ห้องทดลองโค้ตของคุณขุ่นเกรย์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

“ได้เวลาเปิดฉากไตรมาสต์ที่ 2 แล้วสินะ..?”

“เห? ยังมีต่ออีกรอค่ะ เนื่ย!!?”

“ตราบใดที่บทของไอหัวตั้งมันไม่จบ มันก็ยังมีต่อนั้นแหละ และมั่นใจว่า วัตถุดิบรวบรวมมาอย่างดี!!”

“แล้วทำไมต้องเอาฉันมาเป็นตัวเอกล่ะ เป็นตัวเอกในเรื่องนี้มันซวยนะเฟ้ย!!”

“น่าจะถามตั้งแต่แรกนะ แต่คนเขียนอยากให้นายเป็นต่อ”

“เห????!! แล้วไม่เอาหมอนั้นเป็นล่ะฟ่ะ!!!!”

“ฉันถูกกำหนดให้เป็นบทนี้นะ” ว๊อททททททททท!!

“โอ้ ได้เวลาเปิดเรื่องแล้วสินะ”

ลืมไปเลยยยยยยย!!

“ไป! เปิดเรื่องกัน”

Gakuen Hetalia P !! [บทนำ]

โรงเรียน เฮตาเลีย W เข้าสู่เทอมที่ 2 อีกครั้งหลังจากมีอะไรมากมายมาทับทมและ... วีรกรรมเมื่อเทอมที่แล้วว

“ฤดูหนาวนี่มันหนาวจนทะลุแขนจริงๆ” ตัวผมเองก็เดินมาคนเดียวในสภาพอันหนาวเหน็บแน่ ...

แน่นอน ... ทุกคนก็เช่นกัน

และแล้ว ผมก็กลับมาที่ ห้อง 2-A ... แล้วโดนสิ่งนั้นอย่างจัง ๆ

แอด!!

“แอ่ะ!!” ผมโดนหนังสือเล่มอย่างจัง ๆ

“มาช้า แถมซุ่มซามอีกต่างหาก”

นี่คือวาตาริ อาคิกะ ป๊อปปูล่าประจำห้อง 2-A  และมีคนมากมายต่างเคารพเขาเป็นแถบ ๆ (ยกเว้นบางกลุ่ม..) อีกทั้งยังเป็นหัวหน้าชมรมเดอะกาคุอันบุ๊ค อันเลื่องลือ !!

“แล้วปาอะไรกัน!!? ไม่กลัวโดนคุณอาเธอร์ว่าหรือไงกัน?!!”

“ไม่ต้องกลัวหรอค่ะ คุณคิวหนาเขาไปช่วยงานปฐมนิเทศนะค่ะ เดี๋ยวสักพักก็เป็นคิวพวกเราแล้วล่ะ ‘0’”

นี่คือ อาสึกะ โรมี เธอคือมือขวาของชมรมเดอะกาคุเอ็น บุ๊ค มักเคารพในตัวเจ้อาคิกะเสมอ ดังโกคุเดระ ในรีบอรx!!!

“เฮ้ออออออ..จะทำอะไรก็ทำ..!!!”ผมพยายามหลีกเลื่ยงกระทบต่างหัวผมของ

ผมเดินไปนั่งที่ประจำของผม

“สวัสดีนะครับ คุณฟิลิป !!”

“อ่ะ อืม สวัสดีล่ะ คิคุ”

นี่คือฮอนดะ คิคุ เป็นพ่อพระของกลุ่มครับ และดูเหมือนจะเป็นเบ้ของเจ้อาคิกะ ! และเขาคือรองประธานชมรมเดอะกาคุเอ็นบุ๊ค อยู่ตำแหน่งนักร้องนำด้วย

“วันนี้ทำไมมาช้าล่ะครับ ?”

“ก็นะ ฉันเดินไปไหนไปเรื่อยนะ ที่สำคัญนี่มันฤดูหนาวแล้วด้วยล่ะ”ผมตอบคิคุโดยสีหน้า นิ่งสุด ๆ

“คิคุ นายไปรับคิวหนากลับห้องได้แล้ว ฉันไม่อยากเป็นหัวหน้าเฉพาะกิจนะ!!”เจ้อาคิกะตะโกนเรียก

“คะ-ครับ !!”คิคุรีบวิ่งไปตามคำสั่งของเจ้อาคิกะ

แน่นอน นั้นคือชีวิตประจำวันของโรงเรียนนะครับ และผมเป็นใครนะหรอ?

“ฟิลิป โอเว่น” ไงล่ะครับ ที่ทุกคนชอบบอกว่า “เจ้าพ่อดราม่าโดยชมรมและพองเพื่อนไงล่ะครับ

…..

“เอาล่ะ นักเรียนปี2 ทุกคน วันนี้พวกเราต้องปฐมนิเทศน์เทอม 2 เพื่อชี้แจ้งกิจกรรม และหนทางการสู่ชั้นปี 3 แน่นอนว่า พวกเธอก็ต้องพบประสบการ์ณใหม่เช่นกัน”

ในคือบรรยากาศห้อง ในสภาพที่น่าเบื่อสุด ๆ แถมยังไม่รู้ว่าจะได้นั่งในตำแหน่งไหน

“เมื่อปีที่แล้ว พวกห้องเราไปอยู่หลังเสา สนุกมาก ๆ เลยล่ะค่ะ!!!”

“ใช่ เทอมขอนั่งที่เดิมนะ”

แน่นอนครับ นี่คือเสียงวิจาร์ณของพวกที่เคยได้นั่งข้างหลัง

“ปีนี้ ฉันจะนั่งข้างหน้าให้ได้!!!”อาเธอร์ทำตัวมุ่งมั่นทันที

“ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ ไอคิวหนา”เจ้อาคิกะมอง

“เอ๋? พวกเราก็ต้องแยกกันสินะครับ”คิคุยิ้ม

“ดิฉันอยากนั่งข้างหลังจังค่ะ”โรมีนั่งลัลลาอยู่ตรงหน้าผม

“แล้วนายน่ะ อยากนั่งตรงไหนกันนะ?”เจ้อาคิกะหันมาถามผม ทำให้ผมอึ้งนิดๆ

“จะนั่งตรงไหน ก็เรื่องฉันแล้วกัน”ผมมองสีหน้าซีด

“เอาล่ะ ๆ นักเรียนทุกคน  ครูจะเดินแจกใบตอบรับทุกคน”

แน่นอน ...การปฐมนิเทศน์ มันคือจุดเริ่มต้นของพวกเรา

ผ่างงงงงงงงง!!!

“ดูเหมือนพวกเรา จะได้นั่งแถวกลางล่ะ”เจ้อาคิกะมองใบต้อนร้บ

“ทำไมฉันต้องกับพวกแกด้วยยยย!!!!”อาเธอร์โวยหนัก

“ผมได้นั่งใกล้กับคุณฟิลิปด้วยล่ะครับ”คิคุยิ้มให้กับใบตอบรับ แต่ขณะที่ผม

...หืม?

“ชื่อไม่เคยเห็นมาก่อนเลยแหะ” ผมเช็คตรงแถวหลัง ปรากฎเป็นชื่อเหมือนเด็กใหม่

“เด็กใหม่อีกแล้วงั้นหรอ? เฮ้อ คุณผอ.แกไม่แบ่งเด็กไปให้ซูซูรันนั้นเลยหรอ”เจ้อาคิกะบ่นลอย ๆ

“อย่าพูดถึงผอ.แบบนั้นเซ่ เดี๋ยวก็โดนหรอก!!”อาเธอร์โวย

“เรื่องนี้โทษไอหงอกแล้วกัน”

“Wat? เจ้ผิดไม่ใช่หรอออ”

“เอาล่ะ ได้เวลาปฐมนิเทศน์แล้วนะนักเรียน เชิญไปรวมกันโรงยิม”

++++

ณ โรงยิม

“ว้าว คิดถึงจังเลย!”

บรรยากาศตอนนี้ ตั้งแต่ 2-A ถึง 2-F นั้นได้เดินเข้านั่งตามเขาจัดให้หรือเรียงตามชื่อ

“ฉันกำลังได้ลางบางอย่างล่ะ..”ผมพูดเบาๆพร้อมทำหน้าซีด

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ?”คิคุถามด้วยความเป็หห่วง

“ไม่มีอะไรหรอกนะ”

[ต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ ๆ เลยล่ะ]

“ทำเป็นคิดมากไปได้นะ ”เจ้อาคิกะพูดขึ้น

“หน่านี้!!? นี่เธอนั่งตรงนี้หรอ!!!” ผมมองสีหน้าอึ้งป่นเงิบ

“แน่นอนค่ะ พวกเรานั่งตรงนี้!!”โรมียิ้ม

“ฉันอยากนั่งข้างหน้าจะตายไป!!!”อาเธอร์นั่งแค้นกัดผ้าเช็ดหน้า

“ผอ.มาแล้ววววววววววววววววววววว”

พอมีคนตะโกน ...โรงยิมก็ได้เงียบสงบขึ้น

..........

‘สวัสดีครับ นักเรียนปี2 ทุกคนวันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของเทอมที่ 2 นะครับ แน่นอนกิจกรรมที่เยอะเช่นเดิมมม’

ในขณะที่นั้นเองที่ผมและทุกคนฟังนั้น

“ว้าย”

“เดินดีๆหน่อยสิ...”

เพราะเสียงเขา ทุกคนหันไปมองกัน ปรากฎเป็น ..

“ขะ-ขอโทษค่ะ !!”

“คิดว่า ขอโทษมันจะหายหรอ”

[เคยเห็นหมอนั้นที่ไหนนะ] –ผมคิด

นั้นสินะ ผมเคยเห็นหมอที่ไหนกัน..

“โฮ่ย โฮ่ย จะเล่นกับผู้หญิงแบบนี้มันไม่แฟร์เลยนะ”

[เจ้อาคิกะ!!!!?] –ผมคิด

“แล้วเธอยุ่งอะไรด้วยล่ะ !?”

“เป็นถึงนักเรียนใหม่แท้ ๆ ในหอประชุมนี่ควรจะรักษามารยาทนะ”เจ้อาคิกะจ้องตาแก่เด็กใหม่คนนั้น

“แรงงงงงงงงงงงงงงงง” นี่คือเสียงนักเรียน

“คิดจะมาปกป้องเด็กผู้หญิงคนนี้ละสิท่า !! ขอโทษมันไม่หายแค่นี้หรอก”

“หรอ แน่ใจจะต่อยมาเลยสิ ถ้าอยากให้หายกัน”เจ้อาคิกะยิ้มกวนนิดๆ

“อีผู้หญิงคนนี้ตาย!!!”

“เจ้อาคิกะะะะ”ผมพยายามไปป้องกันให้

“ไม่ต้องหรอกครับ”คิคุยิ้มมั่นใจแล้ว

ตายซะเถอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แต่..

“อ่อนหัดนะ”

เจ้อาคิกะรับหมัดของเด็กใหม่ได้ !!?

“ทำไมกัน แค่เด็กผู้หญิงเตี้ยแท้ ๆ !! แต่กลับรับได้”

“ถ้ามี 2000 ฉันจะซื้อกลับอีก 2000”เจ้อาคิกะจับเด็กใหม่ทุ่มเต็มกำลังทำให้พื้นโรงยิมพังเป็นรู

=[]=!!!!!

“เหยดดดดดดดดด อาคิกะโหดดด”

“อาคิกะน่ะ เขาพูดถูกนะ แค่ขอโทษมันน่าจะให้อภัยกันแล้ว”

“ใช่ ๆ แล้วก็เรื่องมารยาท”

นี่คือเสียงวิพากย์วิจาร์ณของปี 2 เกือบทุกห้อง

“อาคิกะซัง สุดยอดไปเลยค่ะ”โรมีดีใจอยู่ตรงนั้น

“....”ผมมองตาไม่กระพริบ

“พวกเธอทำอะไรกันนนนนนนน!!!”คุณครูที่คุมกลับเดินเข้ามาเจ้อาคิกะ

ตรงเวที

“ผอ. เด็กคนนี้มัน...”

“สมแล้วที่เป็นหัวหน้าชมรม ผู้ช่วยโรงเรียนนั้นแหละ ไม่ต้องเอาเขาเข้าฝ่ายปกครองล่ะ แบบนี้ดีแล้ว”ผอ.ยิ้มให้กับข้างล่าง

+++

ณ ห้องชมรมเดอะ กาคุเอ็น

“ดีนะ ที่เขาไม่เอาเข้าห้องฝ่ายปกครอง ไม่งั้นเล่นหนักแน่ ๆ !!”อาเธอร์โวย

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนิ”เจ้อาคิกะอยู่ในสภาพถูกทำแผลอย่างดี

“แต่กระผมเป็นห่วงนะครับ”คิคุพูด

“ถ้าอาคิกะจังเป็นอะไรขึ้น ใครจะดูแลชมรมนี้ล่ะค่ะ”โรมีพูด

“นั้นสินะ งั้นฉัน Go to the Dead เลยดีกว่า”เจ้อาคิกะยิ้ม

“ไม่ต้องเล่นคำเลยนะเฟ้ย!!!”อาเธอร์โวย

“จะว่าไปวันนี้ฟิลิปซังไปไหนล่ะครับนี่?”คิคุพูดแล้วหันไปมองราฟา

“ฉันไม่รู้หรอกนะ”ราฟาเมินใส่คิคุนิดๆแบบไม่สบอารมณ์

ณ ดาดฟ้า

ผมมองวิวข้างล่างตึกแบบไม่สบอารมณ์นิด พร้อมกับนึกอะไรบ้างอย่าง

“…”

[เจ้อาคิกะแปลกไปตั้งแต่ตอนเดินกลางสายฝน มันเกิดอะไรขึ้นกัน?]

ผมยังคงยืนซีเรียสพิงเสามองวิวต่อ

จุดเริ่มต้นเพิ่งจะเริ่มล่ะนะ

---จบบทนำ---