ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
" เอ่อ......"
เหตุการณ์หลังจากนี้คิดเอาเองละกันนะทุกท่าน เพราะแค่นี้มันก็อายมากเกินพอแล้วT^T ใช่ทุกคนพูดถูก ผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มมาตลอดก็คือพี่โลกิส หรือพี่กิสสุดหล่อของฉันนั่นเองแหละ และเขาก็คือพี่ชาย ของยัยโฮล์มมี่ (ชื่อไม่เห็นเหมือนกันตรงไหนเลย) อุตสาห์เก็บเป็นความลับแท้ๆ ฉันคงต้องจำเหตุการร์วันนี้ไปจนวันตายเลยคอยดู
pond_senary : เฮ้อจบบทนำซะที เหนื่อยจัง เกริ่นมากไปรึเปล่าไม่รุ หรือว่าน้อยไปอะไรยังไงเนี่ย TOT มือใหม่ให้อภัยด้วย (โค้งงามๆ) เม้นด้วยนะคะ
"โอม มะลึก คุกคิก จุกจู้จี้ ขี้แตกเพี้ยง~~~ !!!"เหตุการณ์หลังจากนี้คิดเอาเองละกันนะทุกท่าน เพราะแค่นี้มันก็อายมากเกินพอแล้วT^T ใช่ทุกคนพูดถูก ผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มมาตลอดก็คือพี่โลกิส หรือพี่กิสสุดหล่อของฉันนั่นเองแหละ และเขาก็คือพี่ชาย ของยัยโฮล์มมี่ (ชื่อไม่เห็นเหมือนกันตรงไหนเลย) อุตสาห์เก็บเป็นความลับแท้ๆ ฉันคงต้องจำเหตุการร์วันนี้ไปจนวันตายเลยคอยดู
pond_senary : เฮ้อจบบทนำซะที เหนื่อยจัง เกริ่นมากไปรึเปล่าไม่รุ หรือว่าน้อยไปอะไรยังไงเนี่ย TOT มือใหม่ให้อภัยด้วย (โค้งงามๆ) เม้นด้วยนะคะ
บทสวดทำธรรมดาที่ดูเหมือนจะไม่ธรรมดาของฉัน เป่ารินรดหัวของ นักเรียนชั้นมัธยมหกทีละคนทีละคน เพราะวันนี้เป็นวันรับ อนุปริญญาของเหล่าเด็กโรงเรียน แห่งนี้ แม้แต่เพื่อนรักของฉันอย่างยัย โฮล์มมี่ ก็มาต่อแถวรอรับบทสวดอวยพรของฉันซะด้วยสิ เพิ่งรู้นะว่าฉับป๊อปปูล่าขนาดนี้ -,.-
" เทพี ขอบใจมากเลยนะเธอไปเรียนบอสตันแล้วอย่าลืมฉันล่ะ"
" โอ๋ โฮล์มมี่สุดสวย อย่าร้องไห้สิมาสคาร่าเธอไหลเป็นทางแล้วนะ ฉันไม่มีทางลืมเธอหรอก TOT"
" เธอก็ร้องเหมือนกันนะแหล่ะ เทพี~~~ T^T"
ฮือๆๆๆๆ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เรา จะได้ยืนอยู่ในฐานะเด็กมัธยม นั่นเองแล้วต่อจากนี้เราก็จะเข้าสู่รั้วมหาลัยซะแล้วสิซึ่งฉันนี่แหละ เด็กคนหนึ่งที่จะถูกย้ายไปเรียนบอสตันในเร็วๆนี้ ซึ่งการเดินทางน่ะหรอ วันพรุ่งนี้เลยไงล่ะ ฉันต้องไปเข้าค่ายฤดูอะไรซักอย่างฉันไม่เคยจำ - - ของ บอสตัน เหตุผลที่ฉันได้ไปเรียนน่ะหรอ ต้องขอบคุณมันสมองชั้นเลิศ และ ป๊ะป๋า และ หม่ามี้ บุพการีน่ายกย่องที่ส่งฉันเรียน จนจบ มัธยม และส่งเสริมการเรียนพิเศษอีกมากมาย
" หลังจากนี้นะครับจะเป็นการประกาศรางวัลให้แก่นักเรียนดีเด่นประจำปี แล้วนะครับ" เสียงของพี่พิธีกรงาน ป่าวประกาศผ่านทางลำโพง(ที่มันอยู่ข้างๆหัวฉัน) และเป็นช่วงที่นักเรียนตื่นเต้นมากเพราะถ้าได้เป็นนักเรียนดีเด่นอะไรนั่นแล้ว จะได้รับเหรียญเกียรติคุณของท่านผู้หญิง จอมมมารอะไรนั่นแหล่ะ เห็นว่าถ้าเอาไปขายมูลค่างี้ 6 หลักเชียวแน่ะ
" ได้แก่....."
แทน ทะแลน แถ่น แทน แท่น แท้น~~
" นางสาว......."
ตุมตะลุ่มตุ้ม โบ๊ะ~~
จำเอาไว้ว่าฉันเกลียดวงโยทวาธิต ที่คอยประกอบเสียงให้พิธีกรจจอมลีลานั่น
" นะ...นะ"
เราไม่ได้เล่นรายการเศรษฐีนะจะบอกให้ -*-
" นางสาว นวชรินทร์ ก้องเกรียงไกรไพศาลครับ ปรบมือให้เธอผู้นั้นดังๆด้วยนะครับ"
"O_o ชื่อฉันนิ"
"กรี๊ด เทพีเพื่อนเลิฟ เธอเก่งที่สุดในโลกเลยนะ\T[]T/มาให้กอดซะดีดี" โฮล์มมี่พูดไม่ทันขาดคำก็คว้าคอฉันไปกอดจนคอฉันแทบหลุด ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้รับรางวัลนี้เล้ย
" เชิญบนเวทีเลยครับ นางสาว นวชรินทร์ ^_^ "
" อ่า...ค่ะ"
ฉันก้าวขาเดินขึ้นเวที แบบหงึกๆหงักๆ จังซี่มันต้องถอน - - จังหวะการเดินตอนนี้มันเท่ากับ จังหวะการสูบฉีดเลือดในหัวใจเลยล่ะ ตื่นเต้นที่สุดในชีวิตเลยค่าา~
" โฮ~ลูกแม่" แม่ของฉันถึงกับปล่อยโฮใหญ่ ด้วยความปลื้มปิติอยู่ด้านล่างเวที
" รับนี่ไปเลยลูกพ่อ " ส่วนพ่อฉันก็ โยนช่อดอกไม้ใหญ่เท่ากับกระบือให้ฉัน ใหญ่จนบดบังรัศมีของฉันแล้วเนี่ย
" สวัสดีครับ นางสาวนวชรินทร์ ก้องเกรียงไกรไพศาล"
พิธีกรขาไม่ต้องเรียกเต็มยศก็ได้นะ - -
" เรียกว่า เทพี เฉยๆก็ได้ค่ะ ^_^ "
" น้องเทพี ชื่อน่ารักมากเลยนะครับ รู้มั้ยเนี่ยว่าทำไม ถึงได้รางวัลนี้ "
" ฮ่าๆ ไม่รู้สิคะ "
" โอ้ ทุกท่านผมจะบอกแทนเองนะครับว่าเธอผู้นี้ เป็นนักเรียนคนเดียวของโรงเรียนเราที่ได้สอบชิงทุน ไปเรียนต่อที่ บอสตัน ยูนิเวอร์ซิตี้ รัฐ เมซาซูเซตต์ สหรัฐอเมริกา(พูดแค่บอสตันก็พอป้ะ -[]-) คณะวิทยาสาสตร์ ชีววิทยา และ ยังมีคะแนนความประพฤติเต็ม อีกด้วย ครับ ปรบมือให้เธออีกครั้งครับ "
" โอ้ว!!O_o"
เสียงฮือฮาของ ผู้คนเป็นพันด้านล่างเวที เซ็งแซ่จนฉันเริ่มเขินอายมากกว่าเดิม หากยังไม่หยุดฉันอาจจะ ฉี่แตกกลางเวทีเลยนะโว้ยย T_T
" มีเคล็ดลับอะไรถึงได้มีคะแนนพฤติกรรมเต็มครับ"
เคล็ดลับเหรอง่ายๆ วันๆไม่ต้องทำอะไรเลยไงล่ะ -..-
" อ๋อ ก็ปฏิบัติตามกฎ หัดหักห้ามใจตัวเองบ้างก็โอเคค่ะ "
ตอบตามน้ำไปเรื่อย ฮูเร่ \ -o- /
" แล้วทำไมถึงอยากเข้าเรียนที่ บอสตัน ล่ะครับ"
" ก็เพราะ อยากเรียนตั้งแต่เด็ก แล้วก็.......ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่นี้แหล่ะ -,.- "
" หืม ไม่ใช่แน่ๆ ผมว่ามันมีอะไรแน่ๆ ขอแรงบันดาลใจครับ แรงบันดาลใจ "
ลงเวทีเมื่อไหร่ พิธีกรจะหายตัวไปจากโลกใบนี้เลยคอยดู หึ!
" ความลับค่ะบอกไม่ได้หรอก ^^ "
" โห แสดงว่าต้องเป็นเรื่องความรักแน่ๆ เลยแอบชอบใครมี่ไปเรียนที่นั่นรึเปล่าครับ ฮิ้ว~~ ^[]^ "
ฮิ้วบ้าบออะไรเล่า พิธีกร เฮงซวย!!
" เฮ้ย!!~ ไอ้พิธีกรบ้า มาหาว่าลูกสาวข้า ไปชอบผู้ชายที่ไหนหรอไงฮะ มาต่อยกันเลยมา %@#%^&*(*"
พ่อฉันเริ่มวีนแตกเมื่อได้ยิน เจ้าพิธีกรจอม ใส่เกือกนี่พูดประโยคสกิดต่อมโมโหพ่อฉัน อัันที่จริงพ่อฉันหวงฉันมาก เคยเอาปืนมาเฝ้าตอนฉันไปเรียนพิเศษกับผู้ชายด้วยแหละ ฆ่ามันเลยค่ะพ่อขา -[]-/
" โอ๊ะ ขอประทานโทษครับคุณพ่อจริงๆครับ -[]-; "
"....."
"อ๊ะ แต่ว่าขอถามหน่อยเถอะครับ ว่ามันจริงใช่มั้ยครับ ที่เงียบเนี่ยแปลว่าใช่ชัวร์^^"
" อ๋า......ไม่ใช่นะคะ O//O"
" แก้มแดงใหญ่เลยแสดงว่าชะ.."
พูดไม่ทันขาดคำพ่อฉันก็เดิน ขึ้นมาบนเวทีเตรียมหมัดเทพเจ้าดาวเหนือเปกาซัส(ผสมกันมั่ว) เตรียมซัดพิธีกรปากดกล์ดเด้นลีทีฟเวอร์ นี่ซะแล้วตายๆๆ
"ไอ้พิธีกรนี่วอนแฮะ ท่าจะไม่เคยกินหมัดซูเปอร์ไซย่าซะแล้ว(อ้าวคนล่ะท่าหรอ- -)
" หวา >< " พิธีกรตั้งตัวไม่ทัน..แต่ก่อนที่กำปั้นของพ่อจะกระแทกลงไปบนหน้ากวนๆของพิธีกร ฉันได้ขัดเอาไว้ก่อน
" พ่อขา หยุดเถอะ พิธีกรเขาพูดถูกแล้ว"
" O_O" พ่อ
" >-O" พิธีกร
" (O-(o-(o-o)-o)-O)" everybody
" พะ..พูดใหม่สิลูก"
" ก็พิธีกรเขาพูดถูกแล้วค่ะ หนูไปเรียนเพราะแอบปลื้มคนคนนึงอยู่"
" โอ้ลูกฉันเรียนตามผู้ชาย พ่ออยากจะกรี๊ดเป็นภาษาอินเดีย"
พ่อขา TT หนูมันเลว~~
" บอกวิว่ามันเป็นใคร พ่อจะเอา M79 ไปเป่าหัวมัน =**="
" อย่านะคะพ่อ TAT"
ฉันร้องไห้ครวญคราง พลางมองไปที่โฮล์มมี่เพื่อนรักของฉัน เพราะเธอเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ แต่เจ้าหล่อนกลับหันหน้าหนีชี้โบ๊ชี้็เบ๊ ไม่รู้ร้อนรู้หนาวซะงั้น ไอ้เพื่อนบ้า-*-
" ใช่โลกิส ลูกดิฉันรึเปล่าคะ -[]- / ปีที่แล้วเขาก็ติด บอสตันเหมือนกัน"
จู่ๆเสียงของสาวใสวัยกลางคนก็ดังออกมาจากฝูงผู้นคนข้างล่างเวที ซึ่งฉันจำหน้าได้ว่านั่นคือแม่ของพี่โลกิส และยัยโฮล์มมี่นั่นเอง!!
" ไม่ใช่นะคะ" ฉันรีบแก้ตัวพัลวันแล้วหันหน้าไปอีกทาง
" ว่าไงลูกพ่อ ใช่ไอ้ โลกา อะไรนั่นรึเปล่า =*= "
อันที่จริงเขาชื่อโลกิสค่ะ - -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น