คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : - ตอนที่ 16 - ในความเป็นจริงนั้น
กรี้ดกลับมาแล้ว TT_TT ขอโทษที่หายไปนาน ขอโทษค่ะ ขอโทษ ขอโทษ.. หายไปเป็นปีเลย ฮือ ... ไว้เดี๋ยวคุยกันท้ายบทนะ และเปลี่ยน #hastag เป็น
#วินอินฮอกวอตส์ฟิค
“ยุนฮยองหิวข้าวรึยัง^-^” ผมหันไปยิ้มกว้างและถามคนน่ารักที่กำลังสนุกกับการทบทวนหนังสือเรียนแต่ก็ดูเสียสมาธิจากตอนแรกนิดหน่อย สงสัยว่าเจ้าตัวจะหิวข้าว
“อือ หิวแล้วล่ะเริ่มอ่านไม่รู้เรื่องเพราะหิวแน่เลย แฮะๆ กลับกันเลยมั้ย^-^ ”
หุหุ ผมอ่านใจยุนฮยองออกด้วยแหละครับคุณ =,.= ~ รอช้าอยู่ไย ไปกันเลยดีกว่า
ผมช่วยเก็บข้าวของใส่กระเป๋าผ้าของยุนฮยองแล้วนำมาสะพายเองก่อนจะเดินพายุนฮยองไปหาจินฮวาน คิดว่าเจ้าตัวเล็กของไอ้เสือมันน่าจะอยู่แถวๆริมทะเลสาบรึเปล่านะ ก็เห็นแว้บๆว่าเดินไปทางนั้นนี่เนอะ
“โอ๊ะโอ๋ O{}O” เมื่อเดินถึงทะเลสาบพวกเราสองคนก็เจอจินฮวานจริงๆด้วย.. แต่ไม่ได้เจอแค่จินฮวานคนเดียวน่ะสิครับ มีพี่มาร์คสุดหล่อเป็นของแถมด้วยล่ะ แถมประโยคที่ผมได้ยินล่าสุดน่ะมันคือพวกเค้าตกลงที่จะ ‘คุย’ กันแล้ว นั่นละครับ ศึกษาดูใจกันก่อนเป็นแฟนกันนั่นล่ะ
โถ่ ฮันบิน..
มึงแย่แล้วล่ะเพื่อน TT_TT
“ช่วงนี้พี่ฮันบินมาอยู่กับผมบ่อย จะดีเหรอ”
แบมแบมถามในขณะที่พวกเราต่างนอนแผ่หลาบนอยู่เตียงตัวเอง เฮ้อ ช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยๆจัง ตั้งแต่วันที่ยอมรับกับไอ้บ๊อบไปว่าผมชอบจินฮวานเข้าแล้วจริงๆ จิตใจมันก็อยู่ไม่สุขเลย แล้วยิ่งเห็นหน้าเจ้าตัวยิ่งแล้วใหญ่ กังวลนั่นกังวลนี่ กลัวไอ้พี่มาร์คหล่อนั้นทำคะแนนก็กลัว กลัวจะหึงหน้ามืดทำจินฮวานเจ็บตัวอีกก็กลัว บ้าเอ้ย ทำไมผมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ T_T !! ฮึ่มมม ไอ้คนตัวเล็กนี่มันจะมีอิทธิพลในชีวิตผมมากขึ้นกว่าเดิม มันจะเกินไปหน่อยแล้วนะโว้ย !!!!
แต่ที่มากกว่านั้นคือทำไมผมต้องยอมด้วยเนี่ย เฮ้อ
นั่นไง คิดแบบนี้เป็นรอบที่ 94 ของวันแล้วมั้งเนี่ย
“ดี สบายใจดี” ผมตอบไปตามที่รู้สึก... ใช่ครับผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆที่ว่าอยู่กับแบมแล้วสบายใจ
ไม่ใช่ว่าผมชอบน้องเขาหรอกนะ แล้วก็อันที่จริง ตอนเห็นหน้าแบมครั้งแรกมันทำให้ผมนึกถึงจินฮวานตอนปี1มากกว่า ตัวเล็กๆ น่ารัก.. เออ นั่นแหละถึงตอนนั้นผมจะใจร้ายกับเจ้าตัวไปหน่อย .. จินฮวานตัวเล็กมาก เล็กกว่าแบมอีก พอเจอแบมเลยคิดถึงแล้วยิ้มออกมาไง ที่สำคัญไม่อยากทำให้รุ่นน้องกลัวแถมไม่ได้รู้จักกันก่อนแบบดงฮยอกไงเลยทักทายตอนที่คุยกันครั้งแรกแบบสุภาพๆหน่อย ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ที่สำคัญ.. แบมก็รู้(คิดว่าน่าจะรู้มานานแล้ว)ด้วยว่าผมชอบคิมจินฮวาน =_=;;
และผมก็รู้ด้วย ว่าแบมชอบไอ้พี่มาร์ค =_=!!!!
ช่วงนี้เราค่อนข้างสนิทกันเป็นพิเศษ และเพราะช่วงนี้ไอ้เหยินมันไม่มีเวลาให้ผมเลย T_T มัวแต่ตามจีบยุนฮยอง
เจ้าดงฮยอกน้องของจินฮวานก็ลากพวกเราให้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแล้วตัวเองก็ชิ่งไปหาจุนฮเว
ทำให้ผมกับแบมแบมมีเวลาพูดคุยทำความรู้จักกัน และพอจะสังเกตกันและกันออกว่าใครชอบใครอะไรยังไงอ่ะนะ
พอรู้เรื่องพวกนี้ต่างฝ่ายต่างไว้ใจกันแล้วก็คุยกันทุกเรื่อง ตอนนี้เหมือนแบมกลายเป็นเพื่อนสนิทผมอีกคนหนึ่งแล้วมั้งแต่แค่พูดจาสุภาพกว่าพูดกับคิมบับหน่อยแค่นั้นเอง
“อือ ฮ่าๆ แบมก็สบายใจนะตอนอยู่กับพี่ แต่ผมว่าการที่เราอยู่ด้วยกันบ่อย มันทำให้มีคนเข้าใจผิดนะ”
“เข้าใจผิด?”
“ครับ เผื่อพี่ยังไม่รู้ ดงฮยอกนะชงผมกับพี่สุดๆไปเลย =_=;; ”
อะไรนะ.. ดงฮยอก ??
“ดงฮยอกเนี่ยนะชงฉันกับนาย? เฮ้ย ดงมันน่าจะรู้ป่ะว่าพี่ชอบพี่ชายมันอ่ะ”
“อ้าว ดงรู้ด้วยเหรอ”
...เวร
.... ไอ้น้องดงนี่มันรู้จริงป่าววะ
“ก็ตอนนั้นมันบอกจะช่วย ช่วยแค่พี่คนเดียวด้วยนะ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่”
“โธ่พี่ พี่พลาดแล้วล่ะ ดงมันไม่รู้และที่มันทำอยู่เนี่ยเพราะมันคิดว่าผมกับพี่ชอบกัน...........”
“เชี่ย.............. แดกจุดเลย เอาจริงดิ แล้วแบมไม่ได้บอกมันเหรอว่าแบมชอบไอ้พี่มาร์ค”
“ไม่กล้าบอกอ่ะพี่ ขนาดแค่มันคิดไปเองว่าผมชอบพี่ยังชงแบบวายวอดเลยครับ ถ้าผมพูดอะไรออกไปนิดนึงผมอาจจะโดนแซว.. แล้วอีกอย่าง มันสายไปแล้วล่ะครับ พี่มาร์คเค้า.. มีคนที่ชอบแล้ว ..อีกอย่างคนที่พี่เค้าชอบเป็นพี่ชายแท้ๆของดงฮยอกด้วย... ” แบมพูดเสียงเบาลงพร้อมกับสีหน้าที่ดูเศร้าขึ้นทันที .. ให้ตายเถอะ หัวใจผมกระตุกวูบเมื่อนึกถึงไอ้พี่มาร์คที่ดันมาชอบคนเดียวกับผม คนที่ตัวเล็ก ตั้งใจเรียนและไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้าง.. คนที่ผมอยากจะจับมือด้วย คนที่ทำให้ผมสงบสติอารมณ์เพราะไม่อยากจะทำให้ร่างเล็กๆหรือข้อมือเล็กๆนั่นต้องช้ำหรือเป็นรอยเพราะผม คนที่ทำให้ผมอยากจะใจเย็นขึ้น คนที่ผมคอยทำหน้าโหดอย่างสม่ำเสมอใส่คนอื่นที่มองมาอย่างอยากจะแทะเล็ม
คนๆนั้นคือจินฮวาน..
บ้าเอ้ย
ผมเดินไปนั่งบนเตียงของแบมแล้วตบไหล่น้องอยู่สองสามที เป็นการบอกว่าฉันก็เข้าใจนายอยู่นะ..
“ฮึก พี่ T v T ” แบมแบมนอนเกาะแขนผมแน่น พร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตา
“ไม่เอาน่า ไม่ร้องดิ หน้าเป็นตูดหมดละไอ้หนู”
“พี่นั่นแหละอย่าทำหน้าเศร้าปนอำมหิตอย่างงั้นดิแบมจะกลัวหน้าพี่แทนเศร้าแล้วเนี่ย TvT ”
= =;; อ้าวเหรอขอโทษๆ
ผมรีบเปลี่ยนสีหน้ากลับเป็นปกติก่อนที่แบมจะร้องไห้เพราะกลัวหน้าของผมขึ้นมาจริงๆ
“เฮ้อ.. พี่มาร์ค.. พี่มาร์คที่แบดแสนจะแบดในวัยเด็กของผม ทำไมถึงกลายเป็นสุภาพบุรุษขึ้นมาขนาดนี้ในตอนนี้นะ T-T แถมสุภาพบุรุษกับพี่จินมากเป็นพิเศษอีกตังหาก ฮึกกก T__T ”
จึ้ก
โอ้ยคำว่าสุภาพบุรุษมันแทงใจดำเหลือเกินครับ =_= เพราะมันเหมือนเป็นคุณสมบัติที่ผมโคตรขาดเมื่อเทียบกับพี่มาร์คที่มีอยู่โคตรเกิน และจะเกินหน้าเกินตามากเหลือเกินตอนอยู่กับไอ้ตัวเล็ก
“มันทำให้ผมยิ่งชอบพี่นะรู้มั้ย T__T แง...........”
แบมแบมปล่อยโฮออกมา โอ๋ๆ ได้ระบายออกมาซะบ้างนะ ดูเหมือนแบมจะไม่ค่อยหรือไม่ก็อาจจะไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครมาก่อนเลยก็ได้เพราะไอ้พี่มาร์คตอนนี้น่ะ..
มันช่างเป็นคนที่โคตรจะเพอร์เฟคแถมเป็นพรีเฟคของบ้านสลิธีรินด้วยอีกต่างหาก
ไอ้ตอนแรกก็สงสัยนะครับว่าคนแบบพี่แกเนี่ยไปอยู่สลิธีรินได้ยังไงวะ
แต่หลังจากที่ผมกับแบมแบมได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวของคนที่ตัวเองชอบซึ่งกันและกันแล้วมันทำให้ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้พี่มาร์คมันถึงได้อยู่บ้านนั้นได้
เออก็บ้านที่ผมอยากอยู่นั่นแหละแต่ตอนนี้พอใจแล้วที่ได้อยู่กริฟฟินดอร์ไง -3-
พอใจมากด้วย!! วู้ เออๆ ยอมรับว่าพอใจเพราะมีตัวเล็กอยู่ด้วยนั่นล่ะครับความพอใจทั้งหมดของผม80%จาก100 อ่ะสงสารไอ้บ๊อบมันให้สัก15เปอร์ละกัน
คืองี้ครับ แต่ก่อน แบมแบมกับพี่มาร์คเคยอยู่หมู่บ้านเดียวนั่นก็คือหมู่บ้าน JYPมาก่อนที่ไอ้พี่มาร์คจะย้ายไปอยู่ที่เมกาอย่างถาวร
ตอนนั้นแบมที่อายุ10ขวบกับไอ้พี่มาร์ค14ขวบ
ไอ้พี่มาร์คที่กำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นตอนต้นย่อมเป็นธรรมดาที่จะมีแฟนใช่มั้ยละครับ แล้วอีกอย่างทุกคนก็รู้ว่าพี่มาร์คมันหล่อธรรมดาซะที่ไหนอ่ะ =,.= (ชิ!! ทำไมกูต้องชมมันด้วยเนี่ย)
พี่แกก็เลยมีแฟนสาว..
หลายคน..
นั่นแหละ อย่างที่บอกว่าพี่แกมีแฟนหลายคน เออ ก็เจ้าชู้นั่นแหละครับ มีสาวครึ่งโหลได้มั้งที่สำคัญสวยๆทุกคนด้วย =3=
และสาวๆก็วนเวียนมาหาที่บ้าน และด้วยความที่บ้านของพี่มาร์คกับแบมอยู่ตรงข้ามกัน และเล่นด้วยกันมาตั้งแต่แบมย้ายมาเกาหลีใหม่ๆ ส่วนพี่มาร์คก็ย้ายจากไต้หวันมาในช่วงเวลาใกล้ๆกัน แบมที่ตอนนั้นไปนั่งๆนอนๆเล่นที่บ้านไอ้พี่มาร์คบ่อยก็ย่อมรู้เรื่องเป็นธรรมดา แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะยังเด็กบวกกับคิดว่าก็เป็นเรื่องปกติของวัยรุ่นมั้ง
จนกระทั่งวันหนึ่ง รถไฟมันเกิดชนกันขึ้นมาว่ะครับ สาวๆ2ใน6คนของพี่มาร์คเกิดจับพิรุทได้ก็เลยนัดกับอีก4คนที่เหลือมาถล่มบ้าน ทำให้สาวๆของพี่มาร์คหายไปหมดเลย =_=;; อย่าให้เล่าช่วงนี้เลยครับสงสาร คือสปอยให้ละกันว่าแบมเล่าว่าพี่แกโดนตะโกนด่าหน้าบ้านจนต้องลากสาวๆทั้งหมดออกไปเคลียที่สวนหย่อมหลังหมู่บ้านและกลับบ้านมาในสภาพที่มีรอยมือนับสิบอยู่ตามหน้าตามตัว
แบมมันเห็นแบบนั้นก็ทนไม่ไหวครับที่พี่ชายที่สนิทด้วยของตัวเองต้องมาโดนตบจนหน้าเป็นแผลและเต็มไปด้วยรอยมือขนาดนี้ ถึงจะรู้ทั้งรู้ว่าคนผิดคือพี่ของตัวเองก็เถอะ แต่มันก็เจ็บใช่มั้ยล่ะ.. เลยอาสาทำแผลให้ไง
และด้วยความที่.. พี่มาร์คไม่เหลือใคร จิตใจอ่อนแอด้วยมั้ง แม่งก็เลย พรากผู้เยาว์!! เอ้ยล้อเล่น แม่งพูดแล้วหมั่นไส้พี่มันแม่งเฉยๆอ่ะ ปกติก็หมั่นไส้อยู่แล้ว ..
โอ้ย!!ไม่เอาดิฮันบิน เล่าดีๆ สงสารแบม
โอเค เอาใหม่นะครับ อึ้บ
ไอ้พี่มาร์คเนี่ยก็เลยโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆอย่างอ่อนเพลีย กระซิบให้แบมฟังว่า..
“โตขึ้น อย่าทำแบบพี่นะครับจะรักใครก็รักเดียวใจเดียว รักไปให้นานๆ..”
ตอนนั้นแบมทำได้แต่มองหน้าพี่มาร์คปริบๆแล้วจู่ๆก็โดนไอ้พี่มาร์คมันจุ้บเลย..
บ้าเอ้ย นี่มึงโดนสั่งสอนมาแล้วยังจะมาทำเวรกับแบมอีกเหรอ !! ฮึ้ยยฮันบินโมโห !!
โอเค ยังไม่จบ คืองี้นะครับ หลังจากนั้น ไอ้พี่มาร์คก็ทำตัวเหมือนแบมเป็นของมัน ตลอดเวลาปีกว่าที่ไอ้พี่มาร์คไม่พาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านเลย แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่เคยบอกว่ารักกับแบมเลยสักครั้งเดียว ถึงตอนนั้นแบมจะเด็กกว่าตอนนี้ แต่แบมก็คิดว่า แบมเริ่มพอจะเข้าใจคำและความรู้สึกที่เรียกว่ารักขึ้นมาบ้างแล้ว แล้วก็เข้าใจแล้วด้วยว่าตัวเองชอบพี่มาร์คมากขนาดไหน
จนวันหนึ่ง.. ครับไอ้พี่มาร์คมันก็หล่อขึ้นไปตามวัย สาวๆก็กลับมารุมล้อมอีกครั้ง และหนึ่งในนั้นก็คือเหล่าแฟนสาวคนเก่าที่อยู่ในครึ่งโหลที่เล่าไปในตอนแรกแถมเป็นคนต้นคิดให้สาวๆของพี่มาร์คมารุมด่าหน้าบ้านนั่นแหละ เกิดกลับมาอีกครั้ง.. พร้อมกับความสวยที่มากขึ้น ความเอ๊กซ์ที่เพิ่มพูน และสเต็ปการอ่อย การพูดขอโทษที่ดูยังไงก็ทอแลมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด... แต่แล้วไม่รู้ว่ามันอะไรยังไง เพราะมันไล่ให้แบมกลับบ้านไปก่อนบอกแค่ว่าคุยเสร็จจะไปหาแบมที่บ้าน แบมจึงยอมทำตามอย่างว่าง่าย แบมกลับไปที่บ้านของตัวเอง ขึ้นห้องนอนที่มองออกไปเห็นบ้านฝั่งตรงข้าม แบมแอบดูพี่มาร์คกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่หน้าต่างของบ้านของตัวเอง.. และพบว่าทั้งสองคนกำลังจูบกัน วันนั้นไอ้พี่มาร์คไม่ได้ไปหาแบมแบม และสองสามวันต่อมาพี่แกก็ย้ายบ้านไปอยู่ที่อเมริกาอย่างถาวร ทิ้งให้แบมอยู่กับความรู้สึกที่สับสนเกินกว่าเด็กที่ยังไม่ถึงวัยมัธยมจะรับไหว คือร้องไห้จะเป็นจะตาย ข้าวไม่ยอมกิน( ถึงได้ตัวแค่นี้ไง) แต่ด้วยความที่แบมเป็นเด็กดีไงครับจากที่ผมรู้สึก แบมพยายามทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น แบมนึกถึงแค่ช่วงเวลาที่ดีและพยายามโทษตัวเองเสมอ คิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ ทั้งๆที่เค้าไม่เคยบอกรักตัวเองเลยสักครั้งเดียว แบมยังคงจำคำของไอ้พี่มาร์คมันเสมอว่า
“รักใครก็รักเดียวใจเดียว รักไปให้นานๆ..” ถึงแม้ว่าคนพูดจะไม่ได้ทำตามในสิ่งที่แม่งพูดออกมาก็เถอะ
โธ่เอ้ย T_T แบมแบม.. จิตใจแม่งโคตรแข็งแกร่งเลยให้ตายเถอะ
ผมนั่งตบไหล่แบมที่ตอนนี้กำลังนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงก่อนที่จะมีเสียงร้องออกมาจากท้องของเจ้าตัว..
โครก ~
=_=;;
“เอ่อแฮะๆ ร้องไห้จนหิวเลย เดี๋ยวแบมไปล้างหน้าแล้วลงไปกินข้าวเย็นกันเหอะครับ”
“โอเค ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน..”
.. แต่ถึงยังไงก็เถอะ ตอนนี้ผมได้บทสรุปของตัวเองแล้วว่า
เจ้าดงฮยอกมันเข้าใจผิด และเข้าใจผิดมาโดยตลอดว่าผมชอบแบมแบม !!!
ฮึ่ย ไอ้พี่น้องคู่นี่ มันจะซื่อและบื้อเกินไปแล้วนะโว้ยยยยย !! คอยดูนะ จะให้จุนฮเวแกล้งให้หายบื้อเลย
“ ลงท้ายไปแบบนี้ จะทำให้สเนปประทับใจกับรายงานของนายมากขึ้นนะ เชื่อฉันสิ”
“อ๋อ โอเคเลย ฟู่ววว์ เสร็จสักที รายงานนรก ฮ่าๆ ” ยูคเขียนยุกยิกลงไปในกระดาษเป็นบรรทัดสุดท้ายเพื่อจบการเขียนรายงานวิชาปรุงยา
“ไงละ ได้อาจารย์ดี รู้มั้ยว่าพี่จินสอนฉันมาดีมากเลยนะ ว่างๆก็ไปติวด้วยกันสิ ^O^”
“ จริงเหรอ .. เฮ้ มีช็อคโกแลตติดปากนายแหน่ะ” ยูคยอมว่าพลางเอื้อมมือมาเช็ดปากให้ผม แฮ่ๆๆ ผมนี่ตะกระจังเลย =3= ก็แหมช่วยไม่ได้นี่ ดูยูคดิเอาขนมมากองไว้ตรงหน้าผมเป็นภูเขาเลยจะไม่กินก็ยังไงๆอยู่เนอะ
“แฮะๆ ขอบใจมาก พอดีขนมอร่อยมากไปหน่อยน่ะ ^-^ มูมมากไปหน่อยใช่มั้ยล่ะ แฮะๆ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็ฉันเอามาให้นายกินไงอุตส่าห์มาช่วยเขียนรายงาน อีกอย่างรู้อยู่แล้วล่ะว่านายชอบกิน”
“วู้ว นายเป็นเพื่อนที่ดีชะมัดเลย ผิดกับไอ้จุนฮเวลิบเลยล่ะ =0= หึ้ย นึกล่ะหงิด !!”
“ทำไมอ่ะ ไอ้สลิธีรินนั่นก็เคยให้นายติวด้วยเหรอ? หน้าตามันดูไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่นะ = =”
5555555 นายถูกเผงเลยล่ะยูค !
“อือ ก็ไม่ตั้งใจเรียนนั่นแหละ แต่แบบ.. มีเรื่อง..เอ้ย คือมันเป็นน้องชายของพี่ฮันบินน่ะ ก็เลยช่วยๆกัน”
“แต่มันก็ดูยุ่มย่ามกับนายเยอะนะ ถ้ารำคาญอะไรมันก็ให้ฉันช่วยได้นะ”
... รำคาญเหรอ..
เอ๊ะ นี่เรารำคาญเจ้าเด็กยักนั่นรึเปล่านะ ? .. ใช่ๆ อ๋อ รำคาญสิ รำคาญ..
เอ.. ทำไมไม่ค่อยรู้สึกรำคาญล่ะ สงสัยจะเหนื่อยๆบวกกับมีของกินอร่อยๆ *-* … มั้ง ........ช่างมันเถอะ แฮ่
“แล้ว .. นายจะช่วยฉันยังไงล่ะ”
“ก็เป็นแฟนกับฉันไง ^-^ นายน่ารักดีนะ เรียนเก่งด้วย”
อะไรนะ..
เป็นแฟนกับนายน่ะเหรอ..
ผมอึ้งกับสิ่งที่ยูคพูดจนเกือบเผลอทำขนมของยูคที่ถืออยู่และกำลังจะงับเข้าปากหลุดมือไป.. เอ๊ะ แต่ยูคล้อเล่นรึเปล่านะ ฮ่าๆๆ ไม่เอาน่า -3- ใครจะชอบเพราะเหตุผลแค่น่ารักแล้วเรียนเก่งเล่า บ้า
“ไม่เอาน่ายูค ฮ่าๆๆ ^O^ ล้อเล่นอะไรเนี่ย”
“ไม่ล้อเล่นหรอกน่า แต่ยังไม่ต้องเป็นตอนนี้ก็ได้ ^-^ ฉันจะชอบแล้วก็คอยมองนายไปเรื่อยๆก็แล้วกันนะ”
=O= …
เอ่อ.. ประโยคที่ยูคพูดมานี่แปลว่ายูคยอมสารภาพรักผมรึเปล่าครับ?
“เฮ้ ขนมตกหมดแล้วนะดงฮยอก”
ดูเหมือนผมจะอึ้งมากไปหน่อยจนขนมมันหกออกมาจนหมดห่อจริงๆ.. ให้ตายเถอะ นี่ผมเพิ่งถูกสารภาพรักจริงเหรอเนี่ย O_O!
-----------------------------------------------
เฮ้ออ กลับมาแล้วค่ะ ๕๕๕๕๕ ขอโทษที่หายไปนาน T_T แงแง ... เป็นปีเลยอ่ะ... คือเรานอยด์ชีวิตมากค่ะ เพราะไรท์สอบไม่ติดที่ที่หวังไว้ .. 555555555 (อันที่จริงจนตอนนี้ก็ยังนอยด์.. T_T ) แต่ก็โอเคค่ะ ได้เรียนในสิ่งที่ชอบก็มีความสุขมากแล้ว ^-^ งิๆ
ถ้าภาษาแย่ลงก็ขอโทษด้วยนะคะ TT-TT
แต่ที่ไม่ได้อัพด้วยเพราะกิจกรรมเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกเติม S สิบแปดตัว การบ้านก็ชิ้นใหญ่เช่นกัน ฮ่าา T w T
แต่เอาจริงๆถ้าเราแบ่งเวลาดีๆก็คงมีเวลาพอจะทำทุกอย่างเนอะ แต่เป็นเพราะเราเองที่~~~~ นั่นแหละ 555555
(แอบกระซิบว่าไม่ได้ชอบกิจกรรมหรอกเพราะไรต์ไม่ค่อยแบ่งเวลา.. บวกกับเรียนสายอาร์ตเลยอยากอยู่กับงานเยอะๆ......... #นอยด์) เห้ยนอกเรื่อง
ยังมีคนคิดถึงกันอยู่มั้ยคะ.. ถ้ายังมีอยู่ก็ขอโทษนะคะ ขอโทษที่ทำให้รอนาน (._.) ลองไทม์โน๊ซี..
คือแบบฟิคนี้มีตั้งแต่เพิ่งจบ mix & match จนikon ได้เดบิวท์แล้วก็ยังไม่ยอมอัพสักที ละอายใจจุง.. ขอโทษอีกทีนะ คิดถึงเฉมอ และพูดคุยกันได้ที่ @beforejunhoe2m นะคะ แล้วก็เรามี # ใหม่กันแล้วนะ #วินอินฮอกวอตส์ฟิค ทดสอบมาแล้วว่าใช้ได้หาเจอ
ขอบคุณรีดทุกคนค่ะ ขอบคุณมากๆเลย ^-^ กลับมาอ่านคอมเม้น กับ พยายามหาคีย์ที่จะดูฟีดแบ็คของฟิคให้ได้ ได้เห็นฟีดแบ็คแล้วชื่นใจมากๆๆๆเลย TvT แงๆๆ ขอบคุณมากนะ
ความคิดเห็น