ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วาดฝันฤดูร้อน

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 0 สัญญาที่ให้ไว้

    • อัปเดตล่าสุด 30 เม.ย. 63


    ตอนที่ 0  สัญญาที่ให้ไว้

    ณ เมืองเล็กๆแห่งหนึ่ง ชีวิตของใครหลายคนกำลังจะเริ่มส่วนบ้างคนก็กำลังจะดับลงหลายสิ่งเปลี่ยนไปบ้างในชีวิตของใครหลายคน

        แต่นั้นไม่เกี่ยวกับผม. . .เพราะชีวิตของผมมันไม่ดับศูนย์ ไม่เริ่มและก็ไม่สลายไป ชีวิตของผมนั้นเดินต่อไม่มีวันที่จะหยุดลง. . . “ความตาย”คืออะไร? เขาว่ากันว่า

    “เมื่อคนเราตายก็จะไปเกิดใหม่ในชีวิตใหม่”ผมว่ามันไม่เป็นความจริงนะ แต่ว่าผมก็เหลือบลืมไปว่าเคยอะไรไว้ในอดีต. . .แต่มีบ่างอย่างเปลี่ยนความหน้าเบื่อในชีวิตผม

    เรียวผมสีดำเงางามของหญิงสาว ผิวที่ขาวดูใสสะอาดไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม ดวงตาสีฟ้าใสคู่นั้นที่จับจ้องมาที่ผม เป็นสิ่งเดียวที่ผมเรียกมันได้ว่าสำคัญ ชื่อของเธอคือ

    “อายาเสะ มิสึกิ”

    .

    .

    .

    ในเช้าวันหนึ่งที่เงียบสงบ ท่านกลางกลุ่มดอกไม้สีสันต่างๆของบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่ง บรรยากาศที่แสนเงียบเหงาความเบื่อหน่ายในชีวิตการมีของผม แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้ เวลาที่ดวงวิญญาณนี้นั้นอาศัยอยู่บนโลกนี้ กินเวลาไปกี่พันปีแล้วนะ ถึงร่างกายนี้จะเปลี่ยนไปตามศตวรรณต่างยุคสมัย แต่ยังไงดวงวิญญาณนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม เพราะยังไงพ่ายใต้ร่างกายนี้ผมก็ยังเป็น “เรนเตเชีย เรเทล”เหมือนเดิม ไม่ใช่หญิงสาวที่ชื่อว่า “วายูนะ เอมิ”ที่มีผมสีน้ำตาลแดงดวงตาสีดำแต่นั้นผมก็พอรับได้. . . แต่ที่รับไม่ได้คือหน้าอกของมันจะใหญ่ไปแล้ว !(ใหญ่เท่าเรื่องนี้อีกแล้ว) แล้วไอ้ความคิดบ้าๆของผมก็ถูกทำลายด้วยเสียงนั้น

    “เอมิ! มาทำอะไรตรงนี้! ”เด็กหญิงที่ชื่อว่า อายแสะ มิสึกิ เธอโน้นตัวลงมามองหน้าผมด้วยหน้าตาที่มีความสุข

    “ออ! เปล่านี้!” ผมส่ายหัวไปมา

    “งั้นเองหรอ?” แล้วมิสึกิหันหน้าขึ้นไปมองบนฟ้า “ท้องฟ้าไม่ว่ายังไงก็ยังคงเป็นท้องไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างอื่น”คำพูดคำนั้นของเธอทำให้ผมคิดอะไรบ่างอย่างออก

    “ปีนี้เธอจะอายุเท่าไรแล้วหรอ?” เธอหันมามองหน้าผมด้วยความสงสัยและเธอก็เดินมานั้งข้างๆผมและพูดว่า

    “ฉันนะ. . .อายุ 10 ขวบแล้วจ๊ะ แต่จะว่าไปเอมิล่ะ?” จะพูดยังไงดีล่ะมันนานมากจนผมจำไม่ได้แล้ว

    “ฉันก็คงจะอายุเท่าเธอนั้นแหล” มันเป็นคำตอบที่สมควรที่จะตอบอยู่แล้ว

    “เอมิ รู้ไมฉันมีความฝันที่อยากจะทำนะ” ^^

    “งั้นหรอ?”ผมหันไปมองเธอ

    “ใช่! ฉันนะอยากได้ไปดูทะเลเพชรสีฟ้ากับเธอนะเอมิ! เพราะงั้นสัญญานะว่าต้องไปดูด้วยกันให้ได้!

    “อืม”แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไปดูกัเธอให้ได้. . .ทะเลเพชรสีฟ้าในตำนาน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×