[fic]เรื่องรั่วๆ(?)ของ<ฮิบาริ>เคียวยะ

ลำดับตอนที่ #2 : { [แล้วเว้ยเฮ้ย!!] }

     "จะกลับได้ยังไอ่สัปปะรด เหนื่อยแล้วนะเฟ่ย= =" เบื่อจนอยากจะแก้ผ้าร้องเพลงแล้วเนี่ย ไอ่นี่มันเล่นร้องเพลงตั้งแต่9โมงเช้า ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วนะเนี่ย ไอ่หมอนี่ นี่มันมีเชื้อเพลิงสัปะรดอยู่ในตัวจริงๆ ส่วนผมเป็นแค่นกน้อยๆ(?)แรงแทบไม่มี(แต่ฆ่าคนตายไปเป็นร้อย- -*)

     "เหนื่อยก็กลับไปก่อนเลยครับ ผมยังไม่หมดแรงน้ำข้าวต้ม เย่~ร้องได้แล้ว100เพลงแหนะ วู๊~หู๊~" ก็จะกลับแล้วไงเล่า และเล่นร้องต้อง100เพลงมันยังไหวอีกเนอะ เป็นผมตายคาไม นานแล้ว....

     แล้วผมก็เดินออกจากสถานที่ ที่เรียกว่าร้านคาราโอเกะเรียบร้อย แล้วผมกำลังเดินกลับบ้าน ตอนที่ผมกำลังเดินผ่านร้านซูชิ ซึ่งเป็นเหมือนบ้านของยามาโมโตะ ทาเคชิ สินะ 

     "อ๊า~ อ๊า~ ยามะ..แฮ่กๆ.." เอ๊ะ ร้านซูชิมีเสียงแปลกๆแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย- -* แอบไปดูคงไม่เป็นไรมั้ง (นี่ๆโทษฐานบุกรุกนะค่ะเฮีย) และสิ่งที่ผมเห็นก็คือ.....

     ยามาโมโตะ ทาเคชิ กับโกคุเทระ ฮายาโตะ กำลัง.....

    .....นวดแผนโบราณ กันอยู่- -* อะไรกันเล่นซะผมคิดไปไกลเลย (แกเล่นคิดถึงไหน)

     และผมกำลังเดินกลับบ้านต่อ  ผมเดินผ่านทางกลับบ้านซึ่งเป็นทางเปลี่ยว...และก็มีเสียงหมาหอนเป็นระยะ ระยะ นี่ถ้ามีต้นกล้วยแล้วป่าช้าเพิ่มเนี่ย สร้างบ้านผีสิงได้เลยนะเนี่ย ฮ่า...ในที่สุดก็ถึงบ้านซะทีเหนื่อยเป็นบ้าเลย

.
...
.....
...
.

     เช้าต่อมา อันสดใส....ซะเมื่อไหร่ ฝนตกซ่าๆ อย่างงี้สดใส บ้านป๊ะป๊าไรเตอร์อ่ะดิ (แล้วเกี่ยวอะไรกะอิฮั๊น- -*)

     "โฮ๊ย~เซ็งเป็นบ้าเลย" ผมพูดแล้วก็นอน กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ทันใดนั้น....

ตุ๊บ~โครม~!!!

       แง่ง ตกเตียงจนได้ เตียงทำไมไม่กว้างกว่านี้นะ เพราะรัฐบาลญี่ปุ่นแท้ๆ บ้านก็แคบ ห้องก็เลยแคบ เตียงก็เลยแคบตามห้อง ทำไมไม่บริหารประเทศให้มันกว้างขวาง กว่านี้นะ บลาๆๆๆ~~ (เฮียแค่ตกเตียงไปโทษรัฐบาลเพื่อ?- -" ) [ตัดฉาก ที่เฮียท่านบ่น]

     "แม่ มีไรกินบางเนี่ย...หืม...เจ้าหนูเองเหรอ" ผมทักหามนุษย์ตนนึงที่ใช้สรรพนามว่าแม่เพื่อที่จะขอให้ทำกับข้าวให้กิน พอผมเดินเข้าไปในครัวก็ต้องพบกับเจ้าหนู ที่ชื่อว่า รีบอร์น เข้า งานนี้ได้มันส์ กันแน่ ฮ่าๆๆๆๆ

     "ฮิบาริ เคียวยะ...ชั้นมาที่นี่เพื่อที่จะมาบอกข่าวกับนาย" เจ้าหนูนั่นพูดขึ้น.....
.........
....
..
.........

เปะๆ ไว้ก่อนเดี๋ยวมาลองต่อให้.....  { [<80%>] }

     "ฮิบาริ เคียวยะ...ชั้นมาที่นี่เพื่อที่จะมาบอกข่าวกับนาย" เจ้าหนูนั่นพูดขึ้น.....

แล้วทันใดนั้น นั่นเอง เยง เยง เยง.....(แอคโค่เพื่ออะไรท่าน- -*)

     "นี่คือ วองโกเล่ บอร์ด ฝากไปแปะไว้ทั่วเมืองให้ทีหน่อยนะ" ว่าแล้วเจ้าหนูน้อย นาม รีบอร์น แก้มยุ้ยๆ น่ารัก น่าหยิก น่ากอด (ชมพอยัง) พอแล้วเฟ้ย... ก็หยิบแผ่นป้ายหนาเป็นกิโลฯ (ควักออกมาจากทางใด- -*) มาส่งให้ทางของผม

     "นี่มันอะไรกันแน่เนี่ยเจ้าหนู..." ผมทำเจ้าหนูแล้วจะรับ วงเหล้า(?) บอร์ดออกจากมือเจ้าหนู ทันใดนั้น....

     โครม~!!!!!

     โอ้ยทุเรศตัวเอง- -* คงรู้นะท่านผู้อ่านว่าผมโดนอะไร รู้แล้วอย่าขำเชียวละ อย่าขำนะ ผมโดนกระดาษหนาเป็นกิโลฯ เททับลงมากระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง ทั้งๆที่เจ้าเด็กผีนั่น(เปลี่ยนสรรพนามเร็วมากท่าน)ถือแค่เดียว โหเอ้ย~ ไอ่เคียวยะ ไร้กึ๋นเจิงๆ (ด่าตัวเองอีก- -*)

     "เคียวจาง~เสียงอะไรน่ะ....อุ๊ย ต๊าย เกะกะไปหมดเลย แม่กะว่าทำกับข้าวให้ลูกเสร็จแล้วแม่จะไปขย้ำเพื่อนบ้านซักหน่อย(- -*ความเถื่อนของท่านฮิเป็นกรรมพันธุ์แหงมๆ)"ในที่สุดแม่ผู้ประเสริฐเลิศสะแม่นแตนของผมก็ลงมา เหอะแม่ผมยังห่วงเรื่องความสะอาดอยู่อีกเนอะ ลูกชายสุดน่ารักของแม่นอนตายยั้งเขียดตรงนี้ยังไม่สนใจอีกเหรอ- -* เอ้ย ยังไม่ตายนี่ฟ่า....

    (โหมดไรเตอร์ คิคุโนเนะ ไม่เคะแต่เสะ ไม่หล่อเพราะเป็น...(พอเลยๆๆ- -*))

     ข้าพเจ้าเอง ยัย Gomen ไรเตอร์ที่แสน คิคุโนเนะ...(บอกว่าพอ!!!) ทุกท่านส่วนใหญ่อยากรู้ละซิท่าว่าแม่ ท่านฮิ หน้าตาจั๋งใด๋ คิดตามให้ทันละนะ...

     ใบหน้ายาวได้รูป ตาคมยาวสวย ผมดำสยายยาวงาม ปากอวบอิ่มได้รูป จมูกเป็นสันได้ที่ คอคอดยาวเรียวเล็ก... เอาเป็นว่า...
เหมือนท่านฮิแต่ผมยาวและเป็นผู้หญิงก็แล้วกันนะ...(พูดแบบนี้แต่แรกก็สิ้นเรื่องฟ่ะ อรีบร้า~!!!! - -*)

จบตอนสองแล้ว กว่าจะมาต่อได้ปล่อยให้ค้างซิท่า ฮ่าๆๆๆ>O<(ยังจะมีหน้ามาขำ- -*)