คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนเก่าเพื่อนหื่ล
“ ตื่นๆๆๆๆๆๆ ไอน้องเวรรรร ตื่นได้แล้วววววว”
“อีก 5 นาทีน้า” เสียงงัวเงียเต็มที
พลั่ก!!! ร่างบางกลิ้งตกจากเตียง ด้วยแรงถีบของร่างสูง แต่ก็ยังไม่วายหลับต่อ
“เฮ้ย......ยังจะนอนต่ออีก ไอ้เจนตื่นได้แล้ววววว” ร่างสูงเอาพระบาทเขี่ยร่างบาง
“เออ..ๆๆๆๆ......ตื่นก็ได้...” ในที่สุดร่างบางก็ยอมแพ้ลุกขึ้นมานั่งหน้างอ
“เอ้า...ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ....จะได้ไปเรียน”
“งืมๆๆ……..” ร่างบางลุกขึ้น ยืน หาววอดๆ ร่างสูงเดินออกจากห้อง
“เร็วๆละ”
“อืมมมมม” เจนขานรับแล้วล้มตัวลงนอน ทันทีที่สิ้นเสียง.....
“ไอ้เจน..........!!!!!!!!!!!!”
.........................................................
........................................................
........................................................
“โอ้ย ตายๆๆๆๆๆ สายแล้วๆๆๆๆ” เจนจัดปกระเบียบผ้าของตัวเองปากก็คาบขนมปังแผ่นนึง ผมกระเซิง (ก้กระเซิงอยู่แล้วนี่นา) (รึปล่าวหว่า??)
“พี่นุ๊กอ่ะไม่ยอมปลุกเรา สายเลย เห็นมะ” เจนโวยวายอยู่ไม่สุข
นุ๊กเอื้อมมือไปตบหัวเจน ถลึงตาใส่
“ไม่ปลุกบ้าไรละ ชั้นปลุกจนไม่รู้จะปลุกยังไงแล้ว แกแหละไม่ตื่นเอง ยังจะมาโทษคนอื่นอีก”
เจนค้อนใส่ พี่สาว สุดสวย(?)นิดๆ
“ซวยไปนะแก มาเรียนโรงเรียนใหม่วันแรกก็สายซะแล้ว.....”
“โห...พี่นุ๊กจะให้เราย้ายมาทำไมก็ไม่รู้ ที่เดิมก็ดีอยู่แล้ว โรงเรียนใหม่เนี้ยค่าเทอมแพงจะตาย ไม่น่าให้เจนย้ายมาเล้ย”
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยแก.....โดนไล่ออกยังจะมาพูดอีก” นุ๊กมองน้องสาวที่อายุห่างกันไม่กี่ปี ด้วยหางตา
“ถ้าแกโดนไล่ออกอีกละก็ ชั้นไม่ช่วยแล้วนะ จะได้ไปอยู่อเมริกากับคุณคุณอา”
เจนส่ายหน้าเร็วๆ สีหน้าสยดสยอง
“ไม่เอาน้า.....พี่นุ๊ก....เจนไม่อยากไปอยู่กับคุณอาอ่ะ ถ้าไปอยู่กับคุณอามีหวังโดนจับขังไม่เห็นเดือนเห็นตะวันแหง”
“งั้นก็อย่าไปก่อเรื่อง แค่นี้งานชั้นก็เยอะมากพอแล้ว อย่าให้ชั้นต้องมาตามดูแลแกเลย เจน” นุ๊กหยุดรถหน้า โรงเรียน เอกชนที่ใหญ่และทันสมัยที่สุดใน ประเทศO_O เจนพุ่งออกจากรถสปอร์ตสีดำคันงาม นุ๊กส่ายหน้า มองน้องสาวเดินเข้า โรงเรียนจนลับตา ด้วยความห่วงใย
....................................................
.....................................................
........................................................
.....................................................
“โอ้ย......โรงเรียนบ้าไรวะ.....ใหญ่ชิบ” เจนหงุดหงิดสุดๆ หลังจากเดินหลงทางใน โรงเรียน หลายรอบ เดินไปเดินมาไหงกลับมาโผล่ที่เดิมได้......... ไม่มีคนให้ถามอีก ก็ตอนนี้มันสายแล้วนี่หว่า เขาเข้าห้องเรียนกันหมดแล้ว
“อ้าวเธอ... นักเรียนใหม่สินะ” ชายร่างท้วมในชุดสูทเต็มยศ ดูก็รู้ว่าอาจารย์ที่นี่แน่นอน เดินเข้ามาทักเจน
“ค่ะ” เจนดีใจสุดในที่สุดก็ไม่หลงทางแล้ว 5 5 5
อาจารย์พาเจนเดินชมทั่ว โรงเรียนกว้าง อาคารทันสมัยสุดๆ เหมือนเดินเข้ามาในห้าง มีทั้ง บันไดเลื่อน ลิฟต์กระจก แถมยังติดแอร์ทุกที่ ไม่เหมือน โรงเรียนเลยสักนิด ห้องเรียนแต่ละห้องทันสมัย มีคอมฯทุกที่นั่ง ระบบใช้คอมฯเรียน แถมแต่ละห้องกว้างพอเอาบ้านเจนมาใส่ได้ทั้งหลัง(เวอร์ละๆ) เจนมอง อย่างทึ่งๆ
มันโรงเรียนรึเปล่าว่ะเนี้ย...........
“และนี้ ห้องอาหาร” อาจารย์พาเจนเข้ามาในห้อง อาหารที่เหมือนกับ ห้องจัดงานเลี้ยงใน โรงแรมเด๊ะ
“เอาละ นี่คือแผนที่และกฎของ โรงเรียน” อาจารย์ยื่นหนังสือเล่มเท่าบ้านให้เจน และเจนก็รับมาเปิดหน้าสุดท้ายทันที
กฎข้อที่ : 1900 ห้ามxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
- -
- -
- -
- -
- -
- -
- -
กฎข้อที่ : 2000 ห้ามxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
นักเรียนจงรักษากฎของ โรงเรียน ผู้ใดฝ่าฝืนกฎแม้แต้ข้อเดียวจะถูก
ตักเตือน
ตัดคะแนน(ถ้าโดนตัดเกิน80คะแนนต้องออกจากโรงเรียน)
ติดทันบน
พักการเรียน เชิญผู้ปกครอง
และ ไล่ออก
---------------------------------------------------------------------------
เจนมองแล้วกลืนน้ำลายหลายอึกถูกพี่นุ๊กส่งมาอยู่โรงเรียนดัดสันดารแล้วมั๊ยล่ะ… กฎแต่ละข้อ ห้ามโน่นห้ามนี่ ไม่ห้ามหายใจไปเลยละ ร่างบางอ่านกฎแต่ละข้อแล้วรู้เลยว่าตัวเองทำไม่ได้แน่ ตายแล้วกู...........ได้ไปอยู่ อเมริกาแน่ นิ้วเรียวเปิดแผนที่ โรงเรียน ที่มองๆไปมันใหญ่หยังกะแผนที่โลก เจนเหงื่อตก........ชาติหน้าจะเดินไปถึงห้องเรียนมั้งว่ะเนี้ย กว้างโคตร มีตึก A-Z โห..........โรงยิมงี้.....สนามฟุตบอล คอร์ดเทนนิส สระว่ายน้ำ สวนย่อมอีก ห้องชมรมแยกต่างหากอีก......... โอ้ยตายยย ............. นี่มัน โรงเรียน รึว่า โรงแรม+สนามกีฬาแห่งชาติว่ะ
“มีข้อสงสัยมั้ยนักเรียนใหม่”
“ไม่ค่ะ.........” ไม่เข้าใจอะไรเลยนะสิ
“เอาหละ อีก 20นาที ปฐมนิเทศนะ……… อ่อ เธอจะเข้าB รึว่า W ละ”
“ค้ะ......เข้าอะไรหรอ......ชมรมหรอค้ะ หมีเอ๊ย…….หนูคิดว่าจะเข้า ชมรมบาสนะ” เจนตอบหน้าใสซื่อ (เหอๆๆๆ)
“ไม่ใช่ๆ...B & W ไง จะได้ใส่เครื่องแบบซะที ใส่ไปรเวทมาอย่างงี้มันไม่ดีนะ” อาจารย์พูดเสียงเบาลงทุกทีๆ เหมือนกับไม่อยากให้ใครได้ยิน
“แล้วมันคืออะไรละค้ะ ไอ B…..W เนี้ย” เจนปิดแผนที่โลกลง หงุดหงิดชอบกลเวลามีคนพูดอะไรไม่เคลียร์เนี้ย
“ก็.........”ยังไม่ทันจะพูดอะไร เสียงประกาศก็ดังขึ้น เรียกตัวอาจารย์ทุกท่านเข้าห้องประชุมเตรียมการปฐมนิเทศด่วน
“อาจารย์ต้องไปละนะ เดี๋ยวไปปฐมนิเทศด้วยละ” อาจารย์พูดเร็วๆก่อนหอบร่างท้วมๆวิ่งไป
“อ้าว .......อาจารย์.....อย่าเพิ่งไปดิ ..........อารัยคือ........” เจนวิ่งตามอาจารย์ ด้วยนิสัยที่ติดตัวมาว่าถ้าอยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้ วิ่งตามอาจารย์ที่เลี้ยวไปหัวมุม ร่างบางวิ่งเลี้ยวตามไป แล้วก็ โครม ชนกับกลุ่มคน กลุ่มนึง จังๆ ร่างบางกระเด็นล้มกลิ้งหลายตลบทันที แต่ คนที่ถูกชนนะสิ ยืนนิ่ง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เฮ้ย!! พี่แพทเป็นอะไรมั้ยค้ะ” พลอย ที่เดินตามมาสำรวจตัวแพทตั้งแต่หัวจดเท้า
“ไม่เป็นไร พลอย” เสียงนุ่มตอบแบบเรียบๆ
“นี่ เธอ เวลาเดินหันระวังซะมั้งสิ ถ้าพี่แพทเป็นอะไรขึ้นมานะ” เสียงแหลมปรี๊ด ของพลอย หันมาแว้ดๆใส่เจนที่ยังนั่งกุมข้อเท้าอยู่ ปวดแปล๊บๆ ที่ข้อเท้า ร่างบางหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ แต่ก็ยังแข็งใจ พยุงตัวให้ลุกขึ้น เซนิดหน่อยแต่ก็ยังทรงตัวได้อยู่
“ขอโทษสิ” พลอยตวาดเสียงแหลม
ไอคนที่เจ็บซิต้องได้รับคำขอโทษ ไม่ใช่ต้องมาขอโทษใคร ..........ไม่ผิดซะหน่อย......พวกนี้เดินไม่ระวังเอง เจนเชิดหน้าขึ้นมอง คนข้างหน้า ที่ประกอบไปด้วย แพทที่ยืนเก๊กหล่อ ทิพย์กำลังปัดเสื้อให้แพท พลอยกำลังชี้นิ้วด่าเจน ยีนดึงพลอยไม่ให้เข้าใกล้เจนมากกว่านี้
“ไม่มีตาหรอไงฮะ คนเดินมาดีๆยังจะมาชนอีก ชนแล้วขอโทษสักคำก็ไม่มีคนบ้าไรเนี้ย ไม่มีมารยาทเอาซะเลย……………………..ฯลฯ” คำด่าแต่ละคำของพลอย ยิ่งทำให้เจนหงุดหงิดขึ้นทุกทีๆ
........เจ็บขาก็เจ็บ...........หงุดหงิดก็หงุดหงิด ..........ตามอาจารย์ก็ไม่ทัน............ยังจะมาเจอไอพวกบ้านี่อีก ........................ในที่สุดความกดดันก็ทำให้เจนขันแตก
“ไอพวกบ้า.........พวกแกแหละเดินมาชนชั้น...........ประสาทหรอไงฮะ..........ด่าอยู่ได้............ปากอย่างงี้หรอผู้ดี........หน้าตาก็ดี แต่ปากนี่สิยิ่งกว่า XXX อีก.......”
เจนแว๊ดๆใส่ 1ชุด พลอยอึ้งเล็กน้อย ไม่เคยมีใครกล้าแหวกับตนขนาดนี้มาก่อน
“แพทค้ะ.....ตัดคะแนนมันเลย” พลอยหันมาขอความช่วยเหลือจากแพท แล้วยิ้มเยาะเจน ที่ตอนนี้หน้าซีด........ตัดคะแนน.........นึกถึงคำของพี่นุ๊ก.......ซวยแล้วกู..........
แต่แพทกลับนิ่งเงียบ.........
“ไปรเวทนี่..........คงไม่ใช่พวก G หรอกนะ” อยุ่ดีๆยีนก็พูดขึ้น เหมือนพึ่งสังเกตเห็น ทุกคนหันมามองเจนเป็นตาเดียว
“ไม่ใช่หรอก......เด็กใหม่…….ชื่อ.....เจน…..” แพทพูดเรียบๆ
เจนตกใจ .........รู้ได้ไงว่าเด็กใหม่........แล้วยังรู้ชื่ออีก.........หรือว่า……….มันคือ………. (คือพี่แพทงัยล่ะ)
“งั้นเจนก็เข้า Bแบบพวกเราสิ” พลอยพูดเสียงหวานกับเจน ต่างกับ ที่ชี้หน้าด่าอยู่เมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง
เจนส่ายหน้า ..........ให้ชั้นไปเป็นอารัยแบบแกชั้นไม่เอาด้วยหรอก........
“ชั้น แพทหวังว่าคงจำกันได้” แพทยิ้มเจ้าเล่ห์
เจนทั้งอึ้งทั้งงง ไอ้แพทมันมาอยู่ที่นี่ได้ไง.......อุส่าหนีมันมา..……จำได้ว่าก่อนจะย้ายมามันหื่ลขนาดไหน…......โอ๊ย............. หน้าขาวๆแดงขึ้นด้วยความแค้น ก่อนเหวียงกำปั้นเล็กๆลงที่หน้าหล่อเหลา(?)ของแพท แล้ววิ่งจากไปทันที
แพทล้มลง มุมปากมีเลือดไหลอาบ คนที่ยืนมองได้แต่อึ้ง
....................
“พี่แพทปากแตกเลย....ไปห้องพยาบาลเถอะ” พลอยพยุงร่างแพทขึ้นมา - - หนักชิบ
แพทลุกขึ้น สะบัดมือพลอย ออก แล้วเสยผม ปัดโน่นปัดนี่ (กลัวไม่หล่ออะดิเพ่)
เสียงหัวเราะดังลั่นของยีนทำให้แพทต้องหันไปมอง
“หัวเราะไรวะยีน”
“ก็โลกนี่มีคนกล้าชกพี่ด้วยอ่ะดิ........ขำว่ะ........ประธานB สุดเทห์ ขวัญใจ สาวๆ(รร.หญิงล้วน) ทั้งโรงเรียน โดนชกเลือดกลบปาก” ป๊าพูดจบก็ทำท่าชกหวานเลียนแบบเจน หวานก็ทำท่าหลบ+เอฟเฟคแบบแม๊ตทริกซ์ ………แพทมองแล้วส่ายหน้า......... บ๊องจริงเพื่อนกู......... ก่อนเดินไปห้องประชุม สาวกทั้ง3 (พลอย/ยีน/หวาน) เดินขำตามหลังแพทแต่แพทไม่สนใจเพราะในใจตอนนี้สนแต่..........คนที่พึ่งจะวิ่งจากไป...............ได้เจออีกจนได้นะ........เจน............
---------------------------------------------------------------------------------------
ร่างบางวิ่งไม่รู้ทิศทาง ก่อนจะนั่งลงที่ม้านั่งในสวนย่อมของโรงเรียน
“เหนื่อยเจง” บ่นอุบอิบนิดหน่อย จับข้อเท้าที่ปวดเร้าๆ น้ำตาเริ่มคลอตาใสๆอีกแล้ว พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ก็แทบอยากจะมุดเป็นขอมลงดินหนีมันไปพม่าซะให้รู้แล้วรู้รอด ซวยชะมัดถึงมาเจอแกที่นี่อ่ะ ไอ้แพท ร่างบางนั่งกุมข้อเท้า เจ็บโว้ยยยยยยยยยยยยยย จะเรียนรอดมั้ยว่ะเนี้ย วันแรกก็...........
ร่างบางสะดุ้งเฮือก..........
รู้สึกได้ถึงโละหะแหลมๆเย็นๆที่ จิ้มอยู่กลางหลัง ตน เจนหันขวับไปมอง
“หยุด ยกมือขึ้น หันกลับไป”เสียงเหี้ยมดังขึ้นข้างหลัง โลหะแหลมกดลงหนักกว่าเดิมเป็นเชิงขู่ เจนทำตามโดยดี
“ลุก” ร่างบางลุกขึ้นช้าๆ
“เดินไป” เจนก้าวออกไปช้าๆ สีหน้าเรียบเฉย
1ก้าว
2ก้าว
ก้าวที่3 จังหวะที่คนข้างหลังเผลอ เจนย่อตัวลงอย่างรวดเร็ว กวาดขาคนข้างหลัง จนคนๆนั้น ล้มลงไปนอนหงายหลัง ร่างบางลุกขึ้น เตะมีดออกจากมือคนที่นอนอยู่ แล้วใช้บาทายันคอมันไว้ไม่ให้ลุก ขึ้นมาซ่าได้อีก
“คิดจะทำไรห๊า” รู้จักเจนคนนี้น้อยไปซะแล้ว ยิ้มเหี้ยมให้คนที่นอนอยู่
“เก่งนี่”เสียงนึงดังขึ้นหลังต้นไม้ที่ไม่ไกลออกไป เจนหันกลับไปมอง ร่างที่อยู่ในเครื่องแบบสีขาว
ไม่เหมือนของแพท ของแพทสีดำ เฮ้ย ไม่คิดถึงไอ้นั้น ไม่คิดๆๆๆๆๆๆๆ
“ใช้ได้นี่.....”ร่างสูงบอก เจนดูจะอึ้งกับหน้าตาอันดูดีของร่างสูงเล็กน้อย สีหน้าเย็นชามีเสน่ห์ดึงดูดใจ(- -*) ฟันเหยินๆดูเป็นอาวุธที่น่าเกรงขามยิ่งนัก
“แกเป็นใคร” เจนมองหน้าร่างสูง บาทากดลงที่คอคนที่เอามีดมาจี้หลังตนเล่นอยู่
“ฮึ......ทำไมชั้นต้องบอกเธอด้วย” เสียงเย็นชาจนร่างบางขนลุก
“นี่แก........เอาบาทาออกจากคอชั้นทีเหอะ หายใจไม่ออกแล้วววว” มือจับข้อเท้าเจนให้ขยับออก
“โอ้ย..!!!” เจนกะโดดเหยงๆกุมข้อเท้าที่ปวดแปล๊บๆ บีบมาซะแรงเลยไอเวรนี่ (เมื่อกี้ยังบู้อยู่เลย มาเจ็บไรตอนนี้ล่ะ)
“เป็นไงมั่งไอ้ออย” ร่างสูงที่อยุ่ข้างต้นไม้มองหน้า คนที่ลุกขึ้นยืน
“บาทาหนักใช้ได้เลย แกอยากลองม่ะละฮะเฟียคุง” ออยกุมคอลูบไปลูบมา ที่รอยแดงๆ ก็โดนเฮียเจนเหยียบซะ
ร่างสูงส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ เห็นก็สยองแล้ว เล่นเอาบาทาค้ำกระเดือก
“จะเข้า B รึว่า W ละ” เฟียถามเจนที่ยังกะโดดกุมข้อเท้า
ร่างบางหงุดหงิดขึ้นมาทันที เอาอีกละ เรื่อง B W เนี้ย เจนหน้ายู่ทันทีถามว่ามันคืออะไร
เฟียเห็นหน้าเจนก็อดขำไม่ได้
“เฟีย......มาอยู่นี่เอง พวกชั้นหาแทบตาย” 2สาวหน้าตาดีเดินเข้ามาหาเฟียที่ทำหน้าเหนื่อยหน่ายเต็มทน แต่ที่หน้าสังเกต ทั้ง2คนใส่เครื่องแบบเหมือนเฟีย เจนมองออย ใส่ไปรเวทกางเกงเขียว มันชักยังไงๆ
“ว่าไง.....พี่เพชร …..น้องทิพย์ …..”ออยทักทาย 2 อย่างร่าเริง เหมือนรู้จักกันมานาน เหวี่ยงเจนที่ยืนเอ๋อ ให้ออกจากระบบวงสนทนา
ร่างบางมอง งง อารัยว่ะ โรงเรียนนี้ มีทั้งเครื่องแบบสีขาวแบบเฟีย แบบสีดำ ของแพท..........อย่าไปคิดถึงแพทดิ.....โอ้ย........แล้วไปรเวทกางเกงเขียวแบบไอ้ออยไรนี่อีก .............ช่างมันเหอะ........วันแรกมาเรียนก็วุ่นซะ โอ้ย อยากตาย .......
“ไปเถอะเฟียเดี๋ยวปฐมนิเทศจะเริ่มแล้ว”
“อืมไปสิ” แล้วทั้ง3ก็เดินจากไป ทิ้งเจนให้ยืนเอ๋ออยู่กับออย
ร่างบางมองออยอย่างไม่ไว้วางใจ กะดึ๊บๆ ออกห่างออย ออยมองแล้วขำทันที เจนทำท่าตลกจริงๆ
“ไปเหอะ จะปฐมนิเทศแล้ว” ออยคว้าข้อมือเจนแล้วฉุดกระชากลาถูให้เดินตาม ร่างบางขัดขืนเล็กน้อย ............อารัยว่ะเมื่อกี้ยังจะฆ่ากูอยู่เลย............
“เฮ้ย!!! จะพาชั้นไปไหน หยุนะเว้ย ไม่งั้น มีถีบ” เจนโวยวายลั่น
ออยหยุดกึกทันที หันมามองเจนหวาดๆมันเอาจริงอ่ะเปล่าหว้า
“แกเป็นใคร จะพาชั้นไปไหน แล้วจะไปทำไม แล้ว......” เจนถามรัวเป็นปืนกล
“พอๆๆ เจ๊ๆ “ ออยทึ่งในความสามารถยิงคำถามได้เร็วทะลุสถิติปืนกล….O_O
“ตอบมาดิ” เจนหงุดหงิดเต็มทน ไรว่ะ โรงเรียนบ้าบอ นักเรียนบ้าบอ จะรอดออกจาโรงเรียนไหมวันนี้ เจอแต่พวกประหลาด ......เกือบโดนฆ่าอีก.........ลาออกเลยดีมั้ยเนี้ย โอ้ยยยยยย
“เรา ออย”ตะเบะ เลียนแบบทหาร
“เป็นนักเรียน ปี1 เหมือนแกอ่ะแหละ”
“ป่ะๆๆ ไปห้องประชุมกัน” ออย จูงมือเจนดินไป
“ชั้นชื่อ.....”เจนกำลังจะแนะนำตัว ท่าทางไอ้นี้ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่หรอกมั้ง (เกือบฆ่าพี่แล้วนะพี่เจน)
“เจน” ออยต่อให้เสร็จสรรพ
“รู้ได้ไง.....”
“รู้ละกัน”
อะไรฟ่ะมีแต่คนรู้จักกู แต่กูไม่รู้จักใครเล้ย เจนเอ๋ออย่างแรง
ห้องประชุม
อาจารย์ร่ายยาวเรื่องกฎระเบียบต่างๆของ โรงเรียน เกือบทั้งหมดไม่สนใจ บางคนก็คุยกันเล่นกัน หลายคนหลับไปแล้ว เจนนั่งคุยกับออยอย่างเมามัน ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอเพื่อนอย่างยัยนี่(แล้วมันดีรึว่าไม่ดีละ) เมื่อสังเกตไปก็เห็น คนใส่เครื่องแบบ มี สีขาว กับ สีดำ คละกันไป มีแต่ตนกับออยที่ใส่ไปรเวท แล้วสายตาที่มองมาที่ตัวเองกับออยอีก มันน่ากลัวดีพิลึก หนาวๆอย่างบอกไม่ถูก
“ขอเชิญประธานนักเรียนและคณะ กรรมการสภานักเรียน”
ทั้งห้องเงียบกริบ ทุกสายตาหันไปมอง กลุ่มคนที่เจนรู้จักดี ทำเอาร่างบางตาค้าง คณะกรรมการสภานักเรียน..........เจน หน้าซีด.....เหงื่อตก......................................
บนเวทีฝั่งซ้าย :::แพทยืนเก๊กหล่อตาตี่เหมือนเดิมหันไปทำความเคารพอาจารย์ยูอิจิด้วยหน้าแดงๆนิดๆ (ไม่ได้น๊าาาพี่แพท อุส่าให้เป็นพระเอกก็เก็บฟอร์มหน่อยเซ่…..)
พลอย ยิ้มร่าโบกมือหยั่งกะนางงาม
ยีนเริ่มตั้งเสา แล้วล่ะ
หวาน เริ่มเดินหามุมที่สปอทไลท์มันส่องลงมา
บนเวทีฝั่งขวา :::
เฟียเหมือนเทพบุตร(เหรอ???) ยิ้มให้ทุกคนอวดอาวุธประจำกายของตน (ฟัน!!!)
เพชร ยิ้มบางๆให้ทุกคน
ทิพย์ ยิ้มน้อยๆ แต่เมื่อสายตาไปปะกะอาจารย์มิกกี้ก็ก้มหน้าก้มตาหาเศษขี้หมาที่พื้นเพราะกลัวเจนมาเหยียบเข้า…..(กำ)
เจนนั้งหน้าซีด...........นึกถึงคำพูดของพี่นุ๊ก ........ถ้าแกโดนไล่ออกอีกละก็ ชั้นไม่ช่วยแล้วนะ จะได้ไปอยู่อเมริกากับคุณอา.....................................ตายแน่
ชกหน้าไอ้นั้น หันไปมองแพท..........
.........ด่ายัยนั้น.....หันไปมองพลอย
.........แถมเหยินรายนั้นดูเหมือนไม่ค่อยชอบเราอีก.......มองเฟีย
กลืนน้ำลายหลายลิตร
งานนี้มีแต่ซวยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!
งานนี้มีแต่ซวยยยยยย ตายแน่เจน ร่างบางเลิกลั่กเต็มที มองซ้ายมองขวาหาลู่ทางหนีเต็มที่ ทำไงดีว่ะ จะรอดมั้ยเนี้ย
ออยมองเจนที่เหงื่อแตกยิ่งกว่าน้ำตกไนแองการ่าหน้าขาวๆที่ซีดลง อยากจะหัวเราะดังๆ แต่ขอแกล้งหน่อยละกัน 5 5 5 5
“เจน….แกรู้มั้ย พวกกรรมการนักเรียนนะมีแต่พวกโหดๆทั้งนั้นเลยนะ”
เจนมองหน้าออย หน้าซีดลงอย่างชัดเจน ออยขำกลิ้งแต่ก็อยากแกล้งต่อ 5 5 5 (พี่ออยแอบชั่ว)
“เมื่อวานพวกนี้ไล่นักเรียนออกคนนึง เพราะว่าเดินชนไหล่แพท”
เจนอึ้ง ตัวลีบ แค่เดินชนไหล่ก็โดนไล่ออกแล้ว กูชกหน้ามันเต็มๆไม่โดนฆ่าตายหรอไงว่ะเนี้ย ..............ไม่ได้กลัวไรหรอก.........กลัว.................พี่นู๊กกกก ( เห็นอย่างงั้น โหดนะคร้าบบบ เมื่อเช้าถีบกระป๋มตกบันไดมาแล้ว)
ออยกลั้นหัวเราะเต็มที่ อำเจนได้สำเร็จ เห็นซ่าๆอย่างงี้แต่ก็ใสซื่อเหมือนกันแฮะ 5 5 5 5
“ขอเชิญคณะกรรมการนักเรียน แนะนำตัวและกล่าวนโยบายของสภา”
เฟียเดินช้าๆมาที่สแตนด์หน้าเวที ทั้งห้องเงียบกริบ เคลิ้มกับมนต์เสน่ห์ฟันของเฟีย
“สวัสดีเราเฟียประธานนักเรียน ผมขอพูดสั้นๆละกันนะ .........ขอให้ทุกคนทำความเข้าใจว่า White คือที่1 เสมอ ไม่ใช่ที่โหล่เหมือน.......ใคร.....บางคน........” เฟียพูดเรียบๆ ช้าๆ แล้วมองไปที่ แพทอย่างท้าทาย สายตาเย็นเหยียบ
ทั้งห้องที่เคยเงียบกริบ กับดังไปด้วยเสียงฮือฮา เหมือนการประกาศสงครามกลางห้องประชุมพวกWhite ทั้งห้องยิ้มกริ่ม ส่วนBlack หน้างออย่างเห็นได้ชัด
สรุปแต้มสงคราม White 1 : 0 Black
มีแต่เจนที่ได้แต่นั่งเอ๋อ
.......งง........ไรว่ะ.......White……..สีขาว.....1........- -...........
ช่างมันไม่สน......สนแค่ว่าเมื่อไหร่จะโดนไล่ออก.........คิดแล้วเศร้า........ไม่น่าเลยตู
เฟียมองแพทที่เดินเข้ามาใกล้ทุกทีอย่างไม่เกรงกลัว สายตาทั้ง 2 คนปะทะกัน ส่งสายฟ้าออกจากตา มาปะทะกัน จ้องตากันในระยะปะชิดขึ้นเรื่อยๆ (พี่แพทระวังฟันพี่เฟีย!!!)
...................... สงครามเริ่มขึ้นแล้ว ....................
ทั้งห้องประชุมหายใจไม่ทั่วท้อง มองเฟียกับแพทที่มองหน้ากัน อยู่ที่แสตนด์
แพทเบ้หน้าหนี อ้าปากหาวอย่างเบื่อหน่าย เฟียผงะเล็กน้อย .......ก่อนเหยียบยิ้มเยาะเย้ยให้ แล้วเดิน ผ่านแพทไป
“สวัสดี ชั้น แพท อย่างที่ประธานนักเรียนบอกไว้ .....White คือที่ 1 .....แต่เป็นที่1รองจาก Black....จำไว้....”
เสียงฮือฮาดังขึ้นเป็นระลอกๆ แพทพูดหน้าตายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฟียมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นแพทสุดขีด แน่นอน ฝ่าย White ทั้งห้องประชุม ลุกฮือ ขึ้น ส่วน Black ร่วมใจกันหัวเราะเยาะเย้ย สะใจสุดฤทธิ์
สรุปแต้มสงคราม White 1 : 1 Black
“อ่อ......สำหรับพวกไร้สังกัด......เจน.....เข้า Black ซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” แพทมองมาที่ร่างบางที่นั่งกอดอกสัปหงก .........(เวรกรรม คุหลับ 555).........มีออยนั่งหัวเราะอยู่ข้างๆ
แพทหน้าเสียนิดๆ ไม่สบอารมณ์สุดขีด ไม่สนใจกันเลยนะเจน...........แล้วเราจะได้เห็นดีกัน............
B : ทิพย์มาบ่นเรื่อง กฎของโรงเรียน + แนะนำเรื่องชมรมอย่างอึกๆอักๆ พูดผิดๆถูกๆเพราะถูกจารย์มิกกี้นั่งจ้องอยู่น่ะสิ
W : พลอยมาแว๊ดๆ เรื่องมารยาทผู้ดี
สรุปแต้มสงคราม White 2 : 1 Black (พี่ทิพย์พูดดีกว่าพลอยเพราะถึงแม้จะเป็นกฏของโรงเรียนที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องแต่ก็น่าฟังกว่าเรื่องมารยาทผู้ดี)
B : ป๊า พูดเรื่องการเข้าออกโรงเรียน และแผนที่ของโรงเรียน
W : ม๊า เดินมาพูดหลังจากป๊าตอนที่เดินสวนกันดันไปสะดุด(ลม)ล้มไปซบอกป๊าเข้าให้ หน้าแดงแปร้ด สมาธิแตกกระเจิง พูดไม่รู้เรื่องเลย
สรุปแต้มสงคราม White 2 : 2 Black (ป๊าพูดรู้เรื่องกว่าม๊าเยอะ)
ปิดท้ายด้วยการอวยพรขอให้สอบผ่านของเฮียหวาน ตอนนี้ พนักงานคุมไฟต้องทำงานให้ดีๆ ไม่งั้นคนที่นั่งอยู่ข้างล่าง จะไม่เห็นหน้าคนให้พรแน่ๆเลย
ในที่สุดสงคราม(ยกแรก)ก็จบลง
“เฮ้ยเจน......” ออยสะกิดเจนที่นั่งหลับขี้มูกยืด ไม่สนใจอะไรเลย
เจนงัวเงียมองหน้าออย
“ไรหรอ....”
“ไปเรียนกันเถอะ” ออยฉุดเจนให้ลุกขึ้น เดินนำออกไปออกจากห้องประชุม ร่างบางเดินตามลอย งัวเงียๆ (พี่เจนขี้เซา)
.............................................โถงกลาง โรงเรียน............................
“เจน....เจน........ไอ้เจนโว๊ย!!!”
“ฮะๆๆ.......ไรๆ” ร่างบางสะดุ้ง
“เป็นไรเปล่า ใจลอยไปถึงไหนแล้วเนี้ย” ออยโบกมือไปมาตรงหน้าเจน
“เปล่า.......” เจน เหงื่อซึม.........มาเรียนวันแรกก็........โดนไล่ออกแล้ว.........เฮ้อ......
พอลงบันไดเลื่อน มา ก็เจอกับ ...............คนที่ร่างบางไม่อยากเจอที่สุด........ เจนผงะเมื่อเห็น..........แพท.....(พร้อมสาวกทั้ง3).............ยืนนิ่ง............เหมือนรอ...........รอ.................................(รอใครละ รอพี่อ่ะแหละพี่เจน)...............................
เจนหน้าซีด.......ทำตัวลีบ เหมือนหลบหลังออย (เหมือนจะปิดมิดเลยนะพี่เจน) .........ออยมอง งงๆ ..........พอเจอแพทก็เข้าใจ ยิ้มร่าเดินไปหาแพท ........เจนเดินผ่านแพทไปหน้าตาเฉย.......(นึกว่าแพทไม่เห็น).........(ใครไม่เห็นก็บ้าแล้ว)..............
แพทคว้าข้อมมือเจนไม่ให้เดินผ่านไปง่ายๆ
“ว่าไงเจน...” ร่างบางสะดุ้งเฮือก......แพทคว้าร่างบางๆเข้ามาแนบตัวเอง
เจนสะบัดตัวหนี คว้าออย หมุนตัวหันหลังกลับไปเตรียมวิ่ง........หนีแพท
แต่........แว้กกกกกกกกกกกกก............เฟีย มาอยู่นี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
เจนหันมาเจอ ....................เฟีย ......(พร้อมบรรดาสาวก).......แว้กกกกกกกกกก
ร่างบางผงะ เดินถอยหลัง ไปชนแพทเต็มๆ เจนหันกลับมามอง แพท
แว้กกกกกกกกกกก..........หนีแพทเจอเฟีย หนีเหยินเจอญาติเรน..............ตายแล้วกู.....
เจนหน้าเลิกลั่ก ยืนอยู่ระหว่าง แพท กับ เฟีย
.....................เอาไงดีว่ะ...........เอ่อ............เจน เซออกมาชนออย
ข้อเท้าที่หายปวดไปแล้ว ปวดขึ้นอีกแล้ว..........
คาเมะหน้านิ่ว เจ็บจี๊ดๆๆๆ ออยพยุงร่างบางเอาไว้
เฟียมองแพทเขม็ง แพทมองออยที่พยุงร่างบางไว้อย่างไม่สบอารมณ์
“ออย เมื่อไหร่จะเข้า Black ซะทีละ” พลอย แหวขึ้นมาทำลายความสงบ
“ไม่ละ ชั้นไม่ชอบ กฎ”...................
“แต่ยัยนี่อาจสนนะ” ออยชี้มาที่เจน
เจนส่ายหน้าทันที ...........ม่ายเอา..............ม่ายอยู่กับไอแพท เพื่อนเก่าเพื่อนหื่ล.......อุส่าหนีมันมาแล้วยังมาเจอมันอีก........
แพทยิ้มกว้าง คว้าตัวเจนมาใกล้ เจนที่เจ็บขา เซเข้าไปหาแพทโดยง่าย ไม่มีแรงดิ้นแล้ว เจ็บขา.........
แพทชะงักเล็กน้อย เมื่อเห็นร่างบางไม่ดิ้นไม่ขัดขืน
พอแพทเผลอเท่านั้นแหละ เจนตัวแสบก็ออกฤทธิ์ ย่ำลงไปที่เท้าแพทเต็มแรงงงงงงงง
“โอ้ย!!!!” แพทกระโดดเหยงๆกุมเท้าไว้
เจนยิ้มสะใจ เอาคืนได้แล้วโว้ย ............แล้วก็น่าซีดลงทันที..........ทำร้ายคณะกรรมการสภานักเรียนหนที่2ของวัน......เฮือก.......
สาวกทั้ง3ของแพทกรูกันเข้ามาประคอง
“เจนเป็น White ได้มั้ย” เทพเหยิน เฟีย ผู้ไม่เคยง้อใคร ออกปากชวนให้เจนเข้า White ทั้งหมดนิ่งค้างงงงงงง ..................
กลางห้องโถง โรงเรียน.........นักเรียนมากมายทั้ง B และ W เกาะราวบันได ระเบียง เสา พนัง (นักเรียนรึว่าจิ้งจกว่ะ) เพื่อที่จะดูสงครามครั้งที่ 2 ของผู้นำ B และ W
...............................................
ความคิดเห็น