หัวใจทัก..ให้รักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดฉาก..ทักทาย

วันนี้..เป็นวันเปิดเทอมวันแรก...เด็กนักเรียนทั้งเก่าและใหม่ต่างทยอยเดินเข้าประตูทางเข้ากันอย่างคึกคัก..

เด็กหนุ่มที่กำลังก้าวลงจากรถเก๋งคันหรูคนนั้นก็เป็นหนึ่งในเด็กนักเรียนใหม่ของที่นี่

เช่นกัน

ชลกันต์..เด็กหนุ่มวัยสิบหกในทรงผมลองทรงธรรมดาๆแต่ทว่าใบหน้ากลับหวานปาน

ดอกไม้แรกแย้มยืนมองโรงเรียนใหม่ด้วยความวิตกกังวลคิ้วเข้มพาดผ่านเหนือ

ดวงตากลมดำขลับขมวดมุ่นจมูกโด่งคมเป็นสันเริ่มมีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นมาและริมฝีปากของเขาเม้มแน่นสองมือขยับกอดกระเป๋านักเรียนแบบหิ้วไว้แนบอก

เออหนอ..จะรอดไหมเรา

"หนูชล...เป็นอะไรไปคะ"  เสียงของสตรีที่ก้าวลงจากรถตามลงมาเอ่ยถามอย่างเป็น

ห่วงเมื่อเห็นใบหน้าของบุตรชายมีอาการซีดเซียวอย่างผิดปรกติ

"หนูชลกลัวค่ะ"

ว่าเสียงสั่นๆเบาหวิว  สายตามองมารดาราวกับอ้อนวอนเป็นอย่างยิ่ง  แต่สายธาร

เพียงแต่ส่ายหน้ายิ้มๆ

"ไม่เอาค่ะ  ไม่กลัว  หนูชลโตแล้วนะคะ  ไม่มีใครกล้ามารังแกหนูชลหรอกค่ะ"

เด็กหนุ่มยิ่งหน้ามุ่ย  ทำท่าราวกับค้อนมารดาพลางก้มมองดูรูปร่างของตนเองที่ขยาย

เติบโตขึ้นตามวัย ส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบแปดบนร่างผอมๆนี่ดูเก้งก้างเกะกะลูกตาเป็นที่สุด

เขาไม่ชอบซักนิด !

"เข้าโรงเรียนเถอะลูก..เดี๊ยวเย็นๆแม่จะมารับนะคะ" สายธารเอื้อมมือมาลูบใบหน้า

หวานๆอย่างเอ็นดูแล้วหอมแก้มเสียทีหนึ่งก่อนเดินไปขึ้นรถ

"ขับรถดีๆนะคะแม่" ชลกันต์ว่า ก่อนจะถอยออกมายืนมองมารดาขึ้นรถแล้วขับ

ออกไป

"ขับรถดีๆนะคะแม่!!" 

เสียงทวนประโยคคำพูดของเขาเชิงล้อเลียนทำให้ชลกันต์ต้องหันไปมองในทันที

เฮ้อ..ไม่พ้นต้องถูกแกล้งตามเคย

ปิยะฉัตร..หรือปี่ เด็กสาวร่างผอมบางผมสั้นเต่อในชุดนักเรียนม.ปลายสภาพเยิน..เพราะเจ้าตัวตื่นสายสุดๆจนไม่ทันจะได้รีด แต่ก็กล้าใส่มาเรียนชนิดไม่อายใครที่ไหนใบหน้าเป็นมันเยิ้มเพราะการปั่นจักรยานคู่ชีพมาโรงเรียนใหม่ที่ไกลกว่าโรงเรียนเดิมเกือบๆสามกิโลและ..ปากหมาๆก็แผลงฤทธิ์ใส่นักเรียนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันซะแล้วยากที่จะแก้ไขปี่เลยได้แต่ยิ้มแหยให้กับผู้ชายหน้าหวานท่าทางแต๋วตรงหน้าอย่างรู้สึกผิด

"เฮ้ย..เราขอโทษ"

ปี่เดินเข้ามาใกล้พลางถือวิสาสะตบบ่าเขาไปสองที

"โทษจริงๆว่ะ  ไม่ตั้งใจจะล้อนะ"

ชลกันต์มองคนตรงหน้าอย่างงงๆ  ไม่คิดว่าจะได้ยินคำขอโทษเสียด้วยซ้ำ  แต่ก็พยัก

หน้ารับคำขอโทษนั้นไปโดยอัตโนมัติ

"เราชื่อปี่  อยู่ห้องม.4/7 นะ นายล่ะ"

ปี่แนะนำตัวเองต่อ เพราะรู้สึกถูกชะตากับคนตรงหน้าพิกล

"เราชื่อชล  อยู่ห้องหนึ่ง"

ชลว่าพลางยิ้มให้บางๆทำเอาปี่ตาค้างต่อรัศมีความน่ารักทีเจิดจรัสออกมาจากใบหน้าหวานๆของนายแต๋วแหวว

"โคตรจะน่ารัก"

ปี่ว่าตรงๆทำเอาชลกันต์อึ้ง  ไม่แน่ใจว่าถูกชมหรือประชดกัน

" นาย เอ๊ย  ชล  เราว่านายสวยกว่าผู้หญิงอีกนะเนี่ย"

"ไม่หรอก"

เจ้าตัวว่าเขินๆเมื่อมองสบตาปี่ที่มองมาอย่างเอาจริงเอาจัง  จ้องหน้าเขาตรงๆทั้งไม่ยอมหลบสายตาไปไหน  เออ..แปลกจริงผู้หญิงคนนี้

"ฮ่าๆ  เขินเหรอ" 

ปี่ว่าขำๆ ก่อนจะก้มดูนาฬิกาข้อมือรูปอุลตร้าแมนสีแดงแป๋นแล๋น

" เห็นทีเราสองคนต้องรีบแล้วล่ะ  ไม่งั้นคงมีประวัติเสียหายตั้งแต่วันแรก"

ปี่ว่าหน้ายุ่งๆ  ก่อนจะยื่นมือมาดึงแขนชลกันต์ให้เดินเข้าประตูหน้าตาเฉย  เด็กหนุ่ม

มองด้วยความตกใจแต่ก็ยอมให้ปี่จูงมือเข้าโรงเรียนแต่โดยดี

......................................................................................................................................

"หน้าตาออกจะหล่อ...แต่ดันเป็นตุ๊ดซะนี่"

ฉวี..เพื่อนร่วมก๊วนปากปีจอของปี่ออกความเห็นเมื่อได้ยลโฉมเพื่อนร่วมรุ่นนามว่าชลกันต์เสียจนตาแฉะในพิธีเปิดภาคเรียน

"นั่นสิ..ไม่น่าเล้ย  ผู้ชายสมัยนี้หน้าตาดีๆก็เป็นอย่างนี้กันซะหมด" 

อินทิราเพื่อนสาวอีกคนก็เริ่มออกความเห็น  พลางทอดถอนหายใจอย่างเสียดายของสามสาวเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเลยเลือกเรียนที่เดียวกันมาโดยตลอด  และก็นับว่าสวรรค์เข้าข้างที่ทำให้พวกเธอได้มาอยู่ห้องเดียวกันได้เสียทุกครั้ง 

"คนเราน่ะ  เลือกเกิดไม่ได้โว้ย  แล้วอีกอย่างฉันว่าเป็นตุ๊ดแล้วหน้าตาน่ารักน่ากิน

ขนาดนี้ก็สมควรเป็นแล้วล่ะ  ดีกว่า.."

ปี่ว่าพลางชายตามองไปยังร่างหนาปึกตัวดำปี๋ของเพื่อนอีกคน

" นังติ๊ก"

ผู้ถูกพาดพิงได้ยินเต็มสองรูหูหันหน้ามามองกลุ่มพวกเธออย่างหงุดหงิดใจ  แล้วเดิน

อาดๆเอาร่างขนาดถังน้ำมันมาใกล้ปี่

"ทำไมยะ..เป็นฉันแล้วมันเป็นยังไง  มันสวยสู้ยัยคุณหนูนั่นไม่ได้ตรงไหน"

เสียงว่าจิกๆนั่นน่าจะพูดเล่นมากกว่าพูดจริง แต่สายตาผู้พูดกลับวาววับแปลกๆ

"อีกหน่อยฉันไปแปลงเพศ แม่จะผ่าๆตัดๆให้เลิศกว่าเจ้าหล่อนเป็นร้อยเท่า"

"เอาให้ได้เหอะว้า..สวยขึ้นมาแม่จะจับส่งประกวดมิสทิฟฟานี่"  

ปี่ว่ายิ้มๆพลางขยับนั่งลงบนโต๊ะ  อินทิราปรบมือสามแปะเป็นการให้กำลังใจนังติ๊ก กระเทยร่างยักษ์หน้าเถื่อนๆราวโจรป่าห้าร้อยยี่สิบ  

"แน่น๊อน !!..ฉันทำได้"

ติ๊กว่าทำท่าราวกับนางผู้สูงศักดิ์  เป็นที่ระคายตาเสียเหลือเกิน  ปี่ส่ายหน้าอย่างระอา

ก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นร่างสูงๆมายืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้องของเธอ

"ชล..มาทำอะไรเหรอ"

ปี่เอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าหนุ่มหน้าหวาน  สีหน้าของชลกันต์ทำให้ปี่ขมวดคิ้ว

"ใครแกล้งหรือเปล่า"

"พวกนั้นเอา 'กุ๊กกิ๊ก' ของเราไป"

ชลกันต์ว่าเสียงเครือๆ  น้ำตาเอ่อคลอเบ้า

กุ๊กกิ๊ก...มันคืออะไรหว่า  ปี่หน้ายุ่งแต่ก็ไม่อยากถามให้เสียเวลา

" ใครมันเอาไป ไหนบอกมาดิ๊"

ยังไม่ทันที่ชลกันต์จะบอกกลุ่มเด็กหนุ่มรุ่นเดียวกับปี่ห้าหกคนก็เดินตรงมายังพวกเธอ

ด้วยสีหน้าขบขันเสียนัก

"โอ๋ๆๆ...คุณหนูชล..แค่นี้ก็จะร้องแล้วเรอะ"

เมษ  ..หัวโจกแก๊งค์กวนบาทาเอ่ยขึ้น

"นั่นสิ  งอแงจังเลย  เดี๊ยวไม่สวยน๊า.."

แวนเพื่อนร่วมแก๊งค์ว่าพร้อมๆกับทำหน้าทำตาล้อเลียน

"ร้องหาเจ้านี่เหรอ"

เมษว่าพลางชูตุ๊กตากระต่ายขนาดเท่าฝ่ามือมาแกว่งไปมาตรงหน้า

"มันชื่ออะไรน๊า...เฮ้ย..ไอ้แวนไอ้กระต่ายสีชมพูสุดแต๋วนี่ชื่ออะไรวะ"

"ชื่อกุ๊กกิ๊กครับผม..น่ารักสมชื่อเนอะ 555"

ป๊าบ !!

เสียงบาทานันยางคู่เก่งของปี่ทาบเข้ากับหน้าคนชื่อแวนทเอาแก๊งค์กวนบาทาอ้าปากค้าง

"แหม..หน้าเอ็งยังนิ่มไม่เปลี่ยน"

ปี่ว่าพลางลดเท้าลงสองมือที่ถลกกระโปรงขึ้นก็ปล่อยกระโปรง  แล้วยื่นไปจับคอเสื้อนายแวนดึงขึ้นอย่างไม่กลัวใครหน้าไหน

"ไอ้ปี่ !! ไอ้ๆๆๆ" 

นายแวนร้องลั่นทันทีที่หายตกใจ  ทั้งโกรธจัดที่ถูกถีบหน้าเข้าอีกครั้ง !!

แน่นอน..นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นายแวนได้รับการประทับตราจากรองเท้าเบอร์ 37 มัน

โดนมาเสียนักจากผู้หญิงที่ชื่อว่าปี่นี่แหล่ะ  และที่สำคัญมันเอาคืนไม่เคยได้ซักครั้ง

"จะทำอะไรข้าห๊ะ..ไอ้รถตู้...อยาดโดนดีนักหรือไง ห๊ะ!!"

ปี่ว่าห้วนๆสายตาข่มขู่จนนายแวนต้องก้มหลบหงอลงไปทันตา  ปี่จึงผลักนายแวนให้ถอยห่างแต่ท่าจะใช้แรงมากไปนิดร่างนายแวนถึงกับเซล้มลงไปกองที่พื้น

พลั่ก !!   

"เอ็ง..ข้าไม่เคยรู้จัก"

ปี่ยกมือท้าวสะเอวหันมามองนายเมษอย่างเอาเรื่อง

"แต่ถ้าอยากมีปัญหา ก็ว่ามา"

"เธอเป็นใครเนี่ย" 

เมษว่ากลับน้ำเสียงเกือบคล้ายตวาด

"คิดว่าแน่มาจากไหนวะ"

"ก็แน่มาตั้งแต่รุ่นพ่อแล้ว"

ปี่ว่ากวนปลายเท้ากระดิกไปมาก่อนจะแบมือขอกุ๊กกิ๊กคืน

"คืนมาซะดีๆ  ไอ้หน้าจืดอย่าให้พูดมาก"

"อยากได้ก็มาแย่งไปสิวะ"

เมษเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่กลัว  สายตามองผู้หญิงที่เตี้ยกว่าอย่างดูถูก  จะแน่ซักแค่ไหนกัน เฮอะ.. ก็แค่ผู้หญิง !!

"ไอ้นี่วอน"

ปี่พึมพำก่อนจะยกกำปั้นชกเข้าที่ฝ่ามือตัวเองเป็นการข่มขู่  แต่ดูนายเมษไม่กลัว คงเพราะไม่เคยรู้ฤทธิ์ไอ้ปี่น่ะสิ  ไอ้หน้าจืด  ปี่เลิกพูดตรงเข้าใส่ทันที

ผั๊วะ !!

เสียงหมัดแรกชกเข้าที่ท้องน้อยของฝั่งตรงข้าม

ผั๊วะ !!

เสียงหมัดสองเสยเข้าปลายคาง

และหมัดสามจะ..

"อย่าปี่..พอเถอะ..สงสารเค้า"

ชลกันต์ร้องเสียงหลงเมื่อปี่เงื้อจะชกนายเมษเข้าอีกหมัด   ในขณะที่นายเมษลงไปกองอยู่บนพื้นซ้ำยังมีอาการมึนงงและเจ็บร้าวตลอดทั้งช่องท้องและใบหน้าเป็นที่สุดไม่รู้ว่าถูกชกเข้าตอนไหน..

.................................