คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : InTro :: เหตุที่ต้องฆ่า
ณ รร.เซนโคเด็น
เมื่อแสงอาทิตย์ยามเย็นทอดลงมา บ่งบอกว่าตอนนี้เย็นมากแล้ว แต่ยังมีใครบางคนที่นั่งเดียวดายในห้องเรียนเพียงตัวคนเดียว
เด็กชายที่ไว้ผมน้ำตาลสั้นปะบ่า นัยตาสีที่แสดงความอ่อนโยนเข้ากันกับใบหน้าที่ดูสดใสในมือของเขาถือดินสอสำหรับเสก็ตภาพเอาไว้บนโต๊ะมีของพรุงพรังเต็มไปหมด แต่ก็พอสำหรับวางกระดาษร้อยปอร์นที่มีขนาดเท่ากระดาษ A4 ได้ สมุดเล่มหนึ่งได้เขียนชื่อบนหน้าปกด้วยลายมือที่เรียบร้อยว่า 'อาซึกิ อากิโตะ'
"อากิโตะ!!ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอนี่เย็นมากแล้วน้า~!" เสียงหวานๆของเด็กผู้หญิงซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กของอากิโตะ 'มิยาโมโตะ มาริโกะ'
"อืม...ต้องวาดรูปที่เหลือให้เสร็จก่อนมาริโกะจังกลับไปก่อนก็ได้นะ" อากิโตะตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"ว่าแต่ที่มาห้องฉันเนี่ยมีเรื่องอะไรเหรอ" อากิโตะถามขึ้น
"ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ แค่จะชวนขึ้นไปดูวิวบนดาดฟ้า รร. น่ะ" มาริโกะตอบคำถามของอากิโตะ สักพักอากิโตะก็ตอบขึ้นว่า
"อื้มได้สิ" ด้วยความที่อากิโตะเชื่อใจมาริโกะมาก ทำให้เขาไม่สังเกตุเห็นรอยยิ้มอันชั่วร้ายของเธอ
หลังจากที่สองคนนั้นขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้ว สายตาของมาริโกะจับจ้องอากิโตะไว้แล้วคิดขึ้นในใจว่า
'เป็นไปตามแผน!!!'
หลังจากที่เธอคิดเช่นนั้นแล้ว ก็เสแสร้ง ชวนอากิโตะ ไปที่ระเบียงตามแผนที่ตนคิดไว้ และเริ่มถามคำถามแปลกๆใส่อากิโตะ
"ถ้าฉันฆ่านาย นายจะโกรธไหม๊...อากิโตะ"
อากิโตะเมื่อได้ยินคำถามแปลกๆก็จึงถามกลับไปว่า "ธ...เธอพูดอะไรออกมาน่ะ...มาริโกะจัง" แต่แล้วมาริโกะไม่ได้ตอบคำถามของอากิโตะแต่ถามด้วยคำถามเดิม
"ถ้าฉันฆ่านาย นายจะโกรธไหม๊ล่ะ!!!!?" เธอพูดขึ้นพร้อมกับผลักร่างของอากิโตะ ตกลงไปอย่างแรง แขนขวาของเข้ากระแทกกับเสาระเบียงจนหัก แขนซ้ายของเขาคว้าขอบระเบียงได้อย่างฉิวเฉียดตอนนี้ร่างของอากิโตะห้อยออกมานอกระเบียงของดาดฟ้า แขนขวาของเขาเริ่มมีน้ำสีแดงสดไหลออกมา แต่แขนซ้ายของเขารั้งเอาไว้เพื่อไม่ให้ตนเองตกลงไปบนเบื้องร่าง
"ม...มาริโกะช่วยฉันด้วย!!"อากิโตะร้องให้มาริโกะช่วยแต่มาริโกะพูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นชาว่า "มันเป็นเกมส์น่ะอากิโตะ ฉันช่วยนายไม่ได้หรอก ฮึๆ" รอยยิ้มของมาริโกะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าตนเองต้องใจจะฆ่าอากิโตะอยู่แล้ว
"ธ...เธอมันปีศาจมาริโกะ!!!" เมื่ออากิโตะเห็นรอยยิ้มนั้นแล้วก็คงรู้ว่ามาริโกะตั้งใจจะฆ่าตน เลือดที่แขนขวาของเขาคงไหลไปเรื่อยๆ มาริโกะ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับทุบบนฝ่ามือข้างซ้ายของอากิโตะอย่างไม่หยุดยั้ง
"โอ๊ย!!!พ...พอซะทีมาริโกะ!!!" มาริโกะไม่ได้ฟังที่อากิโตะพูดแต่ยังคงทุบฝ่ามือของเขาไปเรื่อยๆ และรำพึงออกมาว่า
"การฆ่าคนนี่มันช่างง่ายดาย และสนุกจริงๆ ว่าไหม๊จ๊ะ อากิโตะคุง"หลังจากที่มาริโกะพูดเสร็จ มือซ้ายของอากิโตะ จะรั้งไว้ไม่ไหวแล้ว แต่อากิโตะก็ตะโกนถามไปว่า
" เธอฆ่าฉันแล้วจะได้อะไรขึ้นมา ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะฆ่าใครไปบ้าง แต่เธอฆ่าคนไปเพื่ออะไรกัน!!!!!!" เธอได้ยินอย่างงั้นจึงหยุดชะงัดลง และตอบไปเสียงเรียบๆว่า
"เงินไงอากิโตะ ฉันฆ่าคนไปเพื่อเงิน ฮึๆ แล้วมันก็ง่ายเพียงนิดเดียว ฮึๆๆ" มาริโกะตอบเสร็จ จึงก็ตะโกนดังออกมาว่า
"จงไปหาอ้อมกอดของพระเจ้าซะ!!!!!" คราวนี้เธอทุบฝ่ามือของอากิโตะแรงกว่าที่เคย ตอนนี้มือรั้งไม่ไหวแล้ว ร่างของเขากำลังร่วงลงไปข้างล่าง แต่ระหว่างที่ร่วงลงไปความคิดหนึ่งที่อากิโตะฉุดคิดขึ้นมา
'ฉันยังไม่อยากตาย!!!!!!!'
ตุบ!!!!
ภาพข้างหน้าของอากิโตะเริ่มเบลอขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้กำลังแทนที่ด้วยภาพสีดำ ผู้คนที่พอหลงเหลืออยู่บ้างในโรงเรียน รีบแห่เข้ามาดูร่างที่จมกองเลือดของอากิโตะ
'นี่เราจะตายแล้วจริงๆน่ะเหรอ!!?'
.
..
.....
.............
*ขอย้ำ*
นิยายเรื่องนี่ข้าพเจ้าเอามาจากไอดีเก่าของข้าพเจ้าเอง *ไม่ได้ก๊อปปี้จากใครมาทั้งสิ้น*
.............
.....
..
.
ความคิดเห็น