คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ว้าวุ่น... พาลุ้นรัก... ^^
วัยแรกเริ่มหนุ่มสาว...... คือ วัยมัธยม เนี๊ยะแหล่ะ ^^
เนื้อสาวงี้.... แตกเปี้ยะ! แตกเปี้ยะ!
ส่วนหนุ่มๆ....ก็จะเริ่มกลายร่าง...>.<
โดยลูกคอก็จะเริ่มปรับคีย์ให้เสียง ต่ำ และทุ้ม เพื่อให้ได้โทนที่นุ่มนวลจับใจสาวๆ...
กล้ามเนื้อเข้ามาแทนที่ไขมัน.... กล้ามเป็นมัดๆ ชวนให้สาวๆ หมั่นเคี้ยว!!! น่าหยิก น่ากัดจริงๆ เล้ย><. 😬😬
ตัวก็จะยืดยาว..... สูงขึ้น.... โครงหน้าเข้ารูป.. คมบาดใจสาวๆ เป็นที่สุด!!! >3<. 😙😗😚😘
.......
ฮอร์โมน... ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายหนุ่มสาว.... พลุกพล่าน... เดือดดาล....
จึงทำให้วัยนี้แสดงออกในเรื่องของความรักชัดเจนมากยิ่งขึ้น....
.......
ไม่รู้ว่าเพราะ "ความโชคดี" หรือ "โชคช่วย". ทำให้ฉันสามารถสอบเข้าโรงเรียนมัธยมฯ ที่มีชื่อเสียงมากแห่งของประเทศไทยได้. อิอิ... (แม้ว่าจะได้ลำดับท้ายๆ. ก็ตาม...^^. "เกือบตก". ดีกว่า "เกือบได้". จริงไหมจ๊ะ. คริ. คริ 😁😁😁)
...........
ยังคะ... ยังไม่พอ....
เพราะความโชคดี ของ "นิต-ศรี". เหมือนถูกรางวัล 2 ชั้น. นอกจากจะได้เข้าเรียนในโรงเรียนที่คนทั้งภาค (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย) อยากจะเข้าแล้ว...,
ฉันยังมีโอกาสได้อยู่ห้อง "คิง"!!!
.......,,
อะ.,. แอ่ม!!! รบกวน อย่าต่อท้ายประโยคในใจว่า "...ลี่". เพราะความหมายมันจะไม่ "ศิวิไล". อิอิ ^^
......
ห้อง "คิง" !!! คือ แหล่งสถิตของเด็กเทพ..., หรือศูนย์รวมหัวกะทิของโรงเรียน. เก่งๆ ทั้งนั้น...
....
ที่สำคัญ...
นอกจากสมองจะเทพแล้ว.... สถานะยังระดับเทพอีกต่างหาก...
แต่ละคน...
ลูก หมอบ้างแล....
ลูกเจ้าพ่อสัมปทานรับเหมาธุรกิจก่อสร้างบ้างแล.....
ลูกนายตำรวจ นายทหารใหญ่บ้างแล.....
ลูก ผ.อ. โรงเรียนบ้างแล.....
ลูกพ่อค้าน้ำมัน (เอ่อ... "ปั้มน้ำมัน" นะจ๊ะ... บ่ใช่ "ถังน้ำมันหลอด" ตามหมู่บ้าน อิอิ ^^)
ลูกหลานเจ้าของโรงแรมและธุรกิจในเครือบ้างแล.....
.....
ฯลฯ
........แหม๋ๆ. ๆ แต่ละคน. สุดยอดดดดดดดดด... >0< ลูกท่านหลานเธอทั้งนั้น.....
........................
ตื่นเต้นๆ.....
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตนเองจะโชคดีขนาดนี้.....
.........
เปิดเทอมวันแรก.....
ชั่วโมงแรกของเช้าวันจันทร์จะเป็นชั่วโมง "โฮมรูม". หรือ ชั่วโมงที่อาจารย์ที่ปรึกษาของแต่ละห้องจะเข้ามาพูดคุย...
.....,
เมื่อนักเรียนทุกคนนั่งที่เรียบร้อยแล้ว... อาจารย์ประจำชั้น ห้อง ม.1/12. ก็ให้แต่ละคนยืนขึ้นและแนะนำตัวที่ละคน.... ทีละคน...
.....
คนไหนที่แนะนำตัวเสร็จ.... ก็จะเริ่มหันไปสร้างสัมพันธไมตรีกับคนข้างๆ. เสียงจอแจจึงเริ่มดังขึ้น....
ผ่านไปแล้วครึ่งห้อง...... ระดับเสียงยิ่งเพิ่มระดับมากขึ้น.....
และยิ่งใกล้จะถึงคิวฉันต้องแนะนำตัวแล้ว......
"โอย..... ตื่นเต้น.... หัวใจมันกระโดดโครมครามใหญ่เลย".
.....,
เพื่อนคนข้างหลังแนะนำตัวเสร็จแล้วก็นั่งลง.... จากนั้นเพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆ ก็ยืนขึ้น.....
มือฉัน.... เย็นเฉียบ.....
"เอาว่ะ..... เป็นไงเป็นกันสิ!!!" ฉันปลอบตัวเองในใจ...,
พอเพื่อนข้างๆ นั่งลงปึ๊บ!!!!
ฉันก็สปริงตัวเองยืนขึ้นทันที....
"สวัสดีคร้าาาา...." >0< .....
......O.0. ..........
"ข้าพเจ้า ชื่อ เด็กหญิงนิตยศรี๊!!! ... วงศ์สุวรรณ คร้าาาาาา" >o<
.....0.O ... O.O ... O.0 ....
"ชื่อเล่น... ติ๊กคร้าาาาา" >.<!
"มาจากโรงเรียน....xxxx...คร้าาาาา". >o<!!
ฉันกลั้นลมหายใจ... พูดรวดเดียวจนจบ....
.....0.O ...
O.O ...
O.0 ....
เมื่อพูดจบฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก....
หันซ้าย...., แลขวา... แล้วค่อยๆ หย่อนก้นลงเก้าอี้อย่างไม่มั่นใจ..... 😥😓😰
......เพราะทั้งห้องเงียบกริบ!!!!....
จากนั้นความเงียบก็ถูกทำลายด้วย.. เสียงฮือฮา.... ปนกับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นจากทั่วสารทิศ
"อะ... อะไรเหรอ?"
ฉันหันไปกระซิบถาม"นู๋อีฟ" ซึ่งนั่งข้างๆ เมื่อเห็นว่าคนถัดไปเริ่มแนะนำตัว...
"ติ๊ก เธอ ตะโกนเสียงดังมากกกกก... ". นู๋อีฟ กระซิบตอบ
"ตะ... ตะ... ตะโกน?". 😮😦😧
คนไม่รู้ตัว.. ยังเหรอหรา... พูดซ้ำอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ตนเองได้ยิน
เพื่อนที่นั่งข้างๆ จึงพยักหน้าหงึกหงักยืนยันที่สิ่งที่เกิดขึ้น...
"อ๊ากกกกก.... ฉันทำอะไรลงไปเนี๊ยะ..ตายๆๆๆๆ..... ปล่อยไก่ตัวเบ่อเริ้ม!!!" 😣😨😰😱
ฉันคร่ำครวญในใจ.....
......
เมื่อทุกคนรู้จักกันหมดทุกคนแล้ว..... ครูก็ให้เลือก ผู้ที่จะมาเป็นหัวหน้าห้อง....
.......
"นิตยศรี!!!!"
ทุกคนพร้อมใจ ตะโกนเป็นเสียงเดียวกันดังกึกก้อง!
เล่นเอาเจ้าของชื่อสะดุ้งโหยง!!
.....อะจึ๋ย?!!!??!......
O0O
>.<
ฉันกระพริบตาปริบๆ... เป็นเชิงบอกว่า
"เพื่อนคร้า.... เพื่อนๆ แค่เผลอพูดไป. โดยที่ยังไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีก่อนใช่ไหมคร้าาาา...อ่ะ... "นิต-ศรี" จะให้โอกาส... เพื่อนๆ คิดใหม่อีกครั้งแล้วกันนะคร้าาา.... เอ้า.... 1. 2. 3. 4. ..."
..,...
...นิตยศรีค่ะ..,.
....
....นิตยศรีครับ!....
.....
เสียงเพื่อนๆ. ดังสลับกันไปมา.....
พร้อมกับเหตุผลสนับสนุนว่า...
"เขาพูดเสียงดังดีค่ะ/ครับ".
"พูดชัดถ้อยชัดคำดีครับ/ค่ะ"
เราก็แอบตะโกนค้านในใจอย่างสุดฤทธิ์ว่า....
"เฮ้ยๆๆๆ.... ที่ตรูพูดเสียงดังก็เพราะว่า ตรูตื่นเต้น!! ทั้งเขิน. ทั้งอาย ทั้งประหม่า เมื่อตะกี้ ตรูทำอะไรลงไป ตรูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ...><; พระเจ้า.... ช่วยลูกด้วยยยยยยย... หยึ๋ยยยยย ~.~;"
.........
........ สุดท้าย..........
...............
นอกจากเพื่อนๆ. จะไม่ยอมเปลี่ยนคำพูด. ยังไม่ยอมเปลี่ยนความคิดอีกต่างหาก
. ให้"นิต-ศรี" ได้ครอบครองตำแหน่งหัวหน้าห้องถึง 3 ปีซ้อน..... =_=;
(ตาย..... ได้เป็นหัวหน้าห้องเพราะความโก๊ะของตัวเองแท้ๆ... ง่า.... อยากเอาหัวเขกโต๊ะสักที 2 ที 😣😩😫)
.......
ชั้น ม.1. มีทั้งหมด 14 ห้อง. ไม่รู้ว่าหัวหน้าห้องคนอื่นๆ. จะเป็นเหมือนเราไหมนะ?
ตำแหน่งหัวหน้า.... มันเป็นเพียงแค่ "ชื่อ". แต่ในทางปฏิบัติแล้ว.... เหอๆๆๆ... นะ =.=;
มา!!! มาดูกันจะเล่าให้ฟังว่า..... "ห้อง 12 นี้เทพขนาดไหน" ^^
.......
หัวหน้าห้อง... จะมีโอกาส "สั่ง" บรรดาเด็กเทพได้แค่หนึ่งเรื่องเท่านั้น!!! (นอกนั้นบรรดาเพื่อนๆ. จะเป็นคนสั่งเรา... O.0. แฮ่ๆๆๆ...).
นั้นคือ.....
"สั่งให้ยืนทำความเคารพครู ก่อนและหลังเรียน".
.......นักเรียน! เตรียมตัว!......
........ทำความมมมมมมม.... เคารพพพพพพพ......
(เสียงเซอร์ลาวววววว..... >0<)
วันไหนเรียน 8 วิชาต่อวัน ก็แหกปากแปดหลอด 16 เที่ยว.... แต่ละวันไม่ต่ำกว่า 6 เที่ยว คือครึ่งวัน....
อืมส์.....
คิดไปคิดมา....
เอ่อ... เน๊าะ....
เลือกเอาคนที่พูดเสียงดังมาเป็นหัวหน้าก็เพราะเหตุนี้... นี่เอง.... เอ่อ... เข้าท่าๆ. ใช้ได้ๆ เลือกได้ดีนะเนี๊ยะ!!
(อะ... แอ่ม!! ถ้าเพื่อนคนไหนกำลังอ่าน
อย่า "ยิ้ม" ภูมิใจนะคร้าาา.., เพราะ "นิต-ศรี" ประชดค่ะ!! ฮึ่ม!! =.=)
...........,,.,.
สมัยเป็นนักเรียนพวกเราคงจะจำกันได้......
ทุกคนจะต้องทำความสะอาดห้องเรียน... หรือ ที่เรียกกันว่า... "เวรทำความสะอาด"
ทุกสัปดาห์ เพื่อนๆ จะมี "เวร" คนละ 1 วัน......
.....แต่......
หัวหน้าห้อง มีเวร(กรรม) ทุกวัน!!!!
วันไหนเพื่อน... ยกเก้าอี้เก็บไม่ครบ..... นิต-ศรี. ตามยกขึ้นให้หมด
วันไหนเพื่อน...... ไม่เทขยะ...... นิต-ศรี. เอาไปเทให้... 😓
วันไหนเพื่อน..... ไม่กวาดห้อง..... นิต-ศรี. กวาดให้..... 😥
วันไหนเพื่อน..... ไม่ลบกระดาน..... นิตศรี .... ลบให้..... 😰
......รับ-ส่ง อาจารย์......
หอบสมุดการบ้านไปส่งครู......
แจกสมุดการบ้านให้เพื่อน....
หอบงานไปให้เพื่อน
.........ฯลฯ...........
...อะ.., แอ่ม!!!.....
ขอยืนยัน. นั่งยัน...., นอนยัน...... ว่า.....
ที่ไล่มาทั้งหมด คือ หน้าที่ของ "หัวหน้าห้อง". ไม่ใช่ "คนรับใช้" ประจำห้องนะคร้าาาาาา
จริง... จริ๊งงงงง... ><
อย่าแอบเข้าใจผิดเชียว.....
เหอๆ... =_=;
.................................
วันไหนที่มีการแข่งขันบาสเกตบอลระดับเขต.......
ก็จะมีหนุ่มๆ. "นักบาส". ทีมโรงเรียนของแต่ละแห่ง..... ปรากฏกาย... ให้สาวๆ ทั้งโรงเรียนได้กรี้ดกร้าด!!! >0< .... ก็แหม๋... ^^. แต่ละนาย... สูง.....ยาว.... ขาว...ตี๋.. .... คมเข้ม....
อ้ายยยยยย >.,< ..... >.< ....
หล่อเหลือร้าย... น่ารักฝุดๆๆๆ >\\\<
สาวๆ เด็กเทพก็มีหัวใจเหมือนกัน. มีหรือจะพลาดโอกาสบริหารปอด (โดยการกรี้ดกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์>0<)และบริหารกล้ามเนื้อหัวใจ(ให้มันเต้นตึดตักๆ กระดอนดึ๋งดั๋งเวลาที่หนุ่มๆนักบาสส่งยิ้มให้>\\\<)..
เมื่อมีการแข่งขันบาสเกตบอล...
ไม่ว่าจะวันไหน. เวลาอะไร... มีหรือสาวๆ จะอดใจไหว..
เป็นต้องรีบไปจองที่นั่งเพื่อให้ได้ชิดขอบสนามมากที่สุด.
ยิ่งอยู่ฝั่งที่ติดกับทีมนักบาสแล้วหล่ะก็.... อิอิ... ทำเลทองชัดๆๆๆ. คริ. คริ... ^^. ทุกอิริยาบถ... ของหนุ่มๆช่างน่าดูน่าชม ^3^. จุบุ...... จุบุ.......
ดังนั้น....
วันที่มีแข่งบาส....
เพื่อนผู้หญิงก็จะยกโขยงไปที่สนามบาส....
ส่วนผู้ชายก็หายเข้ากลีบเมฆอย่างไร้ร่องรอย........
ทิ้งไว้แต่ "หัวหน้าห้อง" ตาดำๆ. O.0. ....
ที่จะต้องทำหน้าที่ไป"ขออนุญาต" จากอาจารย์ เพื่อให้ปล่อยนักเรียนไปดูบาสเกตบอลโดยไม่ถูกหักคะแนนหรือชดเชยชั่วโมงเรียน....
..... ....
"นิต-ศรี". มีทางเลือกไม่มาก....
อะ... แอ่ม.... พูดผิดคะ... ขอประทานอภัย^^
ต้องบอกว่า... "นิต-ศรี". ไม่มีทางเลือกต่างหาก... ~.~;
ด้วยเหตุนี้....
เมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์... "นิต-ศรี". จึงได้แค่กระพริบตาปริบๆ เพื่อบ่งบอกว่า.... "ไม่ว่าอาจารย์จะอนุญาตหรือไม่ก็ตาม.... เพื่อนๆ เขาก็หายหัวกันไปหมดแล้วหล่ะค่ะ... และหนูก็ไม่มีปัญญาตามกลับมาให้อาจารย์ด้วยค่ะ" T^T
..............
(ขอย้ำอีกครั้ง.....
นี่คือ พฤติกรรมของเด็กห้องคิงนะคร้าาาาา..... ไม่ใช่ห้องบ๊วย!!!! คร้าาาา. ~_~;;)
....
และในที่สุด.... อาจารย์ก็จำยอมให้พวกเราไปดูบาสฯ โดยสวัสดิภาพทุกครั้งไป...
พร้อมทั้งฝากการบ้านให้ทุกคนไปทำเอง.... แบบฝึกหัดตั้งแต่หน้านั้นถึงหน้านี้.... ส่งวันนั้นวันนี้...
อาจารย์ก็จะสั่งๆ. ไป... นิต-ศรี ก็จะจดๆๆๆๆ..... จดทุกคำพูดของอาจารย์เพื่อเอาไปบอกเพื่อนๆ.....
ไม่มีการสอน!!!..... ไม่มีการเข้าเรียน!!!...,
แต่แ-ร่ง.....
ทำการบ้านได้หมดทุกคน.... หนำซ้ำเวลาผลสอบออกมาคะแนนสูงๆ กันทั้งนั้น...
บางคนคะแนนติดอันดับต้นๆ ของสายชั้นก็มี.....
..... บอกได้เลยคำเดียวว่า........ "เทพมากกกกกกกก.........." O.O
"พวกมรึง... จาเก่งไปไหนเนี๊ยะ..... กินอะรั๊ยยยย!!!... ถึงได้เก่งขนาดนี้!!"
.....( ป.ล. งึดหลายนั้นนา... -งึด=เหลือเชื่อ ประหลาดใจ-).........
......
...................
หลายคนอาจจะสงสัยว่า..... เอ๋? "เทพซะขนาดนั้น มีเรื่อง รักๆ ใคร่ๆ บ้างป่าว?"
มี๊!!!.....
มีสิ...
ที่เห็นชัดๆๆ. ก็เพื่อนในกลุ่มนี่แหล่ะ....
เพื่อนเราคนนี้ชื่อ "หญิงงาม" (ขออนุญาตใช้นามสมมุติแล้วกันนะจ๊ะ).
หญิงงามนี่... งามสมชื่อจริงๆ. ขาว... อวบ..., อึ๋ม.... ยิ้มหวาน.... ตาเยิ้ม..... แถมรวยอีกต่างหาก....
......
ระหว่างที่นั่งรอเรียนวิชาต่อไป.... หญิงงามก็เข้ามาสะกิดเรา...
"นี่ๆ. เธอ.. ผู้ชายคนนั้นนะ..." หญิงงามพยักพเยิดไปที่หลังห้องริมขอบหน้าต่าง.....
ซึ่งมีหนุ่มผิวเข้ม หน้าคมคนหนึ่งนั่งเด่นเป็นสง่า.... กำลังจดจ่อกับหนังสือตรงหน้า.... โดยไม่สนใจสิ่งรอบกายแม้แต่น้อย...
"อืม...." ฉันตอบรับ..
"นั้นนะ... คุณชาย... เรียนเก่งมากเลยนะ" (ขออนุญาตใช้นามสมมุติ)
เพื่อนสาวสาธยายต่อ
"อืม..."
เราก็ฟังไปเรื่อยๆ ขณะที่หยิบหนังสือวิชาต่อไปขึ้นมา
"ดูเท่ห์มากเน๊อะ..... ดูดี... แถมพ่อเป็นหมออีกต่างหาก"
"อืม....." เราขานรับเรื่อยๆ... มือก็ควานหาปากกาด้ามใหม่...
"จีบเล้ย!!"
"O.0".
ทุกอิริยาบถหยุดชะงัก......
ฉันตาโตมองเพื่อนสาว...
.....เฮ้ย!!!.. เราเป็น.. ผู้ หญิง นะ เว้ย. เห้ย!!!... กุลสตรีไทยไม่ควรพูดแบบนี้นะเพื่อน!!!!....
ฉันตะโกนในใจดังลั่น
"จีบเลย..." เพื่อนสาวรุกต่อ....
ฉันเหล่ตามองเป้าหมายอีกครั้ง.... ชายหนุ่มมาดขรึมนั่งนิ่งราวกับพระพุทธรูป!!!
ยิ้มก็ไม่ยิ้ม.......
พูดก็ไม่พูด.....
ใบหน้าเรียบเฉย..... เย็นชาสุดๆ >.<
ดูกี่ทีๆ.... ก็ "คุณชายชาเย็นชัดๆ".
"ไม่!!!"
ฉันตัดสินใจตอบเพื่อนสาวอย่างไม่ลังเล
"เหรอ....." อีกฝ่ายลากเสียงยาวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะคิ๊กคักทิ้งท้ายอย่างพอใจ
...............
หลายวันต่อมา.....
หญิงงามก็นำ "ของขวัญ" กล่องสีชมพูน่ารักสดใสส่งให้ "คุณชายชาเย็น" เพื่อหวังจะมัดใจชายหนุ่ม
....ฉันมองเพื่อนด้วยความตะลึง!! O.0.
....โอ๊ะ.... แม่เจ้า... เพื่อนตรู... ใจเด็ดมาก!! =.=;
.....เราไม่เล่นด้วย.... มันเล่นเองซะงั้น ~~;
......
แต่คุณชายชาเย็น. ก็คือ คุณชายชาเย็นอยู่วันยันค่ำ....
พอรับของขวัญปั๊บ!!! ...... ยังไม่ทันที่เสียงกรี๊ด... กร้าด...ของเพื่อนๆ จะสงบลง
ของขวัญชิ้นน้อยก็ลอยละล่องลงถังขยะทันที.......
.......
ส่วนสาวเจ้าของของขวัญ..... ก็เศร้าไปเลย....
ไอ้เราก็สงสาร.... แต่เรื่องของหัวใจ ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ....
........
1 เดือนผ่านไป
เมื่อหญิงงามหายจากความเศร้า..... ก็ไปคบกับชายหนุ่มรูปหล่อ. พ่อรวย ที่อยู่ต่างห้อง
สวีท. วีดวิ้ว... กันทุกวัน. Happy ฝุดๆๆ.
........
เฮ่อ....
ความรักของเพื่อนตรู..... 😪
เกิดเร็ว... จบเร็ว....จริงๆ
นี่แหล่ะหนา...... ที่เขาเรียกว่า... "รักในวัยเรียน เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน"
.......
...............
เนื่องจาก "นิต-ศรี"... เป็นคนมีอดีต.... เคยพยายามจับคู่ให้เพื่อน...
แต่ท้ายที่สุดแล้วเรากับถูกด่า ว่า "แย่งแฟนเพื่อน". บอกตรงๆ. เจ็บมากกกกก 😣.
ยิ่งแผลเก่ายังไม่หายสนิท....บวกกับการได้เห็น "จุดจบ".ความรักของเพื่อนสาว... จะ!!... จะ!!.... นึกถึงทีไร. สยองทุกที... จึงตั้งใจว่าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับ "ความรัก". อีกเป็นอันขาด!!! >0<
.......
แต่ความรักมันก็ชอบเล่นตลกกับหัวใจที่แสนบอบบางของมนุษย์...
....2 ปี ผ่านไป.....
ฉันเริ่มได้ยินข่าวแว่วๆ. ว่า มีใครบางคนในห้องแอบชอบเราอยู่นะ....>\\\\\<.
ยึ๋ย!!.... จริงง่ะ.?!?.. ไม่อยากจะเชื่อเลย..... เพราะเวลามองหา "ต้นตอของข่าวลือ" ทีไรก็ไม่เห็นว่าใครจะแสดงพิรุธสักคน..... ~.~
สงสัยข่าวโคมลอยละม้างงงงง....... =_=
.............
ทุกครั้ง.... ที่ออกไปรายงานหน้าชั้น....
เพื่อนๆ มักจะส่งเสียงเชียร์และแซวฉันกับหนุ่มลึกลับคนนั้น....
ดูเหมือนว่า...... เพื่อนทั้งห้องจะรู้กันหมดว่าใครชอบฉัน.... แต่ตัวฉันเองกลับนึกไม่ออกว่าเป็นใคร.....
.............
จนกระทั้ง.....
ชั่วโมงวิชาสังคมศึกษา..... ก่อนเรียนทุกครั้ง.... อาจารย์จะให้หัวหน้าห้องเป็นคนเช็คชื่อเพื่อนๆ....
ใครขาด.....
ใครลา......
ใครหลบเรียนรู้หมด......
เรียกชื่อเพื่อนๆ ในห้องจนจำ "ชื่อจริง-นามสกุลจริง" ของทุกคนได้ขึ้นใจ.....
...................
เมื่อทุกคนทำความเคารพอาจารย์เรียบร้อยแล้ว....
"นิต-ศรี" ปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัด!!!! ไปรับใบรายชื่อจากอาจารย์.... ยืนหน้าชั้น..... แล้วขานชื่อเพื่อนไล่เรียงจากผู้ชายหมายเลขหนึ่ง จนถึงผู้หญิงคนสุดท้าย....... ทั้งหมด. 47 คน......
........
....
"จิระ. XXXXX". ........ คร้าบบบบ.... (เจ้าของชื่อขานรับ พร้อมกับยกมือแสดงตัวตน)
"ภูมิจิตติ. XXXXX". ........มาครับ.......
"ฤทธิชัย XXXXX". .......ครับ......
"พิพัฒน์ XXXXX". ......มาคราบบบบบ.......
..............
..........ฯลฯ...........
.............
จนกระทั้งถึง......
"เอกลักษณ์. XXXXX".
......วี้ดวิ้ว!!!!....
ฮิ้วววววว!!!!!.......
.........อ่ะ..... แนๆๆๆๆ.......
เสียงเพื่อนๆ. เจี๊ยวจ๊าว.... ดังขึ้นทั่วห้อง....
จากเสียงขานรับ "มาครับ". กลับกลายเป็นเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนๆ.....
ทั้งอาจารย์และฉันมองหน้ากันไปมา..... เกิดอะไรขึ้นเหรอ?
"เอ๋?.... หรือว่าเจ้าของชื่อไม่มา... ก็เห็นนั่งอยู่ตรงนั้นนี่นา"
ฉันพยายามหาสาเหตุ....
"เอ๊ะ.. หรือว่าเราอ่านชื่อผิด!!"
เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันจึงอ่านใหม่....
"นาย-เอก-กะ-ลักษณ์!!!!" >0<. ฉันตะเบ็งเสียง
......วี้ดวิ้ว!!!!.... ฮิ้วววววว!!!!!.......
เสียงเพื่อนๆ. ยิ่งดังขึ้นเป็นร้อยเท่า.....
ทำให้คนยืนขานชื่อที่หน้าห้อง เหรอหรา... มองซ้ายที... มองขาวที
ระหว่างที่ฉันกำลังทำอะไรไม่ถูกนั้น.... ก็มีเสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น...
"หัวหน้า!!!".
ฉันและเพื่อนๆ. ที่เงียบเสียงลงทันควันมองไปยังต้นเสียงเป็นจุดเดียว
ชายหนุ่มผิวเข้ม หน้าคม ยกมือขึ้นโบกไปมาพร้อมกับเอ่ยขึ้นอีกครั้ง....
"หัวหน้า!!"
ฉันมองสบตาคนเรียกด้วยความสงสัย.....
"หัวหน้า....ข้าม....ชื่อ....เรา"
คนถูก "ข้ามชื่อ" บอกพร้อมกับใบหน้าเปื้อนยิ้ม... แถมด้วยเสียงโห่ร้องของกองเชียร์ทั้งห้อง..
.......อ๊ายยยย........ ฮิ้วววววววว....,..
เมื่อได้ยินดังนั้น... ฉันรีบก้มดูกระดาษรายชื่ออีกที....
"เฮ้ย...O.0. จริงๆ. ด้วยง่ะ.. อ่านข้ามไปได้ไงเนี๊ยะ..." ฉันโวยวายในใจ...
แถมหัวใจยังโครมครามๆ.... ใบหน้าเริ่มร้อนผะผ่าว...
เขินก็เขิน... อายก็อาย...
>\\\\\<
แต่ยังไงก็ต้องทำหน้าที่ต่อให้เรียบร้อย!!!
ฉันกลั้นใจขานชื่อที่ตกหล่น
"นาย..."
เพื่อนๆ เงียบกริบ...... ยิ่งทำให้คนพูดปากคอสั่น....
"อัด-ถะ-พล X X X X"
......วี้ดวิ้ว!!!!.... ฮิ้วววววว!!!!!.......
เพื่อนๆ. โห่ร้องตบท้ายอย่างครึกครื้น.... อาจารย์ก็หัวเราะชอบใจ....
ส่วนฉันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปเสียเดี่ยวนั้น.... >\\\\\<.
.............
ชัด!!!! ชัดมาก.....
รู้แล้วว่า....ใครที่ชอบเรา.....
( เหอๆ... รู้เพราะความโก๊ะของตัวเองแท้ๆ....=.=;; )
....... พ่อหนุ่มแสนดีของเพื่อนๆ นี่เอง........
.......
เมื่อขานชื่อคนสุดท้ายสิ้นสุดลง..... ฉันก็ส่งรายชื่อที่เช็คแล้วเรียบให้อาจารย์...
อาจารย์รับรายชื่อไปอย่างยิ้มๆ....
.......
อืมนะ.....
ปกติ.... "ความรัก" เป็นเรื่องของ......คนสอง
แต่ทำไม๊!!!... ทำไม!....
ความรักของ "นิต-ศรี". ถึงเป็นเรื่องของ....."ทุกคน". ~.~; เหอๆๆๆๆ....
........,
ไม่เป็นไร...
ถ้าสิ่งไหนเป็นความสุขของเพื่อนๆ. "-ศรี" ยอมได้คร้าาาาา >0<
........................................
นับจากวันนั้น...
"นิต-ศรี". ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต ^^
เป็นผู้ชายที่แสนดีมากๆๆๆๆ.....
เป็นผู้ให้เสมอมา.......
......ทั้งบทเพลงที่ "คุณแสนดี" ร้องให้ฟังในวันวาเลนไทน์....
.....จิ๊กซอว์นับพันชิ้นที่เรียงร้อยเป็นเรื่องราวอันแสนอบอุ่น....
.......จดหมายที่บรรจงเขียนด้วยใจ.......
..... ความใส่ใจและความห่วงใยเสมอมา...
...............ขอบคุณ...... ขอบคุณจากหัวใจเช่นกันค่ะ.........^______^
..............
บทสรุปท้ายเรื่อง
(1) ณ. ปัจจุบัน.... "หนุ่มแสนดี". คู่จิ้นของ "นิต-ศรี" ได้ชิ่งแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเรียบร้อยไปแล้ว^^ แฮ่ๆๆๆๆ... เนี๊ยะแหล่ะหนา.... เขาถึงว่ากันว่า "ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน". ต่อให้ร้ากกกกกกกกกกก มากกกกกก แค่ไหน. หรือเหมาะสมกันเพียงใด.... หรือแม้แต่จะมีกองเชียร์เป็นโขยงก็ตาม... ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กันแล้ว.., ก็แคล้วกันอยู่วันยันค่ำ. (หรือปล่าวหว่า?.... หรือเราไม่มีเสน่ห์พอที่จะรั้งเขาไว้...... อะ..จึ๊ย!!!! O.0 ....แฮ่ๆๆๆ ><).
(2) แม้ว่า "เพื่อนๆ เด็กเทพ" ทั้งหลายจนซนกันหัวฟัดหัวเหวี่ยงขนาดไหน... (หลบเรียนได้เป็นหลบ เฮฮ่าปาร์ตี้อย่างไม่เกรงใจอาจารย์... ฯลฯ). แต่สุดท้ายเมื่อเติบโตขึ้น เพื่อนๆ ทุกคนก็มีอนาคตที่งดงาม.... หลายคนเป็นหมอ.... หลายคนเป็นวิศวกร..... หลายคนเป็นตำรวจ.... หลายคนเป็นทหาร.... ฯลฯ
ส่วน "นิต-ศรี" สงสัยไม่ใช่ "เด็กเทพ" ตัวจริง แค่บังเอิญหลงเข้าไปในหมู่เทพ ^^. จากที่เคย "บินบนฟ้า". ตอนนี้กลายเป็นคนเดินดินธรรมดา. ที่ต้องเจอทั้งระเบิดสตรอว์เบอร์รี่!!! เจอทั้งกำแพงหนามสูงชัน... หรือแม้กระทั้งหลุมพรางนรก!!!..... หากใครอยากรู้ว่า เกมส์ชีวิต มัน"โหด" แค่ไหน ติดตามได้ที่ลิงค์ข้างล่างนี้ค่ะhttp://writer.dek-d.com/yaifun/writer/view.php?id=1067525 (ป.ล. เรื่องราวมันอาจจะดราม่าสักหน่อย... นะคะ..)
................
เส้นทางชีวิตมันยาวไกล..... ไกลจนทำให้ฉันรู้ว่า....
เราควรที่จะเก็บความทรงจำอันมีค่า รักษาไว้ให้ดี.... เพื่อเป็นแรงใจในการก้าวเดินต่อไป....
ขอบคุณเพื่อนๆ. ทุกคน ที่เป็นเพื่อนที่น่ารักเสมอ
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน. ที่คอยช่วยเหลือกันและกัน
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน ที่ทำให้มีเรื่องราวที่แสนดีเหล่านี้....
เรื่องราว..... ที่จะอยู่ในใจดวงนี้ตลอดไป......
............
ขอมอบ เพลงนี้ให้กับ "เพื่อน" ทุกคนค่ะ
...................
ความคิดเห็น