ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เรื่องเล่า ทำ ธรรม..^^

    ลำดับตอนที่ #2 : วััดหนองป่าพง (ฉันเอกาที่วัดป่า!!!)

    • อัปเดตล่าสุด 23 มี.ค. 56


    ถ้ามาถือศีลอุโบสถที่วัดป่า.... ก็ต้องฉันเอกา  หรือ กินอาหารแค่มื้อเดียว คือ มื้อเช้าเท่านั้น!!!

    เวรกรรม.... =.=;      ...เป็นการช่วยประหยัดทรัพยากรของโลกได้มากทีเดียว  เหอๆ

    แค่ฉันมื้อเดียวยังไม่เท่าไหร่?

    แต่ที่ “วัดหนองป่าพง” มี เซอไพร์ ยิ่งกว่า^^

    นั่นคือ........  วิธีการรับประทานอาหารแบบ “บุปเฟ่”!!!! 

    ย้ำ!!! 

    บุปเฟ่จริงๆ  

    มีอาหารเรียงรายเต็มโต๊ะ!!!!

    อาหารคาวมีทั้งลาว ทั้งไทย  เช่น  ตำแตง  คั่วไข่ปลา ลาบหมู พัดถั่วฝักยาว พะแนงหมู  พัดผักรวมิตร แกงส้มมะรุม ฯลฯ  (เกินจะพรรณนา.... เยอะมาก!!)

    อาหารหวานไล่ไปตั้งแต่ขนมฝรั่ง.....  ยันถึงขนมไทย 10 กว่าชนิด  เช่น   โดนัท    บัตเตอร์เค้ก   ยูโร่เค้ก   ทองหยิบ    ถ้วยฟู    สังขหยา..... ฯลฯ..... เต็มกะลังเป็นตั้งๆๆ!!!

    และตบท้ายด้วยผลไม้นานชนิด......

     แม่เจ้า.....O.0  

    นักกินตัวยงคงอยากจะมาวัดขึ้นมากะทันหัน.....

    คนชอบกินก็คงจะน้ำลายสอ เมื่อคิดถึงอาหารพวกนั้น!!!.......

    ......แต่ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไปคะ.........

    ^_________^

    เพราะ.......

    อุปกรณ์การกินที่ทางวัดมีให้... มีเพียง  “ชามใหญ่ 1 ใบและช้อน 1 คัน” เท่านั้น!!!

    ขอย้ำคะว่า “ชาม”!!!   ไม่ใช่ถาดหลุม ที่เป็นหลุมๆ เพื่อแยกข้าว แยกอาหารคาวหวานอย่างเป็นสัดส่วนที่เราเคยใช้กันเมื่อสมัยที่เรายังเรียน ป.ขี้ไก่ (ประถมต้น)แล้วรับประทานอาหารที่โรงครัวของโรงเรียน

    แต่มันเป็น “ชาม” หรือ พูดง่ายๆ ก็คือ กะละมังใบเล็กนั้นแหล่ะ....

    อยากกินอะไรก็ตักเลยคร้า......  เชิญคร้า.....  ตามใจชอบ....

    แต่สิ่งที่คุณตัก มันจะลงไปในที่  ที่เดียวกัน....

    ตักไป.....

    ตักมา....

    เหลือบมองกะละมังของตัวเองอีกที...

    ......

    “ย๊าก!!!!

    .........

    “ไง๋.....  หน้าตามันเหมือนอาหารเจ้าแต้มจังว่ะ!!! 

     (แต้ม คือ หมาที่บ้านเราเองแหล่ะ อิอิ)

    เวรกรรม.......

    คิดแล้วก็พอเถอะ.... 

    เราจึงตักแต่พอกิน.... เดี๋ยวจะกินไม่หมด....  มันบาป...

    ................

    การวิธีการรับประทานอาหารแบบนี้

    คงจะเป็นทางลัด... ช่วยให้เราลด... “ความอยาก” ลงไปอย่างทันตาเห็น

    “ไม่ติดในรูป  รส กลิ่น” ของอาหาร

    และท้ายที่สุดเราจะเห็นว่า.....

    คุณค่าของอาหารที่แท้จริง... ก็เพียงเพื่อยังชีพเท่านั้น

    .......เอ่อ.....  สาธุ........

    .....................................................

    บทเสริมท้าย^^

    ความจริงน่ะ.... นะ..

    ไม่ว่าคุณจะกินมื้อละหลายพัน หูฉลาม  หมูหัน  กุ้งมังกร  ซูซิ  ฟูจิ  ฯลฯ หรือมื้อละ 10 บาท 20 บาท  ขนมจีน ข้าวเหนียว หมูปิ้ง....

    พอผ่านปาก  กระเพาะ ลำไส้...

    ท้ายที่สุด.....

    มันก็.... “เหม็น”  เหมือนๆ กัน

    ............

    สัจธรรม  มันก็สอนให้เราเห็นอยู่ทุกวัน.... 

    เพียงแต่เราจะฉุกใจคิดไหม... ก็เท่านั้น

    ................................................................

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×