p e r s o n a l * s p a c e -

ลำดับตอนที่ #80 : AMOUR or HOMMAGE ?

Application .

บทที่ต้องการ :  บทอะไรก็ได้ค่ะแล้วแต่เลย คือคิดไม่ออก ให้เป็นตัวประกอบในซอกในหลืบ(?)ก็ได้ค่ะ 

ชื่อ-นามสกุล ; ไอแซค  จีเซอร์ราส  l  Izac  Jezeras

เพศ ; เมะ

อายุ ; 17

ส่วนสูง / น้ำหนัก ; T - 183   l   W - 72

เผ่าพันธุ์ ; นักเวทย์

นิสัย ; ผู้ชายไฮเปอร์ ร่าเริงบ้าบอเกินคนธรรมดา อยู่นิ่งๆได้ไม่เกินห้านาที เป็นมิตรต่อคน สัตว์ และสิ่งแวดล้อม(?) ไม่มีพิษไม่มีภัยกับคนรอบข้าง ค่อนข้างเป็นบุคคลน่าคบคนหนึ่งเลยทีเดียว ถ้าทนกับนิสัยจ้อไม่หยุด พูดน้ำไหลไฟดับ และการติดสัมผัสเข้าขั้น แตะเนื้อต้องตัวอื่นไปทั่ว ถ้ารำคาญก็ให้คิดซะว่าเลี้ยงแมวยักษ์ไว้ตัวหนึ่งก็แล้วกัน(?) เป็นคนยอมคนไม่ค่อยชอบการต่อสู้หรือทำให้คนอื่นเจ็บตัวสักเท่าไหร่ หลายครั้งที่มักโดนคนอื่นทำให้เจ็บตัวอบู่บ่อยๆ ยอมเจ็บตัวได้ถ้าเป็นเรื่องของเขาเอง แต่ถ้าใครมาว่าหรือมาหาเรื่องเพื่อนหรือคนที่เขารักแล้วละก็เขาขอสู้ยิบตา และเวลาเขาสู้ทำให้ใครหลายๆคนรู้เลยว่าฝีมือเขาไม่ได้ธรรมดาสักนิด(และเพราะพลังที่มีเกินคนปกตินี่แหละทำให้เขาไม่ค่อยอยากสู้เท่าไหร่ เพราะจนโดนมักเจ็บหนักตลอด) ถึงแม้เขาจะเป็นมิตรกับทุกคนแต่ใช่ว่าเขาจะเชื่อใจใครง่ายๆ แต่ลงว่าเขาเชื่อใจใครแล้วเขาก็เชื่อใจคนนั้นแบบสุดๆเหมือนกัน ยอมเสียสละในหลายๆอย่างได้เพื่อคนที่เขารักและเชื่อใจ แสดงทุกสิ่งทุกอย่างให้คนภายนอกเห็นด้วยรอยยิ้ม  ไม่ชอบให้ความเครียดของตัวเองต้องเป็นภาระให้คนอื่น  จึงปกปิดความเครียดความเศร้าของตัวเองด้วยรอยยิ้มไม่ให้ใครรู้ แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนเก็บอารมณ์เก่งมากนัก การที่ต้องแสร้งยิ้มให้กับทุกคนตลอดเวลาทั้งๆที่เขามีเรื่องเครียดจึงทำได้ยาก เพราะฉะนั้นเวลาเขามีเรื่องให้คิดเขาจะแยกตัวไปจากผู้คน และถึงแม้จะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเครียดแต่การแยกตัวออกไปเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับเขา คนใกล้ชิดก็จะรู้อยู่ดีว่าเขาไม่สบายใจ

ประวัติคร่าวๆ ; ไอแซคเป็นลูกชายคนรองของสองนักเวทย์ชื่อดังแห่งพิวรีอาร์ แต่ก็ดูเหมือนคนทั่วไปจะไม่ค่อยรู้จักเขาเท่าไหร่นัก เพราะหากนึกถึงลูกชายของสองนักเวทย์ผู้ใหญ่ผู้คนก็คิดถึงเพียงแค่พี่ชายของเขา นักเวทย์ที่เก่งกาจเจริญรอยตามพ่อแม่ ส่วนเขาก็เป็นเพียงแค่บุคคลที่ถูกลืมเพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง ทั้งๆที่มีฝีมือ(และฝีมือดีมากด้วย)แต่กลับไม่ชอบใช้พลังเหล่านั้นจนทุกวันนี้คนอื่นก็แทบจะลืมไปแล้วว่าเขาเป็นลูกชายและน้องชายของนักเวทย์มีชื่อเสียงเหล่านั้น แต่เรื่องนั้นมันไม่ได้เป็นปัญหาของเขาหรอกนะเพราะทุกคนในครอบครัวก็เข้าใจว่าเขาไม่อยากแสดงฝีมืออะไรมากนัก(ที่ทุกคนในครอบครัวไม่ได้บังคับให้ไอแซคแสดงพลังเพราะความจริงแล้วเขามีพลังเวทย์สายดำแฝงอยู่ในร่างกายรอวันที่มันจะตื่นขึ้นมา ซึ่งแตกต่างจากทุกคนในครอบครัวที่มีเพียงเวทย์สายขาวเท่านั้น ทุกคนไม่รู้ว่าใดที่เวทย์สายดำมันจะตื่นเพราะฉะนั้นการที่เขาไม่ชอบใช้พลังของตัวเองนั่นถือว่าเป็นเรื่องที่ดีทีเดียว) แล้วอีกอย่างการที่เขาไม่เป็นที่รู้จักของใครนั่นก็ทำให้เวลาที่เขาอยากทำอะไรก็ทำได้ตามสบายไม่ต้องมากังวลว่าทำให้ครอบครัวขายหน้าหรือเปล่าด้วย

ชอบ ; ขนมหวาน  l  ความสนุก  l  การได้พูดคุยกับคนอื่น

เกลียด ;  การต่อสู้  l  ความรุนแรง

กลัว ; กลัวว่าวันใดวันหนึ่งเขาจะเผลอใช้พลังเวทย์มากเกินไปจนทำให้เป็นอันตรายกับคนอื่น

พลังพิเศษ ; พลังเวทย์สายขาวและที่จริงเขามีเวทย์สายดำแฝงอยู่ในตัวโดยที่ตัวเองก็ยังไม่รู้

สัมภาษณ์ออริ

ชายร่างสูงมาดขรึมเดินตรงดิ่งมาที่คุณพร้อมกับกระดาษในมือ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวมองคุณผ่านกรอบแว่นตั้งแต่หัวจรดเท้า "ไง ... ฉันเป็นใครมันไม่สำคัญหรอก แต่ตอนนี้ฉันต้องขอสัมภาษณ์อะไรคุณหน่อย ได้ไหม ?"

:: "ว่ามาสิ อยากถามอะไรถามมาได้เลยยยยยย~"

ชายร่างสูงไม่สนใจคำตอบของคุณ แต่เขาหันไปจดอะไรบางอย่างในกระดาษแทน นาทีต่อมาเขาก็เงยหน้ามองคุณอีกครั้ง ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆ “ลองแนะนำตัวเองมาสิ ทำยังก็ได้ที่จะทำให้ฉันสนใจในตัวคุณมากที่สุดน่ะ”

:: "เห~ ผมต้องทำให้คุณสนใจด้วยหรอ?" แล้วก็ส่งสายตาที่ดูแหยงๆแปลกๆไปให้อีกคน แต่ก็แนะนำตัวเองไปในที่สุด "ผมชื่อไอแซค ไอแซค จีเซอร์ราส ลูกของนักเวทย์ชื่อดังในพิวรีอาร์น่ะ แต่คนส่วนมากไม่ค่อยรู้หรอกว่าพ่อแม่มีลูกอย่างผมอีกคนหนึ่ง ผมก็ไม่ได้สนใจหรอกนะว่าใครจะรู้จักหรือไม่รู้จักผม เพราะชีวิตตอนนี้ก็สุขสบายดี#$%&^*+_)($$)(_ ทำไมรู้สึกหิวน้ำจัง คุณพอมีน้ำไหม ไม่รู้ทำไมอยู่ๆถึงได้หิวน้ำขึ้นมา" หลังจากนั้นก็ร่ายยาวเรื่องราวชีวิตเป็นมหากาพย์ จนรู็สึกหิวน้ำนั่นแหละถึงได้หยุด

“...” ชายร่างสูงไม่พูดอะไรออกมา เขาขยับแว่นเล็กน้อย แล้วเปลี่ยนบทสนทนาไปพูดเรื่องอื่นอย่างรวดเร็ว “ระหว่างยาพิษที่กินถึงตาย มงกุฎที่สวมแล้วตาย และดาบที่จับแล้วตาย คุณจะเลือกอะไร ?”

:: "ไม่เลือกหรอกครับ เลือกไปก็ตายหมดผมจะเลือกไปทำไมเล่า คุณนี่ถามอะไรแปลกๆ"

“งั้นเหรอ” เขาว่าสั้นๆ ก่อนจะจดยิกๆ ในกระดาษอีกครั้ง แล้วเงยหน้ามองคุณพร้อมระบายยิ้มร้ายกาจ “ท่าทางอย่างคุณนี่คงจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนสินะ สนใจให้ฉันหาให้มั้ยล่ะ ?”

:: "คุณอย่ามากล่าวหากันสิ! ผมน่ะเคยมีแฟนมาหลายคนแล้วครับ แต่ถึงอย่างนั้นไอ้เรื่องที่คุณเสนอมามันก็น่าสนใจดีเหมือนกันนะ แต่มาคิดอีกทีไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวคุณหามาไม่ตรงแบบที่ผมชอบ ผมขอหาเองดีกว่าถูกใจกว่ากันเยอะ :D"

“เออ จะอะไรก็ช่างเถอะ” เขาพูดต่ออย่างไม่สนใจ มือหนาม้วนกระดาษเก็บใส่กระเป๋า ก่อนจะก้มหัวให้คุณเล็กน้อย “โชคดี และหวังว่าจะได้เจอกันอีกครั้งนะครับ J” พูดสั้นๆแค่นั้น ก่อนที่จะเดินหายไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ต่อให้ตาดีขนาดไหนก็ไม่มีทางมองตามได้ทัน...

:: "วันหลังมาคุยกันใหม่นะคุณ!" 

 

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีค่า ไรท์เตอร์ชื่อยิหวานะ ตัวเองล่ะ ?

>> ส้มคนเดิมเลยจ้าาาาาาาา :)

ถ้าลูกคุณติดแล้ว หวาจะขอเปลี่ยนอะไรนิดๆหน่อยๆได้มั้ยเอ่ย ?

>> เปลี่ยนได้เลยค่ะ 

แล้วถ้าลูกคุณไม่ติดล่ะ จะรับกลับหรือจะให้หวายัดบทคะ ?

>> ยัดโลดดดดดด

ขอบคุณที่มาสมัครนะตัว ขอให้โชคดีจ้า

>> ขอบคุณค่ะ :)

______________________________________________________________