[fic]เรื่องรั่วๆ(?)ของ<ฮิบาริ>เคียวยะ

ลำดับตอนที่ #3 : { [] }

'ขออัลเชิน ท่าลพุ้มีอุปปะการ้า ทุ๊กท๊าน~(ภาษาวิบัติเพียวๆ- -*)
เนื่องจาก วองโกเล่ แฟมิลี่ได้มีการจัดงานครั้งยิ่งใหญ่ >๐<
ขอเชิญผู้พิทักษ์ และคนในแฟมิลี่เดียวกัน  ??<~?
 เข้าร่วมในงานนี้ด้วยนะ เครอะ ๆ ๆ ๆ ???
              ลงชื่อผู้ไม่ประสงค์ออกนาม 
                                               รีบอร์น' 

     นะ....นี่มันอะไรกันเนี่ย มาถึงก็วิบัติขั้น มิสเตอร์ โค-ตา-ระแล้ว  ไอ่บรรทัดหลังๆรู้สึกว่า MSN จะออกลาย- -* และไอ้ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม แล้วจะเขียนชื่อ ทำไอร่อนแมนอะไรเล่า!!(นี่พี่เล่นถึงไอร่อนแมนเลยรึ) และไอ่นี่ก็ไม่บอกด้วยนะว่าจัดงานที่ใด ถ้าเกิดอยู่ๆไปจัดที่ จุลซิก ปาร์ค ขึ้นมา แล้วไอ่แร็ปเตอร์ มันงาบไปเคี้ยวเล่นจะทำยังไง (มันจะเริ่มนอกเรื่องแล้วนะเพ่~!!)

     แล้วผมจะทำยังไงดีกับไอ่กระดาษ 1000 แผ่น นี่ดี ถ้าเอาไปแปะทั่วเมืองมันก็กระไรอยู่ (แหงอยู่แล้วดูแต่ละคำซิท่าน!!) เอาไปขายที่รับขายของเก่าดีไหม๊ หรือว่า เอาไปทำเป็นกระดาษห่อผ้าอนามัยที่โรงเรียนดี(- -*อันหลังอย่าเถอะนะ) และแล้วการตัดสินใจอันชาญฉลาดของผมประมวณความคิดมาว่า ให้เอาไปทำกระดาษห่อผ้าอนามัยจะดีที่สุด (นี่หรือฉลาดของแก- -*) ว่าแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ลายคิดตี้(?) คู่ใจขึ้นมาแล้วกดหาเบอร์ ของคุซาเบะ มือขวาของผมเอง หิหิ

     "โหลๆ คุซาเบะนายมาเอาเศษกระดาษ 1000 ชิ้นที่บ้านของชั้นให้หน่อยซิ โอเคขอบใจแค่นี้" นี่คือวิธีการพูดของผมต้องพูดให้ไม่มีช่องเถียง ว๊ะกั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เลวมั่กเพ่)

.
...
.....
........

ท่านฮิจะได้ไปงานเลี้ยงหรือไม่!!? แล้วคุซาเบะจะมาเอากระดาษไปทำผ้าอนามัยหรือเปล่า!!!? แล้วไอ่ไรเตอร์มันจะมาอัพ90%หลังหรือไหม๊!!!? แล้วรีดเดอร์ที่มาอ่านเป็นร้อยๆ จะเม้นตูเมื่อไหร่!!?(- -*เกี่ยวเรอะ?) โอ้ว ช่างมีแต่อะไรที่น่าลุ้น(เชิญท่านลุ้นไปตนเดียวเถอะ- -*) 

.......
.....
...
.

     -TUNA MODE- ( นี่เป็นเรื่องของฮิบาริแน่เหร๊อ! แล้วไหงมีโหมดคนอื่นด้วยงิ- -*)

     เอ่อ...ซาวาดะ เองครับ >///< อายจังเลยเวลาพูดกับคนเยอะๆเนี่ย (เอ้ยๆอย่าลีลามีไรก็พูดมาซิฟร่ะ // โดนFC ทูน่า ยำสด- -* ) เอ่อ...(เอ่อ...)ผม...(ป๋ม...)คือว่า...(ครือว่า...)คุณเอ่อ...(ชั้นเอ่อ...) คุณจะกวนประสาทผมไปถึงหน๊ายยย~!!!!!! (กริ๊สสส ทูน่าหลุดคราบโมเอะOAO"") ไม่ต้องพูดมากไปเลยแก๊~!!!! จบชีพ!!!! X burner!!!! (อั่กกกกกก!!!!) อา...เป็นอะไรรึเปล่าครับ (ตายแล้วเพิ่งมาถามเหรอเอ็ง!!) หวาขอโทษด้วยครับ (เชอะๆอุตส่าห์ให้มีบท ตอนนี้งอนๆ อารมณ์ดีเมื่อไหร่ค่อยให้บทอีกรอบ ไปดูฝั่งท่านฮิมั่งดิ)

     

     -KYOUYA MODE- เออ กลับมาได้ซักที...

     ตอนนี้ถ้าจะถามนะเหรอว่าผมทำอะไรอยู่ และคำตอบของผมก็อยู่ตรงหน้าเรียบร้อย "ห้องรับแขก" เมื่ออยู่ในห้องรับแขกต้องมีโซฟา พอมีโซฟามันต้องมีการ์ตูน พอมีการ์ตูนมันต้องฮาเร็ม พอฮาเร็มปุ๊ปก็จะ...(พอเลยเข้าเรื่องทีเถอะขอร้อง= =") ร้อนๆ ทำไมมันร้อนอย่างงี้ ร๊อนร้อน ร้อนๆๆ ร้อนจริง ร้อนมากๆ ร้องจนแทบคลั่ง ร้อนจนละลาย ร้อน..(ทั้งเรื่องเฮียคงจะบ่นว่าร้อนอย่างเดียวเลยเหร๊อ=A=") ร้อนแบบนี้ จั๋งซี่มันต้องถอด~ ว๊ะฮ่าๆๆ ถอดจนเหลือแค่บ๊อกเซอร์ เร่งแอร์อีก เอาเป็นเบอร์ 22 พอ ฮ่าๆๆ ดูซิว่าจะร้อนได้อีกไหม๊

30 วินาทีผ่านไป...

     หนาวๆๆๆๆๆ ทำไมมันหนาวอย่างงี้ โห สุนัขตัวไหนมันเร่งแอร์หว่ะ (ก็เอ็งไง- -*)  หรี่แอร์ๆๆ และทันใดนั่น....

     "อ๊ากกกก คุณฮิบาริ ช่วยผมด้วย...คุ...ณ" และอยู่ดีๆ ซาวาดะ ก็พรวดพราดเข้ามาในห้องรับแขกโดยไม่รับอนุยืด (-ญาติค่ะ ท่าน) "คุณฮิบาริ...ทำไมถึงแต่งตัวแบบนั่นอ่ะคร้าบบ~!!" พูดเรื่องอะไร ซาวาดะ ชั้นก็... เอ้ย!! ทำไมตูแก้ผ้าเนี่ย วุ้ย อายๆๆๆ>///<

     "ออกป๊ายยยยยย~!!!!!!!!!!" ด้วยความที่ผมอายอย่างสุดหูรูด  ผมก็วีนแตกไล่ ซาวาดะออกไป อ๊ากกกก ลืมตัวอีกแล้ว ซาวาดะ อย่าป๊ายยย~TTATT  (ไปนานแล้วเฮีย- -*) อกหักซะแล้ว....TTATT

.
..
......
ลงเพิ่มอีก 50% รวมกันเป็น 60% เดี๋ยวมาลงให้ต่ออีกน้า~
......
..
. 
     
     "ความรั่ว...ความมั่ว...ความหื่นจงมารวมตัวกัน....รวมไหลรวมเป็นช็อคโกแล็ต...ท่วมบนทุ่งข้าวสาลี แล้ว ตูม!! เกิดเป็นโกโก้ ครั่ช... ถุ๊ย!ใครคิดบทสวดนี้เนี่ย!!?" เสียงสาวน้อยเสียงใส ในชุด นร.โกคุโย ไว้ผมสัปปะรดที่กำลังฮิตอยู่ในนามิโมริ กำลังสบถถ่อยคำแสนหวานออกจากปากน้อยๆของเธอ และ ณ ตอนนี้ ก้นน้อยๆของเธอก็กำลังยิ้มบานแฉ่งให้กับเก้าอี้ห้องสมุดใน รร.นามิฯแห่งนี้ ... เธอคือ โคลม โดคุโร่ แห่งรร. โกคุโย แล้วเธอจะมาเสนอหน้ามา นามิฯ ทำสากเบือ อะไรก็ไม่รู้

     หลังจากที่ผมโชว์วิตถารในห้องนั่งเล่นเสร็จแล้ว ผมกะว่าจะไปนั่งหล่อในห้องสมุดซะหน่อย  ช่วงนี้ยิ่งสาวกริ๊ดเยอะซะด้วย หึหึ (แน่ใจนะว่ากริ๊ดเพราะเฮียหล่อ- -*) แล้วสายตาอันเฉียบคมของผมก็ไปสดุดที่สาวน้อยคนหนึ่ง เห้ย อินี่มัน โกคุโย อรินี่หว่า มาไม่กลัวโดนยำตีนเลยเหรอ นังนี่ พ่อจะตบให้อยากเกิดเป็นหอยทอดเลย (แค้นไรนักหนาเฮีย- -*)

     "นี่เธอไม่ใช่ นร.รร. นี้นี่" ผมเดินเข้าไปทักยัยเสร่อม่องเท่ง เอ...หน้าตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนหว่า= ="

     "เออ แล้วไงฟ่ะ เห็นๆอยู่ฟายป่ะ= =+" โอ้ ทำไมวาจาสุนัขอย่างงี้เนี่ย นี่มันฟิคสำหรับเด็กดี นะ (แน่เหรอ)

     "เธอไม่รู้ ใช่ไหม๊ว่าชั้นเป็นครายย ชั้นคือฮิบาริ เคียวยะ หัวหน้าคณะกรรมการคุมกฏ แห่งนามิฯ ฉายา "นกเคนารี่น้อย เคียวยะ" นะเฟ่ย- -++" ผมพูดพร้อมกับโชว์ความเกรียน เอ้ย ยศฐา บรรดาศักดิ์โอ้อวด เป็นไงๆ ค้างไปเลย

     "หา...พูดว่าอะไรนะ" ยัยนั่นพูดพร้อมกับเอานิ้วแหย่รูจมูก เออ....กุลสตรีจริงนะเมิงนี่- -*

..
.....
.........

     เอาล่ะซิงานเข้าแล้วไงพ่อ แม่ พี่ น้อง ปู่ ย่า ตา ยาย เมื่อท่านฮิ ปะทะ นู๋โคลม 
"นั่นมันใช่โคลมที่ไหนอิบร้า นี่มันกุ๋ย สะพานควาย ชัดๆ!!"
ก็นี่แหละ โคลม โดคุโร่ เวอร์ชั่น ไม่มีใน ฟิคที่ไหนในโลก "โคลม กุ๋ยสะพานควาย"
"โอ้ มันช่างวิเศษ เลิศสะแมนแตนอะไรอย่างนี่"
ใช่ไหม๊ ล่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆ โฮะๆๆ
"ถุ๊ย! กุไปเล่นจ้ำจี้ดีกว่า"

............
.....
..
100 เปอฯแล้วจ้า
..
...
............
...
..