คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : chapter :5: ณ ร้านกาแฟ
แสงแดดอุ่นๆยามเช้าปลุกฉันให้รู้สึกตัว ความเหนื่อยล้าทำให้ฉันหลับไปโดยไม่รู้สึกตัวซักนิด ฉันนอนบิดขี้เกียจเล็กน้อยจึงหันไปเจอนาฬิกาบนผนังบอกเวลา 7 โมงเช้า นี่มันไม่ใช่เวลาตื่นนอนของฉันเลย ทั้งๆที่อยากจะนอนต่อ แต่ฉันกลับนึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ฉันลุกพรวดขึ้นจากเตียงแล้วตรงไปที่คอมพิวเตอร์ ฉันคลิกเข้าไปที่หน้าอีเมล์ของฉัน มีจดหมายใหม่เข้ามา2-3ฉบับ ฉันรีบกวาดสายตามองหาสิ่งที่ต้องการ อ๊า.....นี่ไง หมอนั่นตอบเมล์มาแล้วจริงๆด้วย
To……..Emma
จริงเหรอที่เธอจะมาเกาหลี ฉันดีใจมากๆเลยนะ ฉันอยากเจอเธอจัง พรุ่งนี้ตอน 10โมงเช้าเธอมาที่ร้านกาแฟxxx(อย่าคิดมากคนเขียนมานขี้เกียจคิดชื่ออ่ะ) ฉันจะรอเธอที่นั่นนะ แล้วเจอกัน
.
.
.
.
ก๊อกๆๆๆ เสียงประตูห้องดังขึ้น ฉันจึงละจากคอมฯเพื่อไปเปิดประตู
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณเอมม่า"
"อ้าว....หวัดดีค่ะคุณสมชาย มาแต่เช้าเลยนะคะ"
"ผมว่าคุณควรจะรีบอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วนะครับ วันนี้มีโปรแกรมพิเศษ"
"อะไรเหรอคะ ไหนว่าวันนี้ไม่มีอะไรแล้วอีกอย่างฉันก็ต้องไป....." ฉันต้องหยุดคำพูดไว้เพราะเกรงใจสายตาของคุณสมชายในเวลานี้ ยังไงฉันก็ยังคิดว่าเขาน่ากลัวเหมือนยากูซ่าอยู่ดี
"เดี๋ยวผมจะพาคุณไปทานอาหารเช้า และเราจะไปที่ห้องเสื้อกัน"
"ไปทำไมเหรอคะ คงใช้เวลาไม่นานใช่ไหม??"
"ผมคิดว่าคงเป็นเช่นนั้นครับ"
--------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากทานอาหารเช้าที่ร้านแห่งหนึ่งแล้ว คุณสมชายกับรถคันงามคันเดิม พาฉันมาถึงที่ย่านการค้าแห่งหนึ่ง ที่นี่คนพลุกพล่านพอสมควร คงจะเป็นแหล่งช๊อปปิ้งของคนที่นี่ละมั้ง ระหว่างทางฉันสังเกตเห็นร้านของสินค้าแบรนด์เนมคุ้นตาทั้งนั้นเลย ซึ่งจริงๆฉันคิดว่าของพวกนี้มันแพงหูฉี่ แต่ก็ยังมีคนขยันเอาเงินมาถลุงกับมันอยู่ตลอด ที่รู้ๆก็คุณแม่คนดีของฉันนี่แหละ คุณสมชายจอดรถที่หน้าร้านๆหนึ่ง ฉันมองเข้าไปข้างในเห็นคนงานหลายคนกำลังยุ่งอยู่กับการตกแต่งร้าน ที่ดูท่าทางยังไม่เรียบร้อยนัก
"ที่นี่คือ....??" ฉันทำท่าสงสัย
"ร้านใหม่ของเราน่ะครับ เราไปดูข้างในกันเถอะ"
คุณสมชายพาฉันเดินเข้ามาในร้าน เป็นห้องเสื้อที่ใหญ่มากๆเลยแฮะ
"สวัสดีฮ๊า....พ่อรูปหล่อ วันนี้พาใครมาด้วยล่ะ" เสียงที่ไม่คุ้นหูเอ่ยขึ้น พอหันไปฉันก็เจอกับผู้ชาย มะ มะ..ไม่ใช่ซิ เค้าไม่ใช่ผู้ชาย คงจะเป็นประเภทตัวเป็นชายแต่ใจเป็นหญิงน่ะ เขาเอ่ยทักคุณสมชายอย่างสนิทสนม
"อ้อ นี่คุณเอมม่า เธอมาจากเมืองไทยเพื่อเป็นแขกในงานเปิดร้านนี้ด้วยครับ"
ฉันโค้งให้เล็กน้อยตามธรรมเนียม ดูสีหน้าเขาประหลาดใจพอสมควร
"คุณนี่เองหรือฮะ คุณเอมม่า อะฮั้นชื่อชองลีอุนนะฮะ อืม..." เขาเริ่มขยับเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ +++++ เรื่อยๆ++++เอากล้องจุลทรรศน์มั้ยคะ จะได้เห็นทุกรูขุมขนเลย สักพักเขาอุทานเสียงดังจนฉันสะดุ้งนิดๆ
" อืม..........อ๊ะ!!! เหมือนจริงๆ"
"อะไรเหรอคะ??"
"คุณชองพอได้แล้ว"คุณสมชายทำเสียงดุใส่เขา
"เค้าเป็นผู้จัดการร้านที่นี่น่ะครับคุณเอมม่า"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณเองเหรอคะที่เป็นลูกค้าของแม่ฉัน"
"มิได้ฮ๊า...มิได้ อะฮั๊นไม่ใช่เจ้าของที่นี่หรอกนะคะ เจ้าของตัวจริงคือคุณรองประธานชิมฮ่า"
"อ้าว เหรอคะ แหะๆๆ" ฉันฝืนหัวเราะไปงั้นล่ะ เผยความซื่อบื้อออกไปเต็มๆ แบบว่าเขิลล -_-;
ฉันก็แค่อยากจะเห็นหน้านายทุนผู้ใจดีคนนั้นก็แค่นั้นแหละ แต่ท่าทางเค้าจะไม่อยู่ที่ร้าน เพราะตอนนี้ฉันเห็นมีแต่คุณชองที่ดูจะมีอำนาจที่สุด ขณะที่ฉันยืนเอ๋ออยู่นั้นคุณชองก็พาขึ้นไปที่ชั้นสองของร้าน โดยคุณสมชายบอกว่าจะรออยู่ข้างล่าง ชั้นนี้ก็ยังตกแต่งไม่เสร็จ เท่าที่ดูๆก็คงจะมีส่วนของห้องทำงาน คงจะเป็นของท่านรองฯอะไรนั่น แล้วก็มีห้องประชุมย่อมๆอยู่อีกห้องหนึ่ง คุณชองพาฉันเดินลึกเข้าไปอีก จนพบกับที่เก็บสินค้าของร้าน คุณชองบอกว่า เสื้อผ้าที่แขวนทั้งหมดนี่จะใช้โชว์ในร้าน ซึ่งส่วนใหญ่ก็ผลิตจากโรงงานของฉัน เขายังชมไม่หยุดปากอีกว่าฝีมือของช่างทีโรงงานฉันน่ะปราณีต และ ละเอียดอ่อนมาก ระหว่างที่ฟังSheบรรยาย ฉันเห็นเสื้อโค้ทตัวหนึ่งถูกใจมาก จึงหยิบมาลองสวมเล่นๆ ว๊าว.....นี่เหรอสินค้า Made In
"ว๊ายยยยย ......โอ๊ว มายก๊อดดด" เสียงคุณชองกรีดร้องมาแต่ไกล นี่ฉันทำอะไรผิดอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย
"ฉันขอโทษค่ะ ฉันจะถอดเก็บเข้าที่เดิมให้นะคะ -_-; "
"ม่ายๆๆ ไม่ฮ่ะ คุณลองหมุนตัวให้ฮั๊นดูซิคะ ช้าๆ" ฉันทำตามนั้น อะไรกันนะ อยู่ดีๆให้หมุนเฉยเลย
" เริ่ดค่ะ---- ชนะเลิศศ "
กลายเป็นว่าคุณชอง ให้ฉันลองชุดนั้น ชุดนี้ จนเกือบจะหมดร้านอยู่แล้ว ส่วนฉันก็เพลิดเพลินกับชุดสวยๆจนลืมดูนาฬิกา ร่างกายของฉันเริ่มมีปฏิกิริยาบางอย่าง น้ำย่อยในกระเพาะอาหารหลั่งออกมาจนรู้สึกแสบท้อง ฉันจึงดูเวลาจากนาฬิกาข้อมือ นี่มันเที่ยงกว่าแล้ว นี่ฉันลืมนัดสำคัญไปสนิทเลย ฉันจึงขอตัวจากคุณชองแล้วรีบลงมาชั้นล่าง คุณสมชายยืนรออยู่ยังกะรู้ใจฉันน่ะ
"คุณสมชาย รีบพาฉันไปที่ร้านกาแฟxxx ด่วนเลยนะคะ"
+
+
+
+
++
+++
++++
+++++
+++++
+++++
+++++
+++++
+++++
++++
+++
++
+
+
+
+
ฉันมาถึงร้านกาแฟตอนใกล้ๆบ่ายโมง นายนั่นยังจะรอฉันอยู่ไหมนะ ฉันเลทไปแค่ 2ชั่วโมงกว่าๆเอง (พูดให้ถูกต้องพูดว่า "ตั้ง 2 ชั่วโมงกว่า" ตะหากล่ะ) คุณสมชายบอกว่ามีธุระด่วนต้องไปทำ อีก 1ชั่วโมงจะมารับ ฉันจึงเดินเข้าไปในร้านตามลำพัง ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้ที่สุดเลย ที่สำคัญร้านนี้เงียบมากๆ ในร้านตอนนี้นอกจากฉันและพนักงานในร้านอีก 2 คนแล้ว ก็มีแค่ผู้ชายท่าทางมีอายุสวมหมวกปีกนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะด้านในสุด ฉันเลือกเดินไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่าง พนักงานสาวเดินถือเมนูมาให้ฉัน ฉันจึงตัดสินใจถามหล่อน
"คุณคะ วันนี้ตอน 10 โมงเช้ามีลูกค้าที่เป็นผู้ชาย อายุประมาณ 20 เข้ามาบ้างมั้ยคะ"
"อ๋อ.......คุณคนนั้นน่ะเอง เค้ามาตั้งแต่ ก่อน 10โมงด้วยซ้ำนะคะ เค้าสั่งกาแฟแค่แก้วเดียวแต่นั่งอยู่ที่นี่นานมากๆ ท่าทางคงจะมารอใคร เอ๋...หรือว่าพวกคุณนัดกันไว้คะ"
"ใช่ค่ะ เรานัดกันที่นี่ตอน 10 โมงเช้า ฉันติดธุระแต่ไม่ได้บอกเค้า"
"อ้าวเหรอคะ...แต่เค้าเพิ่งเดินสวนกับคุณที่ประตูเมื่อกี๊เองนี่คะ"
"หา........จริงเหรอคะ เค้าลักษณะเป็นไงคะ" ฉันถามอย่างร้อนรน
"ก็ สูงประมาณ 180 ค่ะ ใส่เสื้อแจ๊คเกตสีขาว กางเกงยีน ส่วนหน้าตาฉันเห็นไม่ชัดค่ะ เพราะเค้าสวมหมวกไว้ตลอดเลย"
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ" ฉันรีบผุดลุกออกจากร้านไปอย่างเร็วที่สุด เพื่อตามหาผู้ชายเหมือนที่พนักงานสาวบอก แต่แล้วต้องหยุดอยู่ที่หน้าร้าน ปัญหาก็คือ ฉันจะเริ่มเดินไปทางไหน ซ้าย หรือขวาดีล่ะ เอาว๊า....ขวาร้ายซ้ายดี ไปทางซ้ายดีกว่า
ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปตามถนน พยายามมองหาคนที่อยากเจอ เลี้ยวไปทางซ้ายที ขวาที จนเริ่มเหนื่อย จึงหยุดอยู่ตรงกลางสะพานแห่งหนึ่ง แต่แล้วเหมือนพระเจ้าจะเห็นใจในความพยายามของฉัน ฉันมองเห็นใครบางคนกำลังเดินอย่างเร่งรีบอยู่ห่างจากฉันไม่ไกล ต้องใช่เขาแน่ๆเลยเพราะดูจากการแต่งตัวตรงตามที่พนักงานในร้านเมื่อกี๊บอกเป๊ะ เร่งฝีเท้าหน่อยเอมวลีเอ๋ย อีกนิดเดียวก็จะได้เจอเค้าแล้ว คิดได้ดังนั้นฉันจึงรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อวิ่งไปสู่จุดหมาย (เวอร์ซะ :: Writer ::) เหมือนนายนั่นจะรู้ว่าฉันวิ่งตามอยู่ ยิ่งฉันวิ่งเร็วเท่าไร เค้าก็ยิ่งเร็วกว่าฉันอีกน่ะ
To Be Continue..........................
************************************************************************
From Writer
อัพๆค่ะ ไม่มีไรทำ เหอะๆๆ
ความคิดเห็น