คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ۞ I เมื่อผมอายุสิบสี่
fibii
.
۞ I
เมื่อผมอายุสิบสี่
แถลงการณ์พิเศษ
'ดวงไฟสีดำปริศนา' ที่โผล่ขึ้นมากลางเมืองของอเมริกาทุกปี
ทำให้เด็กอายุสิบสี่ปีหลายคนถึงขั้นวิตกและล้มป่วยกันเป็นจำนวนมาก
รัฐบาลอเมริกากำลังหาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น
โดยการตรวจสอบไปที่ผู้ก่อการร้ายที่เคยก่อเหตุในสถานการณ์รูปแบบนี้มาแล้ว
ประธานาธิบดีวอนให้ประชาชนทุกคนอยู่ในความสงบ!
ผมเคยคิดว่าหากเรื่องทั้งหมดนั่นเกิดขึ้นกับผม...ผมเป็นคนที่หายไป มันจะเป็นยังไง?
วันนี้ผมก็ได้รับคำตอบแล้วว่าก่อนที่พวกเขาจะหายไปก็คงกังวลว่าในไฟสีดำดวงนั้นจะมีอะไรซ่อนอยู่อีกรึเปล่า...
ผมไม่ใช่เด็กอายุสิบสี่คนเดียวในเมือง แต่ผมเป็นเด็กอายุสิบสี่ที่แปลกที่สุดในเมือง...ผมไม่กลัวไฟสีดำนั่น ผมแค่สงสัย อยากรู้และอยากให้มันเกิดขึ้นกับผม ก็แค่นั้น!
"อีธาน ลูกกำลังคิดอะไรอยู่" ใบหน้าเปื้อนยิ้มของแม่ยังเป็นสิ่งที่ทำให้ผมหายกังวลได้เสมอจริงๆ
"แม่ครับ...วันนี้เป็นวันเกิดผมครับ แล้ววันพรุ่งนี้ดวงไฟนั่นอาจจะมาที่เมืองนี้ก็เป็นได้"
"กำลังหวังอะไรอยู่เหรอ?" ถ้าผมตอบตัวเองได้ผมก็คงไม่มานั่งสงสัย มานั่งกังวลว่าผมกำลังต้องการอะไรอยู่ มันก็ไม่ใช่เสียทีเดียวถ้าผมจะบอกว่าผมอยากเป็นเด็กอายุสิบสี่คนนั้น
"ไม่รู้สิครับ แม่ครับ ถ้าพรุ่งนี้ผมถูกไฟสีดำนั่นพาไปแม่จะตามหาผมไหม?"
"ถ้านั่นเป็นสิ่งที่ลูกต้องการ...แต่แม่รู้ว่าลูกไม่อยากให้แม่ออกไปตามหา ใช่รึเปล่า?"
"พวกเขาจะกลับมาไหม เด็กที่หายไปจะกลับมาไหมครับ" ผมเป็นห่วงแม่ ผมเป็นลูกคนเดียว ถึงผมจะมีพี่มีน้องแต่ผมก็ยังเป็นห่วงแม่ แม่เป็นคนคนเดียวที่ทำให้ผมรู้ซึ้งถึงคำว่าความรัก
"แม่ไม่รู้หรอก แต่แม่คิดว่าดวงไฟสีดำดวงนั้นคงจะไม่สามารถตัดสินชีวิตเราได้หรอก กิเลสของมนุษย์ยังเป็นสิ่งที่น่ากลัวเสมอ สิ่งไหนที่ต้องเลือก สิ่งนั้นย่อมเข้าไปยากและออกมายาก"
"แล้วพ่อละครับ? พ่อเคยเลือกรึเปล่า" คำถามนั้นทำให้ใบหน้าแม่ซีดเผือด ก่อนที่ริมฝีปากสีสวยจะคลียิ้มบางๆออกมา
"พ่อนะเหรอ พ่อนะเป็นคนที่สร้างตัวเลือกต่างหาก"
"แม่หมายความว่ายังไงครับ...พ่อเป็นคนสร้างเหรอครับ!"
"บนโลกนี้ยังมีปริศนาอีกมากมายที่กำลังรอคอยคนพบและแก้ไขมัน คำตอบของคำถานี้มันคงจะเหมือนกัน แม่ว่าลูกไปนอนก่อนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีสิ่งที่ลูกหวังคอยลูกอยู่"
"สิ่งที่ผมหวังคือการรู้ปริศนาของพ่อทั้งหมดต่างหาก"
ผมไม่ใช่เด็กมีปัญหา ผมรู้วิธีที่จะเค้นความจริงออกมาจากปากมนุษย์ ผมสามารถทำให้แม่บอกทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับพ่อได้...รูปร่าง หน้าตา นิสัย และการหายตัวไปของพ่อ
แต่ผมเลือกที่จะยืนอยู่นิ่งๆ เพราะถ้าแม่ผมตั้งใจจะบอกผมตั้งแต่แรก แม่คงไม่ปล่อยให้ผมเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อมานานถึงสิบสี่ปีแบบนี้หรอก!
"ราตรีสวัสดิ์ฮะแม่!"
"ราตรีสวัสดิ์...อีธาน" แม่บอกผมก่อนจะโน้มตัวมาจูบแก้มผมหนึ่งที ผมไม่เคยได้รับสัมผัสนี่จากพ่อเลยแฮะ แต่ผมก็ไม่อยากได้เท่าไหร่หรอก พ่อก็คงไม่ใช่พ่อที่ดีขนาดนั้นด้วย
เพราะถ้าเขาเป็นพ่อที่ดีจริงๆ เขาคงจะกลับมาหาผม...และแม่แล้วล่ะ แต่ถ้าเขากลับมาผมก็ไม่ดีใจอยู่ดี ผมอยู่ได้โดยไม่มีเขา และมันคงจะแปลกพิลึกถ้ามีคนแบบนั้นมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกับผม!
ปล. ตอนนี้สั้นมาก
۞ MY BANNER ۞
ความคิดเห็น