คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter :1: บ้านของฉันกับความลับของพ่อ
" อ่ะแฮ่มๆๆ...นักเรียน วันนี้เราจะมาเรียนเกี่ยวกับลักษณะภูมิอากาศของประเทศไทยเรากันนะ เราแบ่งฤดูกาลของเราเป็น 3 ฤดู คือ ฤดูร้อน ฤดูฝน แล้วก็ ฤดูหนาวน่ะนะ นักเรียน พวกเธอคงจะ..."
"----'จารขา"
อาจารย์หนุ่มใหญ่วัยใกล้เกษียณชะงัก เมื่อแลเห็นมือขวาข้างหนึ่งโผล่ขึ้นเหนือระดับศรีษะของนักเรียนทั้งห้อง
" เอ่อ....แต่หนูว่า 3 ฤดูที่ว่านี่มันน่าจะเป็น ฤดูร้อน – ร้อนม๊ากกก และก็ร้อนโคดๆ มากกว่าน๊า อิอิอิ" เสียงหัวเราะชอบใจจากเพื่อนร่วมห้อง เป็นหลักประกันอย่างดีว่าเห็นด้วย นักเรียนสาวยิ้มอย่างดีใจว่า การกวนโอ๊ยของเธอประสบความสำเร็จ โอ้...เยสส
" ฮึ่มม.." บุรุษผู้ซึ่งกลายเป็นหัวหลักหัวตออยู่หน้าห้อง เปล่งรัศมีอาฆาตออกมาอย่างรุนแรง
" เอมวลีศิษย์รัก" เขาพูดอย่างกัดฟัน "เธออยากรู้มั้ยว่า ไอ้ร้อนโคดๆน่ะ มันเป็นยังไง...ห๋า" เสียงหนังสือกระแทกโต๊ะดังปึง ทำเอาเสียงหัวเราะเมื่อครู่พลันเปลี่ยนเป็นเงียบกริบ
อยากรู้มั้ยล่ะว่าอาจารย์จัดการกับเอมวลี จอมกวนโอ๊ยไม่รู้กาละเทศยังไง ยัยนั่นก็ต้องถูกเนรเทศออกมายืนตากแดดหน้าเสาธงจนหมดชั่วโมงน่ะซิคะ ความรู้สึกร้อนโคดๆของยัยเอมตอนนั้น จะมีใครรู้ดีไปกว่าฉันคนนี้ เพราะว่า อะแฮ่มๆๆ My name is เอมวลีค๊า ก็นี่มันกลางเดือนเมษา ความรู้สึกแบบนั้นมันเลยกลับมาอีกครั้ง เฮ้อ...ให้ตายเถอะโรบิ้น เมื่อไหร่เมืองไทยจะมีหิมะตกเหมือนอเมริกากันนะ อากาศบ้านเรานี่มันร้อนเกินใจจะทนจริงๆ คุณคิดเหมือนฉันไหม?
กริ๊งงงงง.....กริ๊งงงงงงงง เสียงโทรศัพท์เครื่องภายในดังขึ้น ฉันค่อยๆมุดออกจากผ้าห่ม เอื้อมมือไปยกมาแนบหู
"อา...โหลลล" ฉันพูดด้วยเสียงง่วงบวกขี้เกียจสุดๆ
"แม่คู๊ณ..จะให้พ่อจองศาลาวัดไหนดีลูก แล้วตั้งสวดกี่วันดี รึไม่ต้องสวด เผาไปซะเลย" ปลายสายพูดตอบ
"อ้าวพ่อ หนูยังไม่ตายน๊า" "เหรอ พ่อก็นึกว่าเป็นโรคไหลตาย[โรคที่หลับแล้วไม่ตื่นน่ะคะ :Writer:] นี่มันบ่ายสองแล้วนะลูก ตื่นมาทานข้าวได้แล้ว ถ้าไม่ลงมาพ่อจะขึ้นไปลากเดี๋ยวนี้ละนะ"
" อ๊ะๆ จะลงไปบัดนาว*ล่ะค๊า แต่ขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวอีก 15 นาทีนะ"
ฉันรีบพุ่งเข้าห้องน้ำเพื่อแปลงร่าง เหอะๆๆ บ้าเหรอ อาบน้ำภายใน 15 นาทีฉันก็พร้อมที่จะลงไปข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้าของฉัน(มันก็คือตอนบ่ายอ่ะนะ) กลิ่นหอมเตะจมูกพาฉันล่องลอยมาถึงโต๊ะอาหาร เห็นป้าแจ่มกำลังง่วนกับการตั้งสำรับให้ฉัน
ฉันย่องไปข้างหลังเงียบๆ แล้วตะโกนที่ข้างหูป้าแก "ป้าแจ่มๆๆๆ"
"ว๊ายย ตาเถร ยายชี หมีแพนด้าXXX(เซนเซอร์เพื่อเด็กและเยาวชนค่ะ) อย่าเล่นแบบนี้ซิคะ คนแก่หัวใจวายตายพอดี" ฉันเห็นป้าแจ่มทำท่าจะโกรธจริงๆ เอาแล้วไง ถ้าป้าแกโกรธ ฉันต้องอดตายเพราะไม่ได้ทานอาหารอร่อยๆแน่เลย
"โอ๋ๆ ขวัญเอ้ยขวัญมา ขอโทษนะคะ" ฉันกอดป้าแจ่มพร้อมทำเสียงออดอ้อน
"คุณหนูรีบทานอาหารเถอะค่ะ เดี๋ยวป้านั่งเป็นเพื่อน"ป้าแจ่มพูดพลางยิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดู
"ทานเลยนะคะ โอ้โห...กุ้งอบวุ้นเส้นของโปรด" ฉันชอบอาหารทะเลทุกชนิดค่ะ ป้าแจ่มรู้ใจฉันเสมอ คอยดูแลฉันแทบทุกเรื่องตั้งแต่ปลุกฉันตื่นนอน ที่วันนี้ไม่ได้เป็นคนปลุกเพราะแกบอกว่าปลุกฉันแล้วแต่ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก เลยต้องใช้ตัวช่วยอย่างคุณพ่อ จนถึงก่อนเข้านอนป้าแจ่มจะอุ่นนมร้อนๆให้ดื่มก่อนนอนทุกคืน ฉันล่ะรักป้าแจ่มที่สุด เรียกได้ว่าเป็นแม่คนที่สองเลยก็ว่าได้ อ๊ะ...แต่อย่าคิดว่าป้าแจ่มเป็นกิ๊กกับคุณพ่อฉันนะ เพราะป้าแจ่มตัวจริงของแกคือ..........สาว(เหลือ)น้อย อายุ65 วัยใกล้ฝั่งเต็มที เส้นผมทำไฮไลท์สีขาวธรรมชาติ ไม่ใช่สเป๊คของคุณพ่อหรอก
"อิ่มจัง เออป้าแจ่มคะ คุณพ่อล่ะคะ"ฉันถามอย่างสงสัย ก็คุณชายแกเป็นคนปลุกฉันเองนี่นา "อยู่ในห้องทำงานค่ะคุณหนู"
ฉันออกจากห้องอาหารหลังจากอิ่มจนพุงกางเพราะอาหารของป้าแจ่ม เดินเรื่อยเปื่อยจนมาหยุดที่ห้องโถงกลางบ้านที่ว่างเปล่า ความเหงาเริ่มแทรกซึมเข้ามาทางเส้นเลือดแดงเล็กน้อย โอ๊ย...ให้ตายเถอะโรบิ้นฉันไม่ชอบบ้านที่เงียบเหงานี้เลย
"เออ ใช่ซิขึ้นไปหาคุณพ่อดีกว่า คุณพ่ออยู่ห้องทำงาน...ห้องทำงาน อ๋อขึ้นบันไดเลี้ยวซ้ายห้องที่ 3 " ฉันพูดกับตัวเอง
ตอนที่ฉันกลับมาที่นี่ใหม่ๆ ฉันใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับบ้านใหม่หลังนี้ด้วยการพกแผนผังบ้านหลังนี้ไว้ตลอด สมาชิกในบ้านเคยนั่งรอฉัน 1 ชั่วโมงเต็มๆกว่าฉันจะเดินทางผจญภัยไปถึงห้องอาหาร ก็คนมันหลงทางนี่นา เพื่อนๆฉันเคยถึงขั้นคิดว่าที่นี่เป็นโรงแรมระดับ 5 ดาว
ฉันเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของคุณพ่อ กะจะเคาะประตูตามมารยาท แต่ฉันต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงประหลาดดังแว่วมาจากในห้อง
"เสียงอะไรแปลกๆ"ฉันคิดพลางค่อยๆแง้มประตูออกเล็กน้อย ไม่ให้คนภายในห้องรู้ตัว พร้อมสอดส่ายสายตาไปตามช่องว่างอันน้อยนิด ภาพที่เห็นทำให้ฉันดวงตาเบิกกว้างตกใจสุดขีด
"พะ.. พะ..พ่ออ........"
To Be continue...............
****************************************************************
From Writer
หวัดดีค่ะคุณผู้ที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่านกัน
fic เรื่องนี้เหมือนภาคเกิดใหม่ คือว่าเป็นฉบับรีไรท์
จากฟิคเรื่องเดิม ชื่อเรื่องยังเหมือนเดิมนะคะ แต่ที่ต้อง
ทำใหม่เพราะความซื่อบื้อของนักเขียนคนนี้นี่เอง ที่ไปกด
ปิดเรื่องตั้งแต่ยังไม่จบค่ะ เลยถือโอกาสปรับปรุงหลายๆอย่าง
ที่สำคัญต้องแต่งให้จบ (ไม่งั้นตายตาไม่หลับ) เพราะช่วงนี้ก็ปิด
เทอมแล้วนะคะ เวลาว่างก็เยอะขึ้นจากตอนเปิดเทอมที่เรียน
หนัก ถึงหนักมากที่สุด
สุดท้ายอ่านแล้วเป็นอย่างไรก็คอมเม้นกันด้วยนะคะ
กำลังใจอ่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ
shim_yaemin@hotmail.com แอดได้นะคะ
อยากคุยกับทุกคนเลย ร๊าก....TVXQ (เกี่ยวกันตรงไหนเจ๊)
ความคิดเห็น