ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวจอมซ่าส์กับ2หนุ่มสุดhot

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7

    • อัปเดตล่าสุด 23 ม.ค. 49


    หลังจากที่ฉันเดินขึ้นห้องมาก้อนั่งที่โต๊ะมองเสื้อนายกอล์ฟที่ว่างอยู่ตรงหน้า     โดยมีพวก ยัย 3 ตัว เดินตามมาที่หลัง

     

    ว้าว   นั่งมองใหญ่เลยโว๊ย   ยัยอ๊อฟแซวฉันคนแรก

     

    หุบปากไปเลยแก    เดี๋ยวก้อได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มหรอก 

     

      แหม  ล้อเล่นน่า

     

     ล้อเล่นก้อไม่ได้โว๊ย     ฉันโวยวายด้วยความโมโห

     

    แต่ภีม แกนิโชคดีเนอะ  ยัยกวางพูดอย่างชื่นชม

     

      โชคดียังไงไม่ทราบ ฉันเริ่มงงกับคำพูดของมัน

     

      อ้าว  ก้อได้ซักเสื้อของพี่กอล์ฟรองประธานนักเรียนสุดหล่อสุดฮ๊อตของ โรงเรียนเราไง

     

    หน้าอย่างนายนั่นอะนะเป็นถึงรองประธานนักเรียน   ฉันพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก  ( ที่จริงก้ออึ้งอะแหละแต่ไม่แสดงออก - _ - ^!!)

     

    ใช่   ยัยสามตัวพูดออกมาพร้อมกัน ทำให้ฉันหน้าเหว่อนิดนึง

     

    เออ ๆๆๆ ไม่เถียงด้วยแล้วโว้ย   ว่าแต่พวกแกมาช่วยฉันคิดแผนแกล้งยัยพี่เชียร์กันเถอะ ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องขื่นมั่วเถียงมัน 3 ตัวก้อแพ้พอดี

     

      อืม  คิดไม่ออกวะ   ยัยเฟิร์นทำท่าคิดแต่ก้อแป็ก

     

    โธ่เอ้ย  ไอ้เราก้อคิดว่าจะนึกออก   ฉันบ่นออกมาอย่างเอือมระอ้า  ยัยเฟิร์นเลยหน้าจ๋อยนิดนึง

     

      แต่ข้าว่าถึงเวลาก้อคิดออกเองละน่า   ยัยอ๊อฟพูดให้กำลังใจ

     

      แล้วมันเมื่อไรกันละ ยัยกวางถาม ทุกคนก้อเลยได้แต่ทำหน้าไม่รู้อย่างเดียว  - _ -^^^

     

    @@@  พักเที่ยง  ณ โรงอาหาร  @@@

     

     เฮ้ยอ๊อฟ  ยัย 2 ตัวมันหายไปไหนฟะ ฉันถามยัยอ๊อฟในขณะที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่

     

      ไม่รู้เหมือนกันวะ

     

      อย่าให้รู้นะว่าไปไหน    ฉันพูดเสียงโหด  ก่อนจะนั่งกินข้าวต่ออย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไร    ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ยัยพี่เชียร์เดินถือแก้วน้ำมาแล้วแกล้งทำเป็นหกจนมันเลอะเสื้อฉัน

     

      อุ๊ย  โทดทีนะ   ยัยเชียร์พูดเสียงกระเดะ

     

      ไม่เป็นไร   ฉันกัดฟันพูดแล้วฝืนยิ้มให้

     

      เชอะ อยากหาเรื่องเองช่วยไม่ได้  ยัยพี่เชียร์กระซิบข้างหูฉันก่อนจะเดินไป  แต่มีหรอคนอย่างฉันจะปล่อยไปง่ายๆๆๆๆๆๆๆๆ ฝันไปเถอะ  เมิงตาย ฉันคิดก่อนจะจิกผมยัยพี่เชียร์กดลงไปในชามข้าวท่ามกลางสายตานับร้อยกลางโรงอาหาร

     

    เฮ้ย ภีม ยัยอ๊อฟอุทานออกมาอย่างตกใจที่เห็นฉันกล้าขนาดนี้

     

    กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!! ยัยพี่เชียร์แหกปากร้องอย่างกับชะนีถูกเชือด

     

    อร่อยไหมละ    ฉันถามอย่างกวนๆๆๆๆ  ^ O^

     

     แก แกกล้าทำฉันหรอ

     

    เออ  ช่วยไม่ได้ก้อแกอยากมาทำฉันก่อนทำไม

     

    เพลี้ยะ!!  ยัยเชียร์ตบหน้าฉัน   ฉันเลยสวนกลับด้วยหมัดเต็มๆ เบ้าตา  (  55555555   ซะใจเป็นบ้าเลย )

      แก อย่าอยู่เลย

     

      แกก้ออย่าอยู่เหมือนกันแหละ ฉันพูดก่อนจะเข้าไปฟัดกับยัยเชียร์แต่ก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้นายกอล์ฟบ้าก้อเข้ามาห้ามทัพซะก่อน

     

      หยุดเถอะ  ฉันขอ   นายกอล์ฟพูด

     

      ขอใช่มะ ฉันพูดก่อนจะชกเข้าไปที่หน้านายนั่นเต็มๆๆ จนนายนั่นร้องออกมาด้วยความเจ็บ

     

    โอ้ย  เทอมาทำฉันไมเนี้ย

     

      ก้อนายขอไม่ใช่ไง ฉันเลยจัดให้อ่ะ   


    "  หนอย   นังบ้าแกมาทำกอล์ฟของฉันทำไมยะ "  ยัยเชียร์ตะโกนใส่หน้าฉัน

    " แกนะสิ  นี้มันยังน้อยไปนะ "  ฉันพูดได้แค่นั้นก้อพุ่งเข้าใส่ยัยเชียร์อีกรอบหนึ่ง 

    " หยุด!!  เดี๋ยวนี้นะภีรดา  "  เสียงของ อ.สุขใสดังขึ้น ฉันชะงักทันที
            ซ่วยแน่ๆๆๆ  >O<  คราวนี้ฉันซวยแน่ๆๆ  เฮือก !! อยากฆ่าตัวตาย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×