ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic]เรื่องรั่วๆ(?)ของ<ฮิบาริ>เคียวยะ

    ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

    • อัปเดตล่าสุด 8 พ.ค. 52


      สวัสดีเจ้าสัตว์กินพืชโง่เง่า ปัญญาอ่อน โรคจิต ลามก ถ้าชั้นทำกางเกงในตกของชั้นคงต้องรีบแย่งกันเก็บหน่อยแล้วล่ะ เพราะมีไอ่หน้าเต่าหัวทอง หน้าตาหื่นแบบสอดไส้ช็อคโกแล็ต(เป็นยังไง?)จ้องจะเก็บอยู่คงรู้ว่าใคร เอาล่ะฟังให้ดีเจ้าสมองกรวง นี่เป็นเรื่องราวที่งี่เง่าเกินบรรยายที่ชั้นไม่อยากจะเล่า...เรื่องมีอยู่ว่า.....

    ณ โรงเรียนนามิโมริแสนสุข 
         น้องน้อยร้องเพลง(ประจำรร.) เด็กน้อย ใหญ่ค่อยๆทยอยกันเข้ารร.แห่งนี้ และ ณ ตอนนี้ชั้นยืนอยู่หน้าประตูรร.มาดูสัตว์กินพืชมาหากิน(ความรู้) ชั้นเคยคิดว่าจะมารร.ทำไมในเมื่อมาแล้วก็ไม่ได้เรียน เปลืองตังค์แม่ ชั้นเลยแอบอ้างตัวเป็นคณะกรรมการคุมกฏ เพื่อจะได้โดดเรียนโดยไม่โดนหักเกรด แล้วก็จะได้แว๊ปไปหาเจ้าสัตว์กินพืชน่ารักอย่างซาวาดะ สึนะโยชิ ที่ยิ่งแกล้งยิ่งมันส์มือมันส์TEEN หุว๊ะฮ่าๆๆๆๆ  แต่ช่วงนี้ชั้นต้องเซ็งเป็ดอย่างแรง เมื่อมีเจ้าหัวกระสุนเอ๋อแดรกหาใครเกิน ยามาโมโตะ ทาเคชิ และก็หัวปลาหมึกยักษ์แห่งอาดามันใต้ โกคุเทระ ฮายาโตะ มาประกบซ้ายขวาอยู่ตลอดเวลา เห็นแล้วชั้นอยากจิ้น 182759 จริงเล้ยย~  นั่นไงพูดถึงก็มาเลย หึหึ มาสายซะด้วย หึหึ เสร็จตรู~

         "ซาวาดะ สึนะโยชิ ยามาโมโตะ ทาเคชิ โกคุเทระ ฮายาโตะ" ชั้นเรียกสามเกลอรวดเดียวแล้วทำสีหน้าแอ๊ปโหดแบบทุกวัน ใครอยากหลุดล่ะฟร่ะ เสียชื่อหมด

         "คะ...คุณฮิบาริ....!!" เจ้าซาวาดะพูดเปิดเรื่อง ทำไมต้องเป็นแกก่อนทุกทีด้วยฟร่ะ เป็นยามะโมโตะ กับโกคุเทระก่อนไม่ได้รึไงเนี่ย~!?

         "มาสาย 2 นาที 46 วินาที รู้มั๊ยว่าโทษมันหนัก ชั้นน่ะเกลียดการมาสายที่สุด" พูดไปงั้นแหละทีตัวเองมาสาย ทำแอ๊ปไม่รู้เรื่อง

         "ฮ่ะๆ เอาเถอะน่าฮิบาริ แค่สองนาทีเอง" ว่าแล้วยามาโมโตะก็ส่งยิ้มหวานมาให้ หึ๊ย~น่ากดชะมัด(ท่านคิดไรอยู่กันแน่เนี่ย)

         "คิดว่าแกเป็นใครจะมาลงโทษรุ่นที่10 ได้น่ะ~!!!" เจ้าหัวปลาหมึกนี่น่าจะให้ส่งกลับไปอาดามันบ้านเกิดจริงๆเล๊ย~ จะบอกให้นะว่าชั้นไม่นิยมเคะหัวเงินฟร่ะ รู้สึกเหมือนกดคนแก่= ="(แต่ยังไงยามะก็ยังเอาโกคุได้ล่ะน่า~)

         "โกคุเทระคุง ใจเย็นๆน่านะ" หึ ต้องอย่างนี้สิถึงจะเป็นแบบที่ชั้นชอบน่ะ น่ารักน่ากินชะมัด....

         "พวกนายทำให้ชั้นสายมากพอแล้วล่ะ รู้ไหม๊ว่าชั้นมีนัด รีบๆขึ้นห้องเรียนไปซะและก็เลิกสุมหัวกันซักที เห็นอยากจะขย้ำ" ใช่อยากขย้ำ ซาวาดะ ส่วนยามาโมโตะเอามาเป็นตัวสำรองเพื่อจะซะใจไม่พอ ส่วนเจ้าปลาหมึกอันดามันเก็บเอาไว้อบเชย ส่วนเรื่องนัดน่ะผมนัดกับพืชล้มลุก โรคุโด มุคุโร่ ไม่ใช่ไปฉะกันหรอกนะ ชั้นอยากร้องเพลงอ่ะ ไปคาราโอเกะ ชั้นเป็นsy;คณะกรรมการคุมกฏจะทำอะไรก็ทำมีปัญหามากใช่ไหม๊ อิจฉาล่ะซิ~ และแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาคนสนิทของผม คุซาเบะ

         "ฮัลโหล~ว่าไงคุซาเบะเหรอ ชั้นมีงานบนโต๊ะ(ที่ดองเอาไว้)ให้นายเคลียร์ให้หน่อยน่ะ อ้อ แล้วก็ให้อาหารเจ้าฮิเบริดด้วยล่ะ ชั้นวางล่ะ" หึๆ เรียบร้อยไปเที่ยวดีกว่า

    ณ ร้านคาราโอเกะ สถานที่ ที่นัดกับมุคุโร่เอาไว้

         "ว่าไงเจ้าพืชล้มลุก...ชั้นเคลียร์งานอยู่เลยมาสายนิดหน่อย" ชั้นแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ แล้วก็ทำหน้านิ่งๆ

         "คร้าบ~ผมเข้าใจเป็นกรรมการนักเรียนนี่ลำบากจังเลยน้า~ครับ" เจ้าสัปปะรดอินโดเนเซีย แอ๊ปจัดนะแกเนี่ย- -*

         "ชั้นอยากร้องเพลงNamimori anthem เพลงหมายเลข 6918 อ่ะกดเร็วๆเข้าๆ"ฮ่าๆเอาเพลงนี้แหละ

         "เออ...คือว่านี่มันเพลงรร.นามิโมริไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมมีในข้อมูลเพลงได้ล่ะ" เพราะว่าชั้นใหญ่ไงล่ะ โง่ชิบ

         "นั่นซิน้า....ทำไมกัน"แกล้งพูดไปงั้นแหละน้า....

         ....

         .........

         ..............

         "ห๊า~จบเพลงซะทีตาผมร้องบ้างล่ะนะ"ว่าแล้วจะสัปปะรด ก็ทำท่าจะแย่งไมด์

         "ได้เอาเพลงอะไร เดี๋ยวชั้นกดให้"ชั้นบอกเจ้าพืชล้มลุกนั่น

         "งั้นเอาเพลงที่ 10069 แล้วกัน"

         ตึ๊ด....ตึ๊ดตึ๊ด...ตึ๊ด...ตึ๊ด

         "เอาไมด์ไป..."แล้วชั้นก็โยนไมด์ให้เจ้านั่น

         ....

         ..........

         ...............

        "คุฟุฟุฟุฟุ~ เพลงจบแล้วเป็นยังไงบ้างงครับ" ในที่สุดช่วงเวลาแห่งความทรมานก็จบลง

        "หึ๊ยยย~เสียงคนหรือเสียงจิ้งจกหอนกันแน่ฟร่า~~~!!!!!"ชั้นรู้สึกโมโห กับเจ้าเสียงไม่เป็นสัปปะรดนั่น เลยกระโดดถีบจนเจ้านั่นดับอนาถ

         "อ๊า~ทำไมวันนี้ไม่ใช่ทอนฟาแบบทุกทีล่ะคร้าบ ผมตั้งรับไม่ทันเลย~"หนอยถามมาได้...เรื่องของชั้นสิ

         "เพราะว่าตอนนี้ชั้นเอาทอนฟาไปแว๊กซ์เงาอยู่น่ะซิ"จริงซิ....ชั้นลืมไว้ที่บ้านนี่หว่า....

         "อ้อเหรอ....นี่ๆเราลองมาร้องเพลงคู่กันดูไหม๊อ่า"หืม....

         "เพลงอะไรไม่ทราบ"

         "เพลงนี้ไงเพลง Sakura addiction เพลงที่ 8018 นั่นไง" เห็นนานแล้วเฟ่ย ชี้ทำไมเนี่ย

         "หืม....ก็น่าสนุกดีนี่ เอาเพลงนั้นมาแล้วกัน"

         แล้วบทเพลงก็บรรเลงขึ้น.....

        ....

       ........

       .............

         เหนื่อยจังเลย~!!!*บิดขี้เกียจ* ไม่นึกว่าจะแต่งได้ขนาดนี้ *อึ้งตัวเอง* เอาไว้ต่อพรุ่งนี้แล้วกัน หาว~ โอ้พระเจ้าเกือบเที่ยงคืนแล้ว ต้องรีบเอารองเท้าแก้วไปปาหัวเจ้าชาย เอ้ยไม่ใช่ นอนซิถึงจะถูก ท่านที่มาอ่านฟิคอันนี้คงไม่โกรธข้าพเจ้าที่มาแต่งท่านฮิแบบๆนี้อ่ะนะ กระซิก...กระซิก....ถ้าทำให้ท่านไม่พอใจต้องขออภัยด้วย

        แถมรูปเอาไว้ให้สูบเล่น








    รายนี้มีแต่สัปปะรดล้วน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×