คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ۞ III โลกที่สาม
۞ III
โลกที่สาม?
ซาตาน เป็นราชาแห่งปีศาจทั้งมวล และปกครองนรกในศาสณาคริสต์และยิว เขาโหดร้าย ป่าเถื่อน และยังไม่เชื่อในพระเจ้า เขาคือศัตรูของพระเจ้า!
แต่ตอนนี้เขา...ซาตานกำลังนั่งอยู่ข้างหน้าผม แต่ลักษณะของซาตานที่ผมกล่าวมาทั้งหมดกับไม่ตรงกับตัวเขาในตอนนี้เลย! ผู้ชายวัยกลางคนสวมสูทลำลองสีกรมท่า ใบหน้าดูยิ้มแย้มใจดี เขาดูเหมือนคนเอเชีย ตาของเขาเป็นสีดำเข้ม จมูกโด่งเหมือนกับคนยุโรป และที่แน่ๆเขา...
"เธอมองหน้าฉันนานแล้วนะ คงไม่ได้จะเบี่ยงเบนทางเพศตอนนี้หรอกนะไม่งั้นฉันคงรู้สึกผิดไปจนวันตาย" เขาหลงตัวเอง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาน่าตาดี
"เปล่าครับ แต่คุณดูเหมือน..."
"นายแบบ! หรือนักแสดงกันละ ฉันก็พอจะได้ยินคนบอกมาบ้าง หรือเธอว่าไง?"
"ท่านซาตานครับ ข้าว่าท่านน่าจะเข้าเรื่องได้แล้ว!" มนุษย์วัวเหล็กปรามเขาด้วยน้ำเสียงดุๆ
"ข้าเข้ออะไรกัน! ซีมัสนายนี่ทำตัวโบราณอยู่เรื่อย นี่มันยุคสมัยไหนกันแล้ว"
ก็ไม่อยากจะเห็นด้วยหรอกนะครับ...ผมไม่เคยคิดว่าจะมีพวกเขาอยู่บนโลก ณ ตอนนี้เลยด้วยซ้ำ!
"ท่านซาตาน!"
"โอเคเบบี๋ เข้าเรื่องกันเถอะอีธาน แม็คเบลน โอ้! มันเป็นชื่อที่ดีมากเลยเธอเป็นเด็กที่น่าสนใจมากๆเลยละ" ผมเป็นเด็กอายุสิบสี่ปกติและธรรมดาที่สุดในโรงเรียน!
"อย่าทำหน้าแบบนั้น เธอกำลังคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ?"
"ผมคิดว่าคุณไม่ใช่ซาตานจริงๆหรอก คุณอาจจะเป็นพวกก่อการร้ายแบบที่ทางการบอกก็ได้ คุณดูไม่เหมือนบุคคลประวัติศาสตร์เลยสักนิด!"
"ช่างเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ แล้วเธอคิดว่าซาตานในประวัติศาสตร์เป็นยังไงเหรอ? มีเขาควายใหญ่ๆบนหัวสองเขา ตัวสีแดงๆ หนวดเพิ้ม น่าตาน่ากลัวใช่ไหมละ?" ผมคิดว่าสิ่งที่เขาพูดคือยมบาลนะ
"ท่านซาตาน!!!"
"เอาล่ะ! เราหยุดคุยเรื่องซาตานกันก่อน เรามาคุยเรื่องที่ที่เธออยู่ตอนนี้กันดีกว่านะ ซีรัสเอาแผนที่ให้เขา"
มนุษย์วัวเหล็กพยักหน้ารับทำให้ส่งเสียงเหล็กกระทบกันดังสนั่นก่อนที่ร่างบึกบึนจะยื่นกระดาษที่ผมคิดว่าเป็นแผนที่เมืองนี้ให้ผม
"ที่นี่ไม่ใช่เมืองหรอก เธอกำลังอยู่ในที่ที่ไม่มีใครรู้นอกจากเด็กนักเรียนของอธอมิค ไพเอล และฉันเท่านั้น"
"คุณจะบอกผมว่าผมอยู่ในโลกคู่ขนานของโลกที่ผมเคยอยู่งั้นเหรอ อย่าตลกหน่อยเลย"
ผมพลิกกระดาษสีซีดในมือดูก็พบว่าสถานที่ทั้งหมดในกระดาษแผ่นนี้มันขยับได้! ไม่สิ มันเคลื่อนไหวเหมือนกับจำลองสิ่งที่อยู่บนโลกทั้งมีชีวิตและไม่มีชีวิตอยู่ในกระดาษแผ่นนี้!!!
"ตกใจสินะ ก็เป็นสิ่งธรรมดาที่เด็กทุกคนจะพึงกระทำเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ฉันรู้สึกว่าเธอจะทึ่งและตื่นเต้นกับมันมากกว่าตกใจสินะ"
"คุณทำได้ยังไงครับ?" ผมโพล่งถามออกไปทั้งๆที่หัวใจยังเต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมา
"แผนที่นั่นเหรอ? มันก็เป็นไปตามธรรมชาติของโลกที่สามไงละ"
"โลกที่สามงั้นเหรอ..." เขายกยิ้มให้ผม
"เพรอลเลล! โลกแห่งนี้ชื่อเพรอลเลล โลกคู่ขนานลำดับที่สามเป็นโลกที่สิ่งที่เป็นไปไม่ได้จะเป็นไปได้ และสิ่งที่เป็นไปได้จะเป็นได้ยิ่งกว่านั้น ดูพิเศษดีไหมละ?"
"คุณจับผมมางั้นเหรอ? แล้วดวงไฟสีดำนั่นคุณก็เป็นคนใช้มันมาหาผมใช่ไหม"
"ฉันไม่ได้จับเธอมานะหนุ่มน้อย...แม่ของเธอรู้เรื่องนี้ดี แต่คำถามที่สองฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ"
"แม่ของผมรู้เรื่องเหรอ! แล้วดวงไฟสีดำนั่น"
"มันเป็นปริศนา โลกนี้ฉันก็พึ่งค้นพบมันได้ไม่นาน มันวิเศษมากและก็พิศวงเช่นเดียวกัน เด็กที่ถูกพามาที่นี่จะกลายเป็นนักเรียนของอธอมิคทันที พวกเขาทุกคนเป็นเด็กที่พิเศษมากกว่าคนอื่น เธอก็เหมือนกัน"
"ผมเป็นเด็กธรรมดา!" นี่มันบ้าของจริงเลย! ผมเป็นเด็กธรรมดาผมไม่ได้ปล่อยพลังได้ และไม่ได้หายใจออกมาเป็นไฟเหมือนมนุษย์วัวเหล็กนั่นนะ!
"แล้วเธอตอบฉันได้ไหมว่าเด็กธรรมดาอย่างเธอทำไมถึงควบคุมความคิดมนุษย์ได้ โลกนี้มันไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เธอคิดหรอกนะ...ทุกสิ่งทุกอย่างมันย่อมมีความพิเศษในตัวของมันเอง มนุษย์ก็เช่นกัน แต่มนุษย์ที่มีความพิเศษเกินไปก็ย่อมหายไปง่ายเช่นกัน อธอมิค ไพเอลจึงถูกสร้างมาให้คนพิเศษอย่างพวกเธอไงละ"
ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ...แต่ผมไม่เข้าใจเลยสักนิด โลกที่สาม เด็กพิเศษ และโรงเรียนที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคนที่เป็นแบบผม?!
"เพรอลเลลเป็นโลกที่สามที่มีมนุษย์ และเทพอาศัยอยู่ด้วยกัน โลกใบนี้จะแบ่งเป็นเจ็ดอาณาจักร มีจักรพรรดิคือลูซิเฟอร์ หรือจอมมารแห่งนรก! มนุษย์ที่ถูกพามาที่นี่จะแบ่งลักษณะออกเป็นเจ็ดอย่าง ซึ่งเธอจัดอยู่ในประเภทที่หายากที่สุด มีไม่กี่คนหรอกนะที่มีนิสัยแบบฉัน และความสามารถบางอย่างที่เหมือนฉัน น่าทึ่งจริงๆ"
"ผมไม่เข้าใจ"
"เธอเข้าใจ แต่เธอพยายามไม่เข้าใจต่างหาก มันง่ายมากเพียงเธอจะจดจำชื่อของปีศาจที่น่ากลัวที่สุดเจ็ดตนความโกรธ ซาตาน ความลึกลับ เดม่อน ความโลภ แมมม่อน ความตะกละ เบลเซบับ ตัณหาราคะ แอสโมดิอุส ความริษยา ลีเวียร์ธาน ความเกียจคร้าน เบลเฟกอร์"
"พวกคุณไม่ใช่คนดี!! พวกคุณคือมารของมนุษย์"
"พวกเราไม่ใช่มาร...มนุษย์ต่างหากคือมารของตัวเอง อธอมิค ไพเอลคือสถาบันที่จะทำให้พวกเธอกำจัดมารออกจากตัวเอง แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่เจอจุดจบที่ดี...หากเธอสามารถกำจัดมารออกจากตัวเธอได้เธอก็จะถูกส่งกลับบ้าน แต่ถ้าไม่ได้เธอก็จะอยู่ที่นี่ต่อไป ทำงานให้กับมารของเธอ"
"จดหมายสีดำและเงินสิบเหรียญ!"
มันไม่น่าอยู่เลยสักนิด! เขากำลังจะบอกผมว่าที่ผมมาอยู่ที่นี่ก็เพราะผมมีความโกรธมากเกินไป และถ้าผมไม่สามารถกำจัดความโกรธออกไปจากตัวได้ขณะที่ผมเรียนอยู่ที่นี่ ผมก็จะต้องรับใช้เขาไปตลอดชีวิต!
"ฉันพูดเล่นหรอกน่า พวกเราไม่ทำกันแบบนั้น! เธอนี่ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ เธอดูไร้เดียงสาเกินไปที่จะเหมือนฉันด้วยซ้ำ"
"ท่านซาตาน! ท่านล้อเล่นกับเด็กคนนี้มากเกินไป หากท่านลูซ...."
"ลูซไม่มีวันรู้หรอกน่า เจ้าหมอนั่นมันงี่เง่าจะตายไป เอาล่ะอีธาน! ที่นี่เธอจะได้ศึกษาทุกสิ่งทุกอย่างที่จะสามารถทำให้เธอโตขึ้น และเป็นคนที่ดีได้ อธอมิค ไพเอลตั้งอยู่ที่เมืองหลวงของเพรอลเลล เด็กนักเรียนที่เรียนจบจากที่นี่จะสามารถกลับบ้านได้ แต่ส่วนใหญ่เลือกจะอยู่ที่นี่ เพราะที่นี่เป็นโลกที่ปราศจากมารอย่างแท้จริงหวังว่าเธอคงเข้าใจ เธอจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับเจ็ดอาณาจักรหลังจากที่เธอเข้าไปเรียนที่อธอมิค ฉันคงไม่สามารถพูดอะไรกับเธอได้มากไปกว่านี้ ขอให้เธอโชคดี"
"เชิญทางนี้เลยครับคุณแม็คเบลน"
ผมพยักหน้ารับเสียงนั่นก่อนจะหันไปมองร่างสูงของซาตานอีกครั้ง คุ้นเคย...คุ้นเคยอย่างประหลาด เขายิ้มกวนๆให้ผมก่อนจะยกมือโบกลา
"เราจะได้เจอกันอีกไหมครับ?"
"คิกๆแน่นอน แล้วฉันจะคิดถึงเธอนะหนุ่มน้อย"
"ผมก็เช่นกัน!" เขาทำให้ผมคิดถึงพ่อชะมัด!
ร่างสูงของอีธานเดินจากห้องไปทิ้งไว้แต่เก้าอี้ว่างเปล่าตรงหน้ามารที่เก่งกาจที่สุดรองจากลูซิเฟอร์ เขายกยิ้มให้กับตัวเองก่อนจะพึมพำเสียงเบา
"เจ้าเด็กบ้า!โตขึ้นแล้วนะ จองหองชะมัด"
"ท่านซาตานครับ ไปได้แล้วครับ" เสียงแปร่งๆของซีรัสทำให้เขาหลุดจากภวังค์ความรงจำที่ไหลเข้ามาเหมือนเทปฉายย้อนก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันที
"รู้แล้วน่า ไปกันเถอะซีรัส!"
แถลงการณ์ก่อนจบตอน
- ซาตานยุคใหม่สินะ -_-^
- อยากแทรกรูปให้เห็นจังเลย 5555
1เม้นท์ = 1กำลังใจ
ความคิดเห็น