาย~~ "
    ��
    ������������ หา!!O_O มะรืนนี้เนี่ยนะ�ไม่เร็วไปหน่อยหรอ ไปอเมริกาไปทำไมไปเพราะเหตุฉไนกันเล่าเธอ รักแรกของฉันกำลังนี้ฉันไปไกล ไม่นะเหลือเวลาแค่ 2วันเองที่จะได้เจอหน้าเขาอีก วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันรับอนุปริญญาแล้วนะ ฉันต้องมาถ่ายรูปกับเขาให้ได้เลย�

    ����������� " 08x-xxx-xxxx�-�logis to n'เทพี "
    ����������
    ��������������T^T เค้าชื่อ logis มันอ่านว่าอะไรนะ ล็อกอีสเหรอ หรือ โลกิส เฮ้ยโลกิสคุ้นๆแฮะ อย่าบอกนะว่า ประธานจัดงานคือพี่สุดหล่อคนนี้ ดูยังไงเขาก็เป็นคนดีไม่เห็นเหมือนที่�พี่คนสวยบอกเลยนะ แถมหล่อมากด้วย แต่ช่างมันเถอะ��to n'เทพี เค้าละสุดจะปลื้มที่สุดใน 10�โลกฉันจะเอามันมาไว้บนหิ้งบูชา กราบไหว้ทุกๆ�หลังมื้ออาหารเช้ากลางวันเย็น�

    �������� " นี่ยัยเทพียืนเคลิ้มอะไรคนเดียว" เสียงแสนหวานของยัยโฮล์มมี่ เพื่อนรักสุดจี๊ดจ๊าด ของฉันปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์
    �����
    ���������" กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " ฉันกระโดดกอดยัยโฮล์มมี่�ก่อนจะเต้นไปมา(เป็นบ้าไปแล้ว)�"นี่โฮล์มฉันเจอ First love ของฉันแล้วนะ กรี๊ด~"

    �������� " เฮ้ยยัยเทพีใจเย็นๆ ผู้ชายดวงไม่ดีคนไหนมาโดนเธอตกหลุมรักล่ะเนี่ย"

    �������� " ยัยเพื่อนบ้า -*- ฉันหน้าตาแย่ขนาดนั้นเลยหรอฮ้า!! "

    �������� " เปล๊า ฉันแค่ไม่คิดว่าเธอผู้ไม่เคยรักใคร จะมีความรักนี่หน่า"

    �������� " เธอต้องไม่เชื่อฉันแน่นอน
    �����������������
    ����
    ������������������
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×