ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : MATCH | 13
ารเรียนวันแรอสัปาห์อย่าวันันทร์อาะทำให้ใรหลายๆนื่นัวในารเรียน บาน็อาะยัไม่พร้อมที่ะแบร่าายมานั่เรียนแ่เ้าแบบนี้
แ่สำหรับแบฮยอนแล้วารที่เานั่เรียนลอภาเ้านี้ เาไม่ไ้รับอะไราอาารย์ที่สอนอยู่หน้าห้อ เสียอาารย์ที่อยพู็เหมือนับสายลมที่พัผ่าน สายาที่มอไปยัโปรเเอร์แ่ลับไม่ไ้อะไรเลย เพราะอะไรนะหรอ
เพราะานยอลยัไละ
" เป็นแฟนับูมั้ย "
ประโยำถามถูส่ออไปาริมฝีปาหนา สบสายาเ้าับนัยาสวย านยอลยมือึ้นลูบแ้มแบฮยอนอย่าอ่อนโยน ร่าบาที่นิ่ไปั้แ่านยอลถาม อนนี้หัวสมออแบฮยอนมันื้อไปหมไม่รับรู้อะไรเลย
ำถามที่อยาไ้ยินพอเอาริๆลับไปไม่ถู
" ว่าไ " านยอลถามึ้นอีรั้เมื่อร่าบาเียบไปสัพั ไม่รู้ว่าอนนี้แบฮยอนิอะไรอยู่ แ่านยอล็ยัรอำอบาริมฝีปาบานั้น
" เรา.. " วามรู้สึีที่มีให้านยอลลอมาพอมาไ้ยินำถามนี้แล้ว มันทำให้เาอบไ้ลำบาทั้ๆที่มี ำอบในใ อยู่แล้ว
" ไม่เห็น้อิอะไรมาเลย แ่มึยัมีเหุผลเหมือนันอยู่ "
" านยอล เรา อื้มมม " เสียหวานที่ำลัพูึ้น็้อถูลืนไป้วยริมฝีปาหนา
ไม่รู้ว่าแบฮยอนเมารึป่าวหรือว่ายัิับำถามที่เาถามไป แ่ารที่เอาแ่มอหน้าเาพร้อมับยุยิปาอยู่นั้น มันทำให้านยอลอใไม่ไ้ที่ะ้มลไปูบ
านยอลูเม้มลับปาล่าอร่าบา่อนที่แบฮยอนะอ้าปาว้า ไม่้าลิ้นร้อน็แทรเ้าไปวาน้ำหวานในโพลปา รสาิอแอลอฮอร์ที่านยอลอบนั้น ยิ่ทำให้ไม่อยาะผละออาริมฝีปาบา
แบฮยอนยัยอมให้านยอลลุล้ำเ็บเี่ยววาหวานอย่าเ็มใ ้วยฤทธิ์แอลอฮอร์ที่มีอยู่ทำให้ร่าบาูบอบ ปลายลิ้นเล็ที่เ้าไปพันเี่ยวับลิ้นร้อนนั้นสั่นอย่าล้าๆลัวๆเพราะนอาานยอลแล้ว แบฮยอนเอ็ไม่เยูบับใรมา่อน
ที่ทำไ้็ทำอย่าที่านยอลทำให้เาและทำามวามรู้สึที่มันพาไป
" อื้อ อ "
ทั้สอร่ายัูบันอยู่อย่านั้น านยอลยมือหนาึ้นลูบไปามเอวอ ่อนะสอมือเ้าไปสัมผัส้านใน
ยิ่ไ้ใล้็ยิ่อยาอยู่ใล้ลอเวลา ยิ่ไู้บ็ยิ่อยาะูบให้ปา้ำ ยิ่ไ้สัมผัส็ยิ่อยาสัมผัสให้มาว่าเิม ยอมรับเลยถ้าะมาเาว่าโลภ
ูบมารธอนนั้นทำให้านยอลิใ แ่อนนี้ิว่าแบฮยอนอยาะพัหายใ่อน ริมฝีปาหนาผละออ ่อนะ้มลมอหน้าหวาน
" ่าูเหอะแบฮยอน " านยอลที่พูออมาเมื่อแบฮยอนที่ำลัูบับเา ลับหลับไปะอย่าั้น
ให้มันไ้อย่าี้สิแบฮยอน ำอบ็ยัไม่ไ้ มาว่าูบ... ็ยัไม่ไ้
านยอลส่ายหัวให้ับร่าบา ่อนะ้อนัวแบฮยอนแล้วอุ้มเ้าไปในห้อนอน วาร่าบาลอย่าเบามือ นิ้วเลียปอยผมที่รใบหน้าหวานออ ถึแม้ว่าะไม่ไ้ำอบาปาแบฮยอน็ไม่เป็นไร เพราะยัไแล้วานยอล็รอไ้เสมอ ถ้าเป็นแบฮยอน
แบฮยอนที่ำลันั่นึเหุาร์เมื่อวัน่อน ั้แ่วันนั้นมาานยอล็ไม่ไ้ิ่ออะไรเามาอีเลย ที่ริเาะอยู่ที่อนโานยอล่อ แ่ลับ้อลับอนโัวเอเพื่อส่านให้เพื่อน ึทำให้เา้อลับโยที่ยัไม่ไ้บอานยอล
ผ่านมาเสาร์-อาทิย์ านยอล็เียบมาลอ เา็พยายามไม่ิมา ิว่าราสูอยาะพัผ่อนบ้า แ่มัน็อิไม่ไ้ที่ะิว่าานยอลไม่อยาะเอเาอี เพราะแบฮยอนยัไม่ไ้ให้ำอบับานยอล ร่าสูเหนื่อยหรืออาะไม่อยามาเอเาอี
ทั้ๆที่มีำอบอยู่แล้วทำไมไม่อบไปเลย็ไม่เ้าใัวเอเหมือนัน
มือบาที่ถือโทรศัพท์อยู่นั้นำลัิว่าะโทรไปหาานยอลีมั้ย แ่็ไม่ล้าพอเาลัวานยอละไม่เหมือนเิม ท้ายสุเสียอาารย์บอหมาบแบฮยอนรีบเ็บระเป๋าแล้วเินออาห้อ
หน้าึวิศวะทีู่แปลาไปหน่อยเพราะมือร่าบาาะนิเทศำลัยืนะโมอไปมา พร้อมับมือ้านึที่ำลัยโทรศัพท์ึ้นแนบหู แบฮยอนทำอย่านี้มาสัพัแล้ว แ่็ยัไม่เห็นานยอลและปลายสาย็ิ่อไม่ไ้ ร่าบาัสินใหันหลัเินลับ แ่มีเสียใสเรียเอาไว้
" แบฮยอนนน " ร่าบาหันไปมอ็เอับนหน้าวาแฟนเพื่อนเา
" ว่าไลู่หาน "
" ะไปไหนหรอ "
" ไม่ไปไหนอะเราะลับบ้านแล้ว " อบพร้อมหันหลัะเิน่อ แ่็มีวามินึุึ้นมาไ้
" ลู่หานเห็นานยอลมั้ย " ลืมไปเลยว่าลู่หานเป็นเพื่อนับานยอล
" อ่อไอ่านยอลหรอ " ลู่หานทวนำถาม แอบลืนน้ำลายลอเล็น้อย พร้อมิในใว่า ' ไม่น่าทัเลยู '
" อื้ม านยอลมาเรียนรึป่าว "
" อ เออือว่า.. " ลู่หานเริ่มพูะุะั ำถามที่ไม่ไ้อยาะอบ ถ้าไอ่นที่ำลัพูถึนั้นไม่สั่เอาไว้
" ว่าไ มีอะไรรึป่าว " เริ่มแปลใเมื่อเห็นอาารอลู่หาน สรุปแล้วานยอลไปไหนเป็นอะไรันแน่
" ือ อะ ฮัลโหลเฮุนหรอ อื้มเี๋ยวไปละ " ลู่หานที่อยู่ในสถานาร์ลำบาใ็มีสายาเฮุนมา่วยเอาไว้
" แบฮยอน เราไป่อนนะ " ลู่หานบอ่อนะวิ่ออไปโยที่ไม่ไ้หันลับมามอแบฮยอน
" ยัไเนี่ย " แบฮยอนพูับัวเอเบาๆ สุท้าย็เินออไปพร้อมับารัสินใสุท้าย เาะไปหาานยอลที่อนโ
แบฮยอนมาถึอนโานยอลแล้ว อนนี้ร่าบาเินรไปยัหน้าห้ออร่าสู ่อนะรหัสห้อที่านยอลเยบอเาไว้ ไม่นานห้อ็ถูเปิออ
ายาว้าวเาไปสัมผัสไ้ถึวามเียบและวามมืภายในห้อ ไม่ไ้มืนมอไม่เห็นแ่มืเพราะานยอลปิผ้าม่านเอาไว้ แบฮยอน่อยๆย้ายัวเอไปามหาที่่าๆ นมาทที่ห้อสุท้ายือห้อนอน มือบาับเ้าที่ลูบิเ้า่อยๆเปิมันออ
ห้อนอนที่มืยิ่ว่า้านนอและวามเียบทำให้แบฮยอนเร็ สายามอไปยั้อนผ้าห่มบนเียทีู่ร ร่าบาส่ายหัวให้่นะเินไปยัเียว้า อ้อมไปอีฝั่นึอนนี้เาิว่าะัเียให้ร่าสูสัหน่อย ไหนๆมาแล้ว็ไม่เอานยอล็ทำอะไร่าเวลาไป่อน
" านยอล " แบฮยอนร้อออมาอย่าใเมื่อ้อนผ้าห่มที่เห็นมีานยอลอยู่้าใน ร่าบารีบลี่ผ้าห่มออยมือเรียวึ้นหวัะเ็เหื่อบนใบหน้าหล่อ็้อะัเมื่อานยอลัวร้อนมา
แบฮยอนรีบเาไปในห้อน้ำออมาพร้อมับผ้าุบน้ำ ร่าบายผ้าห่มออาร่าานยอล่อนะ่อยๆเ็ัว ร่าสูที่เหมือนะรู้สึัวเอาแ่ราเบาๆในลำอ
" อื้ม หนาว " านยอลพูออมาทั้ๆที่ยัหลับาอยู่ แบฮยอนไ้ยินันั้น็ว้าเอาผ้ามาห่มให้ ่อนะั้สิแล้วัสินใออไปทำอาหารให้นป่วย
เมนู้าว้มหมู่ายๆำลััไปในถ้วย แบฮยอนไม่ไ้ทำอาหารเ่อะไรแ่พอเอาัวรอไ้ ั้ามัมใส่ถ้วยเสร็็เินลับเ้าไปในห้อนอน วาถ้วยในบนหวเีย่อนะล้มัวไปนั่้าๆเีย
" านยอล " ้มลไประิบใล้ๆหู
" อ อื้ม " ราอบไปอย่านั้นายัปิอยู่เ่นเย
" านยอลลุมาิน้าวเร็วะไ้ินยานะ "
" ม มึ " สุท้ายเปลือา็่อยๆเปิออพร้อมับเรียนรหน้าอย่าใ ไม่ิว่าแบฮยอนะมาอยู่รนี้
" านยอลลุมาิน้าว่อน " ว่าพร้อมับ่วยพยุร่าบาึ้น
" มาไ้ไ " เสียแหบถาม
" ไม่้อถาม ิน้าว่อน "
" ลับไปเหอะแบฮยอน " ำพูอร่าสูทำเอาแบฮยอนใระุ
" ิน้าว่อนสิ " ว่าแล้ว็่อ้อน้าว้มที่ริมฝีปาหนา
" ูินเอไ้มึลับไปเหอะ " ร่าสูยัพูำเิม แบฮยอนมวิ้วอย่าไม่เ้าใ านยอลโธรเานานั้นเลยหรอ ิไป็แอบเ็บที่ใเหมือนัน
" ไม่านยอลิน้าว่อน " แบฮยอนเลือที่ะทิ้วามินั้นไปแล้วลับมาสนใับนป่วย
" ื้อิปหาย " สุท้าย็อ้าปารับ้าว้มาร่าบาลอไป
แบฮยอนอยเป่าพร้อมับป้อนอย่าไม่ไยุหย่อน านยอล็อ้าปารับ้าม้มไปทานนหมถ้วย แบฮยอนหยิบยาที่เรียมไว้ับน้ำมาให้ร่าสูทาน่อทันที
" ินเสร็แล้วมึลับไปเลย เี๋ยวูินยาเสร็ูะนอนละ " านยอลรับยามาแล้วพูบอร่าบาไป
" ไม่านยอลินยา่อน " ร่าบาอบ ะไล่เาไปไหนนัหนา นเา็เป็นห่ว
" ิ๊ " านยอลิ๊ปา่อนะินยาามทีร่าบาบอ
" นอนเลย " รับแ้วน้ำมาพร้อมับบอร่าสู
" ินยาเสร็แล้ว มึลับไปเถอะ " านยอลล้มัวลนอน่อนะว่าึ้น
" อะไร ไล่เราไปไหน เราไม่ไป " ร่าบาว่าอย่าไม่เ้าใ
" มึไม่เ้าใ "
" ใ่เราไม่เ้าใ านยอละไล่เราไปไหน เราเป็นห่วานยอล "
" เฮ้อออ " นป่วยถอนหายใ
" ทำไมหรอ ไม่อบที่เรามาอยู่้วยแบบนี้หรอ " อที่ะน้อยใไม่ไ้
" ไม่ใ่อย่านั้น "
" แล้วมันยัไ " ร่าบาเริ่มอแ
" ไม่อยาให้มึมาใล้ลัวิไป้วย " านยอลพูวามริ เพราะเารู้ว่าัวเอเป็นหนัเลยไม่อยาให้ใรมาอยู่ใ้โยเพาะแบฮยอน อุส่า์บอลู่หานเอาไว้แล้วว่าถ้าแบฮยอนมาถามหาเา ให้บอว่าเาไม่ว่า แ่็ไม่ิว่าะมาเห็นร่าบาที่อนโอัวเอ
" เราไม่เ้าใ "
" เออน่ามึลับไป่อนเหอะ " ว่าพร้อมลูบมี่แ้มใส
" ไม่ " ร่าบายืนยันำเิม
" ูบอ.. " านยอลำลัะพูแ่ลับโนั้วยประโยที่ทำให้ร่าสูไปไม่ถู
.
.
.
.
" ไม่ไปไหนทั้นั้นะูแล แฟน "
" !?! " านยอล้อร่าบาาโ ประโยที่ปล่อยออาลีบปาบานั้นแทบทำให้เาสร่าไ้
" นอนไ้เล่า " แบฮยอนที่รู้ัวว่าัวเอพูอะไรออไป็รีบพูเปลี่ยนเรื่อ อนนี้รู้ัวเลยว่าหน้าัวเอ้อแแ่ไหน ทำไมานยอลพูไม่อายบ้านะ
" มะ..เมื่อี้มึว่าไนะ " ร่าสูถามึ้น ถึแม้ะเื่อว่าเมื่อี้ัวเอหูไม่ฝา แ่็อฟัอีสัรั้
" อะไรละานยอลนอนไ้แล้ว " ร่าบารีบึผ้าห่มปิร่าสูที่อนนี้แทบะปิมิหน้าอยู่แล้ว
" มึ็พูมา่อนิ " านยอลที่เริ่มสนุึ้นหลัาที่เห็นอาารเินอายอแบฮยอน
" านยอลนอน "
" มึพูมา่อน "
" นอน่อนแล้วะบอ " แบฮยอนบอพร้อมยแนออ
" เอ้า ถ้าูนอนแล้วูะไ้ยินไ้ไ "
" เออน่าเร็ว เี๋ยวเปลี่ยนในะ "
" นอน็นอนเว้ย " านยอลว่าอย่ายอมแพ้ มือหนาึผ้าห่มแ่ระับอ ่อนะ่อยๆปิเปลือาล
" ห้ามลืมาึ้นมานะ ั้นเราะอน "
" อืม " านยอลานรับในลำอ
" เราะูแล แฟน เอนะ ุ้บ "
แบฮยอนรีบพู่อนะ้มัวลูบที่ริมฝีปาหนาอย่าเร็ว พร้อมับสับาวิ่ออาห้อนอนอร่าสูไป โยที่ไม่รู้เลยว่าอนนี้มีนำลัยิ้มให้ับัวเออยู่
ร่าบาวิ่ออมายืน้าหน้าห้อนอนอานยอล ยมือเรียวึ้นแนบแ้มทั้สอ้าอัวเอที่อนนี้มันแล่ำไปหม ไม่รู้ว่าัวเอเอาวามล้าาที่ไหนมามาถึไ้ทำแบบนั้น แ่ยอมรับว่ารู้สึีมาเหมือนันที่ทำแบบนั้นไป
ย๊าาาาห์ ให้ายเหอะแบฮยอนทำอะไรลไปเนี่ยยย
" อืออ " เสียราเบาๆานป่วยที่นอนบนเียนุ่ม ร่าสูยับัวเล็น้อย่อนะ่อยๆเปิเปลือาึ้น อนนี้รู้สึเวียนหัวึ้นมาแล้ว สสัยไ้เพิ่มแน่นอน ันแนทั้สอ้าให้ลุาเียอย่า้าๆ วาาไปรอบๆห้อหาุหมอำเป็นที่แอบมาุ้บปานป่วยอนนอน นึึ้น็อะยยิ้มไม่ไ้
พอวบุมสิไ้็หย่อนาล้าเีย่อนะลุึ้นยืน แอบเนิหน่อยเพราะอาารเวียนหัวที่เิึ้น แ่เาไม่ไ้อ่อนแอนาที่ะทำอะไรไม่ไ้นานั้น สบัหัวเบาๆสอสามรั้่อนะ่อยๆเินออาห้อไป เพื่อามหาุหมอำเป็น
" อืม อร่อยล่ะ " เสียใสพูับัวเอเมื่อปรุอาหารไ้าม้อาร
านยอลที่ออมา็เห็นแผ่นหลับาำลัอาหารในห้อรัวเา ท่าทาทีู่ั้ใพร้อมับเสียใสที่อยพูับัวเอทำให้านยอลยิ้มไ้ไม่ยา ห้อรัวที่ไม่่อยไ้ใ้านสัเท่าไหร่ พอมีสิ่มีีวิัวเล็น่ารัมาทำอะไรยุยิยุยิในรัวแบบนี้แล้ว ็อยาะให้มีแบบนี้ในทุๆวัน
" เสร็แล้ววว ไปหาานยอลันเล.. " แบฮยอนที่ัโ๊ใส่ถ้วยเสร็็พูึ้น แ่เป็นอัน้อหยุะัเพราะมีเ้าอโ๊ถ้วยนี้แอบูอยู่
" ทำอะไร " เสียทุ้มิแหบเล็น้อยถามึ้น
" โ๊ " ยถ้วยึ้นโว์่อนะนำไปวาบนโ๊ะ
" ะหายป่วยใ่มั้ยเนี่ย " านยอลพูแว
" นี่หายสิ แล้วานยอลหายแล้วหรอทำไมออาห้อมาแบบนี้ " ร่าบาว่า่อนะเินไปหานป่วยที่ื้อเินออมาาห้อ มือบายึ้นแนบที่หน้าผาับแ้มสา
" ร้อนว่าเิมอี " อุหภูมิที่ร้อนมาว่าเิมทำให้แบฮยอนอะว่าไม่ไ้
" อืม เี๋ยว็หายน่า " พูึ้น่อนะเนียนยแนแร่ึ้นอเอวบา
" ไม่้อเลยะหายไ้ไร้อนี๋เลยเนี่ย แถมยัื้อออมาอี " เสียใสบ่นออมาไม่าสายพร้อมับยู่ปา
" เลิบ่นไ้แล้ว "
" ็านยอละเินออมาทำไมละ "
" ออมาามุหมอ "
"..."
" ปล่อยให้นไ้นอนนเียวแบบนั้นใ้ไ้ทีไหนัน " ้มพูับนในอ้อมแน ่อนะยยิ้มอย่าพอใเมื่อเห็นริ้วสีแปราบนแ้มนิ่ม
" ะ...็ออมาทำโ๊ให้นี่ไ " ร่าบา้มหน้าพู ่อนวามเินให้ับสรรพนามที่านยอลใ้แทนเมื่อี้
านยอลที่มออาารเินอร่าบา็อไม่ไหวที่ะ้มไปิวามหอมาแ้มนิ่ม
" นี่! "
" หอมั อยาินโ๊แล้ว " านยอลรีบพูั่อนร่าบาะว่าให้เา
" ็ไปินสิ "
" ินไม่ไ้ "
" ทำไม " เอียอถามอย่าสสัย านยอลเิาเรียบึ้น่อนะพูึ้น
" ็รอุหมอป้อนอยู่ "
ฮือออ แบฮยอนอยาลับบ้านแล้ว ไม่ไหวแล้ว านยอละทำับเามาเินไปแล้ว หน้าร้อนแไปหมแล้ว แถมหัวใยัเ้นรัวไม่หยุอี่าหา
" ว่าไุหมอ หิวแล้วนะ "
"..."
" ไม่มีแรแล้วเนี่ย "
"..."
" สสัย้อินแ่ยาละมั้ " านยอลว่าพร้อมับทำหน้าหอย สบาเ้าไปในาหวานอย่าอออ้อน
" อื้มมม ไปรอที่ห้อเลย " สุท้ายแบฮยอน็สู้านยอลไม่ไ้อยู่ี
" เร็วๆนะหมอ หอมนอยาินแล้ว " ว่าพร้อมับเินเ้าห้อไป
เป็นอันรู้ันนะว่าไอ่ที่หอมเนี่ยไม่ใ่โ๊ แล้วไอ่ที่อยาิน..็ไม่ใ่โ๊เหมือนัน .....
" ะยิ้มอะไรนัหนาเล่า อ้าปาเร็ว " แบฮยอนสั่เมื่อเาเ้าห้อมาป้อนโ๊ให้ับานยอลแล้ว ร่าสู็เอาแ่ยิ้มให้เา แ่มันเป็นยิ้มเ้าเล่ห์ทีู่ไม่น่าไว้ใเลย
" อ้าม " รับโ๊าุหมอมาำโ สายาไม่ไ้หลุาแบฮยอนไปไหนเลยั้แ่เ้าห้อมา
" นี่านยอลเลิยิ้มไ้แล้วินเร็วๆะไ้นอน " แบฮยอนว่าึ้น ไม่ไหวแล้วทั้รอยยิ้มและสายาที่มอมา มันวนใเ้นไม่เป็นัหวะเอาะเลย
านยอลหัวเราะออมาเบาๆ่อนะเลิแล้ร่าบา รับโ๊ที่แบฮยอนป้อนมาให้นหม แล้วามมา้วยยาเม็โพร้อมน้ำเปล่า ร่าสูรับมาทานแล้วส่ืนแ้วืนแบฮยอนไป
" เ็ัวหน่อยละันเนอะ " แบฮยอนว่า่อนะลุึ้นเ้าห้อน้ำไปหยิบผ้าุบน้ำออมา
มือเรียวถือผ้าแล้วยไปลูบามโรหน้าหล่อ ไล่ามสันรามลมายัลำอแร่ นถึ่วไหล่ว้าและแนทั้สอ้า
" ุหมอเ็่อสิ " านยอลพูึ้น อะแวไม่ไ้เมื่อเห็นแบฮยอนเ็หน้าและแนให้ แล้วมาหยุที่ลำัวอเา
" ถะ ถอเสื้อหน่อยสิ " ร่าบาว่าอย่าเิน ที่ริ็ะไม่เินอะไรเลยเพราะเาเ็ไปรั้นึแล้ว แ่รั้นี้านยอลยัไม่ไ้หลับแถมยัเอาแ่มอเาลอ
" เร็วนะหมอเี๋ยวหนาวแล้วะลำบาหมอมา่วยแ้หนาว " พูพร้อมับยยิ้มมุมปา
" ืออ ไม่้อพูเลย " ให้ำลััวเอ่อนะวาผ้าลที่หน้าท้อแร่่อนะไล่ลูบไปามลำัว
" พอแล้วหมอ เี๋ยวะไ้ลำบาหมอริๆละ " านยอลรีบเบรร่าบาเอาไว้ อนแรว่าะแล้ให้เ็่วล่า้วย แ่ไม่ไ้ถ้าแบฮยอนทำริๆไม่ีแน่
เพราะสัมผัสอแบฮยอนมันอันราย่อแบฮยอนเอ
" อื้ม เี๋ยวเปลี่ยนุเสร็็นอนเลยนะ " ร่าบาว่าแล้ว็ไปหยิบุมาให้นป่วย ่อนะเินเ้าไปำระร่าายัวเอบ้า
เินออาห้อน้ำพร้อมับุนอนอานยอลที่พอะใส่ไ้ แ่ลับ้อะัเพราะเห็นนป่วยบนเียมอมาทาเาาแป๋ว ทำไมื้ออย่านี้นะ
" เราบอให้นอนไ " แบฮยอนเินมาบ่น้าเีย
" รอหมอ " นป่วยบนเียว่า
" รอทำไม "
" รอหมอมาอ "
แบฮยอนถึับเียบับำอบอานยอล อนไม่ป่วย็มีมาอ้อนบ้าแ่อนนี้ไม่รู้ว่าเพราะพิษไ้หรืออะไร ทำไมถึรู้สึว่าานยอลอ้อนว่าปิ
" ื้อ " ถึะบ่นอย่านั้น็ยัเินไปปิไฟอห้อเหลือแ่โมไฟบนหัวเีย ร่าบาเินลมา่อนะทิ้ัวล้าๆนป่วย
"..."
" ทำไมไม่หลับละ มานอน้วยแล้วนี่ไ " ร่าบาว่าึ้้น
" ไม่ไ้บอให้มานอน้วยสัหน่อย "
"..."
" บอว่ามาให้อ่าหา "
ให้ายานยอละมาทำให้นอื่นเาเินลอเวลาแบนี้ไม่ไ้นะ
" นะหมอ ่วแล้วเนี่ย " ส่สายาอ้อนไปให้
" อื้ม ็ไ้ " สุท้าย็ย้ยร่าัวเอเ้าไปใล้นป่วย่อนะอ้าแนออ
านยอลยับ่ำล่อนะเอาหมอนทับแนแบฮยอนไว้่อนะทิ้หัวลนอน เอาหมอนั้นไว้่อนอย่าน้อยร่าบาะไ้ไม่เ็บแนมา เพราะเาะให้แบฮยอนอริๆไม่ไ้ะเป็นนอแบฮยอน วาแนแร่พาที่เอวบา ้มหน้าุที่อบาพร้อมปิเปลือาลอย่าอ่อนล้า
ถึะัวเล็แ่็ทำให้านยอลไว้ใที่ะทิ้ัวไป
แบฮยอนปล่อยให้ร่าสูัท่านอนามใัเอ่อนะวาแนอร่าสูบ้า วาาเรียวไว้บนหัวร่าสู มือเรียว้าที่โนทับ็ลูบล่อมที่หัวนในในอ้อมอเบาๆ เปลือาสีมุปิล
" อ้อนเ่ันะ "
" อยาอ้อนแฟน "
แบฮยอนที่พูึ้นมาเบาๆเพราะิว่าานยอลหลับไปแล้ว แ่ไม่เสียทุ้มยัอบเาลับในวามมื
" พอเลยนะ หลับไ้แล้ว "
" รับ "
" ฝันีนะนป่วย "
" ฝันีุหมอ "
ฟินี้เหม็นเนอะ เหม็นฟามร้าอ่าาา ิ
เม้นหรือรีมฟิุยันไ้น้าาา รัๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น