คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แค่พี่น้อง
"ว้าย"
เธออุทานออมา ในะที่ัวล้มะมำไป้าหน้า ายหนุ่มึรีบว้าเอวอเธอเอาไว้ไ้ทัน่อนที่เธอะล้มลไปหน้าระแทพื้น
ร่าอเธอถูเาึเ้าหา ึทำให้เธอปะทะเ้าับแผอแร่เ็มแร ทัู้่สบาันท่ามลาแสอาทิย์ยามอัส ล้ายับำลัอยู่ในห้วฝัน สายใยผูพันึูทั้สอไม่อาละสายาาันไ้
ลิ่นหอมรัวนใอหิสาวทำเอาหัวใอายเ้นระทึอยู่ในอ ในะที่พลอยใสร้อนผะผ่าวึ้นมาทั้ัว
"เพทาย ใรมาน่ะลู"
เสียุมุาร้อถามลูายัออมาา้าในบ้าน เสียนั้นเรียสิอนทัู้่ให้ลับืนมา พลอยใสรีบผละห่าาอายหนุ่ม้วยท่าทีัเิน ส่วนเพทาย็รีบร้ออบมาราลับไปว่า
"น้อพลอยใสมารับแม่" านั้น เา็หันไปเอ่ยับหิสาว้วยน้ำเสียราบเรียบเย็นาเ่นเิมว่า "เธอะเ้าไปพบแม่มุาไหม"
"พอีว่าพลอยใสรีบวิ่มานะะ รอเท้า็ยัไม่ไ้สวมมาเลย” พลอยใสเห็นสายาอเามอูเท้าเปลือยเปล่าอเธอ ็ยิ่รู้สึอายมาึ้น เธอึสอยเท้าวิ่ลับออไปทาประูหน้าบ้าน พร้อมับะโนลับมาว่า “เี๋ยววันหลั พลอยใสมาหาใหม่นะะ"
เพทายมอหิสาววิ่หายลับาไปแล้ว ริมฝีปาหยัลึึยยิ้มึ้น ส่ผลให้ใบหน้าเร่รึมเมื่อรูู่อ่อนโยนึ้นหลายส่วน
“พลอยใส ็ยัเป็นพลอยใสที่ร่าเริสใสเหมือนเิมสินะ”
เธอยัทำให้เาประหลาใ และยิ้มไ้เสมอ แ่แล้วแววาที่อ่อนโยน็พลันแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าล เมื่อหวนิถึถ้อยำอมาราที่อยย้ำับน.....
เมื่อสิบว่าปีที่แล้ว ในะที่เาำลัแเนื้อหนุ่มเรียนอยู่ั้นมัธยมศึษาอนปลาย ส่วนพลอยใสเป็นเพียเ็ผมเปียประถมศึษา เธอมัะอให้เาไปสอนทำารบ้านบ่อย ๆ นเาแทบะอยู่ที่บ้านอหิสาวมาว่าบ้านอนเสียอี
่ำวันหนึ่ พ่อับแม่บอับเาว่าะไปานเลี้ยลอับบริษัทู่้าทาธุริ ันั้น เาึรับประทานอาหารเย็นับพลอยใส แล้วสอนารบ้านเธอนึ เมื่อลับมาที่บ้าน็พบว่าแม่นั่รอเาอยู่ที่ห้อรับแนานแล้ว
“แม่ไม่ไ้ไปานเลี้ยลอับุพ่อหรือรับ”
เพทายเอ่ยถาม้วยวามสสัย อีทั้ สีหน้าอแม่็บึ้ึเหมือนับว่าไม่พอใอะไรบาอย่า
“ไป๊ะ แ่แม่อลับมา่อน เพราะเป็นห่วลู และพลอยใส” ุมุาอบลูาย แล้ววัมือเรียเาให้เ้าไปหา “เพทาย มาุยับหน่อยสิลู”
เ็ายึ่ยัอยู่ในุนัเรียนมอปลายนั่ล้ามารา
“ลู.... ไปที่บ้านุเพรา แล้วอยู่ที่นั่นับพลอยใสนึื่นแบบนี้ทุวันหรือ”
เธอับสามีมัะลับบ้าน่ำ ๆ เสมอ และไม่่อยมีเวลาให้ับลูาย วันนี้ถ้าเธอไม่อัวลับบ้านมา่อน เธอไม่รู้ว่าลูายมัะไปลุัวอยู่ับลูสาวบ้านนู้น
“รับแม่ น้อพลอยใสให้่วยสอนารบ้านรับ”
เพทายอบแม่ไปามร เพราะเาิว่านไม่ไ้ทำเรื่อเสียหายอะไร
แววาอุมุาปรารอยัวลใึ้นมา แล้วเอ่ยับลูายอย่าเร่เรียว่า
"เพทาย ำเอาไว้นะ พ่ออเราเป็นหุ้นส่วนทาธุริับุพันฤทธิ์ พ่ออพลอยใส แม่อยาให้ลูรัพลอยใสเหมือนน้อสาว อย่าิันเินเลยไปมาว่านั้น ลู้อเป็นสุภาพบุรุษ และเป็นพี่ายอน้อ เ้าใไหมลู"
“รับแม่”
ในอนนั้น เารับปาับแม่อย่าหนัแน่น เพราะไม่เ้าใว่า วามรัมีหลาหลายประเภท เ็ายที่เพิ่เ้าสู่วัยรุ่นในอนนั้น ะรู้ไ้อย่าไรว่า วามรัที่เามีให้ับพลอยใสนั้น แท้ริเป็นวามรัแบบพี่น้อ หรือแบบหนุ่มสาวันแน่
ายหนุ่มเินเ้ามาในบ้านอย่าเลื่อนลอย นระทั่เสียมาราถามึ้นเาึรู้สึัว
"อ่าว.... แล้วน้อพลอยใสล่ะลู ไหนว่าน้อมาหา"
ุมุาะโหาเาอหิสาว
"ลับไปแล้วรับุแม่ น้อพลอยะเพิ่ลับมาามหาวิทยาลัย เธอยัใสุ่นัศึษาอยู่เลย"
ายหนุ่มเอ่ยับมารา ะที่โอบประอมาราเินเ้าไปที่ห้ออาหารึ่พ่อนั่รออยู่แล้ว
"น้อพลอยใสน่ารัมาเลยนะลู ่วที่ลูไปเรียน่าประเทศ แม่็ไ้น้อพลอยใสนี่แหละ ่อยมาพูุยเป็นเพื่อน ทำให้แม่หายเหาไปเลยเียว"
"แหม... หาผมไม่รีบเรียนให้บ แล้วรีบลับมา สสัยผมเป็นลูายที่ระป๋อไปแล้วละมั้รับ"
เพทายพูหยอล้อับมารา
"เพทายะระป๋อไ้ยัไล่ะ นี่็เป็นลูาย ส่วนหนูพลอยใส็เป็นลูสาว หาเป็นไปไ้แม่็อยาให้น้อเป็นลูสาวอแม่ริ ๆ"
ำพูอมาราทำให้ายหนุ่มะัไป เพราะรู้สึผิึ้นมาในใ เารู้อยู่เ็มอว่า วามรู้สึอนนี้ไม่ไ้มอพลอยใสเป็นแ่น้อสาวอี่อไปแล้ว
"พูถึลูสาวบ้านนั้น พ่อเอ็อื่นมไม่ไ้ หนูพลอยเ่มาเลยนะลู พ่อเามลูสาวให้ฟัลอว่า เป็นลีอมหาวิทยาลัยเียวน้า แล้วที่สำัแว่ว ๆ ว่า ะไ้เียรินิยมอี่าหา”
ุไพูรย์เอ่ยถึลูสาวอเพื่อนสนิท้วยวามเมาและเอ็นู
"รับพ่อ"
“แม่ว่า... หาหนูพลอยใสเรียนบแล้ว มารับำแหน่รอประธานในบริษัท ะ่วยลูแบ่เบาภาระานในบริษัทไ้เยอะเียวหละ"
“ั้นรับแม่”
เพทายรับำ
บรรยาาศในโ๊ะอาหารวันแรที่เาลับมาบ้าน เ็มไป้วยเรื่อราวอพลอยใส ึ่เาเอ็อยาฟัทุเรื่ออเธอเ่นัน
………………………….บอน……………………….
ในเว็บออนไลน์ทั้หม ไรท์เียนสแล้วลให้อ่านเลยนะะ
อาะมีำผิ ำ้ำบ้า ทั้นี้ หาใร้อารอ่านที่สมบูร์แบบ
*** เรียมัวสอย E-BooK ราาเพีย 19 บาท เร็ว ๆ นี้ ที่ Meb เท่านั้น***
>>>>> ไม่อยาพลาโปรี ๆ ิามไรท์ไ้ที่ FB<<<<<
ความคิดเห็น